50 Years of LIS Education in North East India 1st Edition Sanjay Kumar Singh

Read Anytime Anywhere Easy Ebook Downloads at ebookmeta.com
50 Years of LIS Education in North East India 1st
Edition Sanjay Kumar Singh
https://ebookmeta.com/product/50-years-of-lis-education-in-
north-east-india-1st-edition-sanjay-kumar-singh/
OR CLICK HERE
DOWLOAD EBOOK
Visit and Get More Ebook Downloads Instantly at https://ebookmeta.com

Recommended digital products (PDF, EPUB, MOBI) that
you can download immediately if you are interested.
Becoming Something Else Society and Change in India s
North East 1st Edition N.William Singh
https://ebookmeta.com/product/becoming-something-else-society-and-
change-in-india-s-north-east-1st-edition-n-william-singh/
ebookmeta.com
The Battlefields of Imphal The Second World War and North
East India 2016 1st Edition Hemant Singh Katoch
https://ebookmeta.com/product/the-battlefields-of-imphal-the-second-
world-war-and-north-east-india-2016-1st-edition-hemant-singh-katoch/
ebookmeta.com
Green Computing and Its Applications First Edition Sanjay
Kumar Rohit Raja Alok Kumar Singh Kushwaha Saurabh Kumar
Raj Kumar Patra
https://ebookmeta.com/product/green-computing-and-its-applications-
first-edition-sanjay-kumar-rohit-raja-alok-kumar-singh-kushwaha-
saurabh-kumar-raj-kumar-patra/
ebookmeta.com
Agricultural Law 4th Edition Christopher Rodgers
https://ebookmeta.com/product/agricultural-law-4th-edition-
christopher-rodgers/
ebookmeta.com

Goal Everything You Need to Know About Football Rona Skene
Senior Editor
https://ebookmeta.com/product/goal-everything-you-need-to-know-about-
football-rona-skene-senior-editor/
ebookmeta.com
A Life of Sir Harry Parkes British Minister to Japan China
and Korea 1865 1885 1st Edition Robert Morton
https://ebookmeta.com/product/a-life-of-sir-harry-parkes-british-
minister-to-japan-china-and-korea-1865-1885-1st-edition-robert-morton/
ebookmeta.com
FAVOURITES VOLUMEN 2 1st Edition 75Th Edition Collector'S
Issue
https://ebookmeta.com/product/favourites-volumen-2-1st-edition-75th-
edition-collectors-issue/
ebookmeta.com
Technical Building Blocks: A Technology Reference for
Real-world Product Development 1st Edition Gaurav Sagar
https://ebookmeta.com/product/technical-building-blocks-a-technology-
reference-for-real-world-product-development-1st-edition-gaurav-
sagar-2/
ebookmeta.com
Sixteenth Street NW Washington DC s Avenue of Ambitions
1st Edition John Deferrari
https://ebookmeta.com/product/sixteenth-street-nw-washington-dc-s-
avenue-of-ambitions-1st-edition-john-deferrari/
ebookmeta.com

Chain's Toward the Blues 1st Edition Peter Beilharz
https://ebookmeta.com/product/chains-toward-the-blues-1st-edition-
peter-beilharz/
ebookmeta.com

50 Years of LIS Education in
North East India

Sanjay Kumar Singh
Tilak Hazarika
Dipen Deka
Badan Barman

Department of Library and Information Science
Gauhati University
2019

How to Cite this Book

APA Citation Style, 7
th
Edition
Singh, S. K., Hazarika, T., Deka, D., & Barman, B. (Eds). (2019). 50 Years of LIS
Education in North East India. Department of Library and Information Science,
Gauhati University.

Chicago, 16
th
Edition
Singh, Sanjay Kumar, Hazarika, Tilak, Deka, Dipen, and Barman, Badan, eds. 50 Years
of LIS Education in North East India. Guwahati: Department of Library and
Information Science, Gauhati University, 2019.

MLA Citation, 8th Edition
Singh, Sanjay Kumar, Hazarika, Tilak, Deka, Dipen, and Barman, Badan, editors. 50
Years of LIS Education in North East India. Department of Library and
Information Science, Gauhati University, 2019.

(i)
50 years of LIS Education
in North East India

(ii)

(iii)
50 years of LIS Education
in North East India
Chief Editor
Sanjay Kumar Singh
Editors
Tilak Hazarika
Dipen Deka
Badan Barman
Department of Library and Information Science
Gauhati University, Guwahati- 781014, Assam
2019

(iv)
50 years of LIS Education in North East India is a collection of
research papers published on the occasion of Concluding Session of the
Golden Jubilee Celebration (1966 – 2016) of the Department of Library
and Information Science, Gauhati University, Guwahati, Assam on 9
th
February 2019. Edited by - Chief Editor: Prof Sanjay Kumar Singh; Editors:
Dr Tilak Hazarika, Dr Dipen Deka and Dr Badan Barman.
All rights reserved. No part of this book may be reproduced, retrieved, stored in any
device or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying,
recording or otherwise, without the prior written permission of the copyright owner
and the publisher.
The views expressed in this book are those of the Author(s), and not necessarily that
of the publisher and editors. The publisher and editors are not responsible for the
views of the Author(s) and authenticity of the data, in any way whatsoever.
ISBN: 978-81-908708-7-X
© Editors, 2019
Price: Rs 800/-
Published in 2019 by
Department of Library & Information Science, Arts Building,
Gauhati University, Guwahati-781014, Assam (India)
Email: [email protected]
Phone: +91 94350 40402
Website: https://www.gauhati.ac.in/arts/library-and-information-science
Printed at:
Gauhati University Press
Guwahati-781014

(v)
Preface
The developments of latest tools and techniques in libraries
have made a great impact on library management and services in
this changing world. It has brought the revolution, the way libraries
and LIS professionals are rendering services to their clientele. Today
libraries have more than enough options to choose from different
sources, which are readily available to cater to the needs of their users
and to facilitate better services. Libraries are evolving as an important
factor in academic research. Today we live in a rapidly transforming
world inevitably driven by the growing volume of knowledge. Changes
are noticeable in universe of knowledge in general and growth of
specific subjects in particular. Library and Information Science is not
untouched one. Before the establishment of the Department of
Library and Information Science at Gauhati University in 1966, the
people from Assam and other part of North Eastern Region were
going to Benaras, Calcutta, Delhi, etc. for doing Certificate, Diploma,
BLibSc, MLibSc, etc. Since 1966 the brain drain from Assam got full
stop as Gauhati University started BLibSc as evening course of one
year duration under the leadership of Dr (Late) Jogeswar Sarma, the
founder Librarian of Gauhati University Library (now K K Handiqui
Library) as Head (i/c) of the Department of Library Science, Gauhati
University. In Assam at present Department of Library and
Information Science, Gauhati University (1966); Centre of Library
and Information Science, Dibrugarh University (2005); Department
of Library and Information Science, Assam University, Silchar (2009);
Department of Library and Information Science, Jorhat (2015); and
the Study Centres of IGNOU (Guwahati, Dergaon, Golaghat, Jorhat,
Dibrugarh, Lakhimpur, etc.), K K Handiqui State Open University
(Guwahati), Global University, NIOS, Vinayak Mission University,
Mahatma Gandhi University, etc are imparting LIS education in full

