LePremierLivred'AdametÈve
CHAPITRE4
1MaisAdametÈvepleurèrentd’êtresortisdujardin,leur
premièredemeure.
2Et,eneffet,quandAdamvitsachairtransformée,il
pleuraamèrement,luietÈve,surcequ’ilsavaientfait.Puis
ilsdescendirentdoucementdanslacaverneauxtrésors.
3Etcommeilsyarrivaient,Adampleurasurlui-mêmeet
ditàÈve:«Regardecettegrottequiseranotreprisondans
cemonde,etunlieudechâtiment!
4«Enquoiest-ilcomparéaujardin?Enquoiest-ilétroit
comparéàl’espacedel’autre?»
5«Qu’est-cequecerocher,prèsdecesbosquets?Qu’est-
cequel’obscuritédecettecaverne,comparéeàlalumière
dujardin?»
6«Qu’est-cequecerocherensurplombpournousabriter,
comparéàlamiséricordeduSeigneurquinousacouverts
desonombre?»
7«Quelestlesoldecettegrottecomparéàceluidujardin?
Celui-ciestjonchédepierres,etcelui-làestplantéd’arbres
fruitiersdélicieux?»
8EtAdamditàÈve:«Regardetesyeux,etregardeles
miens,quiauparavantontvudesangesdansleciel,louant;
eteuxaussi,sanscesse.
9«Maismaintenantnousnevoyonspluscommeavant:
nosyeuxsontdevenusdechair;ilsnepeuventplusvoirde
lamêmemanièrequ’avant.»
10AdamditdenouveauàÈve:«Qu’est-cequenotre
corpsaujourd’hui,comparéàcequ’ilétaitautrefois,
lorsquenoushabitionsdanslejardin?»
11Aprèscela,Adamn’aimaitplusentrerdanslagrotte,
souslerocherensurplomb;etiln’yseraitjamaisentré.
12MaisilsesoumitauxordresdeDieuetsedit:«Sije
n’entrepasdanslagrotte,jeseraidenouveauun
transgresseur.»
CHAPITRE5
1PuisAdametÈveentrèrentdanslagrotteetsetinrent
deboutenprière,dansleurproprelangue,inconnuedenous,
maisqu'ilsconnaissaientbien.
2Tandisqu’ilspriaient,Adamlevalesyeuxetvitlerocher
etleplafonddelacavernequilerecouvrait,desortequ’il
nepouvaitvoirnilecielnilescréaturesdeDieu.Alorsil
pleuraetsefrappaviolemmentlapoitrine,jusqu’àcequ’il
tomberaidemort.
3EtÈveétaitassise,pleurant;carellecroyaitqu'ilétait
mort.
4Alorselleseleva,étenditlesmainsversDieu,le
suppliantdefairemiséricordeetdeluifairepitié,etdit:«
ÔDieu,pardonne-moimonpéché,lepéchéquej'ai
commis,etnet'ensouvienspascontremoi.
5«Carc’estmoiseulquiaifaittombertonserviteurdu
jardinàcetétatperdu,delalumièreàcesténèbres,etdu
séjourdelajoieàcetteprison.
6«ÔDieu,regardeceTonserviteurainsitombé,etrelève-
ledesamort,afinqu’ilpleureetserepentedela
transgressionqu’ilacommiseparmonintermédiaire.
7«Neluienlèvepascettefois-cisavie;maislaisse-levivre
afinqu'ilpuissesetenirdeboutaprèslamesuredeson
repentir,etfaireTavolonté,commeavantsamort.»
8«Maissitunelerelèvespas,alors,ôDieu,enlèvema
propreâme,afinquejesoissemblableàlui;etneme
laissepasdanscecachot,seuletseul;carjenepourrais
passubsisterseuldanscemonde,maisavecluiseul.
9«Cartoi,ôDieu,tuasfaitvenirlesommeilsurlui,tuas
prisunosdesoncôté,ettuasremislachairàsaplace,par
tadivinepuissance.
10«Ettum’asprise,moi,l’os,ettuasfaitdemoiune
femme,brillantecommelui,avecuncœur,uneraisonet
uneparole;etdanslachair,semblableàlasienne;ettu
m’asfaiteàlaressemblancedesonvisage,parta
miséricordeettapuissance.
11«ÔSeigneur,moietluinefaisonsqu’unetToi,ôDieu,
tuesnotreCréateur,TuesCeluiquinousafaitstousles
deuxenunseuljour.
12«C’estpourquoi,ôDieu,donne-luilavie,afinqu’ilsoit
avecmoidanscepaysétranger,pendantquenousy
habitonsàcausedenotretransgression.
13«Maissituneveuxpasluidonnerlavie,prends-moi
donc,moiaussi,commelui,afinquenousmourionstous
deuxlemêmejour.»
14EtÈvepleuraamèrementetsejetasurnotrepèreAdam,
danssagrandetristesse.
CHAPITRE6
1MaisDieulesregarda;carilss'étaientdonnélamortà
caused'unegrandetristesse.
2Maisillesrelèveraitetlesconsolerait.
3IlleurenvoyadoncsaParole,afinqu’ilssetiennent
deboutetserelèventaussitôt.
4EtleSeigneurditàAdametÈve:«Vousavez
transgressédevotrepropregré,jusqu’àcequevoussortiez
dujardindanslequeljevousavaisplacés.
5«Devotrepleingré,vousaveztransgresséparvotre
désirdedivinité,degrandeuretd'unétatexalté,commele
mien;desortequejevousaiprivésdelanaturelumineuse
danslaquellevousétiezalors,etjevousaifaitsortirdu
jardinpourvousamenerdanscepaysrudeetpleinde
troubles.
6«Siseulementvousn’aviezpastransgressémon
commandementetsivousaviezgardémaloi,etsivous
n’aviezpasmangédufruitdel’arbreprèsduqueljevous
avaisditdenepasvousapprocher!Etilyavaitdansle
jardindesarbresfruitiersmeilleursquecelui-là.
7MaisleméchantSatan,quinepersévérapasdansson
premierétatetnegardapaslafoi,enquijen'euspointde
bonnesintentions,etqui,bienquejel'aiecréé,m'améprisé
etarecherchéladivinité,desortequejel'aiprécipitédu
ciel,c'estluiquiarendul'arbreagréableàvosyeux,
jusqu'àcequevousenmangiez,enluiobéissant.
8«Ainsiavez-voustransgresséMoncommandement,et
c’estpourquoiJ’aifaitvenirsurvoustoutescesdouleurs.
9«CarjesuisDieuleCréateur,qui,lorsquej’aicréémes
créatures,n’aipaseul’intentiondelesdétruire.Mais
commeellesavaientfortementprovoquémacolère,jeles
aipuniespardeterriblesfléaux,jusqu’àcequ’ellesse
repentent.»
10«Maissi,aucontraire,ilspersistentdansleur
transgression,ilsserontmauditspourtoujours.»