DESDElapuertadeLaCrónicaSantiagomiralaavenidaTacna,
sinamor:automóviles,edificiosdesigualesydescoloridos,
esqueletosdeavisosluminososflotandoenlaneblina,el
mediodíagris.¿EnquémomentosehabíajodidoelPerú?Los
canillitasmerodeanentrelosvehículosdetenidosporelsemáforo
deWilsonvoceandolosdiariosdelatardeyélechaaandar,
despacio,hacialaColmena.Lasmanosenlosbolsillos,cabizbajo,
vaescoltadoportranseúntesqueavanzan,también,haciala
PlazaSanMartín.EleracomoelPerú,Zavalita,sehabíajodido
enalgúnmomento.Piensa:¿encuál?FrentealHotelCrillónun
perrovienealamerlelospies:novayasaestarrabioso,fuerade
aquí.ElPerújodido,piensa,Carlitosjodido,todosjodidos.Piensa:
nohaysolución.Veunalargacolaenelparaderodelos
colectivosaMiraflores,cruzalaPlazayahíestáNorwin,hola
hermano,enunamesadelBarZela,siéntateZavalita,
manoseandounchilcanoyhaciéndoselustrarloszapatos,le
invitabauntrago.NopareceborrachotodavíaySantiagose
sienta,indicaallustrabotasquetambiénlelustreloszapatosa
él.Listojefe,ahorititajefe,selosdejaríacomoespejos,jefe.
Conestefragmento,iniciaConversaciónenLa
Catedral,sehaceunadescripciónminuciosadela
ciudad,espaciosrealescomolaplazaSanMartíno
lasavenidasTacna,WilsonyColmenaconuna
miradapesimista:elfracasodelindividuoseñala
laderrotacolectivadelpaís.Ladescripciónesde
gentecomún:lustrabotas,canillitas.
Lavozdelnarradorsemezclaconlavozdelos
personajesylaconcienciadelprotagonista
ANÁLISIS DE CONVERSACIÓN EN LA CATEDRAL