Б.Момышұлы - әскери педагог, әрі психолог екенінің бір дәлелін
айтайын. Белгілі сағатта роталарда әңгіме өткізіледі.Саяси
жетекшілер «Өлімге бас тік, шегінбе» деп біркелкі сөзді айтып
тәрбиелейді. Мұны естіген жауынгерлердің көздерінде мұң,
көңілдерінде қаяу көргенін айтады. Отанымыздың бостандығы,
өзіміздің болашағымыз үшін жүргізіліп жатқан осы сұрапыл
соғыста өмірді сүю, өмір сүруге жігерлендіру, былайша айтқанда,
бас сауғалау сезімі адамның қасы емес, досы, серігі болуға тиіс деп
білемін. Бірақ бұл сезімді өршітіп, әлсіз қалыптан қайратшыл
жігерге айналдырудың жолы қайсы?
Жетекшілер сөзін аяқтағанша күттім. Содан
соң бір қызыл әскерден:
Отан деген не, білемісің?-деп сұрадым.
Білем, жолдас комбат,-деді ол, орнынан тұрып.
Білсең, айта қойшы.
Отан дегеніміз – Совет Одағы, біздің жеріміз.
Сөйтіп, әр жауынгердің жауаптары бірдей болады.
Халқымыздың әмірін орындап, мен сендерді өлім үшін емес, өмір
үшін ұрысқа бастағым келеді! Осындай жігерлі сөзден кейін,
жауынгерлер жалма-жан бойларын түзеп, сапқа тізіле бастады.
Міне, қандай жалынды сөз, соғыс болмай-ақ қойсын, бірақ кейде
осындай рух беретін, күш-жігер беретін сергектік сөздерді
Б.Момышұлының шығармаларын оқып, көңілге түйіп жүрер әр
қазақ жастарының бойынан табылса деймін. Халық мәтелінде:
«Ептілік пен ерлік Ерге тән қасиет» екенін ұмытпайық.