(vi)
swing viz certificate, Diploma, BLISc, MLISc, MPhil, PhD in distance
mode. Radha Madhab College (R M College, Silchar, Assam has also
conducted a number of certificate courses in Library and Information
Science, which are found to be very useful for the lower category posts.
All the LIS schools are following independent course curricula
with diverse degrees without keeping balance between theory and
practice. If the uniform LIS education will not be given due importance
in coming days, it will be very difficult to produce quality librarians.
In that case we cannot think of having a good/ quality library and
good librarian. It is high time that LIS education should be given
importance at national level by adopting uniform syllabus and
curriculum along with same duration of course throughout the country
with same nomenclature, and then only we can say that we are
imparting LIS education in right perspective in the era of Credit and
Grading System, i.e. CBCS. If same course, same syllabus and same
duration for a particular course will be implemented by all LIS schools
of the country, then only one’s credit can be transferred from one
school to another school and more over one can think of introducing
Value Added Courses and open courses for an individual student. At
present a few LIS schools are providing value added courses and open
courses, which is of no use when Choice Based Credit and Grading
Systems (CBCS) are taken into account.
The LIS professionals, equipped with new knowledge can be
instrumental in harnessing the combined intellect of teachers and
learners as creator of knowledge through various platforms. Libraries
have to measure users’ perceptions and expectations since it form the
basis for quality library service. By regular assessment of performance,
a library can ensure maximum utilization of its resources towards
meeting the needs of the users. Various issues like academic,
management, technological, legal perspectives, balancing of theory
and practice, research, urgent need of National Accreditation Agency
for LIS, and globalization of education, etc. are the need of hours in
changing environment. It may be mentioned that both learners/
students as well as teachers must be conversant with the changing
trends due to explosion of literature, technology and other similar
activities. For that we have to highlight on whether we are prepared

(vii)
to accept the new challenges or not; whether the present course
curriculum are relevant and compatible with the social change or
not; whether it will serve the interest of common people or not. There
are several questions coming to our mind regarding LIS education in
Assam in general and India in particular.
We have received unprecedented responses to our request for
papers. We have received 51 Papers, and after process of referring 28
full papers and one report have been selected for publication in this
book. The papers published in this book covers entire area of topics
under the theme on LIS education in North East India, LIS research
in North East India, Career/Job opportunities for LIS students, Library
Associations and the LIS education in India, Future of LIS curricula
in Indian Universities in Global Perspectives, LIS Education for
supporting social development, LIS Education for heritage
preservation, Prospects of LIS Education, LIS Education in new
generation, LIS and Universe of Knowledge, History of LIS Education,
LIS Education through distance mode, LIS Schools in India, Libraries
are gate way to Knowledge Society, etc. We would like to acknowledge
all the author(s), co-author(s) for their contributions and sharing
knowledge and experience. It is expected that this book will be very
much useful for the students, research scholars, teachers and
information managers who are engaged in various Library and
Information Centres.
Editors

(viii)

(ix)
1. Reminiscence of my association with the Department of
Library and Information Science in Gauhati University
- Alaka Buragohain /1
2. Changing scenario in LIS education -A S Chandel / 12
3. Ranganathan and Assam : His glorious venture
remained unfulfilled-Narendra Nath Sharma /19
4. LIS Education in Assam with reference to Gauhati University
- Sanjay Kumar Singh/23
5. A Brief History of the Department of Library and
Information Science in North-Eastern Hill University
(NEHU), Shillong
- Jiarlimon Khongtim and Prof. Moses M. Naga/35
6. Enrolment Scenario of Library and Information
Science Education in North-Eastern States
of India: A Study - Shivendra Singh and Ramesh Pandita /43
7. Library and Information Science Education in
North East India: a study - Alok Kumar Pathak/62
8. Privatization of LIS Education in North East India:
An Introduction
- Nirmal Ranjan Mazumdar and Manashi Bharadwaj /72
9. Development of Library and Information Science
Education and Research in in North Eastern Region
of India: Issues and Challenges for Managing Quality
Education and Research - Manoj Kumar Sinha/ 80
10. Library and Information Science
Education in Mizoram - Pravakar Rath/109
C O N T E N T S

(x)
11. Trends of LIS Education, Research and
Training in Manipur - Ch.Ibohal Singh/119
12. LIS Research in DLISc, GU with Reference
to Doctoral Dissertations - Narendra Lahkar/134
13. LIS research in Mizoram - R. K. Ngurtinkhuma/154
14. Importance of LIS educated person in rural libraries
- Nilakshi Sharma/166
15. College Library Movement in Assam: role
of ACLA - Dhrubajit Das/184
16. History of LIS Education: a Journey from Undivided
Bengal to Bangladesh - Azizur Rahman and Sibsankar Jana/195
17. Public Libraries in Assam How far Public? A study
of two District Libraries
- Latifur Alom Ahmed, Rajani Kanta Barman and Kukila Goswami/205
18. Role of the libraries in harnessing Information
literary and rural development: a conceptual
proposal - Tilak Hazarika/211
19. Courses on Preservation in Library and Information
Science curricula of the universities in
North East India - Dipen Deka/222
20. Creative Commons: Progressive Tool for
Sharing & Managing E- Contents in
Digital Era - Leena Khullar /231
21. Library Portal-Badan Barman /239
22. Technological Influence in Academic Libraries:
An overview on Technostress Among Library
Professionals - Sumaira Jabeen and Shabir Ahmed Ganaie/260
23. Information Seeking Behaviour of PG Students
at Tripura Central University, Agartala
- Shyamshree Pal and Mukut Sarmah/274
24. Smart Cities, Smart Libraries and Smart Knowledge
Managers:Ushering in the neo-
Knowledge Society - Mayukh Bagchi /287

(xi)
25. Guwahati Blind High School Library: A Gateway of
Knowledge for the Visually Impaired People
- Sangeeta Roy and Rosy Chakraborty/297
26. Libraries are gateway to knowledge society
- Maya Moyee Narzary/302
27. Open Access Scholarly Journals of Music: a study on
DOAJ for the users of electronic
environment - Narendra Bhattacharya and Subarna K. Das/314
28. From Libraries To Knowledge Centers To
Knowledge Gateways - Jolly Varghese U / 328
A Report on: UGC Major Research Project on Establishment
of Model North East India University Library
Network (NEIULIBNET)- Narendra Lahkar/ 341
Annexure I- Heads of Department / 351
Annexure II- PhD Awardee /352
Annexure III- MPhil Awardee /356
Annexure IV- NET Qualified /357
Annexure V- JRF Awardee /361
Annexure VI- Events Organised /362
Annexure VII- Publications /364
Keyword Index /366
Author Index / 367

