International financial reporting a practical guide 2nd ed Edition Alan Melville

Visit https://ebookultra.com to download the full version and
explore more ebooks
International financial reporting a practical
guide 2nd ed Edition Alan Melville
_____ Click the link below to download _____
https://ebookultra.com/download/international-
financial-reporting-a-practical-guide-2nd-ed-edition-
alan-melville/
Explore and download more ebooks at ebookultra.com

Here are some suggested products you might be interested in.
Click the link to download
International Financial Reporting A Comparative Approach
3rd Edition Pauline Weetman
https://ebookultra.com/download/international-financial-reporting-a-
comparative-approach-3rd-edition-pauline-weetman/
Financial accounting and reporting 13th ed Edition Barry
Elliott
https://ebookultra.com/download/financial-accounting-and-
reporting-13th-ed-edition-barry-elliott/
Financial Reporting under IFRS A Topic Based Approach 2nd
Edition Wolfgang Dick
https://ebookultra.com/download/financial-reporting-under-ifrs-a-
topic-based-approach-2nd-edition-wolfgang-dick/
Echocardiography A Practical Guide for Reporting and
Interpretation Third Edition Helen Rimington (Author)
https://ebookultra.com/download/echocardiography-a-practical-guide-
for-reporting-and-interpretation-third-edition-helen-rimington-author/

WILEY Interpretation and Application of International
Financial Reporting Standards 2010 Barry J. Epstein
https://ebookultra.com/download/wiley-interpretation-and-application-
of-international-financial-reporting-standards-2010-barry-j-epstein/
IBM SPSS by Example A Practical Guide to Statistical Data
Analysis 2nd Edition Alan C. Elliott
https://ebookultra.com/download/ibm-spss-by-example-a-practical-guide-
to-statistical-data-analysis-2nd-edition-alan-c-elliott/
A Practical Guide to Clinical Virology 2nd ed Edition L.
R. Haaheim
https://ebookultra.com/download/a-practical-guide-to-clinical-
virology-2nd-ed-edition-l-r-haaheim/
Reporting Results A Practical Guide for Engineers and
Scientists 1st Edition David C. Van Aken
https://ebookultra.com/download/reporting-results-a-practical-guide-
for-engineers-and-scientists-1st-edition-david-c-van-aken/
Primary child and adolescent mental health a practical
guide 2nd ed Edition Spender
https://ebookultra.com/download/primary-child-and-adolescent-mental-
health-a-practical-guide-2nd-ed-edition-spender/

International financial reporting a practical guide 2nd ed
Edition Alan Melville Digital Instant Download
Author(s): Alan Melville
ISBN(s): 9780273730149, 0273730142
Edition: 2nd ed
File Details: PDF, 2.73 MB
Year: 2009
Language: english

International
Financial Reporting
A Practical Guide
an imprint of
www.pearson-books.com
Front cover image: © Getty Images
International Financial Reporting
A Practical Guide

Alan Melville
As the International Accounting Standards Board (IASB) makes progress towards widespread acceptance
and use of its standards and practices, the need to become familiar with the IASB standards is rapidly
increasing. Melville provides the tools for understanding the international standards and offers expert
guidance on how to implement them. This second edition brings the book completely up-to-date and
covers all international standards issued as at 1 January 2009. Features of the book include interpretive
guidance, coverage of every key International Financial Reporting Standard (IFRS) and International
Accounting Standard (IAS), together with an unparalleled level of student interactivity and assessment.
The book provides a unique practical introduction to the international standards, outlining how these
standards are used on a daily basis by companies in the preparation of their financial statements. The
author examines the recognition, measurement, presentation and disclosure requirements of each IFRS
and IAS and every attempt has been made to explain the standards as clearly and concisely as possible.
Examples and practice questions are provided throughout the book to aid student understanding and to
provide a framework for grasping the key aspects of this complex and fast-moving subject.
FEATURES
unique practical approach, combining theoretical and technical issues•
class-tested with both professional and degree students•
every chapter contains a variety of worked examples with solutions•
every chapter concludes with a set of exercises, some of which are drawn from •
the past examination papers of the key professional accountancy bodies
comprehensive answers to most of the exercises are provided at the back of •
the book
supporting website for lecturers’ use, containing answers to the remaining •
exercises and PowerPoint slides for each chapter
This text is essential reading for all undergraduate and professional courses
on international financial reporting.
Alan Melville FCA BSc Cert. Ed. is a bestselling author and Senior Lecturer
with many years’ experience of teaching accounting and financial reporting.
International Financial Reporting
A Practical Guide second edition
Alan Melville
Alan Melville
second edition
second
edition
CVR_MELV0118_02_SE_CVR.indd 1 10/6/09 11:21:44

International
Financial Reporting
Melville prelims 09.indd 1 4/6/09 13:59:53

We work with leading authors to develop the
strongest educational materials in accounting,
bringing cutting-edge thinking and best learning
practice to a global market.
Under a range of well-known imprints, including
Financial Times Prentice Hall, we craft high
quality print and electronic publications which
help readers to understand and apply their content,
whether studying or at work.
To find out more about the complete range of our
publishing please visit us on the World Wide Web at:
www.pearsoned.co.uk
Melville prelims 09.indd 2 4/6/09 13:59:54

International
Financial Reporting
A Practical Guide
Alan Melville
FCA, BSc, Cert. Ed.
Second edition
Melville prelims 09.indd 3 4/6/09 13:59:54

Pearson Education Limited
Edinburgh Gate
Harlow
Essex CM20 2JE
England
and Associated Companies throughout the world
Visit us on the World Wide Web at:
www.pearsoned.co.uk
First published 2008
Second edition published 2009
© Pearson Education Limited 2008, 2009
The right of Alan Melville to be identified as author of this work has been asserted
by him in accordance with the Copyright, Designs and Patents Act 1988.
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a
retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic,
mechanical, photocopying, recording or otherwise, without either the prior written
permission of the publisher or a licence permitting restricted copying in the United
Kingdom issued by the Copyright Licensing Agency Ltd, Saffron House, 6–10 Kirby
Street, London EC1N 8TS.
All trademarks used herein are the property of their respective owners. The use of
any trademark in this text does not vest in the author or publisher any trademark
ownership rights in such trademarks, nor does the use of such trademarks imply
any affiliation with or endorsement of this book by such owners.
ISBN: 978-0-273-73011-8
British Library Cataloguing-in-Publication Data
A catalogue record for this book is available from the British Library
Library of Congress Cataloguing-in-Publication Data
A catalog record for this book is available from the Library of Congress
10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
13 12 11 10 09
Printed and bound by Ashford Colour Press Ltd, Gosport
The publisher's policy is to use paper manufactured from sustainable forests.
Website
A website to accompany International Financial Reporting can be found at
www.pearsoned.co.uk/melville
Melville prelims 09.indd 4 4/6/09 13:59:54

v
Contents
Preface ix
Acknowledgements x
List of international standards xi
Part 1 INTRODUCTION TO FINANCIAL
REPORTING
1 The regulatory framework 3
The need for regulation 4
Sources of regulation 4
Generally accepted accounting practice 6
The International Accounting Standards
Board (IASB) 7
The standard-setting process 9
The structure of an international
standard 9
The purpose of accounting standards 10
Worldwide use of international
standards 11
First-time adoption of international
standards 11
2 The IASB conceptual framework 17
Purpose and scope of the IASB
Framework 18
Objective of financial statements 19
Underlying assumptions 21
Qualitative characteristics of financial
statements 21
Elements of financial statements 24
Recognition of the elements of
financial statements 26
Measurement of the elements of
financial statements 27
Concepts of capital and capital
maintenance 28
3 Presentation of financial statements 35
Objective of financial statements 36
Components of financial statements 36
General features 37
Structure and content of financial
statements 39
The statement of financial position 40
The statement of comprehensive income 45
The statement of changes in equity 48
The notes to the financial statements 50
Interim financial reporting 51
4 Accounting policies, accounting
estimates and errors 59
Accounting policies 59
Accounting estimates 64
Prior period errors 64
Part 2 FINANCIAL REPORTING IN
PRACTICE
5 Property, plant and equipment 73
Definition of property, plant and
equipment 74
Recognition of property, plant
and equipment 74
Initial measurement of property, plant
and equipment 77
Subsequent measurement of property,
plant and equipment 78
Depreciation 80
Disclosure requirements 84
Borrowing costs 85
Government grants 88
Investment property 91
6 Intangible assets 98
Definition of an intangible asset 99
Initial recognition and measurement
of intangible assets 100
Subsequent measurement of
intangible assets 104
Amortisation of intangible assets 106
Derecognition 108
Disclosure requirements 108

C O N T E N T S
vi
Goodwill 109
IFRS3 Business Combinations 110
7 Impairment of assets 116
Indications of impairment 117
Recoverable amount 118
Recognition and measurement of an
impairment loss 121
Cash-generating units 122
Reversal of impairment losses 126
Disclosure requirements 127
8 Non-current assets held for sale
and discontinued operations 132
Classification of non-current assets
as held for sale 133
Measurement of non-current assets
held for sale 135
Presentation of non-current assets
held for sale 139
Discontinued operations 140
9 Leases 146
Classification of leases 147
Accounting for operating leases 148
Accounting for finance leases 148
Disclosure requirements 152
10 Inventories and construction
contracts 157
Inventories 158
Cost of inventories 158
Cost formulas 160
Net realisable value 163
Disclosures relating to inventories 164
Construction contracts 165
Contract revenue and costs 166
Recognition of contract revenue
and expenses 166
Presentation and disclosure for
construction contracts 169
11 Financial instruments 177
Definitions 178
Classification of financial instruments 179
Recognition of financial assets
and liabilities 182
Initial measurement of financial assets
and liabilities 182
Subsequent measurement of financial
assets 182
Subsequent measurement of financial
liabilities 186
Disclosure requirements 187
12 Provisions and events after the
reporting period 193
Recognition of a provision 194
Measurement of a provision 196
Application of the recognition and
measurement rules 197
Contingent liabilities and contingent
assets 199
Disclosure requirements 200
Scope of IAS37 201
Events after the reporting period 201
13 Revenue 207
Definition of revenue 208
Measurement of revenue 208
Recognition of revenue: Sale of goods 209
Recognition of revenue: Rendering
of services 210
Recognition of revenue: Interest,
royalties and dividends 211
Disclosure requirements 211
Guidance to the implementation
of IAS18 212
14 Employee benefits 218
Short-term employee benefits 219
Post-employment benefits 221
Accounting for defined contribution
plans 221
Accounting for defined benefit plans 222
Other long-term employee benefits 228
Termination benefits 228
15 Taxation in financial statements 233
Current tax 234
Deferred tax 236
The tax base concept 238
IAS12 requirements with regard to
deferred tax 243
Disclosure requirements 243
16 Statement of cash flows 248
Cash and cash equivalents 249
Classification of cash flows by activity 250

C O N T E N T S
vii
Interest, dividends and taxes 251
Reporting cash flows from
operating activities 252
Disclosures 256
17 Financial reporting in
hyperinflationary economies 267
Historical cost accounting and
its weaknesses 268
Strengths of historical cost accounting 273
Alternatives to historical cost
accounting 274
Hyperinflationary economies 275
The restatement of financial
statements 275
Disclosures required by IAS29 277
Part 3 CONSOLIDATED FINANCIAL
STATEMENTS
18 Groups of companies (1) 283
Requirement to prepare consolidated
financial statements 284
Group statement of financial position
at date of acquisition 285
Group statement of financial position
in subsequent years 289
Partly-owned subsidiaries 292
Preference shares 295
Elimination of intra-group balances 297
Unrealised profits 298
Reporting period and accounting
policies 299
19 Groups of companies (2) 309
Group statement of comprehensive
income 310
Subsidiary acquired part way through
an accounting period 316
20 Associates and joint ventures 324
Significant influence 325
The equity method 326
Application of the equity method 326
IAS28 disclosure requirements 332
Joint ventures 333
Accounting for an interest in a
jointly controlled entity 334
IAS31 disclosure requirements 338
21 Related parties and changes in
foreign exchange rates 344
Related parties 345
Definition of related party and related
party transaction 345
Disclosures required by IAS24 346
Foreign exchange accounting 348
Reporting foreign currency
transactions 349
Translation to a presentation currency 350
Part 4 ANALYSIS OF FINANCIAL
STATEMENTS
22 Ratio analysis 357
Accounting ratios 358
Profitability ratios 359
Liquidity ratios 363
Efficiency ratios 365
Investment ratios 367
Limitations of ratio analysis 375
Multivariate ratio analysis 376
23 Earnings per share 384
Significance of EPS 384
Calculation of basic EPS 385
Shares issued during the period 387
Bonus issues 389
Rights issues 390
Calculation of diluted EPS 393
Presentation and disclosure
requirements 395
24 Segmental analysis 400
IFRS8 Operating Segments 401
Reportable segments 401
Disclosures required by IFRS8 403
IAS14 Segment Reporting 407
Primary and secondary segment
reporting formats 408
Reportable segments 408
Disclosures for the primary format 409
Disclosures for the secondary format 410
Other disclosures 412
Part 5 ANSWERS
Answers to exercises 419
Index 481

ix
Preface
The aim of this book is to explain International Financial Reporting Standards (IFRSs) and
International Accounting Standards (IASs) at a level which is appropriate for students who
are undertaking an intermediate course of study in financial reporting. It is assumed that
the reader has already completed an introductory accounting course and is familiar with
the basics of financial accounting. The book has not been written with any particular
syllabus in mind but should be useful to second-year undergraduates studying for a degree
in accounting and finance and to those who are preparing for the examinations of the
professional accounting bodies.
IFRSs and IASs (referred to in this book as "international standards") are rapidly gaining
acceptance around the world and most accounting students are now required to become
familiar with these standards. The problem is that the standards comprise approximately
2,500 pages of fine print and much of this content is highly technical and difficult to
understand. What is needed is a textbook which explains the main features of each
standard as clearly and concisely as possible and provides students with plenty of worked
examples and exercises. This book tries to satisfy that need.
The standards are of international application but, for the sake of convenience, most of
the monetary amounts referred to in the worked examples and exercises in this book are
denominated in £s. Other than this, the book contains very few UK-specific references and
should be relevant in any country which has adopted international standards.
Each chapter of the book concludes with a set of exercises which test the reader's grasp
of the topics introduced in that chapter. Some of these exercises are drawn from the past
examination papers of professional accounting bodies. Solutions to most of the exercises
are located at the back of the book but solutions to those exercises which are marked with
an asterisk (*) are intended for lecturers' use and are provided on a supporting website.
This second edition is in accordance with all international standards or amendments to
standards issued as at 1 January 2009.
Alan Melville
May 2009

x
Acknowledgements
I would like to thank the International Accounting Standards Committee Foundation for
permission to use extracts from various IASB standards (Copyright © 2009 International
Accounting Standards Committee Foundation. All rights reserved. No permission granted
to reproduce or distribute.).
I would also like to thank the following accounting bodies for granting me permission to
use their past examination questions:
 Association of Chartered Certified Accountants (ACCA)
 Chartered Institute of Public Finance and Accountancy (CIPFA)
 Association of Accounting Technicians (AAT).
I must emphasise that the answers provided to these questions are entirely my own and are
not the responsibility of the accounting body concerned. I would also like to point out that
the questions which are printed in this textbook have been amended in some cases so as to
reflect changes in accounting standards which have occurred since those questions were
originally published by the accounting body concerned.
Finally, I would once again like to express my gratitude to Mrs Margaret Cooper, who
has diligently checked the arithmetic accuracy of every calculation in this book.
Alan Melville
May 2009

xi
List of international standards
A full list of the International Financial Reporting Standards (IFRSs) and International
Accounting Standards (IASs) which are in force at the time of writing this book is given
below. Standards missing from the list have been withdrawn. Alongside each standard is a
cross-reference to the chapter of the book in which that standard is explained.
It is important to realise that new or modified standards are issued fairly often. The
reader who wishes to keep up-to-date is advised to consult the website of the International
Accounting Standards Board (IASB) at www.iasb.org.
International Financial Reporting Standards (IFRSs) Chapter
IFRS 1 First-time Adoption of International Financial Reporting Standards 1
IFRS 2 Share-based Payment –
IFRS 3 Business Combinations 6
IFRS 4 Insurance Contracts –
IFRS 5 Non-current Assets Held for Sale and Discontinued Operations 8
IFRS 6 Exploration for and Evaluation of Mineral Resources –
IFRS 7 Financial Instruments: Disclosures 11
IFRS 8 Operating Segments 24
International Accounting Standards (IASs)
IAS 1 Presentation of Financial Statements 3
IAS 2 Inventories 10
IAS 7 Statement of Cash Flows 16
IAS 8 Accounting Policies, Changes in Accounting Estimates and Errors 4
IAS 10 Events after the Reporting Period 12
IAS 11 Construction Contracts 10
IAS 12 Income Taxes 15
IAS 14 Segment Reporting (for periods starting before 1 January 2009) 24
IAS 16 Property, Plant and Equipment 5
IAS 17 Leases 9
IAS 18 Revenue 13
IAS 19 Employee Benefits 14

L I ST O F I N T E R N A T I O N A L S T A N D A R D S
xii
IAS 20 Accounting for Government Grants and Disclosure of Government 5
Assistance
IAS 21 The Effects of Changes in Foreign Exchange Rates 21
IAS 23 Borrowing Costs 5
IAS 24 Related Party Disclosures 21
IAS 26 Accounting and Reporting by Retirement Benefit Plans –
IAS 27 Consolidated and Separate Financial Statements 18
IAS 28 Investments in Associates 20
IAS 29 Financial Reporting in Hyperinflationary Economies 17
IAS 31 Interests in Joint Ventures 20
IAS 32 Financial Instruments: Presentation 11
IAS 33 Earnings per Share 23
IAS 34 Interim Financial Reporting 3
IAS 36 Impairment of Assets 7
IAS 37 Provisions, Contingent Liabilities and Contingent Assets 12
IAS 38 Intangible Assets 6
IAS 39 Financial Instruments: Recognition and Measurement 11
IAS 40 Investment Property 5
IAS 41 Agriculture –
It should be noted that some of these standards are beyond the scope of this textbook and
are considered no further here. These are IFRS2, IFRS4, IFRS6, IAS26 and IAS41.
The IASB has also published a Framework for the Preparation and Presentation of
Financial Statements (see Chapter 2) which sets out a number of concepts that underlie
financial reporting. This document is not itself a standard but is referred to by the IASB
during the development of new and amended standards.

