omgevingsrisico’s zijn toegenomen. Risico’s die voortkomen
uit geopolitieke ontwikkelingen, klimaatverandering en ook
wetgeving, denk aan het EU Corporate Sustainability Due
Diligence Directive en de EU-anti-ontbossingswetgeving die
de gemoederen bezighouden. En dat zijn de risico’s waar je
als inkoop nauwelijks of niets aan kunt doen. Wel zijn er dienst-
verleners, zoals Sphera en Prewave, die real time alerts geven
over mogelijke risico’s. Zoals natuurrampen, stakingen, cy-
beraanvallen en politieke instabiliteit die invloed kunnen hebben
op toeleveranciers.
SCALE
Een interessante ontwikkeling is dat het in kaart brengen van
risico’s in ketens in de VS een zaak van nationaal belang is ge-
worden. Het Commerce Department introduceerde daarvoor dit
jaar ‘SCALE’, een diagnose-instrument dat beleidsmakers waar-
schuwt voor tekorten aan kritische materialen. Kritisch in de zin
van een risico voor de Amerikaanse economie en staatsveiligheid.
De eerste ervaring is opgedaan met het vaststellen van de risi-
co’s in de supply chains van AI-datacenters.
Cyberaanval
Het verkleinen van omgevingsrisico’s mag dan lastig of soms
zelfs onmogelijk zijn, je kunt je wel voorbereiden op de mogelijke
gevolgen. Neem het risico van een cyberaanval. Het is een
relatief nieuw risico, dat grote gevolgen kan hebben voor steeds
meer organisaties, want het aantal aanvallen neemt jaar op jaar
toe. Uit recent internationaal onderzoek van KnowBe4, platform
voor security-awareness trainingen en simulated phising, blijkt dat
de maakindustrie het zwaarst wordt getroffen door cyberaan-
vallen. Een op de vier incidenten is op deze sector gericht, waar-
van 45 procent malware-aanvallen zijn.
Losgeldbetalingen
De maakindustrie zag een stijging van 88 procent in losgeldbeta-
lingen, die het afgelopen jaar gemiddeld 2,4 miljoen dollar be-
droegen. VDL Groep is een conglomeraat van ruim honderd
maakbedrijven en was enige jaren geleden het doelwit van een
cyberaanval. VDL was op dit risico voorbereid met een draaiboek
voor zo’n aanval en de ondersteuning van een gecontracteerd
cyperbeveiligingsbedrijf. Systemen werden direct losgekoppeld
en de back-ups veiliggesteld.
Leverancierssegmentatie
Organisaties, zeker de grote, hebben (vele) duizenden leveran-
ciers. Het is schier onmogelijk om het inkooprisicomanagement
op al die leveranciers te richten. Inkooprisicomanagementexpert
Van Veen hanteert daarom een risicogebaseerde leveranciers-
segmentatie, in de vorm van een matrix. Op de verticale as, die
de mate van business impact aangeeft, staan de verschillende
leverancierssegmenten: onderaan de basisleveran-
ciers, helemaal bovenaan de strategische leveran-
ciers. Op de horizontale as de waarschijnlijkheid/
kans dat een omgevings- of leveranciersrisico zich
daadwerkelijk voordoet. Van links naar rechts: van
kleine kans naar grote kans. Zo ontstaat een heat-
map, met in het rechter bovenkwadrant de rode le-
veranciers waarop het risicomanagement zich voor-
al moet richten.
De 4 T’s
Daarmee komen we op de vraag wat te doen met
het risico bij een bepaalde inkoopcategorie? De 4
T’s spelen hierbij een grote rol: Terminate, Treat,
Transfer en Take.
1. Grote kans en grote impact: Terminate. Door
bijvoorbeeld de inkoop anders te organiseren, of
door insourcing. Boeing is een goed voorbeeld.
Door aanhoudende kwaliteitsproblemen bij Spi-
rit Aero Systems (onder meer een losschietende
deur), belangrijkste leverancier van onder meer
rompdelen, besloot Boeing tot overname van dit
bedrijf.
2. Grote kans, kleine impact: Transfer. Het risico
overdragen aan bijvoorbeeld een verzekeraar of
aan de leverancier door bijvoorbeeld het gebruik
van de Algemene Inkoopvoorwaarden.
3. Kleine kans, geringe impact: Take. Accepteer
het risico en hou bijvoorbeeld een veiligheids-
voorraad aan. Besteed in eerste aanleg weinig
resources aan dit segement.
4. Kleine kans, grote impact: Treat. Bijvoorbeeld
door dual sourcing of de positie creëren van pre-
ferred customer. Neem Sligro. Deze Nederlandse
voedingsmiddelengroothandel koopt sinds jaar
en dag vele containers olijfolie bij een Spaanse
leverancier. Vorig jaar was de olijfoogst door kli-
maatverandering zeer laag. Omdat Sligro voor
deze leverancier preferred customer is, kreeg
men toch nog wat geleverd, maar moest men
noodgedwongen ook uitwijken naar Griekenland.
Zelf gecreëerd risico
Van Veen: “Let wel; risico’s kunnen zich bewegen in
de heatmap en van kleur verschieten. Het continue
monitoren van de positionering van een leverancier
in deze heatmap is daarom van essentieel belang.”
En risico’s zijn er niet alleen in de keten. “Sterker
nog”, zegt Van Veen: “In de eigen organisatie liggen
vaak de grootste risico’s. Als je primair op kosten
stuurt, leveranciers jaar na jaar uitknijpt, dan cre-
ëer je zelf een risico, zeker in inkoopcrisissituaties
waar het er echt om gaat. Zo’n zelf gecreëerd risico
is ook een slechte alignment met een belangrijke
leverancier, door bijvoorbeeld conflicterende orga-
nisatieculturen.”
Procesmatige aanpak
Goed inkooprisicomanagement begint daarom in
de eigen organisatie. Van Veen hanteert een leve-
ranciersrisicomanagement proces in zes stappen.
“We moeten investeren
in het beheersen van
leveranciersrisico’s”
18 | Deal! | NOVEMBER 2024 |