(xii)

(xiii)
Name Designation and Address
Ahmed, Latifur AlomResearch Scholar, DLIS, Assam University.
[email protected]
Bagchi, Mayukh Documentation Research and Training Centre (DRTC)
Indian Statistical Institute, Bangalore, India
E-mail: [email protected]
Barman, Badan Assistant Professor
Department of Library and Information Science
Gauhati University, Assam
Email: [email protected]
Barman, Rajani KantaFormer Professor and Head, DLIS,
Gauhati University. [email protected]
Bharadwaj, Manashi Asstt Librarian, Patidarrang College,
Muktapur, Kamrup
Bhattacharya, NarendraLibrarian, MCKV Institute of Engineering,
Liluah, Howrah.
E-mail- [email protected]
Buragohain, Alaka Fromer Profesor and Head,
Department of Library and Information Science
Gauhati University, Assam
Chakraborty, Rosy Former Senior Librarian, PEEPL,
e-mail- [email protected]
Chandel, A S Sikkim University, Gangtok, Sikkim
Das, Dhrubajit Librarian, S.B.Deorah College, Ulubari, Guwahati - 781 007.
Email:[email protected]
Das, Subarna Kumar Professor, Dept. of Library and Information Science
Jadavpur University , Kolkata - 700 032
E-mail : skd_ju2002@ yahoo.co.in
Deka, Dipen Assistant Professor
Department of Library and Information Science
Gauhati University. Email Id: [email protected]
List of Contributors

(xiv)
Ganaie, Shabir AhmedH.O.D, DLIS, University of Kashmir
Goswami, Kukila Former Research Scholar, DLIS, GU
[email protected]
Hazarika, Tilak Assistant Professor
Department of Library and Information Science,
Gauhati University. E-mail: [email protected]
Jabeen, Sumaira Research Scholar, DLIS, University of Kashmir
Email: [email protected]
Khongtim , JiarlimonDepartment of Library and Information Science
North-Eastern Hill University, Shillong
Meghalaya, India
E-mail: [email protected]
Khullar, Leena Assistant Librarian
A.C Joshi Library, Panjab University, Chandigarh -160014
E-mail [email protected]
Lahkar, Narendra Professor & former Head, & former Dean (Arts)
Department of Library and Information Science,
Gauhati University, Guwahati- 781014 (Assam).
e-mail: [email protected]
Mazumdar, Nirmal RanjanLibrarian, Pub Kamrup College, Baihata Chariaali, Kamrup
Naga, Moses M. Department of Library and Information Science
North-Eastern Hill University, Shillong, Meghalaya, India
Narzary, Maya MoyeeLibrarian, Gossaigaon College,
Gossaigaon, Email: [email protected],
Mob: 9954873733
Ngurtinkhuma, R. K.Department of Library & Information Science
Mizoram University, Aizawl
E-mail: [email protected]
Pal, Shyamshree Former student, Department of Library and
Information Science Assam University, Silchar - 788011
Email: [email protected]
Pandita, Ramesh Assistant Librarian, BGSB University, Rajouri, Jammu &
Kashmir, Jammu - 180013.
E-mail: [email protected]

(xv)
Pathak, Alok Kumar Assistant Librarian
K K Handiqui Library, Gauhati University
Rath, Pravakar Senior Professor
Department of Library and Information Science
Mizoram University, Aizawl-796004
E-mail:[email protected]
Roy, Sangeeta Librarian, Dispur College, Guwahati.
E-mail- [email protected]
Sarmah, Mukut Associate Professor
Department of Library and Information Science Assam
University, Silchar - 788011 [email protected]
Sharma, Narendra NathFromer Profesor and Head,
Department of Library and Information Science
Gauhati University, Assam
Sharma, Nilakshi Library Assistant (Contrctual)
Mangaldai College. Email:[email protected]
Singh, Ch.Ibohal Assistant Professor (S-3)
Department of Library and Information Science
Manipur University, Canchipur, Imphal-795003
E-mail: [email protected]
Singh, Sanjay KumarProfessor & Head,
Department of Library and Information Science,
Gauhati University, Guwahati- 781014 (Assam).
e-mail: [email protected]
[email protected]
Singh, Shivendra Senior Librarian, All Indian Institute of
Medical Sciences, Patna-
Ph. -+91-1639-250433, E-mail: [email protected]
Sinha, Manoj Kumar Dean, Swami Vivekananda School of Library
Sciences &HoD, DLIS, Assam University,
Silchar, Assam, India
E-mail:[email protected]
[email protected]
Varghese U, Jolly Librarian , St.Mary's College, Thrissur, Kerala

(xvi)

50 years of LIS Education in North East India| 1
To-day on the occasion of Golden Jubilee of the Department of
Library & Information Science, I recollect how did I come to the profession
of Librarianship, fought against all the odds and enjoy all the endeavours
with both colleagues and students. It was during later part of 1959 when I
came to Shillong for a climate change of sickness of my health caused due
to expiry of my beloved father and stayed with my cousin brother late K K
Phukan, I A S. I was invited by late Principal Usha Bhattacharjya of Lady
Kean Girls’ College, Shillong in the first part of 1960 to take charge of the
College Library in the scale of Rs 100/- only per month; and she made me
meet the then librarian of St. Edmunds College for proper motivation. I
developed an interest in the service in association with the young students
there and was often encouraged by one Prof Panigrahi, Vice Principal of
the college with intimation of the importance and prospect of this
professional service. I realised that unless this profession is improved the
entire education system would suffer. I feel I had some inclination towards
public service; I served as the General Secretaries of the Students’ Unions
in both T C Girls’ High School and Handique Girls’ College at Guwahati.
In the meantime, I was invited by Darrang College, Tezpur to join
as a Tutor in English with an assurance to provide all facilities to appear in
the M A Final examination in English for improvement of my degree.There
was dearth of people to teach English that time in Assam. The Principal of
Reminiscence of my association with the
Department of Library and Information Science
in Gauhati University
Alaka Buragohain
1