Part 1
INTRODUCTION TO FINANCIAL
REPORTING

3
Chapter 1
The regulatory framework
Introduction
Financial reporting is the branch of accounting that deals with the preparation of financial
statements. These statements provide information about the financial performance and
financial position of the business to which they relate and are of value to a wide range of
user groups. More specifically, the term "financial reporting" is most often used to refer to
the preparation of financial statements for a limited company. In this case, the main users
of the statements are the company's shareholders. However, the information contained in
financial statements may also be of use to other user groups such as lenders, employees
and the tax authorities (see Chapter 2).
The purpose of this book is to explain the rules which govern the preparation of financial
statements for organisations which comply with international standards. This first chapter
introduces the regulatory framework within which financial statements are prepared. The
next chapter outlines the main features of a conceptual framework setting out the main
concepts which underlie financial reporting.
Objectives
By the end of this chapter, the reader should be able to;
• list the main sources of accounting regulations and explain the need for regulation
• explain the term "generally accepted accounting practice" (GAAP)
• outline the structure and functions of the International Accounting Standards Board
(IASB) and its associated bodies
• explain the purpose of an accounting standard and list the main steps in the standard-
setting process adopted by the IASB
• outline the structure of an international financial reporting standard or international
accounting standard
• explain the main features of IFRS1 First-time Adoption of International Financial
Reporting Standards.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
4
The need for regulation
Small business organisations are usually managed by their owners. This is generally the
case for a sole trader, where the business is run by a single owner-manager, and for
partnerships, where the business is owned and managed by its partners. Similarly, small
private limited companies are often managed by their shareholders, who might all be
members of the same family. In these circumstances, the owner or owners of the business
can glean considerable amounts of financial information from their day-to-day
involvement in managing its affairs and so do not depend solely upon formal financial
statements to provide them with this information.
In contrast, large businesses (which are usually limited companies) are generally owned
by one group of people but are managed by a different group. A large public company is
owned by its shareholders, of whom there may be many thousands, but is managed by a
small group of directors. Although some of the shareholders may also act as directors, it is
likely that the large majority of the shareholders have no direct involvement in managing
the company which they own. Such shareholders are almost entirely reliant upon the
company's financial statements for information regarding the company's financial
performance and position and to help them to determine whether or not the company is
being properly managed. Other external user groups (such as the company's creditors) are
also dependent to a large extent upon the information contained in financial statements
when trying to make economic decisions relating to the company.
If the form and content of financial statements were not regulated, it would be possible
for incompetent or unscrupulous directors to provide shareholders and other users with
financial statements which gave a false or misleading impression of the company's
financial situation. This would inevitably cause users to make poor economic decisions
and so undermine the whole purpose of preparing financial statements. Therefore it is
vital, especially in the case of larger companies, that financial reporting should be subject
to a body of rules and regulations.
Sources of regulation
The rules and regulations which apply to financial reporting may be collectively referred
to as the "regulatory framework". In practice, most of this framework applies only to
companies, but it is important to realise that financial reporting regulations could be made
in relation to any class of business entity. Indeed, the international standards which are the
subject of this book generally refer to "entities" rather than "companies". However, it may
be assumed for the remainder of the book that we are dealing primarily with financial
reporting by companies. The regulatory framework which applies to financial reporting by
companies consists of the following main components:
(a) legislation
(b) accounting standards

C H A P T E R 1 : T H E R E G U L A T O R Y F R A M E W O R K
5
(c) stock exchange regulations.
Each of these is explained below.
Legislation
Most of the developed countries of the world have enacted legislation which governs
financial reporting by limited companies. This legislation does of course differ from one
country to another. In the UK, for example, the Companies Act 2006 contains rules
relating to such matters as:
• the accounting records which companies must keep
• the requirement to prepare annual accounts (i.e. financial statements)
• the requirement that these accounts must give a "true and fair view"
• the requirement that the accounts must be prepared in accordance with either
international standards or national standards
• the circumstances in which group accounts must be prepared (see Chapter 18)
• the circumstances in which an audit is required
• the company's duty to circulate its accounts to shareholders and to make the accounts
available for public inspection.
Some of these rules have arisen as a result of European Union (EU) Directives and this is
also true of the legislation in other member states of the EU.
Accounting standards
Whilst legislation generally sets out the broad rules with which companies must comply
when preparing financial statements, detailed rules governing the accounting treatment of
transactions and other items shown in those statements are laid down in accounting
standards. Many of the developed countries of the world have their own standard-setting
bodies, each of which is responsible for devising and publishing accounting standards for
use in the country concerned. In the UK this is the Accounting Standards Board (ASB).
The USA has a Financial Accounting Standards Board (FASB) and there are standards
boards in other countries such as Germany, Japan, Australia etc.
In recent years, the increasing globalisation of business has fuelled the search for a
single set of accounting standards. These standards would apply throughout the world and
would greatly improve the consistency of financial reporting. To this end, the International
Accounting Standards Board (IASB) has developed and is continuing to develop a set of
international standards which it hopes will attain global acceptance. A major step forward
in this process was taken in 2002, when the EU issued a regulation requiring all listed
companies in the EU to prepare their group accounts (see Chapter 18) in accordance with
international standards as from 1 January 2005.
Most of the remainder of this book is concerned with the international standards and an
introduction to the work of the IASB is given later in this chapter.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
6
Stock exchange regulations
A company whose shares are listed (or "quoted") on a recognised stock exchange must
comply with the regulations of that stock exchange, some of which may relate to the
company's financial statements. A stock exchange may, for example, require its member
companies to produce financial statements more frequently than required by law (e.g. to
publish interim financial reports at quarterly or half-yearly intervals) or to provide a more
detailed analysis of some of the items in its financial statements than is required by law or
by accounting standards.
Generally accepted accounting practice
The term "generally accepted accounting practice" (GAAP) refers to the complete set of
regulations from all sources which apply within a certain jurisdiction, together with any
general accounting principles or conventions which are usually applied in that jurisdiction
even though they may not be enshrined in regulations. Since accounting rules and
regulations currently differ from one country to another, it is correct to use terms such as
"UK GAAP", "US GAAP" and so forth. At present, there is no internationally accepted set
of accounting regulations and principles but the IASB is working towards that end and is
trying to achieve convergence between the various regulations which are in force through-
out the world (see later in this chapter). A distinction is sometimes drawn between big
GAAP and little GAAP, as follows:
(a) The term "big GAAP" refers to the accounting regulations which apply to large
companies. The financial affairs of these companies can be very complex and
therefore the regulations which comprise big GAAP need to be correspondingly
complex. Some of the international standards described in this book appear to have
been written mainly with large companies in mind.
(b) The term "little GAAP" refers to the simpler accounting regulations which apply to
smaller companies. In the UK, for example, small companies may choose to adopt the
Financial Reporting Standard for Smaller Entities (FRSSE) rather than complying
with accounting standards in full.
At the international level, the IASB has published a draft of an international
financial reporting standard for "private entities". This draft standard is essentially a
simplified version of the full set of international standards and is intended for use by
small and medium-sized entities which are not listed on a stock exchange. It is
expected that the finalised standard will be published in mid-2009. Up-to-date
information can be found on the IASB website at www.iasb.org.

C H A P T E R 1 : T H E R E G U L A T O R Y F R A M E W O R K
7
The International Accounting Standards Board
International standards are developed and published by the International Accounting
Standards Board (IASB) which was formed in 2001 as a replacement for the International
Accounting Standards Committee (IASC). Standards published by the IASB are known as
International Financial Reporting Standards (IFRSs). Standards which were originally
published by the IASC are known as International Accounting Standards (IASs). Many of
the IASs are still in force, since they were adopted by the IASB on its inception. At
present, the list of extant standards comprises eight IFRSs and thirty IASs. A full list of
these standards is given at the front of this book.
The IASB consists of fourteen members (twelve full-time and two part-time) chosen for
their technical expertise and practical experience. However, the number of IASB members
will increase to sixteen by 1 July 2012 (of whom up to three may be part-time) and these
members will be selected in such a way that a broad geographical balance is maintained on
the Board. The current IASB Chairman is Sir David Tweedie, who was Chairman of the
UK ASB for ten years.
The IASB is responsible to the trustees of the International Accounting Standards
Committee Foundation (IASC Foundation) as shown in the following diagram:

The IASC Foundation
The constitution of the IASC Foundation states that its objectives are as follows:
(a) to develop, in the public interest, a single set of high-quality, understandable and
enforceable global accounting standards that require high quality, transparent and
comparable information in financial statements and other financial reporting to help
participants in the world's capital markets and other users make economic decisions;
(b) to promote the use and rigorous application of those standards;
(c) in fulfilling the objectives associated with (a) and (b), to take appropriate account of
the special needs of small and medium-sized entities and emerging economies;
IFR Interpretations
Committee
Standards Advisory
Council
International
Accounting Standards
Board
IASC Foundation

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
8
(d) to bring about convergence of national accounting standards and International
Accounting Standards and International Financial Reporting Standards to high quality
solutions.
The IASB's Preface to International Financial Reporting Standards states that these are
also the objectives of the IASB.
The activities of the IASC Foundation are directed by twenty-two Trustees who are
appointed by a Monitoring Board (see below) and who are drawn from a diversity of geo-
graphical and professional backgrounds. The Trustees are responsible for appointing the
members of the IASB and the other bodies shown in the above diagram and for
establishing and maintaining the necessary funding for their work. The Trustees are also
responsible for monitoring the effectiveness of the IASB. Financial support for the IASC
Foundation's activities is received from:
(a) major accounting firms
(b) private financial institutions and industrial companies throughout the world
(c) central and development banks and other international and professional organisations.
The Monitoring Board comprises high-level representatives of public authorities such as
the European Commission and the US Securities and Exchange Commission. The Trustees
are required to make an annual written report to the Monitoring Board.
The Standards Advisory Council
The Standards Advisory Council (SAC) provides a forum for participation by
organisations and individuals with an interest in international financial reporting. The SAC
comprises thirty or more members drawn from diverse geographical and professional
backgrounds and has the following objectives:
(a) to offer advice to the IASB with regard to its agenda and priorities
(b) to inform the IASB of Council members' views on standard-setting projects
(c) to offer other advice to the IASB or to the Trustees.
The Chairman of the SAC cannot be a member of the IASB or its staff.
The International Financial Reporting Interpretations Committee
The main role of the International Financial Reporting Interpretations Committee (IFRIC)
is to interpret the application of international standards. IFRIC also provides timely
guidance on financial reporting matters which are not specifically addressed in the
standards. IFRIC has fourteen voting members and a non-voting Chair.
IFRIC was established in 2002 as a replacement for the Standing Interpretations
Committee (SIC).

C H A P T E R 1 : T H E R E G U L A T O R Y F R A M E W O R K
9
The standard-setting process
The IASB develops standards by means of a "due process" which involves accountants,
users of financial statements, the business community, stock exchanges, regulatory
authorities, academics and other interested individuals and organisations throughout the
world. The main steps in this process (which are listed in the Preface to International
Financial Reporting Standards) are as follows:
• identification and review of all the issues associated with the topic concerned
• consideration of the way in which the IASB's conceptual framework (see Chapter 2)
applies to these issues
• a study of national accounting requirements in relation to the topic and an exchange of
views with national standard-setters
• consultation with the SAC re the advisability of adding this topic to the IASB's agenda
• publication of a discussion document for public comment
• consideration of comments received within the stated comment period
• publication of an exposure draft for public comment
• consideration of comments received within the stated comment period
• publication of the standard.
If (as at present) the IASB has fewer than sixteen members, publication of an international
standard requires the approval of at least nine of those members. Otherwise, the approval
of at least ten members is required.
The Preface states that IFRSs and IASs are designed to apply to the general-purpose
financial statements and other financial reporting of all profit-oriented entities, whether
these are organised in corporate form or in other forms. For this reason, the standards refer
to "entities" rather than companies. The word "entity" is also used in this book, although in
practice the international standards apply principally to companies.
The structure of an international standard
An IFRS or IAS consists of a set of numbered paragraphs and is typically made up of
some or all of the following sections:
• introduction
• objectives and scope of the standard
• definitions of terms used in the standard (these may be in an Appendix)
• the body of the standard
• effective date and transitional provisions
• application guidance
• approval by the IASB and any dissenting opinions by IASB members.
A standard may be accompanied by a Basis for Conclusions, which is not part of the
standard itself but which sets out the considerations which were taken into account when
the standard was devised. There may also be implementation guidance and/or illustrative
examples.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
10
The purpose of accounting standards
The main purpose of accounting standards (whether national or international) is to reduce
or eliminate variations in accounting practice and to introduce a degree of uniformity into
financial reporting. In particular, accounting standards usually set out requirements with
regard to the recognition, measurement, presentation and disclosure of transactions and
other items in financial statements. The main advantages of this standardisation are as
follows:
(a) Faithful representation. If the preparers of financial statements are obliged to
comply with a set of accounting standards, it becomes more likely that the
information given in the statements will provide a complete and faithful
representation of the financial performance and financial position of the organisation
concerned. Standards help to ensure that financial reporting is free from bias and that
"creative accounting" practices are outlawed.
(b) Comparability. It is important that users should be able to compare the financial
statements of an organisation over time so as to identify trends in its financial
performance and position. It is also important that users should be able to compare
the financial statements of different organisations and assess their relative strengths
and weaknesses. Such comparisons will not be meaningful unless all of the financial
statements concerned have been drawn up on a consistent basis. This is much more
likely to be the case if accounting standards have been observed.
A more detailed explanation of these and certain other desirable characteristics of the
information provided in financial statements is given in the IASB's conceptual framework
(see Chapter 2).
It is the view of the IASB that standards should ensure that like items are accounted for
in a like way and that unlike items are accounted for in different ways. Therefore the
standards issued by the IASB do not generally permit any choice of accounting treatment.
Some of the IASs which were adopted by the IASB on its inception do allow a choice of
accounting treatment but the IASB has reconsidered (and will continue to reconsider) the
items for which a choice of treatment is permitted, with a view to reducing the number of
choices available or eliminating choice altogether.
It could, of course, be argued that accounting standards should allow some degree of
flexibility and that compliance with the single accounting treatment permitted by a
standard might sometimes be inappropriate. The IASB takes the view that this situation is
very unlikely to occur. However, international standard IAS1 (see Chapter 3) allows an
entity to depart from the requirements of a standard in the "extremely rare circumstances"
in which compliance would prevent the financial statements from faithfully representing
transactions and other items.

C H A P T E R 1 : T H E R E G U L A T O R Y F R A M E W O R K
11
Worldwide use of international standards
As stated above, the goal of the IASC Foundation is to develop a set of global accounting
standards, promote their use and bring about convergence between national and
international standards. This goal has not yet been achieved in full but the worldwide
influence of international standards has increased significantly since the IASB was formed
and seems likely to continue to increase.
At present, nearly ninety countries require listed companies to comply with international
standards when preparing their group accounts. These countries include all EU members
together with countries such as Australia, South Africa and Hong Kong. More than twenty
other countries, including Russia, permit (but do not require) the use of international
standards when preparing the group accounts of listed companies. Furthermore:
(a) Canada and India have both decided to adopt international standards by 2011
(b) a project has been established to reduce differences between Japanese GAAP and
international standards
(c) China has announced its intention of converging its own national standards with
international standards
(d) the USA (which has been reluctant to abandon its own standards in favour of
international standards) has now published a "roadmap" for convergence between US
GAAP and international standards, envisaging the possible adoption of international
standards in the USA between 2014 and 2016.
Perhaps understandably, international standards have made rather less impact in relation to
unlisted private companies, which tend to have straightforward financial affairs and to
operate in one country only. Nonetheless, the use of international standards for such
companies is mandatory in some countries and is permitted in others (e.g. the UK). The
situation is fluid, but the development by the IASB of an IFRS for use by private entities
may eventually encourage more countries to require compliance with international
standards for all companies, whether listed or unlisted.
First-time adoption of international standards
In June 2003, the IASB issued IFRS1 First-time Adoption of International Financial
Reporting Standards. A revised version of the standard was issued in November 2008. The
objective of IFRS1 is to ensure that an entity's first financial statements that comply with
international standards should contain high-quality information that:
• is transparent for users and comparable for all periods presented
• provides a suitable starting point for accounting under international standards
• can be generated at a cost that does not exceed the benefits to users.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
12
This standard uses the term "IFRS" to refer to international standards in general (including
IASs) together with interpretations originated by IFRIC or by its predecessor. The main
features of IFRS1 are as follows:
(a) An entity's "first IFRS financial statements" are defined as the first financial state-
ments in which the entity adopts international standards and makes an explicit and
unreserved statement of compliance with those standards.
(b) The "first IFRS reporting period" is defined as the reporting period covered by the
first IFRS financial statements.
(c) The "date of transition to IFRS" is defined as the beginning of the earliest period for
which an entity presents comparative information in its first IFRS financial
statements. Most sets of financial statements cover a period of one year and give
comparative information for the previous year. So the date of transition to IFRS is
normally the date which falls two years before the end of the first IFRS reporting
period.
(d) When first adopting international standards, an entity must prepare an "opening IFRS
statement of financial position" as at the date of transition to IFRS. This is the starting
point for accounting in accordance with international standards. The opening IFRS
statement of financial position must:
(i) recognise all assets and liabilities whose recognition is required by international
standards, but not recognise items as assets or liabilities if this is not permitted
by international standards
(ii) reclassify items which were recognised as one type of asset or liability under
previous GAAP but which are classified as a different type of asset or liability
under international standards
(iii) apply international standards in measuring all recognised assets and liabilities.
Note that the term "statement of financial position" has now replaced the term
"balance sheet" throughout the international standards (see Chapter 3).
(e) The same accounting policies must be used in the entity's opening IFRS statement of
financial position and in all periods presented in the first IFRS financial statements
(i.e. the first IFRS reporting period and the comparative period or periods). These
accounting policies must comply with all international standards in effect at the end
of the first IFRS reporting period, even if some of those standards were not in effect
at the date of the opening IFRS statement of financial position or during the
comparative period(s).
(f) The first IFRS financial statements must include the following reconciliations:
(i) a reconciliation of equity (share capital and reserves for a company) as reported
under previous GAAP with equity re-calculated under international standards,
for the date of transition to IFRS and for the end of the last period in which the
entity reported under previous GAAP

C H A P T E R 1 : T H E R E G U L A T O R Y F R A M E W O R K
13
(ii) a reconciliation of total comprehensive income for the last period in which the
entity reported under previous GAAP with total comprehensive income as it
would have been calculated under international standards.
Note that the term "total comprehensive income" refers to an entity's profit or loss
together with certain other gains or losses such as revaluation gains (see Chapter 3).
(g) IFRS1 grants limited exemptions from some of its requirements in cases where the
cost of compliance would exceed the benefits to users of the financial statements.
EXAMPLE
A company which has always prepared financial statements to 31 December each year
prepares its first IFRS financial statements for the year to 31 December 2010. These
statements show comparative figures for the year to 31 December 2009.
(a) Identify the first IFRS reporting period and state the date of transition to IFRS.
(b) Explain the procedure which must be followed in order to prepare the financial
statements for the year to 31 December 2010.
(c) Identify the reconciliations which the company must include in its financial statements
for the year to 31 December 2010.
Solution
(a) The first IFRS reporting period is the year to 31 December 2010. The date of
transition to IFRS is the beginning of business on 1 January 2009, which is equivalent
to the close of business on 31 December 2008.
(b) The procedure is as follows:
(i) An opening IFRS statement of financial position as at 31 December 2008 must
be prepared in accordance with all international standards effective for
accounting periods ending on 31 December 2010.
(ii) The company must then prepare a revised version of the financial statements
for the year to 31 December 2009, again applying all international standards
effective for periods ending on 31 December 2010. This provides comparative
figures for the 2010 financial statements.
(iii) The financial statements for the year to 31 December 2010 are then prepared.
(c) The required reconciliations are:
(i) a reconciliation of the company's equity (i.e. share capital and reserves) as
reported under previous GAAP with equity as calculated under international
standards, at both 31 December 2008 and 31 December 2009.
(ii) a reconciliation of the company's total comprehensive income as reported under
previous GAAP for the year to 31 December 2009 with total comprehensive
income for that year as it would be calculated under international standards.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
14
Summary
 The regulatory framework within which the financial statements of companies are
prepared consists of a mixture of legislation, accounting standards and (where
applicable) stock exchange regulations.
 Legislation generally sets out the broad rules with which companies must comply
when preparing their financial statements. Accounting standards provide detailed
rules regarding the accounting treatment of transactions and other items.
 The increasing globalisation of business has led to the establishment of the IASB and
the development of international standards. These standards have not yet achieved
worldwide acceptance but their influence has increased greatly in recent years.
 The term "generally accepted accounting practice" (GAAP) refers to the complete set
of accounting regulations and principles which are usually applied within a certain
jurisdiction.
 The IASB is the standard-setting body of the IASC Foundation. The SAC offers
advice to the IASB with regard to its agenda and priorities. IFRIC is responsible for
the interpretation of international standards and for providing timely guidance on
matters not specifically addressed in the standards.
 The standard-setting process adopted by the IASB involves the publication of a
discussion document and an exposure draft (with consideration of comments received
at each stage) before the final standard is published.
 The main purpose of accounting standards is to reduce or eliminate variations in
accounting practice and to introduce a degree of uniformity into financial reporting.
 IFRS1 First-time Adoption of International Financial Reporting Standards sets out
the procedure which must be followed when an entity adopts international standards
for the first time.

C H A P T E R 1 : T H E R E G U L A T O R Y F R A M E W O R K
15
Exercises
1.1 Explain the term "regulatory framework" as it applies to financial reporting. Why is this
framework needed?
1.2 Explain the term "generally accepted accounting practice" (GAAP). Is there just one
GAAP which is accepted worldwide? If not, why not?
1.3 Outline the structure and functions of:
(a) the International Accounting Standards Committee (IASC) Foundation
(b) the International Accounting Standards Board (IASB)
(c) the Standards Advisory Council (SAC)
(d) the International Financial Reporting Interpretations Committee (IFRIC).
1.4 Outline the structure of an international standard (IFRS or IAS).
1.5 Explain the purpose of accounting standards (whether national or international) and
identify the advantages that stem from the standardisation of accounting practice. Are
there any disadvantages?
1.6 A company adopts international standards for the first time when preparing its financial
statements for the year to 30 June 2010. These financial statements show comparative
figures for the previous two years.
Explain the main requirements of IFRS1 First-time Adoption of International Financial
Reporting Standards which must be satisfied when preparing the company's financial
statements for the year to 30 June 2010.
1.7 The term "regulatory framework" refers to the body of rules and regulations which apply
to the financial statements of limited companies. This framework includes company law,
accounting standards and (for listed companies) stock exchange regulations.
(a) State the objectives of the International Accounting Standards Board. Also explain
the role of the Standards Advisory Council (SAC) and the International Financial
Reporting Interpretations Committee (IFRIC).
(b) Explain the term "Generally Accepted Accounting Practice" (GAAP). (CIPFA)
*1.8 The International Accounting Standards Board (IASB) develops international standards
by means of a "due process". The main stages of this process are listed in the Preface to
International Financial Reporting Standards. The Preface also states the objectives of
the IASB and explains the scope of international standards.
(a) State the objectives of the IASB.
(b) Explain the scope of international financial reporting standards and international
accounting standards.
(c) List the main stages of the IASB due process.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
16
*1.9 IFRS1 First-time Adoption of International Financial Reporting Standards lays down
the procedure which must be followed when an entity prepares its first financial state-
ments that comply with international standards (IFRSs and IASs).
(a) State the objective of IFRS1.
(b) Explain the terms "first IFRS reporting period" and "date of transition to IFRS" as
defined by IFRS1.
(c) A company adopts international standards for the first time in its financial state-
ments for the year to 31 October 2010. These financial statements provide
comparative figures for the previous five years. Explain the requirements of IFRS1
which must be satisfied when preparing these financial statements.

