obtinuit tabernaculum ejus. III, 1, 16, fol. 32, col. 4: Igitur Helias qui
aliquando et alicubi designat Spiritum Sanctum, in hoc loco (Maäach., IV,
5) et in aliis significat Christum.
502.Â
 Vedi ad esempio la Concordia, IV, 24, fol. 53, col. 4: Sicut de nostra
temporis hujus angustia quam a diebus, ut jam diximus, Leonis pape et
Henrici theotonicorum regis olerantes portamus, illud quod nobis
proprium est silentio non expedit preteriri, imo nec sine cordis gemitu et
dolore proferre Hieremie increpationem, que peccata judeorum
enumerans in nos, qui christiani dicimus et non simus, redundat.
503.Â
 Histoire lettéraire, XVI, pag. 438; 540-41. Mi piace riprodurre il passo del
cronista inglese, pubblicato prima dal MartènÉ, Amplissima collectio, V,
839, e poi dal BoìèìÉt , XVIII, 76. Hac tempestate extitit quidam abbas
non longe ab urbe Roma, ordinis cisterciensis, sed cisterciensibus
minime subjectus, qui quamdam Expositionem in septem visiones
Apocalypsis edidit, accepta, ut ajunt, divinitus sapientia cum fere esset
prius illiteratus. In hac autem expositione evidenter ostendit vetus
Testamentum Novo concordare .... Quintam vero persecutionem quam
sub quinta visione ..... dicit agi temporibus nostris a Saladino ..... Dicit
etiam quod anno Dominicae incarnationis MCXCIX incipit sexta visio et
sexti sigilli apertio, sub qua visione probat auctoritate Apocalypsis, quod
complebitur omnis antichristi persecutio et ejusdem mors et perditio,
sed ante ejus persecutionem dicit evangelium Christi ubique
praedicandum. Post antichristi vero imperium quot annorum vel dierum
fieret expletio sigilli sexti, id est, mortuorum resurrectio et septimi sigilli
inchoatio, id est, sanctorum aeterna glorificatio, soli Deo cognitum esse
fatetur.
504.Â
 Le tre opere sono state pubblicate in Venezia nel 1517 la prima, e nel
1527 le altre due. Il Preger ne ha combattuta l'autenticità nella memoria
letta all'Accademia di Monaco, Das Evangelium aeternum und Joachim
von Floris, München 1874. Il Reuter confuta la dimostrazione del Preger
nella sua grande opera Geschichte der religiösen Aufklärung im
Mittelalter, II, 356-60.
505.Â
 PrÉgÉr, op. cit., pag. 22 che cita SaäimbÉnÉ , Chronicon, pag. 85. Hic est
Leo I qui secundum abbatem Joachim concordiam habet cum Josaphath
Rege Judae (vide in libro figurarum Joachym et in libro Concordiae).