50 years of LIS Education in North East India| 2
that college was eminent socialist leader late Bipinpal Das, later was an M
P and a Deputy Minister in Central Govt. His wife late Arati Das was my
teacherin T C Girls’ High School in Guwahati; she wrote to me that seven
hundred students were waiting for me there. However, inspite of my
willingness to join there, as my elders did not like the idea of my staying
there alone without a hostel although with proper provision for protection
with a college rented part house, I opted to join the Delhi University in
Library Science. I was granted a seat in the Institute of Library Science in
Delhi University, at the same time with a stipend from the Govt of Assam
for one year Diploma course in Library Science, 1961-1962.
I joined the course in 1961.While studying there I was recommended
by the Dept for a post in the USIS Library in Patna with prospect to visit
and further study in the United States also and was advised to think over
the night upon the offer. I had refused the job straightway and declared
that I will be back to my own place after completion of the course to serve
my people. So, I came back to Guwahati in 1962. And rejecting the invitation
of the Arya Vidyapeeth College, Guwahati to join both the Library and the
English Department, I joined the Gauhati University Library as a Classifier
in November, 1962 with the understanding that I shall be getting the
opportunity to be appointed as an Assistant Librarian within a few months
as new posts had already been created at the initiative of Dr H G Taylor
Vice Chancellor. Late Mrs Sarada Nair also had joined the University
Library as the Cataloguer. Unfortunately, due to our keen interest to improve
the Library Service we got the reward in the form of dropping the said post
of Asst Librarian after keeping it in abeyance for a long time. So, I appeared
in M A Final in English in 1966, got my degree and intended to leave the
profession. And I got invitation immediately informally from the Dept of
English, Lady Keane Girls’ College, Shillong.
On the other hand, based on a resolution of Academic Council dt
26.11.1963 recommending opening of Diploma Course in Library Science,
the Executive Council of G U dt. 4.7.66 had decided to open the Bachelor
degree classes in Library Science w.e.f. 1966-67 session. The move of the
Academic Council was strengthened by a strong resolution for opening the
course adopted in the 8th Conference of Assam Library Association, held
in 1964 under the able president ship of Prof (Dr) Maheswar Neog, a
reputed scholar of Gauhati University. He had invited and made Dr S R
Ranganathan, father of Library Science and Library movement in India

50 years of LIS Education in North East India| 3
attend the conference along with a few other reputed professionals including
Prof P N Kaula, professor of Benaras Hindu University. In the mean time,
Late Dr Jogeswar Sharma, Librarian of the Gauhati University had been
sent to Delhi University on deputation to study Master’s course in Library
Science, 1965-66. It was the result of keen interest of former Vice
Chancellor Dr H G Taylor to improve the university library service. Dr
Sharma had completed the course and had come back in 1966. So, the
Department of Library Science had been started in 1966 as an evening
course in charge of Librarian Dr Jogeswar Sharma pending appointment
of a whole time Reader in Library Science.
Under such situation, one afternoon Late Prof Deba Prasad Barua,
then Dean of the Faculty of Arts, later Vice Chancellor of the University
came to my section in the Library and asked me to decide over the night if
I shall go back to my subject or remain in the profession. Next morning, I
had decided finally to remain in the profession because there was dearth of
people in the profession that was in need of much improvement. I joined
the Department at first as a part-time teacher in October, 1966 while late
Sarada Nair, Cataloguer of the Library joined little earlier. I joined the
Department of Library Science on December 19, 1966based on the
recommendation of a Selection Committee approved by the Executive
Council dt.10.12.66 as the first full-time lecturer with only a Diploma in the
subject along with a Master’s degree in English Literature as per provision
of the University Grants Commission. That time it was considered as the
subject was a newly developing one. Some of my colleagues in other subjects
that time in the University had even the Ph D degree in the respective
subjects. On the other hand, Sri Ram Tirtha, M.Sc (Class III), M. Lib. Sc.
(class II) who was recommended earlier for appointment as a full-time
lecturer by the Selection Committee dt.14.10.66 had informed his inability
to join the Department. So, against this post LateDr R L Mittal who was in
2nd position in the selection along with myself was appointed as the second
full-time lecturer of the department during September, 1967.Late Bhadra
Borah joined the Department in 1969. He passed the B.Lib Sc from the
Dept. of Library Science, Gauhati University in 1968 belonging to the second
batch from the department.
During the entire period of evening course session, excepting the
Meeting held in March, 1969 along with a Playcard Exhibition on the Role
Books and Library Profession at the occasion of Distribution of Books by

50 years of LIS Education in North East India| 4
the Sarada Ranganathan Endowment, Bangolore, no other academic and
professional activities took place. However, in 1967, acting as a resource
person in the Workshop on School Librarianship, organised by the Dept of
Education, G U and sponsored by N C E R T (National Centre for
Educational Research &Training, New Delhi), we could refresh ourselves
by exchanging views with the teachers and Head masters of the schools
who had joined the Workshop very actively. In 1971, I joined the Maxmueller
Bhavan in Pune for an intensive Preliminary German language course on
study-leave. And in 1973, I was selected to participate from Gauhati
University in the “First All India Workshop on Methods of Teaching and
Evaluation in Library Science”, organised by the Dept of Library&
Information Science, University of Delhi and sponsored by the University
Grants Commission held from May 15 to May 30, 1973. This workshop
had encouraged me to take further study in the subject.
So, in 1975, I joined the Master’s course in Library and Information
Science, Delhi University on study-leave. The same year there was a
proposal to start Master’s course in Library Science in Gauhati University
also. Post of Readership was not advertised till that time, rather the Librarian
was put in-charge of the Dept of Library Science against that post. Now
both the posts of Readership and Professorship were advertised. Due to
urgency, I had to come home during my first semester to apply for the post
of Readership. Master’s degree in Library Science was not made
compulsory by the U G C (1965) for Readership until the revised scale
was introduced if one has got five years teaching experience in Library
Science. And in spite of my written request to the authority not to hold the
Interview for the post just before my Final Semester Examination, I was
invited for the interview and had to loss a few very important days just
before the exam. But, the entire selection episode along with several other
subjects had been nullified on some legal ground.
I came back from Delhi University with Master’s degree in Library
and Information Science in 1976. In the mean time in 1975 while I was
away on study-leave, Dr Narendra Nath Sharma had joined the Department
as a full-time lecturer. Dr N Sharma had passed B. Lib. Sc. from Gauhati
University in 1968 belonging to the second batch. Sri Bhadra Borah also
had gone to Delhi University for a Master’s course, 1977-78
It is interesting that advertisement for M.Lib.Sc., 1975-76 in G U,
as an evening course had appeared to which I had reacted by a letter to

50 years of LIS Education in North East India| 5
the Vice Chancellor, G U that nowhere in India Master’s course was
conducted as an evening course unless the duration is doubled. Library
Science is a practical professional subject not suiting in an evening course.
Later, Master degree course in Library Science in Gauhati University was
started as an afternoon course in 1979. Sri Mohendra Borah from Agricultural
University Library and Sri Paritosh Purkayastha from Assam Engineering
College Library, Guwahati had joined as part-time lecturers. The course,
although of one year duration consisting of two semesters could be completed
and degree given only in 1983 due to Assam Agitation and other technical
problems.
Advertisement for both the regular posts of professorship and
readership in revised scale although was made in 1977, no one was
recommended. Fresh advertisement was made in 1977 itself for both the
posts this time under 5th Plan, and the first interview was held only on
22.8.79. There was recommendation for Readership, but not for
Professorship; however the recommendation was not placed before the
Executive Council on the ground that the constitution of the Selection
Committee was irregular as the Librarian as the Head of the Department
was not included in the Selection Committee. As such, it was pointed out to
the decision of the Ad hoc Committee constituted by the Executive Council
submitting its report on 20.6.77 itself that “since there was no evidence to
show that the Librarian was ever appointed either as a professor or a
reader, his status was no more than a Part-time Lecturer; that the inclusion
of the librarian in the Selection Committee would make its composition
illegal and ludicrous since no part-time lecturer sits as a member of the
Selection Committee to select a Reader”. This opinion was confirmed later
by the legal clarification of the Education Department, Govt of Assam on
19.8.81 stating that “since no person other that of a Professor or Reader
can be appointed as Head of the Department there cannot be any question
of Librarian recognised as Head of the Department for the purpose of
Selection Committee”. The Librarian was put in- charge only against the
post of a Reader “pending appointment of a whole-time reader in Library
Science”, although he was designated as the Head of the Library Science
Department. It may be mentioned also that the Librarian of the Gauhati
University that time was not given the U G C pay-scale and status.
This time, the E C dt. 31.12.79 while confirmed its proceedings of
the meeting dt. 12.11.79, had added a new ground of rejection of the Selection