17
Chapter 2
The IASB conceptual
framework
Introduction
For many years, notably in the USA and the UK, attempts have been made to devise a
conceptual framework for financial reporting. Such a framework consists of a set of agreed
fundamental principles which underpin financial accounting and so provide a sound
theoretical basis for the development of accounting standards. A conceptual framework is
defined by the US Financial Accounting Standards Board (FASB) as:
"a coherent system of inter-related objectives and fundamentals that can lead to
consistent standards and that prescribes the nature, function and limits of financial
accounting and financial statements".
In the absence of a conceptual framework, standards are more difficult to develop since
each standard must begin from scratch. It is also more likely that there will be
inconsistencies and contradictions between one standard and another.
The IASB contribution to the development of a conceptual framework is its Framework
for the Preparation and Presentation of Financial Statements. Although devised by a
standard-setting body, the IASB Framework is not itself an accounting standard and does
not override any standards. If there is a conflict between the Framework and an IFRS or
IAS, then the standard prevails. However, the Framework does set out certain concepts
which, in the view of the IASB, underlie the preparation and presentation of financial
statements for external users. The purpose of this chapter is to explain these concepts.
Development of a common conceptual framework
It is important to be aware that the IASB and the US FASB are currently trying to develop
a common conceptual framework. This would improve upon the existing conceptual
frameworks of each Board and provide a sound foundation for the development of global
accounting standards. The project is being conducted in eight phases and an exposure draft
has been published for Phase A, which deals with the objectives of financial reporting and
the qualitative characteristics of financial reporting information. The two Boards are now
considering the comments received in response to this exposure draft.
The project is still in its early stages and is considered no further here, but its progress
may be followed on website www.iasb.org.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
18
Objectives
By the end of this chapter, the reader should be able to;
• state the main purposes of the IASB Framework
• state the objective of financial statements and identify the users of these statements
• state and explain the two assumptions which underlie the preparation of financial
statements
• state and explain the qualitative characteristics of useful financial information
• define each of the main elements of financial statements
• explain the criteria which determine whether or not an element should be recognised
in the financial statements
• explain the measurement bases which are identified in the Framework
• distinguish between financial capital maintenance and physical capital maintenance.
Purpose and scope of the IASB Framework
The main purposes of the IASB Framework are stated to be as follows:
(a) to assist in the development of future international standards and in the review of
existing standards
(b) to provide a basis for reducing the number of alternative accounting treatments
permitted by international standards
(c) to assist national standard-setters in developing national standards
(d) to assist preparers of financial statements in applying international standards and in
dealing with topics which are not yet covered by international standards
(e) to assist auditors in forming an opinion as to whether financial statements conform
with international standards
(f) to assist users of financial statements in interpreting the information contained in
financial statements prepared in accordance with international standards.
The Framework attempts to identify the concepts that underpin general-purpose financial
statements which are prepared and presented at least annually and are intended to serve the
needs of a wide range of external users. This includes the consolidated financial statements
of a group of companies (see Chapter 18).
The Framework states that a complete set of financial statements will normally include a
balance sheet, an income statement and a cash flow statement, together with a set of
explanatory notes that form an integral part of the financial statements. Financial
statements do not, however, include certain other items which might be included in a
financial report, such as a directors' report or a chairman's statement.

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
19
It should be noted that the Framework has not been amended to reflect the terminological
changes made by international standard IAS1 in September 2007 (see Chapter 3). For
instance, the Framework still uses the term "balance sheet" rather than "statement of
financial position". The main sections of the IASB Framework are as follows:
(a) the objective of financial statements
(b) underlying assumptions
(c) qualitative characteristics of financial statements
(d) the elements of financial statements
(e) recognition of the elements of financial statements
(f) measurement of the elements of financial statements
(g) concepts of capital and capital maintenance.
Each of these is explained below.
Objective of financial statements
The IASB Framework states that the objective of financial statements is "to provide
information about the financial position, performance and changes in financial position of
an entity that is useful to a wide range of users in making economic decisions". It is further
stated that:
• information about financial position is primarily provided in a balance sheet (which
the international standards now refer to as a "statement of financial position")
• information about financial performance is primarily provided in an income statement
(now referred to as a "statement of comprehensive income")
• information about changes in financial position is provided in a separate statement,
usually a cash flow statement (now referred to as a "statement of cash flows")
• additional information is provided in various notes and supplementary schedules.
The Framework recognises that financial statements cannot provide all of the information
that might be needed by users, since the statements are historical in nature (portraying the
effects of past events only) and do not necessarily provide any non-financial information.
Users and their information needs
The main users of financial statements are identified as follows:
(a) Investors. Investors and potential investors need information to help them decide
whether to buy, hold or sell investments in an entity and to assess the entity's ability
to pay dividends. Furthermore, the information provided in financial statements
indicates the extent to which the resources entrusted to management have been well-
managed. In other words, the financial statements show the results of the

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
20
"stewardship" of management. This information may help investors to decide whether
managers (the directors in the case of a company) should be reappointed or replaced.
(b) Employees. Employees and their representatives may use the information provided in
financial statements to help them to assess the profitability and stability of an entity.
This information helps employees to determine the entity's ability to provide
employment opportunities, fair pay and retirement pensions.
(c) Lenders. Lenders who are approached by an entity for a loan may use the
information provided in financial statements to help them assess the entity's ability to
repay the loan when due and to pay interest in the meantime.
(d) Suppliers and other trade creditors. Suppliers (and other trade creditors) who sell
goods or services to an entity on credit terms are in a similar position to lenders,
being interested in information which helps them to determine the entity's ability to
pay the amounts owed when due. However, suppliers are usually concerned mainly
with an entity's short-term ability to pay its debts, whereas banks and other lenders
are more likely to be interested in the entity's long-term prospects. An exception to
this arises in the case of suppliers who are dependent upon the continuation of an
entity as a major long-term customer.
(e) Customers. Customers who have a long-term involvement with an entity or are
dependent on that entity as a source of supply, may use the information provided in
financial statements to help them to determine whether or not the entity is likely to
continue in business.
(f) Governments and their agencies. Governments and their agencies require
information about the activities of entities in order to determine taxation policies,
regulate business and compile national statistics.
(g) The public. Business entities may affect members of the public in a number of ways.
For instance, an entity may make a substantial contribution to the local economy by
providing local employment and by its patronage of local suppliers. In these
circumstances, financial statements may help the public by providing information
about trends and recent developments in the entity's prosperity and in its range of
activities.
The Framework recognises that financial statements cannot meet all of the information
needs of these users but states that there are needs which are common to all users and
asserts that the provision of financial statements that meet the needs of investors "will also
meet most of the needs of other users that financial statements can satisfy". Therefore the
Framework seems to be suggesting that financial statements should focus on the
information needs of investors. This is a somewhat controversial point of view.

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
21
Underlying assumptions
The IASB Framework states that there are two assumptions which underlie the preparation
of financial statements. These "underlying assumptions" are as follows:
(a) Accrual basis. It is assumed that financial statements are normally prepared on the
accrual basis, not the cash basis. Under this basis, transactions are recognised when
they occur (not necessarily when cash is received or paid) and are reported in the
financial statements of the periods to which they relate. Financial statements drawn
up on this basis are more useful since they not only inform users of past transactions
involving the receipt or payment of cash but they also inform users of an entity's
rights to receive cash in the future and obligations to pay cash in the future.
(b) Going concern. Financial statements are normally prepared on the assumption that
the entity concerned will continue in operation for the foreseeable future and has
neither the intention nor the need either to close down or to reduce materially the
scale of its operations. This allows (for example) the net realisable value of
inventories to be based upon their normal sale price and items such as property, plant
and equipment to be depreciated over their normal useful lives. However, if an entity
is not a going concern, the financial statements will have to be prepared on a different
basis and that basis should be disclosed.
Qualitative characteristics of financial statements
The IASB Framework states that there are four "qualitative characteristics" which make
the information provided in financial statements useful. These are:
• understandability
• relevance
• reliability
• comparability.
Each of these characteristics is explained below.
Understandability
It is clearly essential that the information provided in financial statements should be
understandable by users. Incomprehensible information would have little value. There is a
problem in that different users will have differing levels of accounting knowledge, so that
information which is understandable by one user may not be understandable by another.
The Framework suggests that the information provided in financial statements should be
understandable by users who have "a reasonable knowledge of business and economic
activities and accounting and a willingness to study the information with reasonable
diligence". It is also stated that relevant information should not be excluded from the
financial statements merely because it may be too difficult for some users to understand.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
22
Relevance
To be useful, information must be relevant to users' decision-making needs. Irrelevant
information would be of no help. In particular, information will be relevant if it helps users
to evaluate past, present or future events or to confirm (or correct) past evaluations.
Information which helps users to evaluate future events has "predictive value" and may be
used as a basis for predicting matters in which users are interested, such as future financial
performance. In order to have predictive value, information does not have to take the form
of an explicit forecast, since information on past transactions or events may be used as a
basis for predictions about the future.
The relevance of information is affected not only by its nature but also by its level of
materiality. Materiality is mainly concerned with the size or monetary amount of an item
and information is "material" if it is of sufficient size that its omission or mis-statement
could influence users' decisions. An item which is so small as to be immaterial will not
usually be relevant to users' needs.
Reliability
To be useful, the information provided in financial statements must also be reliable.
Unreliable information would be misleading. Information does not have to be 100%
accurate to be reliable but it must be free of material error. The reliability characteristic
has a number of sub-characteristics, as follows:
(a) Faithful representation. To be reliable, information must represent faithfully the
transactions and other events it purports to represent or could reasonably be expected
to represent. However, most financial information is subject to the risk of providing a
less than totally faithful representation because of inherent difficulties in identifying
or measuring the items concerned. In some cases, the measurement of an item could
be so uncertain that an entity would not recognise the item in the financial statements
at all. Alternatively, an entity might recognise the item but then disclose the risk of
error surrounding its recognition and measurement.
(b) Substance over form. To be reliable, financial information must represent the
substance and economic reality of transactions and other events, not merely their
legal form. The legal form of a transaction may sometimes be very different from its
substance and this situation might be deliberately contrived. For instance, an entity
may dispose of an asset to another party in such a way that legal ownership of the
asset is transferred but (in actual fact) the entity continues to enjoy the economic
benefits associated with the asset. In these circumstances, reporting this transaction as
the sale of an asset would not faithfully represent the reality of the situation.
(c) Neutrality. To be reliable, the information provided in financial statements must be
neutral (i.e. free from bias). Financial statements are not neutral if they are prepared
so as to achieve a predetermined result.

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
23
(d) Prudence. Prudence is defined in the Framework as "the inclusion of a degree of
caution in the exercise of the judgements needed in making the estimates required
under conditions of uncertainty, such that assets or income are not overstated and
liabilities or expenses are not understated". Uncertainties such as the collectibility of
doubtful trade receivables are dealt with by disclosing their nature and by the exercise
of prudence. However, prudence does not allow the deliberate understatement of
assets or income, or the deliberate overstatement of liabilities or expenses.
It has to be said that the notion of prudence rather seems to clash with the notion
of neutrality. An accounting system which (in conditions of uncertainty) always
favours a prudent approach can hardly be said to be neutral.
(e) Completeness. To be reliable, the information provided in financial statements must
be complete within the bounds of materiality (see above) and cost (see below). In
fact, the omission of material information reduces both the reliability and the
relevance of the financial statements.
Comparability
Users should be able to compare the financial statements of an entity through time, so as to
identify trends in its financial position and performance. Similarly, users should also be
able to compare the financial statements of different entities. Comparability will be
improved if:
(a) financial statements show comparative information for preceding accounting periods
(b) entities adopt accounting policies that are consistent over time and, as far as possible,
are consistent with accounting policies adopted by other entities
(c) users are informed of the accounting policies adopted by an entity and are also
informed of any changes in those policies and the effects of those changes.
Compliance with international standards should improve the consistency (and therefore the
comparability) of financial statements. However, the need for comparability should not
deter an entity from changing its accounting policies if this would lead to improved levels
of relevance and/or reliability.
Constraints on relevant and reliable information
The IASB Framework identifies three constraints which may prevent the information
provided in financial statements from being completely relevant and reliable. These are as
follows:
(a) Timeliness. In order to avoid undue delay in providing information (which would
make it less relevant to users) it may be necessary to report the information before all
of its aspects are known, so reducing its reliability. It is necessary to achieve a
balance between relevance and reliability which best meets the needs of users.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
24
(b) Cost. The benefits derived from information should exceed the cost of providing it.
Clearly it is not worth incurring additional costs in order to make information more
relevant or reliable if those costs outweigh the benefits to users. However, it is
difficult to apply a cost-benefit analysis in practice, since costs and benefits often
cannot be measured with substantial accuracy.
(c) Balance between the characteristics. It is usually impossible to achieve all of the
qualitative characteristics fully and simultaneously. A trade-off between the
characteristics is required, with the aim of achieving an appropriate balance between
them so as to meet the needs of users. Determining the relative importance of each
characteristic in this balance is a matter of professional judgement.
Elements of financial statements
This section of the IASB Framework identifies the main elements of financial statements
and offers a definition of each element. The most important definitions are those of "asset"
and "liability" since each of the other elements is defined in terms of its relationship to an
entity's assets or liabilities.
Elements relating to financial position
The elements directly related to the measurement of financial position are assets, liabilities
and equity. These are defined as follows:
(a) Assets. An asset is "a resource controlled by the entity as a result of past events and
from which future economic benefits are expected to flow to the entity". Note the
following points with regard to this definition:
– There is no requirement for an item to be legally owned by an entity in order
that it should be an asset, merely that the item should be controlled by the entity.
This means that certain leased items may be classed as assets (see Chapter 9).
This is an application of the principle of substance over form.
– An asset can arise only as the result of a past event. This is usually the purchase
or manufacture of the item concerned. Transactions expected to occur in the
future (e.g. a mere intention to buy an item) do not give rise to assets at the
present time.
– An item cannot be classed as an asset unless it is expected to generate future
economic benefits for the entity.
(b) Liabilities. A liability is "a present obligation of the entity arising from past events,
the settlement of which is expected to result in an outflow from the entity of resources
embodying economic benefits". Note that:

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
25
– An essential characteristic of a liability is that the entity must be under an
obligation. This means that the entity must have a duty or responsibility to
transfer resources embodying economic benefits. However, there is no require-
ment that the obligation should be legally enforceable, even though this would
normally be the case. For instance, if it is an entity's policy to rectify faults in its
products even after the warranty period has expired, the amounts expected to be
expended in relation to goods already sold are obligations of the entity, even
though they are not legally enforceable. Such obligations are known as
"constructive obligations" (see Chapter 12).
– A further characteristic of a liability is that the obligation must be a present
obligation, not a future commitment. For instance, a decision by management to
buy an asset in the future does not give rise to a present obligation, since the
decision could be reversed.
– A liability can arise only as the result of a past event, such as the acquisition of
goods or services or the receipt of a bank loan.
– Liabilities which can be measured only by using a substantial degree of
estimation are referred to as "provisions" (see Chapter 12).
(c) Equity. Equity is "the residual interest in the assets of the entity after deducting all
its liabilities". This is of course an expression of the well-known accounting equation
(assets = liabilities + capital). However, the IASB favours the term "equity" rather
than "capital". In the case of a company, equity will usually consist of share capital,
retained earnings and other reserves.
It is important to note that an item might satisfy one of these definitions and yet still be
excluded from the entity's financial statements because it fails to meet certain recognition
criteria (see below).
Elements relating to financial performance
The Framework states that profit is frequently used as a measure of performance and that
the elements directly related to the measurement of profit are income and expenses. These
are defined as follows:
(a) Income. Income is "increases in economic benefits during the accounting period in
the form of inflows or enhancements of assets or decreases of liabilities that result in
increases in equity, other than those relating to contributions from equity
participants". Note that:
– The term "income" encompasses both revenue arising in the course of the
ordinary activities of an entity and also gains (e.g. gains arising on the disposal
or revaluation of long-term assets).
– Income is defined in terms of an increase in net assets.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
26
(b) Expenses. Expenses are "decreases in economic benefits during the accounting
period in the form of outflows or depletions of assets or incurrences of liabilities that
result in decreases in equity, other than those relating to distributions to equity
participants". Note that:
– The term "expenses" encompasses both expenses arising in the course of the
ordinary activities of an entity and also losses (e.g. losses arising on the disposal
or revaluation of long-term assets).
– Expenses are defined in terms of a decrease in net assets.
The fact that income and expenses (and therefore profit) are defined in terms of increases
or decreases in net assets has led to the suggestion that the IASB Framework takes a
"balance sheet approach" to defining the elements of financial statements.
Recognition of the elements of financial statements
Recognition is defined in the IASB Framework as "the process of incorporating in the
balance sheet or income statement an item that meets the definition of an element and
satisfies the criteria for recognition". Recognition involves the depiction of the item in
words and by a monetary amount and "the inclusion of that amount in the balance sheet
totals or income statement totals". Items which are merely disclosed in the notes that
accompany the financial statements have not been recognised. In common with the rest of
the Framework, this definition of "recognition" has not yet been amended to reflect the
terminological changes made by international standard IAS1 in 2007 (see Chapter 3).
The Framework states that an item which satisfies the definition of an element should be
recognised in the financial statements so long as:
(a) it is probable that any future economic benefit associated with the item will flow to or
from the entity, and
(b) the item has a cost or value that can be measured with reliability.
These criteria apply principally to the recognition of assets and liabilities, since equity is
defined as the difference between an entity's total assets and total liabilities and the other
elements of the financial statements (income and expenses) are defined in terms of
changes in the entity's assets and liabilities. Note that:
(a) The use of the word "probable" in these recognition criteria is an acceptance of the
fact that the future is uncertain. If recognition required certainty, it would be
impossible to draw up meaningful financial statements at all. For example, no-one
can say for sure whether or not an amount owed to an entity will ever be received.
However, if it is probable (on the basis of the evidence available) that the amount will
be received in due course, then recognition of this amount as an asset is justifiable.
(b) The use of the word "reliability" in the recognition criteria does not mean that costs or
values must be capable of precise measurement before they can be recognised. The

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
27
Framework acknowledges that the use of estimates is an essential part of the
preparation of financial statements and that this does not undermine their reliability.
However, an item for which a reasonable estimate cannot be made would not be
recognised in the financial statements.
(c) An item which qualifies as an element but fails to satisfy the recognition criteria may
instead warrant disclosure in the notes that accompany the financial statements.
Measurement of the elements of financial statements
Measurement is the process of determining the monetary amount at which an element is to
be recognised and shown in the financial statements. The IASB Framework identifies four
different measurement bases which could be used in principle, but does not prescribe the
use of any particular basis and provides little guidance as to the selection of an appropriate
basis. The measurement bases are as follows:
(a) Historical cost. Assets are recorded at the amount paid to acquire them. Liabilities
are recorded at the amount of proceeds received in exchange for the obligation, or in
some circumstances (e.g. tax liabilities) at the amount expected to be paid to satisfy
the obligation in the normal course of business.
(b) Current cost. Assets are shown at the amount that would have to be paid to acquire
an equivalent asset currently (i.e. replacement cost). Liabilities are shown at the
undiscounted amount which would be required to settle the obligation currently.
(c) Realisable value. Assets are shown at the amount which could be obtained by selling
the asset in an orderly disposal. Liabilities are shown at the undiscounted amount
expected to be paid to satisfy the obligation in the normal course of business.
(d) Present value. Assets are shown at the present discounted value of the future net
cash inflows that the asset is expected to generate in the normal course of business.
Liabilities are shown at the present discounted value of the future net cash outflows
that are expected to be required to settle the liability in the normal course of business.
Readers who are not familiar with the concepts of discounting and present value are
referred to the appendix at the end of this chapter in which these concepts are explained.
Selection of measurement basis
The Framework states that the measurement basis most commonly used is historical cost
but adds that this is sometimes combined with other bases (e.g. when valuing inventory at
the lower of cost and net realisable value). The Framework also states that some entities
use current cost to deal with the effects of changing prices of "non-monetary" assets (e.g.
property). This is all very well, but a conceptual framework might be expected to identify
measurement bases that are correct in principle rather than simply describing the bases that
tend to be adopted in practice.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
28
Concepts of capital and capital maintenance
The final section of the IASB Framework is concerned with different concepts of the term
"capital" and its relationship to the calculation of profit. We have already seen that an
entity's capital or equity is equal to its net assets and that the Framework defines income
and expenses in terms of changes to net assets. Therefore another way of looking at profit
is to say that an entity's profit (or loss) for an accounting period is equal to the increase (or
decrease) in the entity's capital during that period. Hence the calculation of profit is closely
linked to the measurement of capital.
In general, it could be said that an entity has "maintained" its capital if it has as much
capital at the end of an accounting period as it had at the start of that period. Any amount
of capital at the end of the period which exceeds the amount required to maintain the
opening capital is profit. The Framework distinguishes between two main ways of
comparing an entity's capital at the beginning and end of an accounting period and so
determining the profit for that period. These are as follows:
(a) Financial capital maintenance. Under this concept, a profit is earned only if the
financial or money amount of the net assets at the end of an accounting period is
greater than the financial or money amount of the net assets at the beginning of that
period, after adjusting for any amounts contributed by or distributed to owners during
the period. Financial capital can be measured either in nominal monetary units or in
units of purchasing power, where purchasing power is determined in accordance with
changes in an index of general prices.
(b) Physical capital maintenance. Under this concept, a profit is earned only if the
physical operating capability of the entity at the end of the accounting period is
greater than its physical operating capability at the start of the period, after adjusting
for any amounts contributed by or distributed to owners during the period.
In practice, most entities use the concept of nominal financial capital maintenance, if only
because this avoids the accounting complexities associated with the alternatives.
The Framework states that an entity's choices of measurement bases and capital
maintenance concept determine the accounting model used in the preparation of the
financial statements. However, the IASB does not prescribe the use of any particular
model, except in the special case of those entities which are reporting in the currency of a
hyperinflationary economy (see Chapter 17). Instead, the Framework merely points out
that each model exhibits different levels of relevance and reliability and states that an
entity's management should take into account the balance between these characteristics
when choosing an appropriate model.
EXAMPLE
At the beginning of an accounting period, a business had cash of £1m and capital of £1m.
The cash was spent on acquiring inventory which was all sold during the accounting period
for £1.25m. There were no other transactions.

