Ogis Kont i njegova teorija progresa.pptx

Ogis Kont

1. Ogis Kont

2. Istorijski okvir stvaranja Rođen je krajem Francuske revolucije a svoju teorijsku misao stvara krajem doba restauracije u delu Tečaj pozitivne filozofije Uticaji su reakcije na predrevolucionarnu građansku misao: 1. Feudalna reakcija i kritikovanje prosvetiteljstva (društvo i organski zakoni) 2. Socijalistička i komunistička struja (društvo i ekonomski zakoni) 3. Kompromisna struja kojoj je Kont pripadao (modifikovanje ideja prosvetiteljstva i stabilizovanje društva)

3. Tri stupnja razvoja društva Svaka ideja je okarakterisana društveno-istorijskim osobinama i osobenom načinu razmišljanja: 1. Teološka faza – čvrst i stabilan tradicionalni poredak po sistemu teoloških dogmi, mladost društva 2. Metafizička faza – prelazan karakter, razaranje tradicionalnih institucija i teoloških dogmi zbog zastarelosti, isključivo kritički zadatak i jednostrana misao ali bez konstruktivne osnove za dalji razvoj (Francuska revolucija i društveni poremećaj) 3. Pozitivna faza – izgradnja novog društva zasnovana na nauci postepenim reformama (red i progres, ujedinjenje prethodne dve faze), jedino moguće usled prodiranja pozitivnog duha u naučnu misao društvenih nauka

4. Pozitivni duh i njegove karakteristike Predstavlja stav prema stvarnosti i način proučavanja iskustvenih pojava Nauka je samo razvijen i sistematizovan zdrav razum Karakteristike: 1. realan 2. praktičan (rešavanje problema vezanih za praktične ciljeve) 3. težnja za sigurnim i pouzdanim znanjem (kao osnova za moralno jedinstvo) 4. težnja za što većom preciznošću 5. pozitivni duh je puka suprotnost negativnom (namenjen je da stvara i organizuje) 6. teži da apsolutno zameni relativnim (konstantno preispitivanje znanja)

5. Pozitivizam Gde su teološko i metafizičko razmišljanje apstraktno znanje i objašnjenje porekla svega, pozitivno-naučni način je napuštanje apstraktivnog znanja, maštanja i neproverene spekulacije, ograničenje stvarnosti isključivo na delove koji se mogu posmatrati Osnovni cilj nauke je otkrivanje zakona koji vladaju pojavama, a ti zakoni su prikazi odnosa među pojavama koji su 1. koegzistencija (istovremeno postojanje) i 2. sukcesija (red) Zakoni su isključivo opisne prirode, ne obuhvataju uzročne odnose i poistovećuju se statističkim korelacija (problem prividne korelacije) Svaka nauka se sastoji u povezivanju i objašnjavanju zakona koji su otkriveni u užoj oblasti stvarnosti

6. redukcionizam Redukcionizam predstavlja raslojavanje stvarnosti i veru u to da zakoni višeg sloja mogu se svesti na zakone nižeg sloja i tako viši slojevi bivaju dublje objašnjeni Na primer, biološki zakoni se mogu izvesti iz hemijskih, psihološki iz bioloških i društveni iz psiholoških – građa ljudskog naučnog saznanje se može svesti na najosnovnije zakone fizike Kont je bio protivnik redukcionizma i smatrao da su slojevi stvarnosti dovoljno različiti da se zakoni ne mogu izvesti ALI pozitivna misao postaje realističnija i tačnija usled postojanja razlika između slojeva i da treba da postoji saradnja nauka (bez teorijske integracije)

7. Klasifikacija nauka i njena uloga u društvu Podela Matematika Astronomija Fizika Hemija Biologija Sociologija, kao kruna Shvatanje uloge Uloga nauke je društveno integrativna Stabilna osnova koja služi za stvaranje moralnog jedinstva, kao i psihičke, političke i duhovne harmonije društva Optimalna društvena funkcija jeste sredstvo za stabilizaciju aktuelnog društva i oruđe za izvođenje raznih i postepenih reformi Jednolinijski evolucionizam društvenog razvoja (nepromenljivi zakoni razvoja) – moralni progres određuje nivo integracije i jedino naučno usavršavanje može da potpomogne nesavršenom istorijskom toku Postepeni naučni reformizam ili konformistički dogmatizam?

8. Kontova sociologija Način istraživanja mora biti prilagođen prirodi predmeta koji istražuje kao i da svaka osnovna nauka razvija i usavršava neki od metodoloških postupaka; bez kopiranja metoda iz drugih nauka Sociologija razvija istorijski način proučavanja; bavi se svojim predmetom iz ugla celine, kao biologija, jer samo tako se mogu utvrditi osobine i funkcije delova Organicističko shvatanje društva i globalistički metodološki pristup Društvo kao celina i kod proučavanja dinamike (razvoj) i statike (strukturalni presek društva u nekom momentu) Odbacuje postojanje drugih društvenih nauka jer one odlaze previše u specifičnosti Pojedinac je apstrakcija, a samo kolektivni društveni oblici postoje

9. I njen metod Istraživački postupci u sociologiji (prikaz postupaka za prikupljanje podataka bez veće naučne obrade) moraju poticati iz drugih nauka kad ispituje odnos društva ka nedruštvenim pojavama i oni su poznati kao posredni Neposredni istraživački postupci su: 1. posmatranje 2. eksperiment 3. uporedni metod 4. istorijski metod Posmatranje se mora rukovoditi teorijskom idejom i ne sme biti samoposmatranje (jer pojedinac nije bitan niti su samoposmatranja intersubjektivno proverljivi) Eksperiment ne sme biti neposredan tj. mora biti prirodan (pojave koje odstupaju od normalnih društvenih stanja/društvena patologija) Uporedni metod se upražnjava jer je sociologija nauka čovečanstva i poslužiće za ispitivanje ranijih faza razvoja društva i za objašnjenje zašto se sva društva ne razvijaju istim tempom Istorijski metod mora pokazati razvoj celih društava; sociologija je bez ovoga bespomoćna

10. kritika Znatno je pojednostavio metodološki problem; iako je bio protiv pukog sakupljanja podataka i gomilanja činjenica, nije se mnogo bavio problemom sređivanja, analize, uopštavanja i objašnjena utvrđenih činjenica Ograničio je domet istraživačkih postupaka, specifično uporednog metoda i sveo ga na utvrđivanja odstupanja društava od opšteg toka istorije Njegovo shvatanje društva je nerealistično po nivou saglasnosti svih delova Ograničenje sociologije na globalistički istraživački zadatak Njegovo shvatanje društvene uloge nauke na idejama može da opravda konformizam i kritičko- preobražavajuća uloga koju Marks navodi biva zapostavljena

11. Hvala na pažnji Ordine a progressum