50 years of LIS Education in North East India| 6
Committee Recommendation by stating that “the statements of candidates
with bio-data has not been received by one of the statutory members who
was out of station”; (he was expected to arrive in time), although they had
taken a decision on 12.11.79 interalia that “(3) If any of the statutory
members other than the nominated members (subject experts) remains
absent it will not invalidate the selection.”
So, fresh interview for the post of Readership (under Plan post) with
the same candidates took place on 29.3.81 under a Selection Committee
without co-opting the Librarian. This time also the recommendation dt.
29.3.81 was not placed in the Executive Councildt. 30.3.81 strangely in
violation of the G U Act. It is presumed that due to influence of a few
powerful members of the E. C., the Vice Chancellor held that after
introduction of the new pay-scale, the E. C. has been generally adopting
the U G C norms for appointment, although exception was made in French
language (in several other subjects also). He held that Doctorate degree in
Library Science or allied subject is a must for Readership in Library Science.
So, recommendation was not allowed to be placed in the Executive Council
meeting on pretext of declaration by the Registrar that no candidate had a
Doctorate degree applying for the post of a Reader in Library Science. It
may be mentioned that University Grants Commission (1981) did not insist
that time on either a Doctorate degree or research publications for
Readership in Library Science but a Master’s degree in the subject with
teaching experience as it was a newly developing subject. Even in other
subjects also, equivalent research work may be considered instead of a
Doctorate degree. It was unfortunate that the same V C used to recommend
all the time as a member of the Selection Committee. The post lapsed on
1.4.81. U G C extended the period for another six months for filling up the
unfulfilled posts, but unfortunately the recommendation dated 29.3.81
meeting was kept in abeyance. The Plan post lapsed on 1.10.81 finally.
To my utter surprise, along with the Plan post, the regular post of
Readership duly budgeted also was abolished from the budget very strangely
enough, passed by the Finance Committee, by the Executive Council and
by the Court. But the regular post had to be revived later on 26.3.83 by the
Executive Council and decision was taken to advertise the post as a result
of my Protest with a Petition to the Governor of Assam who was the
Chancellor of the University, copies of which distributing among some of
the Executive Council members also. It was learnt later that the Chancellor

50 years of LIS Education in North East India| 7
and many of the members of the Executive Council had been much annoyed
at such motivated, discriminatory, unjustified action of the University towards
a member of the fair sex.
Fresh advertisement was made for the regular post of a Reader in
Library Science and I approached the Gauhati High Court that directed me
on 27.7.83 to appear in the interview to be held on 28.7.83 without prejudice
to my earlier claims. This time also the Selection Committee had
recommended my name for appointment. As per verbal direction of the
Registrar, G U, I had taken charge of the Dept of Library Science on
1.9.83 as a lecturer in-charge from the G U Librarian who had retired on
that date.
At last, appointment letter was issued and I joined as a Reader of
the Dept of Library Science on 1.11.83 and became the Head of the
Department as per University rule waiting for more than three months for
the appointment letter and after the post of Readership remaining vacant
for long seventeen years. Now, the barren field of library science education
remained to be organised. My students were my strength. The Dept of
Library Science was separated from the University Library. The first thing
I had to do was to request the Deputy Registrar who was in-charge of the
Library to lend me the Library Almirah temporarily in order to accommodate
the office files of the Department; then to the Secretary, University Classes
to provide us an office room and the necessary furniture. Two ad hoc
lecturers were appointed, Smti Meera Barua and Sri Narendra Lahkar. In
order to equip myself with the latest trend in librarianship, I had attended
the Goden Jubilee celebration of Indian Library Association in Bangalore,
held in December, 1983. The evening classes of Library Science, G U had
been shifted, at first to the afternoon sessions, then to day sessions w.e.f.
January, 1985 along with a extensive revision of both the bachelor’s and
Master’s courses. And corresponding to the revision of the courses, the
nomenclatures also have been changed from Library Science to Library
and Information Science and from B. Lib. Sc. and M. Lib. Sc. to B. L. I
Sc. and M. L. I. Sc.
I did not bother for getting a Doctorate degree and producing a
Doctorate degree holder fulfilling the demands in general for a professorship
although in case of library science these norms were not adhered to that
time. Library science is a professional subject and in a developing stage in
India. Nevertheless, I got a free hand to decide what is most needed for

50 years of LIS Education in North East India| 8
the profession. Unless the professionals achieve a status, financially and
socially, no bright student would come to join the profession resulting in no
development of the service. Revision of the syllabus would have been
meaningless. As such, I had offered the Department as an academic
platform in association with the ACLA (All Assam College Librarians’
Association) for the purpose to fight for U G C pay-scale and status to the
academic librarians, holding national lectures, seminars, workshops, refresher
courses, deputations, press meet, etc. And we were successful in 1987.
Unfortunately, we could not contribute in the field of Public librarianship,
and the Assam Library Association was in defunct that time since 1972.
Sri Narendra Lahkar was appointed as a regular lecturer in January,
1986 and Sri R K Barman in April, 1986. In the meantime, demand for
automation of library functions and services and use of information
technology for management of information storage, retrieval and
dissemination was felt strongly in India. I felt the need in our libraries badly
while I visited United Kingdom for three months during first part of 1989
under the University Grants Commission’s Cultural Exchange Programme
in Social Science and Humanities. I came back from U. K. and in 1990, I
joined the INSDOC (now called NISCAIR), New Delhi on study-leave
for an intensive course for a month on Computer Application and Library
Software. Coming back to Gauhati University, I did some practice while
taking few practical classes on request from IGNOU, Guwahati directed
by IGNOU, New Delhi. By the time, I had submitted a proposal to North-
Eastern Council, Shillong on a major project for Creation of a Computer-
readable Database on the North-East India, comprised of both macro and
micro literature. Sri Narendra Lahkar had been sent to a U K university on
British Council’s stipend to learn the modern technology.
In August, 1992, I had presented a paper on “Information Technology
in Need-based LIS Curriculum in India “ in the Indo-U.S. International
Conference, held in the Dept of Library Science, Delhi University and held
that the fifty percent importance on Classification and Cataloguing should
be lessened making room for new topics and subjects. There were strong
opposition from some members from India, Pakistan and Bangladesh to
whom I replied very aptly and strongly. However, members from U S and
U K had supported my stand. Resolution was taken that Computer
Application in Library Services be included in Library Science courses.
One American lady had embraced me as I had spoken well on the topic.