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
29
(a) Calculate the profit for the period in nominal money terms.
(b) If the general prices index stood at 100 on the first day of the accounting period and at
110 on the last day of the period, calculate the profit for the period in terms of the
general purchasing power of the business.
(c) If it would cost £1.13m at the end of the accounting period to replace the sold
inventory, calculate the profit for the period in terms of the power of the business to
maintain its physical operating capability.
Solution
Financial capital Financial capital Physical capital
maintenance maintenance maintenance
(nominal) (purchasing power)
£m £m £m
Assets at the end of the period 1.25 1.25 1.25
Assets required at the end of the
period to be as well off as at the
beginning of the period:
(a) nominal monetary units 1.00
(b) general purchasing power
units (£1m x 110/100) 1.10
(c) physical operating capability 1.13
——— ——— ———
Net profit for the period 0.25 0.15 0.12
——— ——— ———
Notes:
(a) In nominal monetary terms, the business is £0.25m better off at the end of the period
than it was at the beginning of the period. This is the profit figure which would be
shown by a conventional set of financial statements.
(b) £1.1m is needed at the end of the period to give the same general purchasing power
as was given by £1m at the beginning of the period. Since the business has capital of
£1.25m at the end of the period, its profit is calculated as £1.25m – £1.1m = £0.15m.
(c) £1.13m is needed at the end of the period to buy the same inventory as could be
bought for £1m at the start of the period. Since the business has capital of £1.25m at
the end of the period, its profit is calculated as £1.25m – £1.13m = £0.12m.
It could be argued that the conventional approach to profit measurement (maintenance of
nominal financial capital) has overstated the profit figure. Even though profits are stated to
be £0.25m, no more than £0.15m could be withdrawn from the business without reducing
its general purchasing power and no more than £0.12m could be withdrawn without
reducing the power of the business to replace its inventory and maintain its physical
operating capability. If conventionally-calculated profits were withdrawn in full each year,
the business would suffer depletion of its capital. This would lead to a reduction in the
operating capability of the business and, in the long run, to its eventual closure.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
30
Summary
 The IASB Framework offers a set of fundamental principles and definitions which
underpin financial accounting. One of the main purposes of the Framework is to
assist in the development and review of international standards.
 The objective of financial statements is to provide useful information about an entity's
financial position, performance and changes in financial position.
 The users of financial statements include investors, employees, lenders, suppliers,
customers, the Government and the public.
 The two assumptions which underlie the preparation of financial statements are the
accrual basis and the going concern basis.
 There are four qualitative characteristics which improve the usefulness of the
information provided in financial statements. These are relevance, reliability,
comparability and understandability.
 The main elements of financial statements are assets, liabilities, equity, income and
expenses. Each of these elements is defined in the IASB Framework.
 An element is recognised in the financial statements if it is probable that any
economic benefits associated with the element will flow to or from the entity and if
the element has a cost or value which can be reliably measured.
 Elements may be measured at their historical cost, current cost, realisable value or
present value.
 Profits and losses may be measured in terms of changes in the financial amount of an
entity's net assets (financial capital maintenance) or in terms of changes in the entity's
physical operating capability (physical capital maintenance).

C H A P T E R 2 : T H E I A S B C O N C E P T U A L F R A M E W O R K
31
Appendix
Discounting and present value
The IASB Framework states that an asset might be measured at the "present discounted
value" of the future cash inflows that the asset is expected to generate. Similarly, a liability
might be measured at the present discounted value of the future cash outflows that are
expected to be required to settle the liability. Various international standards also refer to
the concepts of discounting and present value, including:
Chapter
IAS17 Leases 9
IAS18 Revenue 13
IAS19 Employee Benefits 14
IAS36 Impairment of Assets 7
IAS37 Provisions, Contingent Liabilities and Contingent Assets 12
IAS39 Financial Instruments: Recognition and Measurement 11
Therefore, an understanding of present value calculations is a necessary prerequisite to a
grasp of these international standards.
The concept of present value is fairly simple and is concerned with the fact that money
has a "time value". For instance, if money can be invested at an interest rate of 10% per
annum, each £1 invested now will grow to become £1.10 after one year, £1.21 after two
years and so forth. So the current equivalent (or "present value") of £1.10 to be received in
a year's time is £1. Similarly, the present value of £1.21 to be received in two years' time is
also £1 (assuming interest at 10% per annum).
The process of determining the present value of an amount to be received (or paid) in the
future is known as "discounting" and involves multiplying the amount concerned by a
discounting factor. Discounting factors can either be calculated or looked up in a set of
present value tables. In this book, discounting factors are calculated.
EXAMPLE
Determine the present values of the amounts listed below. The applicable "discounting
rate" is 8% (i.e. money can be invested at an interest rate of 8% per annum).
(a) £1,000 to be received in one year's time
(b) £5,000 to be received in two years' time
(c) £20,000 to be received in three years' time.
Calculate discounting factors to three decimal places only.

P A R T 1 : I N T R O D U C T I O N T O F I N A N C I A L R E P O R T I N G
32
Solution
(a) Since money can be invested at 8%, £1 invested now will become £1.08 after one
year. So the present value of an amount to be received in one year's time is equal to
that amount divided by 1.08. Dividing by 1.08 is the same as multiplying by a
discounting factor of 0.926 (1/1.08). Therefore the present value of £1,000 to be
received in one year's time is £926 (£1,000 x 0.926).
Check: interest at 8% on £926 is £74 and £926 + £74 = £1,000.
(b) £1 invested at 8% will become £1 x 1.08 x 1.08 after two years. So the present value
of an amount to be received in two years' time is equal to that amount divided by
(1.08)
2
. This is the same as multiplying by a discounting factor of 0.857 (1/1.08
2
). The
present value of £5,000 to be received in two years' time is £4,285 (£5,000 x 0.857).
Check: interest at 8% on £4,285 for one year is £343, giving a total of £4,628. Interest
on £4,628 for the second year is £370, giving a total of £4,998. This is not quite
£5,000 because the discounting factor was rounded to three decimal places.
(c) £1 invested at 8% will become £1 x 1.08 x 1.08 x 1.08 after three years. So the
present value of an amount to be received in three years' time is equal to that amount
divided by (1.08)
3
. This is the same as multiplying by a discounting factor of 0.794
(1/1.08
3
). The present value of £20,000 to be received in three years' time is £15,880
(£20,000 x 0.794).
Check: interest at 8% on £15,880 for one year is £1,270, giving a total of £17,150.
Interest on £17,150 for the second year is £1,372, giving a total of £18,522. Interest
on £18,522 for the third year is £1,482, giving a total of £20,004. There is a rounding
difference of £4.

Another Random Scribd Document
with Unrelated Content

verschillende individuën van één soort ongelijk. Steeds echter wijkt de oogen dragende,
naar boven gerichte zijde in verschillende opzichten aanmerkelijk af van de „blinde”, die
gewoonlijk op den grond rust. Deze heeft een minder goed ontwikkelde (bij Monachir
zelfs in ’t geheel geen) borstvin; ook haar skelet is minder volkomen. Soms is de blinde
zijde met kringschubben bedekt, terwijl de andere zijde kamschubben draagt; gewoonlijk
echter is het geheele lichaam met kamschubben bekleed. De blinde zijde is niet, de naar
het licht gekeerde verschillend, bij eenige tropische soorten zelfs levendig gekleurd.
Verreweg het grootste deel van het lichaam wordt gevormd door den sterk gespierden
staart. De buikholte is zeer klein, de aarsopening ligt onder of vóór de borstvinnen.
Hieruit vloeit voort, dat de (dikwijls onderling vereenigde) buikvinnen zich aan de keel
bevinden; zij zijn klein, evenals de borstvinnen, die bij één geslacht (Achirus) geheel
ontbreken. De rugvin strekt zich van den kop tot aan de staartvin uit en omzoomt dus
den geheelen, scherp toeloopenden rugrand van den schijfvormigen romp op gelijke
wijze als de buitengewoon lange aarsvin den scherpen buikrand omgeeft. De kleur van
deze vinnen en van de overigens regelmatig gevormde, afgeronde of recht afgeknotte,
hoogst zelden gevorkte staartvin is aan weerszijden ongelijk. Al deze vinnen worden
door zachte, meestal niet vertakte, dicht bijeenstaande en daarom zeer talrijke stralen
gesteund. De zwemblaas ontbreekt. De tanden zijn verschillend, in den regel echter òf
dik òf borstelvormig.
De Platvisschen, waarvan men bijna 200 soorten onderscheidt, bewonen de zee; eenige
zwemmen soms de rivieren op; hier zoowel als daar leven zij op den bodem. Met de
blinde zijde tegen den grond aangedrukt en de oogen naar boven gericht; liggen zij
gedurende het grootste deel van hun leven op de loer en bewegen zich bijna niet anders
dan om hun uit Wormen, Schelp- en Schaaldieren en kleine Visschen bestaanden buit te
grijpen of om grootere roovers te ontwijken. Dan schieten zij plotseling vooruit,
zwemmen met een golvende beweging van het lichaam, waarbij steeds de rug en de buik
zijwaarts gericht zijn, maar laten zich spoedig weer zakken. Soms ondernemen zij
gezamenlijk groote tochten en zwemmen dan, tijdelijk althans, ook wel in de bovenste
waterlaag. Dit geschiedt bij het geregeld wegtrekken van de Platvisschen uit de
Buitenlek en gedeeltelijk ook uit de Binnenlek, waarop Van den Ende voor ’t eerst meer
algemeen de aandacht heeft gevestigd. „In het begin van Juli begint de Schol in
beweging te komen en geeft hiervan blijken, zelfs als zij in het schrobnet is gevangen.
De Schol, die gewoonlijk in den kuil van dit vischwant zich stil houdt, toont zich nu
onrustig; de visschers zeggen dan, dat zij „rad” begint te worden en maken hieruit op,
dat de visscherij in de Buitenlek weldra een einde zal nemen. Bij het wegtrekken schijnt
zij niet den bodem der zee te houden, maar op eenigen afstand van daar te zwemmen,
niet zelden zoo hoog, dat men geheele scholen aan de oppervlakte waarneemt. De bruine
zijde blijft gedurende de beweging evenwijdig met de oppervlakte der zee. De Schol
neemt bij het wegzwemmen de richting naar het noorden; bij haar terugkomst in October
neemt zij, naar het schijnt, haar weg over den bodem der zee; men ziet haar althans niet
aan de oppervlakte zwemmen. Het wegtrekken der Schol, waaraan ook de overige

Platvisschen, en zelfs de Roggen, deelnemen, kan met het kuitschieten in geen verband
staan, daar dit in de maanden Februari en Maart geschiedt; het is ook niet aan toevallige
oorzaken te wijten, daar het jaarlijks geregeld plaats vindt. De visschers schrijven het toe
aan een verschijnsel, dat zij „koelucht” noemen en dat veroorzaakt wordt door de groote
menigte groene of groenachtige, draadvormige en glibberige waterplanten (algen), die
des zomers in menigte in de Noordzee voorkomen. Vele van deze planten schijnen zich
vooral in de bovenste waterlagen te ontwikkelen en later naar den bodem der zee te
zakken, waar zij zich o. a. aan de schrobnetten in belangrijke hoeveelheid hechten. De
bedoelde zelfstandigheid onderscheidt zich door een sterken, onaangenamen reuk, die
zelfs op eenigen afstand, somtijds tot achter het dorp Katwijk aan Zee, bemerkt kan
worden en zoo doordringend is, dat vrouwen, die langs het strand liepen, er
verschijnselen van zeeziekte door ondervonden. De ervaring leert, dat men bij sterke
„koelucht” een slechte visscherij van Schol heeft te verwachten. Het zou kunnen zijn, dat
de „koelucht” op de Visschen een onaangenamen indruk teweegbrengt en hen noopt
voor eenigen tijd dit water te verlaten. Ook is het mogelijk, dat hun hierdoor de
gelegenheid om op den bodem der zee voedsel te vinden benomen wordt. De stof, die
zich op den bodem heeft afgezet, doet hen bij ’t wegtrekken hooger water kiezen.
Vermoedelijk begeven zij zich naar den Grooten Visschersbank, waar de zee een diepte
heeft van 40, 50 en meer vademen. De Visschen hebben in October van de koelucht
weinig meer te vreezen en zwemmen daarom over den bodem naar de Buitenlek terug.—
Uit de Binnenlek heeft het wegtrekken in veel mindere mate plaats, zoodat de visscherij
hier (hoewel met weinig voordeel) kan worden voortgezet, nadat zij in de Buitenlek
heeft opgehouden. De Platvisschen, die in den zomer in de Binnenlek achterblijven,
worden gezamenlijk „zomervisch” genoemd. De van hier wegtrekkende Visch volgt een
bijna zuidwestelijke richting en zwemt waarschijnlijk door de hoofden naar de diepten
van het Kanaal. Van hier in het begin of het midden van September terugkeerend, is hij
weldoorvoed en vet en heet dan „herfstvisch”; wegens de richting, die hij volgt, vangt
men hem in Scheveningen eerder dan in Katwijk. Misschien kan de Binnenleksche
Schol, die jonger is dan de Buitenleksche, haar voedsel in ’t zuiden beter bekomen dan
in ’t noorden, waar de Buitenleksche heentrekt.”
„Daar de Visschen op de Hollandsche kusten niet dan een effen bodem vinden, waarop
slechts zeer weinige voorwerpen gevonden worden, waaraan zij hun kuit zouden kunnen
bevestigen, worden zij er toe genoopt, dit op den bodem zelf te doen. Zij maken zich
gewoonlijk daartoe een kuil, dien zij, na daarin kuit geschoten te hebben, niet zelden
weder met wat grond bedekken. Daar de Visschen echter voor het maken van deze
kuiltjes slechts geringe middelen bezitten, is het hun geenszins onverschillig, of zij dit in
een harden of in een weeken grond doen moeten, en kan het dus niet verwonderen, dat
de weeke grond der Binnenlek hen bijzonder aanlokt. Bovendien vinden zij in dit water
bij een gemiddelde diepte van omstreeks 11 vademen overvloedig voedsel. Daarom heeft
gedurende eeuwen een verbazende menigte van visch dit water vervuld; eeuwen lang
werd alleen hier gevischt, waarom de visscherij met volle recht den naam van

„kustvisscherij” droeg. Zeer langen tijd werden uitsluitend kleine schuiten van 25 voet
lengte voor de visscherij gebruikt; deze lieten niet toe, dat men zich verder in zee begaf.
Later, toen men met grootere vaartuigen de steurharingvisscherij op de Engelsche kust
begon uit te oefenen (bomschuiten van 45 voet lengte tusschen de stevens en 31 voet op
den bodem) ontstond de visscherij in de Buitenlek.—De Schol wordt, naar gelang van de
grootte, in 8 soorten onderscheiden, die, te beginnen met de kleinste, de volgende namen
dragen: kleine keu, groote keu, kleine braad, groote braad, kleinschol, kleine kantschol,
groote kantschol en groote schol. In de Binnenlek worden, misschien op geringe
uitzonderingen na, alleen de 4 kleinste van de genoemde „scholsoorten” (en bovendien
„kleinschol”, in geringe hoeveelheid) gevangen. In de Buitenlek vindt men weinig
„groote braad” en nooit kleinere soorten, maar wel de grootere. Misschien is het voedsel
in de Buitenlek voor de Schol op gevorderden leeftijd beter.”
De Platvisschen zijn bij het verlaten van het ei volkomen symmetrisch gebouwd en
hebben één oog aan iedere zijde van den kop; de asymmetrie openbaart zich eerst later
allengs gedurende den verderen groei. Hoe en waardoor deze verandering tot stand
komt, is nog niet met zekerheid bekend. Eenige onderzoekers meenen te mogen
aannemen, dat het oog, om zijn as draaiend, zich door de terugwijkende skeletdeelen
heen een weg baant naar de tegenovergestelde zijde. Andere beweren, dat, zoodra de
Visch op een zijde begint te rusten, het oog van deze zijde bij zijn streven om zich naar
het licht te keeren ook de omliggende deelen van den kop een verplaatsing doet
ondergaan. Het voorste deel is dan ook werkelijk ten opzichte van de gekleurde zijde
gedraaid. Dat deze vormsverandering slechts geringen tegenstand ontmoet, zoolang het
skelet nog kraakbeenig is, ligt voor de hand. De larven van Platvisschen zijn
aanvankelijk geheel doorschijnend en zwemmen op dezelfde wijze als de andere
Visschen met den rug naar boven en den buik naar onderen. Opmerkelijkerwijze worden
zij veelvuldiger aangetroffen in het ruime sop dan in de nabijheid der kust.
De Platvisschen bewonen alle zeeën met uitzondering van die der hoogste breedten en
die, welke rotsachtige, steile kusten bespoelen. Naar den evenaar neemt hun aantal toe;
de grootste soorten ontmoet men echter in de gematigde luchtstreek. Aan zandgrond
geven zij de voorkeur; zij dalen niet tot aanzienlijke diepten af. Eenige bezoeken
dikwijls het zoetwater; enkele hebben zich zelfs volkomen gewend aan het leven in
plassen en rivieren.
Wanneer men het gebit als maatstaf aanneemt, moeten de Platvisschen, welker kaken en
tanden aan beide zijden nagenoeg op gelijke wijze ontwikkeld zijn, bovenaan geplaatst
worden. Van deze komt aan de Heilbotten (Hippoglossus) de voorrang toe. Door de
visschers worden zij wegens hun meerdere dikte niet onder de Platvisschen geteld. Zij
hebben, als de Tarbot, een wijden bek, doch een krachtiger gebit dan hare verwanten, in

de bovenkaak een dubbele, in de onderkaak een enkele reeks van tanden: de middelste
van de bovenkaak en de zijdelingsche van de onderkaak zijn dik, lang, spits en gekromd.
Het gehemelte is tandeloos; de keelbeenderen daarentegen zijn met een dubbele reeks
van dikke tanden gewapend. De rugvin begint niet vóór het oog (op den snuit), zooals bij
de meeste andere geslachten, maar boven het oog, gelijk bij de Schollen. Evenals bij
deze en de Tongen, zijn de oogen rechts geplaatst. De beide bekende soorten van dit
geslacht bewonen de zeeën van het noordelijk halfrond.
De Heilbot (Hippoglossus vulgaris) is de grootste Platvisch van Europa en misschien
van de geheele wereld, daar zij een lengte van meer dan 2 M. en een gewicht van meer
dan 200 KG. kan bereiken. Zonder de vinnen is het lichaam eigenlijk lancetvormig;
eenigszins ruitvormig wordt het, doordat de rugvin en de aarsvin in ’t midden
aanmerkelijk hooger zijn dan aan de einden. De staartvin is uitgesneden of flauw gevorkt
en niet recht of afgerond, zooals bij alle overige Platvisschen. De schubben zijn zeer
klein en glad. De kleur van de bovenzijde wisselt af tusschen licht- en donkerbruin; de
blinde zijde is zuiver wit. De IJszee is waarschijnlijk het eigenlijke gebied van de
Heilbot; zij komt echter langs de noordelijke kusten van Europa overal, hier en daar zelfs
geregeld en op sommige plaatsen veelvuldig voor. Dit laatste is het geval aan de kusten
van Newfoundland, Groenland en IJsland, bij de Fär- en Orkney-eilanden en aan de
westkust van Scandinavië tot aan het Kattegat. Ook vindt men haar bij Kamtsjatka en
Californië. In de zuidelijke gedeelten van de Noordzee en ook aan onze kusten is zij naar
verhouding minder talrijk. Toch is zij bij al onze visschers wel bekend, vooral in den
winter en in het voorjaar in hun vaarwater vrij algemeen; groote exemplaren worden nu
en dan in menigte bijeen gevangen. In de Oostzee heeft men haar alleen in de Kieler
bocht aangetroffen. Bij voorkeur bezoekt zij banken, die op eenigen afstand van het land
gelegen zijn en waar het water 50 à 120 vademen diep is. Gedurende den winter leeft zij
in de diepte, maar nadert veelal reeds vroeg in het jaar de kust en ligt dan het liefst op
modder- en kleigronden. In den zomer schiet zij kuit op een rotsachtigen of zandigen
bodem. Haar vleesch is wit en hard, maar eenigszins droog en wordt daarom op vele
plaatsen minder geschat dan dat van de Tarbot.
*
De Lange Schar (Hippoglossoides limandoides), die slechts een enkele maal aan
onze kust gevangen werd en ook aan de kusten van Engeland en Frankrijk zelden
voorkomt, bewoont de noordelijke kusten van den Atlantischen Oceaan en is niet
zeldzaam aan de westkust van Zweden, in den Sond en het Kattegat, waar zij in April en
Mei kuit schiet. Zij verschilt van de vorige soort vooral, doordat de bovenkaak slechts
één rij van tanden bevat; de zijdestreep is nagenoeg recht; door de scherpe punten aan
den rand der schubben, is de huid ruw op het gevoel, evenals die van de Schar (deze is

