Der KöLner Dom

1. Katedra w Kolonii (
Katedra w Kolonii
(Köln)

2. Katedra Świętego Piotra
i Najświętszej Marii Panny
w Kolonii (niem. Kölner Dom,
oficjalnie Hohe Domkirche
St. Peter und Maria)
– archikatedra, największy
i najważniejszy kościół
niemieckiej Kolonii.
Siedziba arcybiskupstwa
kolońskiego istniejącego
tutaj od 313 r.

3. Budowa obecnej świątyni rozpoczęła się na miejscu
rzymskiej świątyni z IV wieku i wcześniejszego kościoła
w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880.
Usytuowana nieopodal rzeki Ren katedra kolońska ma
144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o
wysokości 157,38 m Po ukończeniu wież (około 1870)
katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest
drugą co do wysokości neogotycką budowlą na świecie
(po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości
neogotycką katedrą świata pod względem powierzchni
(po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze
Narodzin św. Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła
wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została
wpisana na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii jak i całych
Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i
turystów.

8. Budowę świątyni rozpoczęto nie tylko na potrzeby liturgiczne lecz także
dla umieszczenia w niej sprowadzonych z Mediolanu relikwii Trzech Króli.
Wysokie prezbiterium jest ideowym nawiązaniem do średniowiecznych
relikwiarzy. Relikwie uczyniły Kolonię ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym
w średniowieczu, ustępującym tylko Rzymowi, Jerozolimie, Santiago de
Compostela i Akwizgranowi.
Pod względem architektonicznym katedra stanowi cenny przykład recepcji
francuskiego gotyku katedralnego oraz rozpowszechnionej na terenie
krajów Rzeszy metody wielokrotnego stosowania elementów wertykalnych
wewnątrz i na elewacjach zewnętrznych.
W XIX wieku była jednym z najważniejszych źródeł inspiracji dla
architektury neogotyckiej. Pozostawała nie tylko miejscem percepcji
średniowiecznej sztuki budowlanej, lecz stanowiła także inspiracje dla
idei umocnienia katolicyzmu w Niemczech, głoszonych m.in. przez Augusta
Reicherspergera. Wystrój wnętrza tworzy cenny zbiór sztuki
średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Spośród nich wyróżniają się
dominujący nad gotyckim ołtarzem głównym z II poł. XIII w. relikwiarz
Trzech Króli, przedromański krucyfiks Gerona, gotyckie ołtarze Świętej
Klary z XIV w. oraz Ołtarz Patronów Miasta- dzieło Stefana Lochnera,
gotyckie rzeźby Apostołów oraz Madonny Mediolańskiej, stalle, liczne
witraże z XIII-XX w.

12. Fragment ołtarza

13. Mozaika podłogowa przy ołtarzu

14. Gotycki Ołtarz Klarysek

18. Św.Krzysztof

21. Po stronie północnej katedry,
w kaplicy Św. Krzyża,
obok wejścia do zakrystii,
znajduje się pochodzący z X w.
krucyfiks Gerona,
jedno z kluczowych dzieł
rzeźby wczesnoromańskiej.
Ten monumentalny krucyfiks
ma wysokość 2,88 m (naturalnej
wielkości figura Chrystusa 1,76m).
Wykonany jest z drewna
orzechowego. Swoją nazwę
zawdzięcza fundatorowi
arcybiskupowi Gerowi
(lata pontyfikatu 969-976).

23. Najcenniejszy obiekt katedry to
znajdujący się w ołtarzu głównym
relikwiarz Trzech Króli – dzieło
średniowiecznej sztuki
złotniczej w Europie.

Wykonany w latach 1181 -1230.
Relikwiarz jest w typie
domkowym, składa się
z trzech sarkofagów które
tworzą sui generis
trójnawową bazylikę:
dwa sarkofagi stojące obok
siebie tworzą podstawę dla
trzeciego sarkofagu.

Wykonany jest z drewna,
całkowicie pokrytego złotą
i srebrną okładziną
i wyszukanymi dekoracjami
z metali szlachetnych oraz ponad
tysiąca kamieni szlachetnych,
gemm i kamei.

Na ścianach relikwiarza
przedstawiono biblijną historię
świata oraz postaci proroków
i apostołów.
Autorem tego dzieła jest Mikołaj
z Verdun i jego warsztat.

28. KONIEC
oprac.jokoretsina
foto ,tekst WEB www.rotfl.com.pl