50 years of LIS Education in North East India| 9
I took charge of the Dept as the Head for the second time in 1992and
received the U G C letter in 1993 that an alternative paper on Application
of Computer in Library Service may be offered in Master’s course. In the
mean time North Eastern Council had approved my project granting Rs.
4,95,000.00, and a computer was purchased. Experiments on the
UNESCO’s CDS/ISIS software were made along with first a professional
from NEHU library and then Prof M M Kashyap from LIS, Delhi University.
Experiments took hours together as the speed and power both were less in
the early computers.
Thus, the Dept of Library & Information Science, G U could be in a
position to submit the proposal to introduce the alternative paper on Computer
Application that was approved in the Academic Council meeting and
permitted to introduce it in the second semester itself in the mid- session,
1993-94. A list of Guest professors from different departments including
Computer Science, Electronics, Statistics, Commerce, etc was approved
to teach on inter-disciplinary topics. And we organised three times week-
long ILA-NISSAT Training programme on Computer Application in Library
& Information Service, first in January, 1994; second during July, 1994 and
the third one in April, 1995; all under the expertise of Sri S N Sur, ex-
scientist of INSDOC under whom I learnt first in New Delhi. So, teachers,
students and members of the project and other professionals had the chance
to learn computer application and the library software. Prof Parthasarathi
from DRTC, Bangalore, a renowned scholar also had come for such a
training at a later date. We had completed the Project on N E Database in
time accommodating references on books and articles till 1996 based on
CDS/ISIS software. Its retrieval facility is still unique. It was MS DOS
compatible, now made Windows compatible as MINISIS. The database is
to be updated and a request has come from a reputed Institution.
Towards the end of my stay in the Department, I got time to start my
personal research study on public librarianship and worked on the topic “A
Study of the Socio-Cultural Aspects of Library Support for Non-Formal
Learning in Assam”. I did took as my guide learned professor in Folk-Lore
late Prof Prafulla Dutta Goswami, although I was carrying my personal
research myself along with guiding research study of Prof Narendra Lahkar
in Library Science. Prof Goswami had passed away in the midst. I was
permitted to submit my thesis independently on consideration of my
experience and other works. I got my Ph. D. degree only in 1996, examined

50 years of LIS Education in North East India| 10
by three different experts from three different corners of India. Viva voce
was taken by two experts inclusive of one examiner. All of them had been
much satisfied. Basic contention of the thesis was appreciated nationally in
a National Seminar, held in Calcutta in 1999, organised by Raja Rammohun
Roy Library Foundation, Ministry of Culture, Govt of India. I am still to
publish my thesis after updation.
I got professorship on personal promotion only a few days earlier to
my retirement on 30.11.97 from the University. I did neither try nor hanker
for it; GUTA Secretary had to request the authority to hold the interview. I
got extension for three years more and finally retired on December 30,
2000. I served the department as a guest professor also till 2009. By the
time Prof Narendra Lahkar got his Ph. D degree. Twelve other students
have been awarded Ph.D. under my guidance. As a regular resource person
in the Orientation courses for college teachers and also in Refresher courses
in some subjects, I tried my best to make the participants understand how
students and teachers could utilise best the library and its services.
My satisfaction is that I could complete along with my assistants
compilation of the National Bibliography on Indian Literature, 2nd Series
(1954-2000) Vol 1: Assamese, published by Sahitya Akademi in 1914 under
the Sahitya Akademy project. It is consisting of 4,540 books written by
1942 writers.
Lastly, the sub Committee constituted by the Govt of Assam in 2002
for drafting the Library Bill for Assam under the then Head of the
Department Dr Narendra Lahkar had adopted the draft I made as a member
of the said Committee based on my thesis suiting the existing situation in
Assam with necessary additions and modifications. But it is still to be placed
in the Assembly. Existing rural libraries may be treated as “knowledge
centres” as envisaged in the Chief Minister’s Samagra Gramya Unnayan
Yojana(CMSGUY), providing regular grant based on legislative clause along
with managerial direction.
In the mean time under the Headship of Prof Narendra Lahkar,
the one-year B. L. I. Sc.and M. L. I. Sc. Courses in Gauhati University
have been merged together for an integrated two-year Master’s course. I
feel, after completion of one year course, Bachelor’s degree may be
awarded who may be employed in school libraries and in some subordinate
posts in other libraries with provision for entering into the 3rd semester at a

50 years of LIS Education in North East India| 11
later date. Prof Sanjay Kumar Singh, present head who did research under
my supervision may consider this matter.
Sometimes, I feel that the professionals in library and information
science in general excepting the few, have lost interest in the content of the
profession and are occupied mostly with the systems. Knowledge of the
Universe of Knowledge, history of the books and the classic books
themselves in general subjects, their impact on individuals and the society
appear to be not important for them, although centring round which only
the entire service is rolling through. Voltaire, the famous French philosopher
rightly holds that the books are ruling the entire world excepting the
barbarians.

50 years of LIS Education in North East India| 12
Introduction
It is a special occasion of celebrating golden jubilee of the
Department of LIS, Gauhati University which is the oldest Department to
start LIS education in North East India. It is also one of the 18 Departments
of LIS in the country opened till 2017. Today, the number of Departments
in the country would be about 200 imparting LIS education at different
levels with different modes. Most of the universities now have the
Department of LIS. This is befitting time to discuss vital issues relating to
LIS education which has been continuously and constantly undergoing
rapid changes. The topic is thoughtfully conceived to bring out a publication
on the subject enabling professionals to do some introspection of the present
scenario and suggest some changes in the present curriculum wherever
needed. No doubt that there had been regular recommendations from UGC
and other bodies from time to time to update and revise curriculum as
needed. Quite a good number of publications have come out on this subject
in addition to discussions in seminars and conferences. LIS education
started with training, certificate and diploma courses and reached present
stage of PhDs. Despite this, professionals coming out of schools/
departments of LIS are not so competent and skilled as required to manage
modern libraries in spite of best efforts being put by the teaching
departments.
The very pertinent question before the profession is whether the
Departments of LIS are able to produce required manpower to manage
Changing scenario in LIS education
A S Chandel
2