echter kenbaar aan den grooteren kop, het minder langwerpige lichaam en de sterk
gekromde zijdestreep). De bovenzijde van de Lange Schar is roodachtig of geelachtig
bruin. Lengte 30 à 40 cM.
*
De Grieten (Rhombus) zijn de breedste van alle Platvisschen. Zij kenmerken zich
door een vóór de oogen, op het midden van den snuit aanvangende rugvin; de wijde bek
is voorzien met talrijke, kleine, op verscheidene rijen gerangschikte (fluweelachtige en
hekelvormige) tanden aan de kaken en een veld met puntige tanden op het
ploegschaarbeen. De oogen zijn links (soms, doch zeer zelden rechts) geplaatst, de
vinstralen voor ’t meerendeel vertakt, de schubben afwezig of klein. De staartvin is
afgerond.
Bij de Tarbot (Rhombus maximus), die de eer van tot de lekkerste Platvisschen te
behooren, met de Heilbot deelt en gewoonlijk boven deze wordt verkozen, merkt men
aan de bovenzijde talrijke, stompe beenknobbeltjes op, (bij jonge exemplaren niet). Op
de bruine huid, die verschillende tinten kan hebben, deels uitvloeiend of gemarmerd,
deels scherper begrensd, komen lichte vlekken van ongelijke grootte voor; de vinnen zijn
een weinig lichter van kleur dan het overige lichaam; de blinde zijde is effen wit. Het
lichaam zonder de staartvin, doch met de rugvin en de aarsvin (die in het midden
aanmerkelijk hooger zijn dan elders), is nagenoeg even hoog als lang; geen der overige
Platvisschen is zoo zuiver ruitvormig. De lengte bedraagt soms meer dan 1 M. bij een
gewicht van 35 KG. (Yarreää maakt melding van een exemplaar van bijna 2 M., dat 86
KG. zwaar was. Rondeäet zegt, er één gezien te hebben van 3 M. lang, 2 M. breed en 1
M. dik.)
Behalve in de Noordzee (tot Helgoland) en in het Kanaal (in de Oostzee alleen in de
Kieler-bocht geregeld), wordt de Tarbot (hoewel in geringe hoeveelheid) ook in de
Middellandsche Zee gevangen. Evenals de meeste Platvisschen, vestigt zij zich op
zandbanken in ondiep water en ligt hier op den grond; allerlei kleine Visschen,
Schaaldieren en Weekdieren verschaffen haar voedsel. Langs de zuidkust der Noordzee
treft men haar van April tot Augustus aan; zij vertoont zich het eerst in het
zuidwestelijkste deel van dit gebied; naarmate zij van hier verdwijnt, ziet men haar op
verder noordwestwaarts gelegen vischgronden verschijnen. Op de groote zandbanken
langs onze kust duurt de tarbotvangst van April tot Juli, bij Helgoland van Juli tot half
Augustus.
De Griet, ook Kaan en Snoever genoemd (Rhombus laevis), heeft een gladde
huid en verschilt bovendien van de Tarbot door het minder sterk afnemen van de hoogte

der rugvinstralen van het midden naar voren en achteren, waardoor het lichaam meer van
den ruitvorm afwijkt. Haar kleur is gewoonlijk roodachtig grijsbruin, donkerbruin
gemarmerd en met parelvormige, lichte vlekken geteekend, bij jonge exemplaren echter
bleek roodachtig bruin met donkerbruine en zwarte vlekken. Zij is zelden langer dan 40
cM. en weegt slechts bij uitzondering 4 KG. De Middellandsche Zee, de Atlantische
Oceaan en de Noordzee herbergen haar; tot in den mond der rivieren dringt zij door. De
Griet wordt minder geacht dan de Tarbot en de Tong, doch hooger dan de Schol. Langs
onze kust is zij vrij algemeen.
Twee soorten, die den naam Tongschar of Scharretong, welke haar door onze
visschers gegeven wordt, met de Lange Schar en de Gemarmerde Schol gemeen hebben
en die men door de bepalingen Naakt en Dun onderscheidt (Rhombus arnoglossus en
R. megastomus), hebben een veel dunner lichaam dan de andere soorten van Grieten. De
Naakte Tongschar wordt zelden, de Dunne slechts nu en dan, gewoonlijk
alleen in jeugdigen toestand, aan onze kust gevangen. Voor de visscherij zijn zij van
geen belang.
*
In een tweede afdeeling vereenigt men die Platvisschen, welker kaken en tanden
aan de blinde zijde veel sterker ontwikkeld zijn dan aan de gekleurde.
Het geslacht der Schollen (Pleuronectes), waaraan de geheele familie haar naam
dankt, omdat Platvisschen met één rij van kleine, scherpe tanden in de kaken, tandelooze
ploegschaar- en gehemeltebeenderen en plaveiselvormige tanden op de keelbeenderen.
De rugvin begint niet vóór, doch boven het oog; de mondopening is klein en reikt
hoogstens tot onder de oogen; deze zijn door een uitpuilende lijst gescheiden en bij de
inheemsche soorten rechts geplaatst (linksche exemplaren zijn zeldzame
uitzonderingen). De afgeronde staartvin is duidelijk gescheiden van de rugvin en de
aarsvin; deze zijn breed, hare vinstralen bijna zonder uitzondering ongedeeld. De steeds
zeer kleine schubben zijn meestal glad, soms getand, soms geheel afwezig.
De belangrijkste soort van dit geslacht is de Schol, in Zeeland Plaat genoemd
(Pleuronectes platessa). Hare leden dragen naar hunne grootte, bij de visschers
verschillende namen; de allerkleinste heeten Weggooi of Kraat; de groote (die in
de bun van de bomschuit levend aan den wal gebracht en niet bij de mandvol verkocht,
maar bij den afslag op het strand uitgespreid worden) noemt men Bunschol of
Spreischol. Slechts bij uitzondering zijn zij 60 cM. lang en 7 KG. zwaar. Op de
harde lijst tusschen de oogen komt een reeks van 4 à 7 (meestal 6) beenknobbeltjes voor.
In den regel is de Schol op de bruine, naar grijs zweemende bovenzijde grijs gemarmerd
en met groote, rondachtige, geelroode vlekken geteekend, die zich dikwijls ook over de

rug- en aarsvin en zelfs over de staartvin uitstrekken. De blinde zijde is effen geelachtig
wit of grijsachtig wit. Het oog heeft een zilverwitte en metaalachtig gele iris.
Kleursverscheidenheden, ten deele van de woonplaats afhankelijk, komen niet zelden
voor. Bij de Bonte Schollen is de blinde zijde geheel of ten deele gekleurd; de
Witte Schollen hebben beide zijden ongekleurd. Het lichaam is langwerpig
ruitvormig; sommige exemplaren zijn nagenoeg even hoog als lang; men noemt ze
Ronde Schollen en hield ze vroeger voor een afzonderlijke soort.
De Schol bewoont een groot deel van den Atlantischen Oceaan (tot IJsland), de
Middellandsche Zee, de Noordzee en de Oostzee (tot bij Stockholm). Zij is een der
gewoonste soorten langs onze kust; men ontmoet haar ook in de Zuiderzee en, vooral ’s
winters, in de Zeeuwsche stroomen en de Schelde. Zij vestigt zich vooral op de
zandbanken, doch vermijdt modderige gronden niet. Evenals de Bot, kan zij zoowel in
zoet- als in zoutwater leven. Vooral in Mei en Juni wordt deze voor de tafel zeer
geschikte Visch in grooten getale gevangen, meestal versch gegeten, doch in tijden van
overvloed ook wel gedroogd. Zeer overvloedig was de vangst o.a. in 1850 en 1851, toen
alleen te Zoutkamp (prov. Groningen) 40,000 korven Schol aan wal werden gebracht.
De Bot (Pleuronectes flesus) bewoont dezelfde zeeën als de Schol en is niet minder
algemeen dan deze. Zij leeft op zandbanken, doch zoekt bij voorkeur modderige gronden
op. Bij ons wordt zij niet alleen langs de Noordzeekust, maar ook in de Zuiderzee en de
Zeeuwsche stroomen in menigte gevangen. Zij zwemt de rivieren op; men vindt haar
zelfs in singels en dergelijke kleine binnenwateren. In vijvers kan zij even goed leven als
in de zee. De namen IJbot, Amsterdamsche Bot en Rivierschol doelen
op de plaats, waar de Bot gevangen werd.
De Bot stemt in vorm nagenoeg volkomen overeen met de Schol; zij is kenbaar aan de
doornachtige knobbeltjes, die langs de nagenoeg rechte zijdestreep en aan den wortel der
rugvin en aarsvin voorkomen; de staartvin is zeer weinig afgerond. De oogen staan
meestal rechts, vaker dan bij de Schol echter links. De bruinachtige of olijfgroene
bovenzijde is veelal met donkerbruine vlekken gemarmerd (en vooral bij jonge
exemplaren) dikwijls met roestkleurige vlekken geteekend, die echter minder fraai,
minder scherp begrensd en onregelmatiger zijn dan bij de Schol. De blinde zijde is
geelachtig wit met kleine, zwarte stippeltjes. De lengte bedraagt zelden meer dan 30
(hoogstens 50) cM., het gewicht slechts bij uitzondering iets meer dan 3 KG. Haar
vleesch, hoewel smakelijk, is veel minder vast dan dat van de Schol.
De Schar of Ruwe Schol (Pleuronectes limanda) is gemakkelijk te herkennen aan
de ruwheid van haar huid, welke veroorzaakt wordt door den scherp getanden achterrand
van de kleine, dicht bijeenstaande schubben, die den romp en zelfs de stralen van de rug-
en aarsvin bedekken. De Schar heeft een eenigszins langwerpiger lichaam en grootere
oogen dan hare verwanten; de zijdestreep maakt boven de borstvin een

halfcirkelvormige bocht. De bovenzijde is effen lichtbruin, de blinde zijde witachtig. Zij
kan 25 à 30 cM. lang en 2 à 3 KG. zwaar worden. Haar verbreidingsgebied is minder
uitgestrekt dan dat van hare verwanten, daar zij in de Oostzee minder veelvuldig
voorkomt en minder ver doordringt, in de Middellandsche Zee ontbreekt. Zij houdt van
zandgrond en vermijdt den modder. Aan de kusten van IJsland, Noorwegen, Groot-
Brittannië en de Noordzee, ook aan de onze, vangt men haar in menigte. Naar de grootte
gesorteerd, heeten de Scharren bij onze visschers Kok, Groote Klap,
Handgroot en Krit. In ons land worden zij veel gedroogd; de Engelschen en
Franschen verkiezen haar boven de Bot en Schol.
De Gemarmerde Schol (Pleuronectes microcephalus), zoo genoemd wegens de
donkerbruine vlekken, waarmede haar op sommige plaatsen naar geel zweemende,
roodachtig bruine, gladde, slijmerige huid gemarmerd is—door onze visschers, evenals
andere soorten met langwerpig eirond, dun lichaam, „Tongschar” of „Scharretong”
geheeten—komt op de zandbanken langs de kusten der Noordzee, doch nergens in
grooten getale voor. Enkele exemplaren van dezen 25 à 40 cM. langen Visch worden nu
en dan in de Buitenlek gevangen.

Schollen (Pleuronectes platessa).
*
De Tongen (Solea)—zoo genoemd wegens haar meestal zeer langwerpig eironde
gestalte en naar aanleiding van den Franschen naam Sole—verschillen van de overige
Platvisschen vooral door de halvemaanvormige mondopening; deze is gelegen onder den
van voren afgeronden, snavelvormigen snuit, welker kaken slechts aan de blinde of
linkerzijde met kleine, op verscheidene rijen geplaatste, borstelvormige tanden
gewapend zijn. De rugvin, die reeds vóór de oogen begint, en de weinig minder groote
aarsvin strekken zich uit tot aan den wortel van de afgeronde staartvin. De huid is ruw

door de fijne, harde puntjes, waarmede de buitenrand der talrijke, zeer kleine schubben
bezet is. De zijdestreep is recht, het gehemelte tandeloos. De Tongen zijn niet, als de
vroeger genoemde geslachten, geheel tot de noordelijke gematigde en koude aardgordels
beperkt, maar in ongeveer 40 soorten over de tropische en gematigde zeeën verbreid.
Slechts één soort komt aan onze kust voor.
De Tong (Solea vulgaris) wordt hoogstens 60 cM. lang en 4 KG. zwaar; de oogen zijn
rechts gelegen, hoewel men ook enkele linksche exemplaren aangetroffen heeft; de
bovenzijde is min of meer grijsachtig donkerbruin, de achterhelft van de hier
voorkomende borstvin zwart, de onderzijde witachtig, de iris geel. Van de
Middellandsche Zee tot aan den poolcirkel ontmoet men deze soort aan alle kusten van
West-Europa, in de Oostzee echter niet voorbij de Kieler bocht, waar niet anders dan
zeer kleine exemplaren gevangen worden. Langs onze geheele kust is zij buitengewoon
talrijk, vooral in het voorjaar; des zomers vindt men haar, hoewel in veel geringer aantal,
in de Schelde en ook in de andere Zeeuwsche stroomen, daar zij het zoetwater niet
schuwt en, evenals de Bot, in zoetwatervijvers in ’t leven gehouden kan worden. Op
geringen afstand van het strand wordt zij in menigte in schrobnetten en saaien gevangen.
Naar de grootte onderscheiden de visschers Noordsche of Groote Tong,
Lassen en Baktong; voor eigen gebruik drogen zij de in saaien gevangen kleine
exemplaren; de grootere zijn zeer gezocht. Bij ons zijn de wijfjes in Maart vol kuit, aan
de Engelsche kust reeds in ’t laatst van Februari, aan de kust van Scandinavië eerst in het
einde van Mei en het begin van Juni.
De familie der Platvisschen is zoowel aan soorten als aan individuën zeer rijk; deze
bewonen in buitengewoon groote menigte de zeeën van de gematigde en tropische
zonen. Naar het noorden neemt het aantal soorten schielijk af. Daarentegen openbaart
deze familie op den bonteren bodem der keerkringszeeën, vooral wat de kleur betreft,
een zeer groote verscheidenheid. Zoo leeft b.v. in de Indische (misschien ook in de
Chineesche) wateren—die zoo verbazend ruim voorzien zijn van allerlei Visschen,
welke zich door eigenaardige vormen en prachtige kleuren onderscheiden—een soort
van Tong, die door den naam Zebra-tong (Synaptura zebra) zeer goed gekenmerkt
wordt, daar de grijsachtig bruine bovenzijde van het geheele lichaam geteekend is met
tien dwars gerichte strepen, die voor ’t meerendeel roodbruin, doch bij den staart
donkerder, bijna zwart zijn.
Met uitzondering van de Heilbot, bewonen alle hierboven beschreven Platvisschen
ondiepe gedeelten van den zeebodem; zij geven de voorkeur aan zandige of althans niet
slijkerige gronden; deze moeten dus niet met een dikke laag van weeken modder bedekt
zijn. Verscheidene soorten, vooral de Bot en de Tong, houden zich gaarne op aan den
mond van rivieren; de eerstgenoemde bereikt zelfs nu en dan, tegen den stroom op

zwemmend, plaatsen, die diep in het binnenland gelegen zijn. In de Engelsche rivieren,
in den benedenloop van Elbe en Weser en ook in den Rijn tot aan de Duitsche grenzen
komen geregeld Botten voor; men heeft ze echter ook reeds herhaalde malen in den
bovenloop van dezelfde rivieren, in de Elbe b.v. nog boven Maagdenburg, in den Rijn
nog in de nabijheid van Mainz, in den Moezel bij Metz en Trier en ook in den Main
gevangen. Hoe traag de Platvisschen ook schijnen, toch trekken zij gaarne. Wegens de
buitengewone veelvuldigheid van de meeste soorten wordt op dit verschijnsel minder
acht geslagen dan het eigenlijk verdient. Van de Heilbot, een voor de voeding der
bewoners van noordelijke streken zeer belangrijke Visch, weet men reeds sinds lang, dat
zij gedurende den winter meer in de diepte vertoeft en, als de lente nadert, zich naar
zeeboezems begeeft.
Door zeden en gewoonten, maar vooral door de wijze van beweging, gelijken de
Platvisschen volkomen op elkander; men heeft althans tot dusver nog geen feiten leeren
kennen, die met deze bewering in strijd zijn. Bewegingloos en, met uitzondering van de
voortdurend rondwarende oogen, min of meer in ’t zand verborgen, liggen zij op den
grond, tot een buit hen te voorschijn lokt, of een roofvisch hen verdrijft. Merkwaardig
snel woelen zij zich onder het zand door golfsgewijze trillingen van de rugvin en de
aarsvin, waardoor zeer spoedig een ondiep gat uitgegraven en tevens de bovenzijde een
weinig met zand bedekt wordt. Een enkele krachtige beweging is voldoende om de
zandlaag af te schudden en het lichaam omhoog te heffen. Terwijl de Platvisch door het
aanhoudend bewegen der beide voornaamste onparige vinnen en der krachtige staartvin
voortzwemt, blijft steeds de blinde zijde naar onderen, de gekleurde zijde naar boven
gericht. Bij het plotseling versnellen van de beweging speelt de staartvin de belangrijkste
rol; dan dienen de aarsvin en de rugvin vooral voor het behouden van het evenwicht.
Bij het beschouwen van een half in ’t zand begraven Platvisch zou men bijna geneigd
zijn om de uitdrukking zijner zeer levendig gekleurde en meestal ongelijk groote oogen
schrander en listig te noemen. In tegenstelling met andere Visschen beweegt hij zijne
oogen onophoudelijk; hij kan ze niet slechts in alle richtingen draaien, maar ook, evenals
de Kikkers, vooruitschuiven en weer terugtrekken en dus de optische as iederen stand
ten opzichte van de oppervlakte van ’t lichaam doen aannemen. Een echt ooglid, het zeer
ontwikkelde wenkvlies, kan deze schitterend gekleurde organen in geval van nood
beschutten. Eigenlijk zijn zij bij den in ’t zand verborgen Platvisch, de eenige
lichaamsdeelen, die de aandacht trekken. De kleur van de overige bovendeelen
harmonieert n.l. niet minder met die van den zeebodem dan de vacht van den Haas met
den akker of het kleed van het Sneeuwhoen met het Alpen-landschap; evenals bij ’t
laatstgenoemde dier, wisselt de kleur af naar gelang van ’t jaargetijde en van ’t
omgevende terrein; de verandering blijft echter niet tot twee tijden van ’t jaar beperkt,
maar treedt bij iedere verplaatsing op. Al wat op dit gebied den Kameleon wordt
toegeschreven, komt bij den Platvisch werkelijk voor. Als hij zich op zandgrond
neervleit, zullen kleur en teekening binnen korten tijd gelijk zijn aan die van deze

ligplaats: de geelachtige tinten treden op den voorgrond, de donkere verdwijnen. Als
dezelfde Visch, gelijk in kleine waterbakken dikwijls geschiedt, een oogenblik later op
een anderen grond, b.v. op grauw granietgruis, gaat liggen, zal de kleur weldra opnieuw
een verandering ondergaan: de Schol, Bot of Tong, die zoo even geelachtig was, wordt
grijs. Ook dan nog zijn de bij iedere soort voorkomende eigenaardigheden van menging
en verdeeling der kleuren merkbaar, hoewel de kleurswijzigingen sterk genoeg zijn om
iedereen tot het inzicht te voeren, dat bij deze Visschen aan de kleur als kenmerk weinig
waarde gehecht mag worden.
De merkwaardige geschiktheid om het kleed in overeenstemming te brengen met de
omgeving levert de meest aannemelijke verklaring van de buitengewone veelvuldigheid
der Platvisschen. Zij zijn niet vruchtbaarder dan andere Visschen; zelfs kunnen zij zich
wat het aantal eieren betreft, met vele hunner verwanten niet meten; veel meer jongen
echter dan over ’t algemeen vermoedelijk regel is, ontkomen aan de roofzucht hunner
vijanden en bereiken dus een grootte, die hen in staat stelt om zichzelf te beschermen.
Want ook de Platvisschen zijn roovers: de grootste soorten durven zelfs Visschen zoo
groot als een Kabeljauw aanvallen; ook de kleine evenwel, die zich met allerlei Schaal-
en Schelpdieren en Wormen voeden, zijn buitengewoon vraatzuchtig. Wat roofzucht en
moordlust betreft, stemmen alle overeen. Zij maken jacht op elken buit, dien zij meenen
te kunnen overmeesteren en schromen zelfs niet zwakkere soortgenooten aan te vallen.
De Noorsche visschers zijn overtuigd, dat de kwetsuren aan de boven- en onderzijde van
de staartstreek, die men zoo dikwijls bij hen opmerkt, door groote exemplaren van hun
eigen soort veroorzaakt zijn. Zelfs de ergste vijanden van deze familie, de Zeewolven en
de Roggen, vinden in de groote Platvisschen wrekers, die de misdrijven aan hunne
verwanten gepleegd, vergelden. De Roggen, die nagenoeg dezelfde levenswijze hebben
als de Platvisschen, worden, naar men zegt, vooral door de Heilbot ijverig vervolgd.
De voortplanting van de Platvisschen heeft plaats in verschillende maanden, over ’t
algemeen echter in den mooisten tijd van ’t jaar, n.l. in de lente en in den voorzomer. Zij
schieten kuit op de gronden, die hun in dezen tijd tot verblijfplaats dienen, bij voorkeur
dus op zandgrond, bovendien tusschen zeegras en andere waterplanten, ook wel op
vischnetten, die lang in ’t water worden gelaten. De jongen ontmoet men tegen het einde
van den zomer, vooral bij laag water, omdat zij, evenals hunne ouders, dikwijls te lui zijn
om bij den aanvang van den ebstroom de ondiepten te verlaten en diepere plekken in de
zee op te zoeken, maar liever, onder het zand bedolven, de terugkomst van den vloed
afwachten. Een sierlijker diertje dan zulk een jonge Platvisch kan men zich bijna niet
voorstellen. Behoudens de grootte, is hij in ieder opzicht, wat kleur, teekening en
levenswijze, aard en gewoonten betreft, het evenbeeld van het volwassen dier; hij heeft
echter een veel fraaier, vlugger en daarom bevalliger uiterlijk. Weinige Zeevisschen zijn
beter voor het leven in de gevangenschap geschikt; daar zij niet eens zeewater noodig
hebben, maar gemakkelijk gewoon geraken aan het water van onze vijvers en rivieren en

