3.8. Literatura medieval. Poesía popular

11,093 views 7 slides Nov 24, 2014
Slide 1
Slide 1 of 7
Slide 1
1
Slide 2
2
Slide 3
3
Slide 4
4
Slide 5
5
Slide 6
6
Slide 7
7

About This Presentation

Poesía popular medieval (jacha, cantiga de amigo y villancico)


Slide Content

Tema 8.
LITERATURA MEDIEVAL.
Poesíapopular
Literatura
3º ESO

Poesía popular
Durante la Edad Media hubo una
importante corriente de lírica popular, de
la que son buena muestra: las jarchas, los
villancicos, las cantigas de amigoy otras
cancioncillas que surgían como
entretenimiento.
También tuvo una gran importancia la
poesía épica, constituida por los cantares
de gesta. En estas composiciones se
narraban hechos heroicos de la historia
reciente que servían de ejemplo y de
entretenimiento.

Existen tres focos de lírica tradicional:
JARCHA CANTIGA DE AMIGO VILLANCICO
ÉPOCA s.XI s.XII-XV s.XV
LENGUA mozárabe galaico-portugués castellano
INTERLOCUTOR madre o hermanas amado madre o amado
ZONA GEOGRÁFICA Al-Andalus
Galicia, Portugal
(y Castilla)
zona castellana

Características
temática amorosa
voz femenina (chanson de femme)
anónimas
brevedad
sintaxis sencilla (falta de nexos e interjecciones)
repeticiones

Formasestróficas
JARCHAS: breve estrofa en mozárabe (lengua
romance que hablaban los cristianos que vivían en
territorio musulmán), que aparece al final de un
poema más largo llamado moaxaja, normalmente
escrita en árabe o hebreo. Son poemas
desinhibidos y vitales.
CANTIGAS DE AMIGO: poema más extenso que la
jarcha, se trata de estrofas encadenadas mediante
una estructura paralelística en la que un verso o una
estrofa es repetido en la siguiente con variaciones
mínimas. Se lamenta la ausencia o el olvido del
amigo. Utiliza un tono más serio y sombrío.
VILLANCICOS: consta de dos partes, el estribillo (o
villancico en sí, que está formado por un grupo de
dos o tres versos iniciales que se repite, todo o en
parte, al final de cada estrofa) y la glosa (estrofas
donde se desarrolla el contenido del estribillo). Su
temática amorosa se centra en la doncella, el
encuentro y la pena de amor.

Ejemplos de poesía
tradicional
Sk’rs km bwn myb Si keres komo buon a mib, “Si me quieres como
bueno a mí
Byyjm ‘d’ ‘lnzm dwk bejame ida-l-nazma duk: bésame, pues, esta sarta
de perlas:
Bk’llh d’hbb ‘lmlwk bokella de habb al-muluk boquita de cereza”
Non me mordas ya habibi, la. “No me muerdas amigo, no.
No quiero daniyoso, No quiero al que hace daño,
al-gilala rajisa: basta, el corpiño es frágil. Basta.
a toto me refyuso. A todo me niego.”
“Ya cantan los gallos,
amor mío, y vete:
cata que amanece”
“Enviáreme mi madre
por agua a la fonte frida,
vengo del amor herida”

Cantiga de amigo
Ondas do mar de Vigo,
se vistes meuamigo?
E aiDeus, se verrácedo!
Ondas do mar levado,
se vistes meuamado?
E aiDeus, se verrácedo!
Se vistes meuamigo,
o porque eusospiro?
E aiDeus, se verrácedo!
Se vistes meuamado,
por que eigran cuidado?
E aiDeus, se verrácedo!
“En Lisboa, sobre lo mar,
barcas novas mandéi labrar,
¡ay, mi señor belida!
En Lisboa sobre lo ler,
barcas novas mandéi facer,
¡ay, mi señor belida!
Barcas novas mandéi labrar
e no mar as mandéi deitar,
¡ay, mi señor belida!
Barcas novas mandéi facer
e no mar as mandéi meter,
¡ay, mi señor belida!”
Martín Códax