50 years of LIS Education in North East India| 13
modern libraries where core of librarianship is losing ground and are not as
essential as the periphery subjects. The subjects which used to be in
periphery earlier are becoming core of the discipline. It may not be wrong
to say that LIS subject has been invaded by many other subjects and
discipline to the extent that its basic structure is at stake, though essential
to retain. Let us know the scenario of libraries during 1960s till beginning
of 1970 and the corresponding curricula during the period. There was hardly
any mismatch between the teaching and practice. Teaching Departments
of LIS were meeting the requirements of libraries which mostly were
engaged in acquisition, processing, arranging, display and location.
Classification and cataloguing used to be basic tools. Documentation and
indexing were subsequent developments. Interesting would be to cite here
my conversation during 1994 with one of the senior most diplomats of
India who had been ambassadors to several countries, asked me a question
during our conversation as what librarians do in the libraries except arranging
and searching of books. He was also an author of several books. This was
the perception of highly qualified diplomat and an author about libraries. It
was difficult for me to give him a precise convincing answer. Corollary to
this also would have been that what is there to teach in LIS up-to PhD
level, where some elementary training in classification and cataloguing would
have been enough. Nevertheless, present scenario is different and more
transparent today. Since information became an important commodity, the
image of libraries also improved. There were not many challenges of LIS
education till 1970s, though computer applications had started making its
impact, forming the part of curriculum. The recommendations of
Ranganathan Committee Report (1965) constituted by UGC was enough
to make the changes and improve existing status of LIS education. The
latest recommendations were given in UGC Model Curriculum (2001) to
maintain uniformity all over the country which further needs revision. It is
an admitted fact that libraries are not getting adequately skillful professionals
for their modern libraries. Evidence to this is that many posts are not being
fulfilled. Those who are already in jobs have to seek external technical
know-how to run their libraries. Therefore, we have to accept that it has
become difficult to LIS Departments to produce required manpower despite
their best efforts and initiatives.

50 years of LIS Education in North East India| 14
Transitional Nature of Subject
LIS education scenario onward 1970s has been ever changing not
only in India but worldwide caused by various factors taking place in the
society. These changes have been so frequent that there was hardly time
to the subject to establish and stabilize on firm grounds. Similarly, nature of
the libraries, their functions and services, usage pattern of users, information
resources their organizational and dissemination tools, etc. changed due to
external influences. All these changes have direct implications on LIS
education calling required frequent changes in the curriculum. The main
reasons for such changing dimension have been as under:
Impact of Communication Technology
Most dominating influence on libraries and LIS education had been
advent of information technology which came as blessing as well as challenge
to information professionals which at one end simplified information control
beyond expectations, on the other side many professional challenges came
on the way. Who could think of bibliographical control of knowledge during
1960s, which used to be once an impossibility which technology made
possible and easier. Computer applications entered the field and some LIS
departments started incorporating computer components in their curriculum.
There were hardly computer labs available to the teachers and students.
Punch card system, hardware components and configuration, etc. used to
be the main parts of study in some of the forward looking departments like
Delhi University and a few others during 1970s. DRTC and INSDOC
which started LIS education in 1962 and 1964 respectively conceived a
different curriculum to develop and produce differently skilled manpower
especially suitable for special libraries. Their approach to LIS education
was to keep more abreast with the changes in view of present and future
requirement of the special libraries. Services of the special libraries have
been much improved than other types of libraries right from the beginning.
Indexing and abstracting services were also initiated by these libraries.
Manual indexing followed by computer based indexing systems entered
into the curriculum along with classification and cataloguing systems.
During 1980s information sources started coming in the form of
microfilm, diskettes, CDs and other formats of multimedia. All large
databases which used to come in printed formats stared coming in CDs
based upon CD-ROM technology. It made a great mark in libraries. At the

50 years of LIS Education in North East India| 15
same time, library software started appearing on the scene. Consequently,
LIS Departments had to incorporate such new advances. UNESCO
Library software package, CDS/ISIS and its subsequent versions became
part of syllabus in most of the universities. Now there are many library and
digitization software available applicable in libraries. Though most of them
are user-friendly, still needs expertise to explore their all features. Most of
the students coming out with Master Degrees in LIS hardly have competence
to do even the installation of these software. During the beginning of 21st
century, electronic resources started multiplying. The shift started from
print media to electronic media and electronic and digital libraries came
into being. Management of e-resources being different than printed material,
required new knowledge and technical know-how. Again other software
were developed to find solutions to handle these new resources in different
formats. Thus, every year there has been changes and convergence of
new concept and technology. As such it becomes difficult to cope with
such rapid and continued changes for teaching and practicing professionals.
What to include and exclude in the curriculum is too complex a problem for
teaching departments. As soon as departments revise and update their
syllabus and get it approved through different academic bodies, some new
concepts and newly emerged adoptable technology is knocking at the door.
Today, convergence of IT in LIS is to the extent that it is difficult to
identify and isolate that have no applications in information organization and
management. All manual operations have been taken over by tools and
techniques of IT. Now question is what type and kinds of IT components are
to be incorporated in the curriculum in addition to some already referred above
in the preceding paragraphs. These are to be studied, identified and incorporated
in LIS curriculum having present and future applicability in libraries. The obvious
limitation is that there is a limited time, lack of expertise in IT and correspondingly
the curriculum is ever increasing in its scope and coverage.
Now let us compare the competency of IT professionals and present
library professionals being presently produced. Who have the better
capabilities and skills to manage modern libraries between the two?
Technology not only brought changes in information and knowledge
management but was responsible for transformation in certain areas.
Call of the Knowledge Society and Digital Era
Let us think as to what is expected of LIS professionals living in the
knowledge society. Emphasis in knowledge society is mainly on creation

50 years of LIS Education in North East India| 16
and sharing of knowledge at global level. Scope of libraries no more remained
confined to their respective institutions. Knowledge is to be shared by
establishing network at various levels. It became mandatory for libraries to
have such manpower in libraries those have the competency to create
digital contents which not only requires technical skill but also knowledge
of various subjects. Ranganathan was in the opinion that librarians should
have basic knowledge of various subjects, therefore had introduced
‘Universe of Knowledge’ as a subject of study at MLibSc level. Does it
have some relevance in the present era? Libraries today need such
professionals who are skillful and competent to cope up with the challenges
of present digital era. The prime concern is to identify the competencies
and skills required not only to create digital contents but promote their
usage by imparting information and digital literacy programmes to the
potential users not only at local and national level but at global level.
Web-enabled Services
Internet technology brought transformation in the society as well as
in libraries. Information accessing and sharing became much easier. All
resources and services are to be well organized, managed, advertised and
hosted on Internet for wider accessibility and use any time anywhere. Today,
what is not web-enabled is not done. Knowledge of web-designing has
become one of primary components of present curriculum and requirement
of every library. Web technology has been evolving over the years with
different features and characteristics termed as web-1 to web-3. It is likely
to become more intelligent and understanding in near future. There would
be always convergence of new technologies from time to time in near
future and profession should be ready to adopt them.
Multiplication of Services
All the advances discussed above led to the multiplication of services.
Availability, accessibility and bibliographical control of information became
much easier. Mode of generation and dissemination of services also
increased along with the increased expectation of users. User behavior
over the years have been changing with the changing of time. Their study
also became more important to evolve need-based services. The challenges
have been at all fronts of the profession. Profession does not require only
technical skills but managerial competence is equally required. Seeking
Solutions