hier, wanneer het hun niet aan voedsel ontbreekt, uitmuntend gedijen. Dierenliefhebbers
kan ik deze Visschen, dus onze Schollen, Botten en Tongen, ten zeerste aanbevelen.
Zeer belangrijk zijn de Platvisschen voor de huishouding van den mensch. Van alle
soorten is het vleesch smakelijk, van sommige zelfs uitmuntend; het blijft dagen lang
goed en is daarom voor verzending over groote afstanden (dus voor een zeer ruimen
kring van gebruikers) zeer geschikt. Op de meeste kustplaatsen eet men geen andere dan
versche Platvisschen; in het hooge noorden evenwel, waar de vangst van den zomer als
proviand voor den winter moet dienen, ondergaan althans de grootste exemplaren een
toebereiding om ze langer te kunnen bewaren; zij worden aan reepen gesneden en
gezouten, als stokvisch aan de lucht gedroogd of ook wel gerookt. Vooral Schollen,
Scharren en Tarbotten zijn zeer gezocht; ook de overige soorten worden nergens gering
geschat. Te Londen brengen de Nederlanders, die veel werk maken van deze visscherij,
ieder jaar voor ongeveer 1,200,000 gulden aan Tarbot op de markt; toch is dit hoogstens
het vierde gedeelte van de geheele hoeveelheid, daar ook de Denen voor eenige tonnen
gouds en de Engelsche visschers zelf een nog veel grootere hoeveelheid Visch op deze
markt leveren. De genoemde som vertegenwoordigt trouwens alleen de waarde van de
Tarbot, die de Nederlandsche visschers zelf naar Engeland brengen, maar niet van die,
welke zij reeds op zee aan de Engelschen verkoopen. De hoeveelheid Tarbot, die in
Nederland, Duitschland, Frankrijk en Jutland gegeten wordt, is niet te bepalen; gerust
kan men echter aannemen, dat de totale waarde van dit deel der vischvangst
verscheidene millioenen guldens bedraagt. Nog hooger is waarschijnlijk de waarde van
de vangst van andere Platvisschen, b.v. van Schollen, Scharren en Tongen, daar deze,
hoewel zij op de vischmarkten van alle kuststeden betrekkelijk goedkoop van de hand
gaan, soms in ongeloofelijk grooten getale gevangen worden.
Met de Nederlandsche, Engelsche en Deensche visschers kunnen de Duitsche zich niet
meten, wat de opbrengst van hun arbeid betreft. Heilbot vangen zij bijna in ’t geheel
niet: wel verzenden zij jaarlijks ongeveer 3000 Tarbotten, ongeveer 20,000 Schollen,
evenveel Botten en omstreeks 10,000 KG. Tong naar het buitenland.
De Platvisschen worden in verband met de plaatselijke gesteldheid, de veelvuldigheid en
de aard van iedere soort op zeer verschillende wijze gevangen. Aan de wijze waarop de
wilden visschen, herinnert het op sommige kustplaatsen bestaande gebruik om bij eb
blootsvoets door de waterplassen op het strand te loopen, de intusschen waargenomen
Visschen met de voeten dood te trappen en daarna in te zamelen. Toch wordt hierdoor op
gunstig gelegen plaatsen dikwijls een rijken buit verkregen. Een grooter opbrengst levert
trouwens het „steken”: de visscher zoekt bij stil weer de met water bedekte ondiepten af
en spiest de Platvisschen, die hij opmerkt, met een lans of weet hen te treffen met een
aan een touw bevestigd, door lood bezwaard wapen, waaraan zich vele
weerhaakvormige spitsen bevinden en dat met den Visch wordt opgehaald. Op vlakken

1
grond maakt men gebruik van bepaaldelijk voor dit doel bestemde sleepnetten
(schrobnetten en saaien), in diep water van zetlijnen of van beugen.
Het is gebleken, dat Platvisschen in zoetwater zeer goed kunnen leven; ook daarom is
het volstrekt niet moeielijk ze levend te verzenden. In een beperkte ruimte kan men ze
even goed als eenig ander lid hunner klasse in ’t leven houden; spoedig zijn zij hier
gewend, kiezen in hun eigen woning een bepaalde plek tot ligplaats, kennen weldra hun
verzorger en zelfs den voor ’t voederen bepaalden tijd en schromen niet uit de hand te
eten van den persoon, die hen met voedsel voorziet.
Deze vischvangst heeft Beääamó de stof verschaft voor zijn gedicht „Roosje” (Proeven voor het
„Verstand, den Smaak en het Hart.” Dordrecht. 1790). ↑

VIERDE ORDE.

DE LUCHTBUISVISSCHEN (Physostomi).

Bij een nauwkeurig onderzoek van de Visschen, die Cuvier onder den naam
„Weekvinnigen” samenvatte, vond Johanneë Müller , dat deze zich voor ’t meerendeel
onderscheiden door het bezit van een luchtbuis, die, van de zwemblaas uitgaande, in het
spijskanaal uitmondt. Op dit kenmerk grondde hij de orde der
Luchtbuisvisschen of Edelvisschen. Deze hebben gescheiden
keelbeenderen, kamvormige kieuwen en weekstralige vinnen; de buikvinnen, voor
zoover aanwezig, zijn achter de borstvinnen aangehecht en de schubben cycloïd. De
Luchtbuisvisschen zijn fraai van vorm en evenredig gebouwd; hun romp is langwerpig,
rolvormig of zijdelings samengedrukt; de kop en de pooten staan in de juiste verhouding
tot de grootte van ’t lichaam. Niet door zeer in ’t oog vallende eigenaardigheden van het
schubbenkleed en evenmin door schitterende kleuren trekken zij de aandacht, wel door
hun sierlijkheid en bevalligheid.
Wat rijkdom van vormen betreft, staat deze orde weinig ten achter bij de grootste van
alle, bij die der Stekelvinnigen; het aantal soorten is geringer, maar zal waarschijnlijk
door toekomstige ontdekkingen aanmerkelijk toenemen. Nagenoeg alle
eigenaardigheden der Visschen zijn bij de leden dezer orde op te merken. Sommige zijn
streng aan het water gebonden, andere ondervinden geen nadeel van een langdurig
verblijf op het land. Sommige doen verre reizen te water, andere zoeken soms over land
een nieuwe woonplaats op. Nevens koene roovers bevat deze orde onschuldige wormen-
en planteneters, soorten, die zich door een buitengewone vruchtbaarheid onderscheiden
en andere, welker voortplantingsvermogen betrekkelijk gering is. Niet alle leggen eieren;
eenige brengen levende jongen ter wereld. De kostelijkste tafelvisschen behooren tot
deze groep en ook Visschen, die als voedsel geheel ongeschikt geacht worden.
Voor de bewoners van het binnenland is deze orde van Visschen belangrijker dan eenige
andere afdeeling hunner klasse; opmerkelijk is het, dat ook de kostelijkste van alle
zeevisschen, de Haring, tot de Luchtbuisvisschen behoort. Hun economische beteekenis
zal nog toenemen door een algemeenere toepassing van maatregelen om deze Visschen,
die zoolang zonder eenige verschooning vervolgd zijn, te rechter tijd een altijd
zorgvuldig gehandhaafde bescherming te verleenen, hun gedurende de jeugd de
veiligheid te verschaffen, die een verdere ontwikkeling waarborgt, en eindelijk ook door
zooveel mogelijk op doelmatige wijze, o.a. door kunstmatige vischteelt, de
vermenigvuldiging van deze belangrijke Visschen te bevorderen.

Dezelfde redenen, die vermoedelijk de vogelkenners bewogen hebben om met de
grootste Roofvogels de systematische beschrijving der Vogelklasse te beginnen, zullen
wel bij de vischkundigen gegolden hebben, toen zij aan de Vallen (Siluridae) de
eerste plaats in de orde der Luchtbuisvisschen inruimden. De voortreffelijkste of edelste
leden van deze groep zijn zij zeker niet, hoogstens de grootste en plompste. Zij
kenmerken zich door een loggen, kolossalen, nooit geschubden, maar met een naakte
huid of met beenige schilden bekleeden romp, door een grooten kop met wijden bek,
door bovenkaaksbeenderen, die op geringe sporen na verdwenen, of tot voeldraden
verlengd zijn, voorts door baarddraden, welker aantal, plaatsing en lengte aan veel
afwisseling onderhevig is. Bij vele soorten is de eerste straal van de borstvin zeer dik,
getand en door zijn gewrichtsverbinding met de schouderbeenderen geschikt om
willekeurig bewogen, tegen den romp aangelegd en opgericht te worden; met dit
krachtig wapen kunnen zij gevaarlijke wonden toebrengen. Bij vele leden van de familie
zijn de achterkop en de nek met een schild bedekt, dat aan een helm herinnert.
De Vallen vormen een meer dan 550 soorten omvattende familie; deze is in Amerika,
Azië en Afrika door een groot aantal soorten en individuën, in Europa slechts door één
soort vertegenwoordigd. Hare leden houden van langzaam stroomend of stilstaand water
met modderigen bodem, ontbreken echter in sneller stroomende wateren niet, vestigen
zich zelfs in beken van bergstreken en worden hier op even groote hoogte aangetroffen
als eenige andere vischsoort. Met deze uitgestrekte verbreiding staat het bewonen van
velerlei verblijfplaatsen in verband. Sommige komen het veelvuldigst voor in de
nabijheid van riviermonden en liggen hier op een zandigen en slijkerigen bodem; andere
vindt men op rotsachtige gronden, waar zij zich, als Kwabalen, tusschen en onder
steenen verbergen; terwijl deze, naar het schijnt, uitsluitend rivieren bewonen, worden
gene niet anders dan in binnenzeeën gevonden, andere nu eens hier, dan weer daar. De
groote soorten zijn even log van beweging als plomp van lichaamsbouw, de kleinere
daarentegen zwemmen vlug en behendig; sommige zijn in zooverre boven de andere
leden harer klasse bevoorrecht, dat zij op soortgelijke wijze als de Doolhofvisschen en
Slangenkoppen over een vochtigen of modderigen en zelfs over een drogen bodem
reizen ondernemen, zoo noodig zich ook in het slijk verbergen en hier de terugkomst van
het water afwachten kunnen. Alle zonder uitzondering zijn roovers van beroep. De
meeste liggen bewegingloos op de loer en weten door de beweging hunner voel- of
baarddraden andere Visschen aan te lokken en te rechter tijd te grijpen; enkele zijn in
staat electrische schokken voort te brengen, waarmede zij hunne slachtoffers verdooven.
Zij vermenigvuldigen zich niet sterk, hoewel de kuiter een groot aantal eieren
voortbrengt; naar het schijnt, ontwikkelen deze Visschen zich langzaam, maar kunnen
een hoogen ouderdom bereiken. Voor ons is hun economische beteekenis zeer gering; in
sommige gewesten van Afrika, Azië en Amerika echter worden zij als voedsel voor den
mensch veelvuldig gebruikt en hoog geschat. De jongen en de kleine soorten zijn
inderdaad voortreffelijk van smaak; de oude dieren daarentegen vereischen een zeer
zorgvuldige toebereiding om bruikbaar te worden.

Het typische geslacht der Vallen (Silurus), dat een gelijknamige onderfamilie
(Silurinae) vormt, bestaat uit de Europeesche soort en hare 5 Aziatische verwanten. Zij
hebben een gladde huid, een korte, uitsluitend door gelede stralen gesteunde rugvin, een
zeer lange aarsvin, een wijden muil met tot velden vereenigde reeksen van hekelvormige
tandjes op de tusschen- en de onderkaak en op de ploegschaarbeenderen.
Fraai of sierlijk gebouwd kan men onzen Val, Meerval of Vischduivel (Silurus
glanis, afgebeeld op p. 247) niet noemen. Met eenig recht vergeleken o.a. Auëoniuë en
Geëzner hem met een Walvisch, daar hij, op den Huso na, alle overige Europeesche
zoetwatervisschen in grootte overtreft. In den Donau ontmoet men niet zelden
exemplaren van 3 M. lengte en 200 à 250 KG. gewicht; hun dikste deel kan door twee
mannen ternauwernood omspannen worden. In verband met de breedte van den
tamelijken korten, van voren halfcirkelvormigen snuit, is de mondopening zeer ruim.
Het voorste derde deel van ’t lichaam wordt voor meer dan de helft gevormd door den
kop, overigens door den zeer dikken, een weinig samengedrukten romp, die even achter
zijn midden de zeer kleine, 3- of 4-stralige rugvin draagt. De langzaam in hoogte
afnemende staart is sterk zijdelings samengedrukt en draagt aan het afgeronde einde,
doch grootendeels aan den onderkant, de middelmatig groote, van achteren nagenoeg
rechte staartvin; aan haar wortel eindigt de aarsvin, die over haar geheele lengte
gelijkvormig is en onmiddellijk achter de aarsopening begint; een weinig er voor bevindt
zich het punt van aanhechting der kleine buikvinnen, dat bijna bereikt wordt door den
top der betrekkelijk groote, afgeronde borstvinnen. De bovenkop, de rug en de randen
der vinnen zijn blauwachtig, de zijden groenachtig zwart, verder naar onderen op
lichteren grond met olijfgroene vlekken geteekend; de onderzijde is wit met rood- of
geelachtigen tint en blauwachtig zwarte marmervlekken; de buikvinnen en de aarsvin
hebben in ’t midden een lichtere, geelachtige streep. De onderkaak draagt aan
weerszijden twee roodachtige voeldraden, die korter zijn dan de kop. Aan weerszijden
van de bovenkaak, bij het neusgat, komt een witachtige voeldraad voor, die tot aan het
einde der borstvinnen reikt.
De Meerval, die, volgens Gronoviuë , in het midden van de vorige eeuw veelvuldig
voorkwam in het Haarlemmermeer en de hiermede in gemeenschap staande wateren,
doch reeds een halve eeuw vóór de droogmaking (in 1836) minder algemeen was, is
sedert dien tijd zeldzaam geworden. In de Ringsloot van den Haarlemmermeerpolder, in
het Kagermeer en den Amstelveenschen poel heeft men hem later nog waargenomen (o.
a. in 1864 en 1865 exemplaren van 1.2 à 1.5 M. lengte). Ook in het Uddeler-meer
(tusschen Garderen en Apeldoorn) zijn exemplaren van deze vischsoort gevangen, die
hierheen echter, naar men zegt, ten tijde van Prins Willem V, uit Hongarije werd
overgeplant (Van Bemmelen ). Van ’t zuiden van Zweden af is de Meerval over geheel
Middel- en Oost-Europa en ook over een deel van West-Azië verbreid; hier en daar (o. a.

in het Rijn- en Wezer-gebied) ontbreekt hij echter bijna geheel; over ’t algemeen vindt
men hem uitsluitend in de ten oosten van den Rijn gelegen wateren; in Groot-Brittannië
werd hij, naar men zegt, slechts een enkele maal gevangen. Zeer talrijk is deze Visch in
den benedenloop van den Donau, hoewel hij ook in den bovenloop en de bijrivieren van
dezen stroom en de hiermede verbonden meren aangetroffen wordt. Zeer zelden ziet men
hem in den Rijn; in het Bodenmeer echter vangt men hem nu en dan. Hij vestigt zich in
stille, diepe wateren met modderigen bodem, verbergt zich, traag loerend op buit, achter
steenen, gezonken boomstammen, wrakken van schepen en dergelijke voorwerpen,
beweegt zijne voeldraden en vangt de hiernaar happende Visschen; bovendien verslindt
hij Schaaldieren, Kikvorschen, Watervogels, kortom al wat hij krijgen en verzwelgen
kan. In de maag van een bij Presburg gevangen Meerval vond men de overblijfselen van
een knaap, in een andere die van een Poedel, in een derde exemplaar Ganzen, die door
dezen Visch eerst onder water getrokken en daarna ingeslikt waren. De bewoners van het
Donau-gebied vreezen hem daarom; volgens een eertijds onder de visschers verbreid
bijgeloof zou ieder, die er een gevangen had, spoedig sterven. Op andere plaatsen
beoordeelt men hem gunstiger en beschouwt hem als een weerprofeet, waarschijnlijk
omdat hij alleen bij het naderen van een onweer de diepte verlaat en hoogere waterlagen
opzoekt.
Het kuitschieten heeft plaats in de maanden Mei tot Juli. Zoolang dit duurt, vindt men de
Vallen gewoonlijk bij paren. Zij naderen dan den oever om tusschen riet en andere
waterplanten eieren te leggen en blijven in dezen tijd over dag in ondiep water liggen,
hetwelk anders hun gewoonte niet is. Het is gebleken, dat een kuiter niet meer dan
ongeveer 17000 eieren legt, waaruit na 7 à 9 dagen de jongen te voorschijn komen; deze
hebben een zonderling voorkomen en gelijken werkelijk veel op larven van Amphibiën.
Het is misschien een geluk voor ons vischwater, dat slechts weinige Vallen een hoogen
ouderdom bereiken. De jongen, die uit de gespaard gebleven eieren komen, worden voor
’t meerendeel in den eersten tijd van hun leven door Kwabalen en andere roofvisschen,
de grootere waarschijnlijk ook wel door hun eigen ouders verslonden, vele bovendien in
de kracht van hun leven door visschers gevangen.
Hoewel het vleesch van den jongen Meerval zeer vet, vast en niet onsmakelijk, dat der
ouden daarentegen taai en tranig, dat van beide dus niet bijzonder geacht is, maakt men
toch jacht op dezen Visch, omdat zijn vleesch als spek of bij de lederbereiding gebruikt
kan worden, terwijl men zijn zwemblaas tot lijm verwerkt en als een geringere kwaliteit
van vischlijm in den handel brengt. Jonge Meervallen vangt men meestal met den
hengel, oude het meest des nachts gedurende den rijtijd, gewoonlijk met de werpspies.
Zeer groote exemplaren geven den visscher veel werk. Richter verzekert, zelf gezien te
hebben, dat een groote, aan den haak gevangen Meerval door het slaan met den staart
een boot deed omkantelen.

Evenals de meeste Vallen in ’t algemeen, kan ook de Europeesche zonder bezwaar
geruimen tijd buiten het water vertoeven, daarom gemakkelijk verzonden en naar
wateren, waar hij ontbreekt, overgebracht worden. In een beperkte ruimte houden jonge
Meervallen zich tamelijk goed, indien men hun slechts behoorlijk voedsel verschaft.
*
De vuurspuwende bergen van Zuid-Amerika, en meer bepaaldelijk die van Quito,
werpen niet slechts, zooals dit van vulkanen te verwachten is, asch, slakken en lava uit,
maar nu en dan ook modder en water en tevens een ontelbare menigte Visschen, die door
hun bederf reeds menigmaal de lucht over een grooten afstand verpest en bij de
bewoners van de omliggende gewesten ziekten veroorzaakt hebben. De Visschen, die de
Cotopaxi uitwerpt, en die, naar men meende, uit het onbekende binnenste der aarde
afkomstig zijn, worden door het volk Preñadilla’s genoemd; zij zijn weinig
verminkt en vertoonen evenmin andere verschijnselen, waaruit zou blijken, dat zij aan
vulkanische hitte blootgesteld zijn geweest. Volgens de verzekering der inboorlingen
behooren deze Visschen tot dezelfde soort als de Vallen, die in de beken aan den voet
van den vulkaan, maar ook in de overige wateren van het gebergte tot op een hoogte van
ongeveer 3000 M., volstrekt niet zeldzaam zijn. De reden waarom zij bij sommige
vulkanische uitbarstingen in zoo grooten getale gedood worden, is gelegen in het
binnendringen van vergiftige gassen in de door hen bewoonde wateren; behalve van de
Visschen, die in lager gelegen streken den dood vonden, zijn deze lijken ook nog
afkomstig van die, welke in de hoogere bergstreken om ’t leven komen en naar beneden
worden gevoerd door de bergstroomen, welke gedurende de uitbarsting door de
hiermede gepaard gaande, hevige wolkbreuken gevormd worden. Hoewel de
geslachtsnaam van eenige dezer tot verschillende onderfamiliën behoorende Visschen
(Stygogenes) op haar ontstaan in een rivier van de onderwereld, in den Styx, doelt, en
één hunner hieraan een naam verbindt (cyclopum), die aan de éénoogige Giganten
herinnert, welke door Jupiter naar onderaardsche werkplaatsen verbannen werden, leven
alle in stroomend of stilstaand water aan de oppervlakte der aarde, tot hun ongeluk
echter in een gebied, waar soms groote gevaren hen bedreigen.

Beefvisch (Malapterurus electricus). ¼ v. d. ware grootte.
De Vulkaanval (Stygogenes cyclopum) wordt slechts 10 cM. lang, heeft een zeer
plat gedrukt, zwart gestippeld, olijfgroen lichaam met een middelmatig lang, niet door
vinstralen gesteund uitwas (vetvin) achter de rugvin, welker eerste vinstraal, evenals die
van de borstvin, een scherpen doorn vormt, een gespleten staartvin en twee voeldraden
aan ’t einde van den breeden muil, die met zeer kleine tanden gewapend is.
De Prenadilla (Brontes preñadilla) verschilt van de vorige soort vooral door het
ontbreken van de vetvin.
*
Een tot de Vallen behoorende bewoner van den Nijl dankt den naam Raasj, dien hij bij
de Arabieren draagt en die in beteekenis overeenkomt met den bij ons gebruikelijken
naam van Beefvisch (Malapterurus electricus), aan de merkwaardige eigenschap

van electrische schokken te geven. De leden van zijn geslacht houden zich in de
Afrikaansche rivieren op, maar worden nergens in grooten getale gevonden. Van de
overige Vallen verschillen zij naar het uitwendige vooral door het ontbreken van de
rugvin, die als ’t ware vervangen is door de kort voor den wortel van de staartvin
gelegen vetvin, welk kenmerk uitgedrukt wordt door den wetenschappelijken
geslachtsnaam, die „weeke vin op den staart” beteekent. Bovendien missen zij de bij
andere Vallen als wapens dienende doornen, ook die der borstvinnen. Inwendig zijn zij
kenbaar aan een dun, op een vetlaag gelijkend weefsel, dat zich tusschen de huid en de
spieren over het geheele lichaam uitstrekt en uit 6 of meer boven elkander gelegen
vliezen bestaat, waartusschen ruimten overblijven, gevuld met een geleiachtige, vele
bloedvaten en zenuwen bevattende massa. De gladde, zeer slijmerige, volkomen naakte
huid van de genoemde, in den Nijl levende soort heeft een moeielijk te beschrijven grijze
kleur; de teekening bestaat uit onregelmatige, zwarte vlekken, die langs de zijdestreep
dichter opeengehoopt zijn en ook op de vinnen voorkomen. Dit dier wordt gewoonlijk
30 à 50, soms echter meer dan 100 cM. lang.
Deze Visch kan willekeurig electrische schokken uitdeelen, welker sterkte zeer
uiteenloopt. Soms kan men hem aanvatten, zonder een schok te krijgen; in andere tijden
echter toont hij op deze wijze bij de geringste aanraking duidelijk zijn ontevredenheid.
Zelfs gebeurt het wel eens, dat hij geruimen tijd geen gebruik maakt van zijn middel om
zich te verweren, terwijl eenige personen hem in de hand houden en onmiddellijk daarna
een volgenden onderzoeker hiermede lastig valt. Bijzonder pijnlijk is zulk een schok
echter niet; ongetwijfeld worden alleen kleine dieren er door verdoofd of gedood.
Het vleesch van den Beefvisch wordt gegeten, maar niet zeer geacht; daarentegen
schrijft men aan het celweefsel, waardoor de electriciteit wordt voortgebracht, een
geneeskrachtige werking toe; terwijl het op gloeiende kolen verbrandt, stelt men den
patiënt bloot aan de hierdoor gevormde gassen en dampen. „De Beefvisch van het
Beneden-Congo-gebied,” verhaalt Pechuel-Loeëche , „een log dier, dat ruim 1 M. lang
kan worden, hapt gretig naar het lokaas, maar is wegens de soms zeer hevige electrische
schokken, die hij geeft, meestal een zeer ongewenschte buit, hoewel zijn vleesch
geroemd wordt. O. Lindner deed in zijn faktorij de onaangename ervaring op, dat een
schijnbaar doode, groote Visch van deze soort door de kracht van zijn electrische
ontlading een mensch op den grond kan werpen; maar zag ongeveer 10 minuten later tot
zijn voldoening, dat een andere, niets kwaads vermoedende Europeaan door denzelfden
Visch op dezelfde wijze behandeld werd. Met groote exemplaren van deze soort neemt
men natuurlijk liefst geen proeven op zichzelf; de slagen van de kleine, ongeveer 3 dM.
lange Beefvisschen zijn zeer goed te verdragen; dikwijls worden zij 15 à 20 seconden
lang zonder ophouden uitgedeeld. De gewaarwording, die zij veroorzaken, gelijkt op een
lichte, neuralgische kramp.”

*
De Gekielde Vallen of Doraden (Doradinae) bewonen de rivieren van
tropisch Zuid-Amerika, die naar den Atlantischen Oceaan afvloeien. Behalve een
pantser, dat kop en nek bedekt en uit beenplaten bestaat, die ieder een met doornen
bezette lijst dragen, hebben zij ook aan weerszijden van het lichaam een reeks van
gedoornde schilden, die tot aan den wortel van de staartvin reikt. De eerste straal van de
rugvin en van de borstvinnen vormt een dikken, langen, aan weerszijden getanden doorn.
Achter de rugvin komt een korte vetvin voor.
Een in Guyana en Brazilië levende, 30 à 50 cM. lange soort—Matacaiman (Doras
costatus) genoemd, omdat zijne doornen, naar men zegt, de keelholte en den slokdarm
van den Kaaiman verscheuren, wanneer deze hem inslikt—heeft een blauwachtig rooden
kop, overigens bruine bovendeelen, en gele, overlangsche streep op de zijden, een
zwartachtige vlek op de rugvin en lichter gekleurde onderdeelen. Volgens Hancock en
Schomburgk ziet men deze Visschen en hunne verwanten in het droge seizoen soms in
groote troepen over land trekken om op uren afstands van de door hen verlaten
waterlooze poel of rivier een andere woonplaats op te zoeken. Toch komt bij hen geen
bijzondere inrichting tot het vochtig houden der kieuwen voor. Hancock verhaalt, dat
hij eens op een afstand van 3 uur gaans van de kust een troep van deze Visschen met
krommingen van den staart zag kruipen; als tweepootige Hagedissen op de
schouderstekels en borstvinnen steunend, bewogen zij zich met de snelheid van een
langzaam gaanden mensch. Zij waren zoo talrijk, dat de negers uit het gevolg van den
reiziger verscheidene korven met Visschen konden vullen. Schomburgk voegt hierbij,
dat deze dieren, geen water vindend, zich in den weeken modder verbergen en hier in
een toestand van verstijving blijven verkeeren, totdat er weer water valt.
*
Bij de Pantservallen (Hypostomatinae) zijn de romp en de staart aan weerszijden
bedekt met 2 overlangsche reeksen van dakpansgewijs over elkander schuivende, smalle,
doch zeer hooge, beenachtige schilden; die van de bovenste reeks zijn met die van de
onderste volgens een zigzaglijn op de zijdestreep verbonden; ook de kop is met
beenplaten bekleed; naakt is de huid alleen aan het einde van den staart en tusschen de
borstvinnen aan de buikzijde van den romp. De rugvin is aan den voorrand met een
dikken stekel gewapend, zoo ook de korte vetvin en iedere borstvin. Andere kenmerken
van deze groep zijn de fijnheid der tanden en het bezit van twee aan den wortel
vereenigde bovenkaaksvoeldraden aan weerszijden van den snuit.

Gedurende zijn reis door Guyana ontdekte Schomburgk een tot deze onderfamilie
behoorende Visch van 10 à 15 cM. lengte. Dit dier, de Hassar of Hardrug der
kolonisten (Chaetostomus pictus), heeft gele vlekken op de borst, den buik en de zijden
van het lichaam, overigens bruine boven- en witte onderdeelen; fijne stekeltjes bedekken
de bovenzijde van den kop, de schouderbeenderen, de borst en de pantserplaten aan de
zijden van ’t lichaam.
„De Hassar” zegt Schomburgk , „bouwt voor zijne nakomelingen een volslagen nest van
allerlei waterplanten, handhaaft zich dapper in het bezit van deze woning, waarbij hij de
wacht houdt en geeft bij de verdediging van de eieren tegen iederen aanval de sterkst
sprekende bewijzen van energie en moederlijke zorgvuldigheid. Dit nest is werkelijk
kunstig gebouwd en gelijkt veel op dat van den Ekster. In April tijgt de bouwmeester aan
’t werk; de op korten afstand van den waterspiegel tusschen biezen en andere
waterplanten aangebrachte grashalmen worden aaneengevoegd tot een hollen,
platgedrukten bol, waarvan het hoogste punt de oppervlakte van ’t water bereikt. De
moeder, die om kuit te schieten door een opening geëvenredigd aan de grootte van den
Visch in het nest komt, verlaat dit vóór het uitkomen der jongen niet anders dan om haar
honger te stillen. De moederliefde voert haar trouwens dikwijls in ’t verderf; zij laat zich
in dezen tijd gemakkelijk vangen. Het is voldoende een mandje te houden vóór de
opening van het zonder moeite herkenbare nest en hier zachtjes tegen te kloppen; de
Visch, die vol woede de vinstralen, waarmede hij niet onbelangrijke wonden kan
toebrengen, opricht, schiet dan onmiddellijk naar buiten en komt in het mandje terecht.
—Bij voorkeur houdt de Hassar zich op in het stilstaand water van de kuststreken,
vooral in de besproeiingskanalen der plantages. Een andere eigenaardigheid van dezen
Visch is, dat hij, op soortgelijke wijze als de Doraden, gedurende het droge seizoen over
land trekt.”
*
Bij de Harnasvallen (Loricaria) is het lichaam met 3 à 5 overlangsche reeksen van
betrekkelijk kleine beenplaatjes volledig gepantserd. Aan de onderzijde van den platten,
spatelvormigen snuit bevindt zich de mondopening, welker randen uitgegroeid zijn tot
een vliezigen zoom, die, bij wijze van franje, met voeldraden voorzien is. Zoowel de
tusschenkaaksbeenderen als de onderkaakshelften zijn in ’t midden gescheiden; zij
dragen lange tanden met een haakje naast de spits. De eerste straal van de borstvinnen,
van de buikstandige buikvinnen en van de tegenover deze geplaatste rugvin is een lange,
aan den rand gekerfde doorn; de vetvin ontbreekt; de staart is plat en lang, zijn vin
gegaffeld. Dit geslacht omvat 25 soorten van kleine Visschen, die de rivieren van
tropisch Zuid-Amerika bewonen.

De 20 à 25 cM. lange Kolderman (Loricaria cataphracta) is op den rug effen bruin,
soms met onduidelijk begrensde dwarsbanden, op den buik lichter van kleur. De tanden
zijn bij hem zeer duidelijk, aan de tusschenkaak minder talrijk, maar veel langer dan aan
de onderkaak. De bovenste straal van de staartvin is tot een draad uitgegroeid, die het
lichaam in lengte overtreft. In steenachtige bergbeken en rivieren van Zuid-Amerika,
vooral in Suriname en Noord-Brazilië, schijnt deze Visch nergens zeldzaam te zijn.
Schomburgk vond hem in grooten getale op zandbanken in den Roepoenoeni, dikwijls
op eenige meters afstand van den waterkant; hij lag hier stil op het vochtige zand en kon
gemakkelijk gevangen worden. Hieruit leidt men af, dat ook deze soort, evenals zijne
verwanten, soms het water verlaat en over land een andere woonplaats opzoekt. Naar het
schijnt, dienen de lange staartdraad en de voeldraden aan den mondrand tot het lokken
van den buit, die uit kleine in of op den bodem levende diertjes bestaat.
Verreweg de meeste Zuid-Europeesche zoetwatervisschen en een groot aantal van die,
welke de binnenwateren van Azië, van een deel van Afrika en van Noord-Amerika
bewonen, behooren tot de familie der Karpervisschen (Cyprinidae), zoo genoemd
naar haar belangrijksten vertegenwoordiger. Hun langwerpig eirond lichaam is met
groote, ronde schubben bekleed; de kleine mondopening heeft zwakke, tandelooze
kaken; de onderste keelbeenderen zijn met tanden bezet en werken op den
zoogenaamden „karpersteen,” een uitwas van den schedel, dat meestal een hoornplaat
draagt. De zwemblaas is in den regel verdeeld in een voorste en een achterste afdeeling
en met het gehoororgaan verbonden door een keten van gehoorbeentjes. Voor de
indeeling van de familie zijn de inrichting van den mond en de keelbeenderen van groot
belang.
Men onderscheidt ongeveer 800 soorten van Karpervisschen; zij houden van stilstaand
water, welks weeken, modderigen of zandigen bodem hun gewone voedsel, Wormen,
insectenlarven en rottende plantaardige stoffen, bevat. Ook bewonen zij langzaam
stroomend water, maar vermijden daarentegen bergstroomen min of meer. De meeste
leven gezellig en vereenigen zich gaarne tot talrijke scholen, die, naar het schijnt,
geruimen tijd gemeenschappelijk zwemmen en jagen en ook gedurende het ruwe
jaargetijde dicht bij elkander in het slijk kruipen en hier een soort van winterslaap
houden. Zij halen het grootste deel van hun voedsel uit den modder, dien zij zorgvuldig
doorzoeken, door er dikwijls den kop in te steken en lang achtereen in deze houding te
blijven. Als de rijtijd nadert, splitsen de scholen zich in kleinere troepen: de kuiters
zwemmen in ’t eerste gelid, de hommers volgen hen trouw; gewoonlijk begeleiden 2 of 3
mannetjes één wijfje. In de eierstokken van een wijfje van 1.5 KG. vond men 337000, in
die van een volwassen kuiter 700000 eieren. Verscheidene soorten worden sinds lang
gefokt en hebben dus reeds vele eeuwen onder den invloed van den mensch gestaan; het
verschil in de inrichting der fokvijvers, de ongelijke behandeling, enz. hebben aanleiding

gegeven tot het ontstaan van vele afwijkingen, die in den loop der tijden standvastig zijn
geworden. Dientengevolge is het aantal spelingen en verscheidenheden in de familie der
Karpers grooter dan in eenige andere.
De Karpervisschen hebben, met uitzondering van slechts weinige soorten, een zacht,
sappig en zeer smakelijk vleesch, kunnen wegens hun taai leven zonder bijzondere
voorzorgen ver verzonden en gemakkelijker dan alle overige Visschen in allerlei
verschillende wateren geacclimatiseerd worden; zij vermenigvuldigen zich zeer sterk,
stellen geringe eischen, groeien snel, worden spoedig vet en bezitten dus alle goede
eigenschappen, die men bij een voor ’t kweeken bestemden Visch verlangen kan. Op
plaatsen, waar de mensch toezicht over hen houdt, hebben zij wel veel van ziekten, maar
niet veel van vijanden te lijden; in de vrije natuur echter worden de jonge
Karpervisschen door nagenoeg alle overige waterdieren vervolgd. Daarom geeft hun
teelt zelden aanleiding tot groote teleurstelling en zijn zij beter dan andere Visschen voor
algemeen gebruik geschikt.
Bij de Karpers i. e. z. (Cyprinus) is de mondopening vóór aan den snuit geplaatst en
draagt de bovenkaak vier voeldraden: een korte en dikke dicht bij iederen mondhoek,
een andere, nog kleinere iets verder naar voren. Op ieder der onderste keelbeenderen
komen 5 keelbanden voor op drie rijen: de beide voorste ieder met één tand, de achterste
rij met 3 tanden. De 4 voorste stralen van de rugvin en de 3 voorste van de aarsvin
onderscheiden zich van de overige door hun dikte en stevigheid; de achterste van deze
„doornen” is de langste en aan den achterrand van grove zaagtanden voorzien.
De eenige vertegenwoordiger van dit geslacht, de Karper, in Groningen ook wel
Blauwkarper genoemd (Cyprinus carpio), bereikt—wanneer men enkele reuzen,
die 1.5 M. lang, 60 cM. breed en 35 KG. zwaar geworden zijn, buiten rekening laat—een
lengte van ongeveer 1 M. en een gewicht van 15 à 20 KG. Hij heeft een grooten bek met
dikke lippen en een diep halvemaanvormig uitgesneden staartvin. Zoowel wat gestalte
als wat kleur betreft, komen vele verscheidenheden voor. De zijden zijn gewoonlijk fraai
olijfgroen met goudgelen glans, de rug en de rugvin zwartachtig grijs of zwartachtig
bruin, de lippen en de buik geelachtig, de borst- en buikvinnen, aars- en staartvin
roodachtig of geelachtig paars. De schubben vertoonen in ’t midden dikwijls een
donkere vlek en niet zelden aan den achterrand een zwartachtigen zoom.
Tot aan den laatsten tijd heeft men verscheidene bastaarden en afwijkingen van den
Karper als echte soorten beschouwd; de onjuistheid van deze meening is echter na
zorgvuldige onderzoekingen met nagenoeg volkomen zekerheid gebleken. Van deze
verdienen vermelding: de Spiegelkarper of Karperkoning, die slechts 2 of 3
rijen van buitengewoon groote schubben aan weerszijden van het lichaam en voor het

overige een naakte huid heeft; deze werd uit Duitschland naar de Belgische vijvers
overgebracht en komt ook in onze wateren soms voor. De Lederkarpers, die in ’t
geheel geen schubben hebben, zijn bij ons nog zeldzamer. Een langwerpige, bijna
cilindervormige gedaante, hebben de Meer- of Theisskarpers, die men op de
vischmarkten van Weenen en München aantreft. De Karperkoningin houdt, wat
den vorm betreft, het midden tusschen de vorige verscheidenheid en den gewonen
Karper en kenmerkt zich voorts door een meer goudgele tint, breederen bek, dikkere
baarddraden, langere lippen, enz.; zij wordt in Zwaben, Beieren en Bohemen
aangetroffen. De Spitskarper eindelijk is meer gedrongen gebouwd en hooger van
rug dan de gewone; hij bewoont den Donau, het Neusiedler meer en het Plattenmeer.
1) Karper en 2) Spiegelkarper (Cyprinus carpio); 3) Steenkarper (Carassius carassius); 4)
Rivier-barbeel (Barbus vulgaris). ⅕ v. d. ware grootte.

De Karper was reeds aan de oude Grieken en Romeinen bekend, maar werd door hen
minder geschat dan door ons. Eenige onderzoekers hebben hieruit afgeleid, dat deze
Visch uit Zuid-Europa naar Frankrijk en Duitschland overgebracht is; men kan echter
even goed aannemen, dat hij sommige groote rivieren van Middel-Europa, althans de
Donau, van oudsher heeft bewoond. In aanzienlijke hoeveelheid komt hij voor in de
Kaspische Zee en de hiermede in gemeenschap staande wateren, daar hij ook in veel
zout bevattende moerassen kan leven; niet minder talrijk ontmoet men hem in de rivieren
van de Zwarte Zee, zeldzamer in deze zelf. Gedurende den zomer houdt hij zich in
groote menigte op in het ondiepe water van de Wadden; in den herfst zwemt hij de
rivieren op tot in hooggelegen streken om hier te overwinteren. Naar men zegt, ontbreekt
hij in Noord-Rusland. In Siberië hebben wij hem als een bewoner van het Ob-gebied,
vooral van den Irtisch leeren kennen; evenzeer treft men hem aan in de Siberische
stroomen, die in de Stille Zuidzee uitmonden. In Oud-Pruissen werd hij, naar men zegt,
eerst omstreeks 1769 ingevoerd, naar de Oostzeeprovinciën van Rusland nog later
overgebracht. Van Duitschland en Denemarken uit heeft men hem naar Engeland en
Zweden overgeplant; naar ’t eerstgenoemde rijk omstreeks 1496 of, naar anderen
beweren, in 1521, of zelfs eerst in 1614. Tegenwoordig ontbreekt hij in nagenoeg geen
der meren en rivieren van Middel-Europa; in kleine hoeveelheid bewoont hij ook die van
ons land; men vindt hem dikwijls in zeer groote menigte in de zoogenaamde
veenplassen, waar vooral in vroegeren tijd soms zeer groote en zware exemplaren
gevangen werden. Belangrijk is de Karper echter vooral hierdoor, dat hij zich niet
minder gemakkelijk of nog beter dan eenige andere Visch laat fokken. In vele streken
houdt men hem in bepaaldelijk voor dit doel ingerichte vijvers, waardoor een beekje
stroomt. Gewoonlijk worden deze kweekplaatsen eens in de 6 jaren bevischt, vooral
door het water daaruit af te tappen en de Karpers met de handen of schepnetten te
vangen. In Duitschland, waar deze karpervijvers vrij algemeen zijn, geeft men aan de
daarin gehouden Visschen den bijnaam van „tamme”, in tegenstelling met die, welke in
rivieren en meren leven en „wilde” genoemd worden.
„Voorheen werden in ons land in vele vijvers Karpers aangefokt, die als ’t ware in
tammen staat, tot ontelbare massa’s vermeerderden; onder deze vijvers was die van het
huis te Swieten bij Leiden zeer beroemd; men zegt, dat hierin exemplaren van 200 à 300
jaar oud geleefd hebben. Tegenwoordig zijn er slechts weinige eigenlijke karpervijvers
overgebleven; op den huize Baak bij Zutphen zag ik voor eenige jaren,” schrijft Van
Bemmelen in 1866, „nog zeer oude exemplaren van zeer verschillenden vorm in een
dergelijken vijver; in de vijvers van het Haagsche Bosch komt de Karper ook voor. Daar
hij een zeer taai leven heeft, worden enkele exemplaren soms in kleine ruimten
aangetroffen, zoo vond men in een afgesloten moerput te Kapelle (Prov. Noordbrabant),
in November 1856, een Karper, die 14,7 KG. zwaar was.”
Ondiepe, modderige, zoo weinig mogelijk beschaduwde, hier en daar met waterplanten
dicht bedekte vijvers of meren zijn het best voor den Karper geschikt; niet minder goed

gedijt hij in de doode armen van rivieren of in deze zelf, wanneer zij rustig stroomen en
een slijkerigen bodem hebben; snel stroomend, helder water vermijdt hij steeds.
Gedurende den zomer, na den voortplantingstijd, mest hij zich vet voor den winter en
doorkruist met dit doel meestal in dichte scholen de ondiepe gedeelten van het door hem
bewoonde water, tusschen de waterplanten rondkijkend naar Insecten en Wormen en ook
naar allerlei plantaardige stoffen, of den modder doorzoekend met hetzelfde doel. Zijn
voedsel bestaat hoofdzakelijk uit kleine dieren, vooral uit Wormen, larven van Insecten
of zelfs Amphibiën en dergelijke waterbewoners; hij bepaalt zich echter volstrekt niet tot
dit voedsel, maar eet ook gaarne plantaardige stoffen, rottende deelen van waterplanten,
bedorven vruchten, gekookte aardappels, brood, enz. In de vijvers is men gewoon de
Karpers met schapenmest te voederen, hetgeen eigenlijk beteekent, dat men door de
mest Insecten en Wormen aanlokt, want deze en niet de mest verschaffen aan deze
Visschen voedsel, hoewel zij de mest ook verzwelgen. Bij ’t wroeten in den modder
slikken zij ook aardachtige stoffen door; naar het schijnt hebben zij deze noodig voor de
spijsvertering. In de zee voeden zij zich waarschijnlijk vooral met Wormen en kleine
Schelpdieren.
Bij voldoende voeding wordt de Karper reeds in het derde levensjaar geslachtsrijp. Een
5-jarig wijfje legt reeds 300000 eieren; op hoogeren leeftijd kan dit aantal meer dan
dubbel zoo groot worden. Zoodra de Karper zijn bruiloftskleed verkregen heeft,
ontwaakt in hem de lust tot trekken; hij tracht nu zoover mogelijk de rivier op te
zwemmen en overwint bij deze gelegenheid dikwijls belangrijke hinderpalen. Voor het
kuitschieten kiest hij ondiepe, met waterplanten dicht begroeide plaatsen op; slechts als
hij deze vindt, levert de voortplanting een voor den fokker gewenscht resultaat op. In de
meren en rivieren vangt men de Karpers in sleepnetten, vaste netten en fuiken; vooraf
werpt men op sommige plekken gekookte erwten als lokaas; ook plaatst men er wel eens
zetlijnen, welker haken met kleine stukjes vleesch of gedroogde vruchten voorzien zijn.
Voor de karperteelt heeft men minstens tweeërlei vijvers noodig, n.l. ondiepe en diepere;
de zoogenaamde mest- en fokvijvers en de winter- of verkoopvijvers. De eerstgenoemde
moeten een kegelvormige uitholling hebben, waarin de Visschen, zonder door de vorst te
lijden, den winter kunnen doorbrengen, maar mogen overigens niet dieper zijn dan 2 M.,
ook is het volstrekt noodig, dat zij ondiepere, met gras begroeide plekken hebben, om de
Karpers de meest gewenschte gelegenheid tot kuitschieten te bieden. Een geregelde
toevoer van „zacht” water is evenzeer een noodzakelijk vereischte; in vijvers met „hard”
water gedijt de Karper niet, het minst goed in die, waarin krachtige wellen voorkomen of
die hun water hieruit ontvangen. Als men verscheidene vijvers heeft, worden de
ondiepste voor broedvijvers gekozen, de diepere en grootere voor mestvijvers; steeds
moet er evenwel voor gezorgd worden, dat er in iederen vijver diepe plaatsen
voorkomen, die in alle omstandigheden vorstvrij blijven, omdat men anders genoodzaakt
is om tegen den winter de Karpers naar een dieperen vijver over te brengen. In den regel
worden voor een broedvijver van 2 HA. 5 fokkarpers van 4- à 12-jarigen leeftijd (1

hommer en 4 kuiters) voldoende geacht; om het onbevrucht blijven van een deel der
eieren te voorkomen, is het natuurlijk nog beter nagenoeg evenveel hommers als kuiters
in den vijver te plaatsen. Hoewel de Karper buitengewoon vruchtbaar is, levert iedere
kuiter slechts in gunstige omstandigheden 1000 à 2000 jongen, waarschijnlijk omdat er
nog altijd te weinig zorg wordt besteed aan een behoorlijke inrichting van de voor ’t
kuitschieten bestemde plaatsen. Sommige vischfokkers verschaffen aan de Karpers een
uitmuntende gelegenheid voor het leggen van de eieren, door op een afstand van 20 cM.
onder den waterspiegel in horizontale richting horden of matten aan te brengen, die van
wilgentwijgen gevlochten en aan de bovenzijde met een groot aantal bundeltjes van
swarretakjes voorzien zijn. De ervaring heeft geleerd, dat door dezen maatregel een
aanmerkelijk grooter aantal bevruchte eieren en jonge vischjes wordt verkregen. Zoolang
de ontwikkeling van de kiem duurt, moet het water in den broedvijver zooveel mogelijk
op dezelfde hoogte gehouden worden, daar de eieren bederven, indien zij tijdelijk bloot
komen te liggen. Zoodra de jonge vischjes het ei verlaten hebben, bestaat de taak van
den vischfokker voornamelijk in het nemen van maatregelen om de diertjes tegen allerlei
vijanden te beschermen. De vermenigvuldiging van de Waterkikkers, die nadeelig zijn
door het verslinden van eieren en jongen, wordt door het wegnemen van het kikkerrit
tegengegaan. Bovendien hebben de Karpers veel te lijden van Waterspitsmuizen en
Waterratten, Zwarte Ooievaars, Eenden en Duikers; hunne ergste vijanden zijn echter de
Vischotters, Vischarenden, en vele soorten van Reigers, om van allerlei roofvisschen niet
eens te spreken.
Om aan de jonge vischjes een voldoende hoeveelheid voedsel te verschaffen is men in
den laatsten tijd begonnen hen reeds weinige weken na de geboorte in grootere,
zoogenaamde „broedgroeivijvers” over te brengen; verscheidene malen in den zomer
worden met dit doel de broedvijvers leeggevischt; hierdoor wordt een veel grootere
opbrengst aan jonge Visschen verkregen. Deze brengen hun tweede levensjaar in den
eersten eigenlijken groeivijver door en bereiken hier bij gunstige weersgesteldheid,
vooral bij warm weer, een lengte van 8 à 12 cM. De tweejarige Karpers brengen den
derden zomer in den tweeden groeivijver door en kunnen hier meer dan 30 cM. lang
worden, als de bevolking niet te groot en het voedsel dus niet te schaarsch is. In den
derden zomer eindelijk komen de Karpers in de „mestvijvers”, waar zij in den loop van 1
of 2 jaar 1 à 1.5 KG. zwaar en dus voor de markt geschikt worden. Deze vijvers zijn
grooter dan de vorige; men kan er, tegelijk met de Karpers, Zeelten en Alen in houden en
ook een beperkt aantal Snoeken of andere roofvisschen; deze zijn nuttig door het
verslinden van waardelooze kleine Witvisschen, zooals Voorns, Ruischvoorns, enz., en
van de jongen der te vroeg rijpe, voor de markt bestemde Karpers, ook bevorderen zij de
ontwikkeling dezer trage dieren en voorkomen het ontstaan van de ziekten, waaraan zij
onderhevig zijn, door hen in beweging te houden. De Snoeken komen in den
Karpervijver gemakkelijk aan den kost en bereiken binnen korten tijd zulk een grootte,
dat het hun niet moeielijk zou zijn onder de niet voor hen bestemde Visschen een groote
slachting aan te richten; te rechter tijd moet men deze dienaren afdanken en vervangen

door jongere exemplaren, die nog tevreden zijn met Visschen, welke voor ons niet
slechts waardeloos, maar zelfs schadelijk zijn, daar zij zich voeden met de spijzen,
waarvan de Karpers vet moeten worden. Het is noodig, dat in de mestvijvers
moddervrije diepten voorkomen, die tot winterleger voor de Visschen kunnen dienen.
Men moet er voor zorgen, dat de vijver nooit geheel met ijs bedekt is; steeds moeten er
openingen in de ijskorst zijn ten behoeve van de luchtverversching. Vóór den aanvang
van den winter worden ook de één- en tweejarige Karpers dikwijls naar bepaalde, voor
winterverblijf geschikte vijvers overgebracht. Voor het bewaren van de Visschen, die
gereed zijn om afgeleverd te worden, dienen de kleine „verkoop-” of „voorraadvijvers”.
De Karperteelt in vijvers was in vroegere eeuwen in Duitschland wegens het meer
algemeene gebruik van vastenspijzen van grootere beteekenis dan thans. Toch bestaan
ook nog in den tegenwoordigen tijd groote inrichtingen voor het vischfokken. De
grootste zijn die van het domein Wittingau en Boheme, waar 187 vijvers een oppervlakte
van 5564 HA. innemen; belangrijk zijn ook die van het vorstendom Trachenberg in
Silezië (1173 HA.) en van het domein Peitz bij Cottbus in de Lausitz (1176 HA.). De
vijvers worden naar den oorsprong van het water dat zij bevatten, onderscheiden in:
„stroom-” of „beekvijvers”, die onmiddellijk of door tusschenkomst van kanalen met
stroomend water in gemeenschap staan, „bronvijvers”, die door wellen aan den bodem
of bij den rand gevoed worden, en „regenvijvers”, waarin zich het direct neervallende of
van de omliggende gronden afvloeiende regenwater verzamelt. Ieder dezer vijvers heeft
eigenaardige voordeelen. Alle zijn voorzien van inrichtingen om ze te ledigen en weer
vol te laten loopen en den waterstand te regelen; met dit doel omgeeft hen een met zorg
aangelegde dam, die geen water mag doorlaten; in de onmiddellijke nabijheid van de
hierin aangebrachte aftaptoestellen komt meestal een zoogenaamde „vischkuil” voor, de
diepst uitgegraven plek, waarheen verschillende kanalen in den bodem leiden, zoodat bij
het droogleggen van den vijver alle Visschen zich hier verzamelen. Voor de vischteelt
moet het terrein bij voorkeur uit vette leem of klei bestaan, daar deze geen water
doorlaat en voor de ontwikkeling van dierlijke en plantaardige voedingsstoffen het meest
geschikt is. In den regel gebruikt men den vijver afwisselend voor de vischfokkerij en als
bouw- of weiland, d. w. z. de grond wordt na het droogleggen met klaver, haver of gras
bezaaid; na twee jaar laat men den vijver opnieuw vol loopen. Door dezen wisselbouw
wordt partij getrokken van het slijk, dat zich op den bodem heeft verzameld, daar het als
mestspecie voor de uitgezaaide gewassen dient, terwijl aan den anderen kant door de
bebouwing de ontwikkeling van het dierlijk leven in den opnieuw met water bedekten
bodem bevorderd wordt. Merkwaardig gunstige uitkomsten levert de karperteelt in
Californië. Wegens het zachte klimaat en den overvloed van voedsel groeien de Visschen
hier buitengewoon snel. Kort na 1880 heeft men de meeste gewesten in de Vereenigde
Staten uit de fokvijvers te Washington met Karpers kunnen voorzien.
Karpers, die in een kleinen parkvijver geregeld gevoederd worden, geraken spoedig aan
hun woonplaats en aan hun verzorger gewoon; zoodra hij zijn stem laat hooren, of hen

op een andere wijze roept, b.v. door een klokje te luiden of te fluiten, komen zij van alle
kanten aanzwemmen en scholen samen op de plaats, waar zij gewoon zijn hun voedsel te
ontvangen.
*
De Steenkarpers (Carassius) zijn kenbaar aan het ontbreken van de voeldraden aan
den eindstandigen mond, hoewel bij hen, evenals bij de leden van het vorige geslacht, de
zachte vinstralen van rugvin en aarsvin voorafgegaan worden door een beenigen, aan
den achterrand gezaagden doorn. Ieder van de onderste keelbeenderen draagt vier
spatelvormige tanden, die op één reeks geplaatst zijn. Tot dit geslacht behoort slechts één
ook in Nederland voorkomende soort, de Steenkarper, oudtijds ook wel
Hamburger genoemd (Carassius carassius). De donker olijfbruine kleur van de
bovendeelen gaat op de zijden in geelgroen over. De borst- en buikvinnen hebben een
roodachtige tint; de overige vinnen zijn donkerbruin. Dikwijls zweemen alle tinten min
of meer naar geelrood. Bijzonder groot wordt de Steenkarper niet, daar hij slechts zelden
een lengte van meer dan 20 cM. en een gewicht van meer dan 0.7 KG. bereikt. De
grootte en de kleur vertoonen echter veel afwisseling bij deze soort. Aan hare talrijke
verscheidenheden werd vroeger een hoogeren rang toegekend. Uit nauwkeurige
onderzoekingen is n.l. gebleken, dat de Giebel (Cyprinus gibelio), die door onze
visschers veelal onder de namen Kroeskarper, Kruiskarper en Jonge
Karper op de markt wordt gebracht, niet als een afzonderlijke soort mag worden
beschouwd, hoewel bij hem de hoogte van het lichaam slechts een derde, bij den
Gewonen Steenkarper daarentegen soms niet minder dan de helft van de lengte (zonder
de staartvin) bedraagt. Bij beide is het aantal schubben gelijk. De Giebel is kleiner dan
de gewone vorm en fraai bronskleurig in plaats van olijfgroen. Ook bastaarden van den
Karper en den Steenkarper zijn soms als echte soorten beschreven, b.v. de
Bastaardkarper (Cyprinus Kollari).
De Steenkarper wordt in ons land vrij algemeen aangetroffen, vooral in stilstaande
wateren, zooals meren, veenplassen, vaarten en slooten. Zijn verbreidingsgebied omvat
het midden, noorden en oosten van Europa en het noorden van Azië. Veelvuldig komt hij
voor in rivieren, vijvers en meren van de Rijn- en Donaulanden, Oost- en West-Pruisen,
geheel Rusland en Siberië. Hij bewoont overal bij voorkeur stilstaand water, zooals
meren met moerassige oevers of de zoogenaamde doode armen van rivieren. Men vindt
hem echter ook in kleine vijvers, poelen, plassen en moerassen; het deert hem niet, dat
het water in zijn omgeving vuil is; zelfs het smerigste, modderigste voedsel neemt hij
voor lief en vaart er wel bij. Evenals de Karper, voedt hij zich hoofdzakelijk met
Wormen, larven en rottende plantaardige stoffen en brengt daarom het grootste deel van
zijn leven op den bodem van ’t water door. Hier verkeert hij gedurende het koude
jaargetijde in een staat van verstijving; zelfs kan hij, naar men zegt, in het ijs

vastvriezen, zonder dat dit zijn leven in gevaar brengt. Alleen gedurende den rijtijd, die
in Zuid-Europa in Juni, in Noord-Europa in Juli plaats heeft, ziet men hem dikwijls aan
de oppervlakte van ’t water verschijnen, vooral op ondiepe, met planten begroeide
plaatsen; hier dartelen dan geheele scholen van deze Visschen rond, die met de lippen
smakkend aan den waterspiegel voedsel zoeken en elkander spelend najagen, totdat de
tijd van kuitschieten aanbreekt.—Hoewel de Steenkarper een betrekkelijk gering aantal
eieren legt, n.l. omstreeks 100000, vermenigvuldigt hij zich zeer sterk.
In vijvers, welker water voor de karperteelt te modderig is, kan het fokken van
Steenkarpers voordeel opleveren. Zulk water heeft geen nadeeligen invloed op den
smaak van hun vleesch, terwijl het dat van den Karper bijna oneetbaar maakt. Ook zijn
de Steenkarpers indirect nuttig, als men ze kweekt in denzelfden vijver als Forellen,
omdat zij aan deze edele roofvisschen, die hen in waarde vele malen overtreffen, tot
voedsel dienen. De Steenkarper kan uren lang buiten het water in leven blijven en, in
sneeuw of vochtige bladen verpakt, in ieder jaargetijde over groote afstanden verzonden
worden. In Rusland, waar hij alle wateren van de steppe bevolkt, schat men hem hoog.
Engelbert Käméfer (1651–1716), een Duitsche arts, die in 1683 als secretaris aan het
Zweedsche gezantschap in Perzië verbonden was, nam in 1685 als scheepsdokter dienst
op de vloot van onze Oost-Indische Compagnie, die destijds in de Perzische golf kruiste
en bezocht in deze kwaliteit Arabië, Hindostan, Java, Sumatra, Siam, China en Japan.
Aan dezen geleerde dankt men, behalve een „Geschiedenis van Japan” en een plaatwerk
over Japansche planten, de eerste berichten over een rooden pronkvisch met fraaien,
goudgelen staart, King-Jo genaamd, die in Japan en China in vijvers gehouden en in
zekeren zin als huisdier beschouwd wordt. Dit dier, bij ons onder den naam van
Goudvisch bekend, is vermoedelijk voor ’t eerst door de Portugeezen uit China naar
de Kaap de Goede Hoop, vervolgens naar Portugal en van hier naar de andere landen
van Europa overgebracht. Over het jaar, waarin hij voor ’t eerst in ons werelddeel
verscheen, heerscht verschil van meening: sommige schrijvers spreken van 1611, andere
van 1691, nog andere van 1728. In ons vaderland bezaten, naar men zegt, Bentinck en
Clifford de eerste Goudvisschenvijvers, welker bewoners evenwel, volgens Baëter , in
1765 nog geen kuit geschoten hadden. De eerste Goudvisschen, die men in Frankrijk te
zien kreeg, dienden als geschenk aan de beruchte Madame de Poméadour .
Tegenwoordig zijn deze Visschen bij alle beschaafde volken gewenschte huisgenooten
en in de warme landen van den gematigden aardgordel werkelijk inheemsch geworden.
Op het eiland Mauritius, waar zij door de Franschen werden ingevoerd, bewonen zij
thans alle rivieren, vijvers en meren; ook in Portugal schijnen zij verwilderd te zijn.
Vooral in het zuiden en westen van Frankrijk werden en worden zij in aanzienlijken
getale gekweekt; de fokvijvers in de omstreken van Havre voorzien een groot deel van
Engeland met Goudvisschen; ook in Duitschland bestaan hier en daar inrichtingen van
dezen aard. Over ’t algemeen komt deze vischteelt met die van den Karper overeen, met

Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade
Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.
Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and
personal growth!
ebookultra.com

International financial reporting a practical guide 2nd ed Edition Alan Melville

About This Presentation

Slide Content

Tags

Categories

Download

Quick Actions

Statistics

Related Slideshows

International financial reporting a practical guide 2nd ed Edition Alan Melville

About This Presentation

Slide Content

Slide 1

Slide 2

Slide 3

Slide 5

Slide 6

Slide 7

Slide 8

Slide 9

Slide 10

Slide 11

Slide 12

Slide 13

Slide 15

Slide 16

Slide 17

Slide 18

Slide 19

Slide 21

Slide 22

Slide 23

Slide 24

Slide 25

Slide 26

Slide 27

Slide 28

Slide 29

Slide 30

Slide 31

Slide 32

Slide 33

Slide 34

Slide 35

Slide 36

Slide 37

Slide 38

Slide 39

Slide 40

Slide 41

Slide 42

Slide 43

Slide 44

Slide 45

Slide 46

Slide 47

Slide 48

Slide 49

Slide 50

Slide 51

Slide 52

Slide 53

Slide 54

Slide 55

Slide 56

Slide 57

Slide 58

Slide 59

Slide 60

Slide 61

Slide 62

Slide 63

Slide 64

Slide 65

Slide 67

Slide 68

Slide 69

Slide 70

Slide 71

Slide 72

Slide 73

Slide 74

Slide 75

Slide 76

Slide 77

Slide 78

Slide 79

Slide 80

Slide 81