50 years of LIS Education in North East India| 17
The problems are of course confronting ones, convergence of other
subjects and technology has been significant. The subjects which used to
be in periphery are become core of study. The basics of the subjects of
librarianship cannot be deemphasized. Removing pillars on which profession
is standing cannot be disturbed or weakened. The changing structure has
to be built and strengthened only on these pillars. However, there is time
constrains, lack of manpower and other confronting problems and continued
dilemma as what to include and exclude from the curriculum. Profession
can think of integrated courses similar to law to produce competent
professionals by studying various subjects during the period of 4-5 years.
Faculty with expertise in computer and IT need to be essentially inducted
or departments of computer applications and LIS should be merged in
universities to share expertise of computers and IT of other departments.
Gap between Consumers and Producers
Since the time teaching and practice were separated and LIS
departments became independent, coordination between the two became
lessor and lessor. Practical training of the students during the course of
study remains inadequate. The students remain confined to theory part of
the study whereas, practice is more important than the theory. Theories
need to be implemented and practiced. The concept of medical education
where theory and practice go together should have been more effective
and productive.
Course curriculum should be designed and updated in view of the
manpower requirement in libraries. What skills and competencies are
required need to be identified. Ask the experienced librarians who know
the type of manpower they require in modern libraries. They may decide
about the abilities, knowledge, skills and other requirements what they expect
from the teaching departments and the students. The gap between teaching
and practice must be bridged. There must be complete match between
producers (departments) and consumers (libraries). As a practicing
professional, essentially one may need and expect manpower having
following competencies and skills in today’s libraries:
i)Specialization in library software
ii) Knowledge of networking
iii) Competency in digitization and content analysis
iv) Administrative and managerial ability of senior professionals

50 years of LIS Education in North East India| 18
v) Web designing and its frequent updating
vi) Competency of e-resource management
vii) Data capturing from other sources (copy cataloguing, data
import and export from different platforms, etc.)
viii) Generating various services (Repackaging and creating).
ix) Basic knowledge of classification and cataloguing.
Cataloguing only descriptive part.
x) Subject knowledge of other subjects, etc.
This is age of specialization, one individual cannot be specialized in
all the subjects. If different specialization is taken by different departments,
the result may be better. For example in NE Region, specialization of certain
subjects could be divided among the departments by mutual understanding.
Both teaching and practicing professionals should sit together and
discuss such issues to arrive at some conclusions and develop need based
curriculum.
It is also an admitted fact that real professional knowledge is acquired
during service period and the educational qualifications and learning in the
universities simply forms the background. Therefore, in-service training
and education is essential to up-date knowledge and learn new
developments. Departments may think of introducing such courses for in-
service professionals also.
It is also well realized that it is not possible to bring frequent changes
in the curriculum. Nevertheless, faculty should have the autonomy to teach
new developments coming on the way irrespective of being in the syllabus
or not. Such autonomy is authorized by UGC also.
These are my stray thoughts on the subject, may generate some
better thinking leading to overall professional development by producing
competent and skilled professionals.

50 years of LIS Education in North East India| 19
S.R. Ranganathan is a classic name in the field of Librarianship in
the world. A mathematician turned librarian with mere a diploma of
librarianship from London University has not only turned him a giant, which
gave him the name and fame of the world and also proved him a magnificent
scholar provided spiritual interpretation in the field. Ranganathan was not
only a scholar and but also an original path finder. Whenever he gave
touches in any aspects and branches of library science, it gave an amazing
and dazzling colour.
Ranganathan got the master degree in mathematics from the Madras
University after struggling hard; he got a berth in the faculty where he
was shining like anything. It was a social and academic obligation and was
the inspiration of his mentor, Prof B Ross of the Department of Mathematics
of the Madras University. At first, he was not very much keen to be the
librarian of the university, when the post was advertised, he very reluctantly
submitted the application on the pressures of his colleagues. But, surprisingly
Ranganathan was selected for the same.
After joining as librarian of the Madras University he left no stone
unturned for converting the library from a ‘book godown’ (till then it was
thought so) to a proper functional enterprise for the students and teacher.
Library education facilities in India and the scientific management which
lacked in India had attracted Ranganathan in a vigorous way but these
operations were not available in India. The government of Madras sent
Ranganathan and Assam :
His glorious venture remained unfulfilled
Narendra Nath Sharma
3

50 years of LIS Education in North East India| 20
him to London for training in Librarianship. He went then to England to
complete the course (only a mere diploma) he had learned many more
undiscovered and unexplored ideas hidden in Library Science.
Coming back to India he had written a lot by incorporating many
more newly emanated ideas, in the field devised by him single handed. He
has written books on classification, catalogue, reference services, library
administration, library organisation, documentation and what not. Every
book contained new ideas hitherto not known to the society earlier. Articles
numbering 1000 (approximately) and original books (numbering about 50)
were penned by him, made him a pattern maker in the field and thus he
was acclaimed as the great library scientist in the world.
Ranganathan had a soft corner for the state of Assam in regard to
library service and library education. This was evident in the midst of a
dialogue which I personally came to know when I met him in 1968 in
DRTC, Bangalore.
Dr. S.R. Ranganathan had endeavoured every states of India. He
would take the pain of drafting Library Bill provided a request was made
by the proper library authority. Assam Library Association (ALA) had
requested him for preparing the draft of Library Bill in 1964. In the 8th
conference of ALA held at Guwahati, he attended the session as a special
guest. He in the meeting produced the Library Bill for discussion. It was
unanimously accepted in toto as was drafted by no less than a person like
Ranganathan. Thus Assam got the chance to be included in the road map
of India as the state had got the library bill drafted by Ranganathan single
handed. In the conference, he had emphasised that library bill should be
enacted immediately for Assam and thereby popularising libraries for
Assamese. After prolonged discussion it was decided in the meeting to
visit Shillong for meeting the Education Minister, Sri Deva Kanta Barooah
and Deputy Education Minister Smt. Komal Kumari Baruah. The next day
the delegation of ALA under the leadership of Dr. S.R. Ranganathan met
the Education Minister as scheduled earlier. After discussion with the
Minister who were convinced by Ranganathan about the urgent necessity
of the enactment of the Library Bill. Both the ministers had agreed and
assured that it would be done as suggested and requested by S.R.
Ranganathan. But despite the assurance given by the Minister, it had failed
to see the light. Different Political Parties like the Congress, Janata Dal,

50 years of LIS Education in North East India| 21
AGP and the BJP came to power. But no parties took it seriously for the
Bill; the dream of a versatile genius of India remained unfulfilled.
Now, it is a pleasure to state that I met Ranganathan in DRTC,
Bangalore in 1968 as a student of B. Lib Sc. course along with the scholars
who also acted as faculty members of DRTC. The students of the course
under the supervision of Dr. R.L. Mittal met him. We were 11 students.
We got the chance due to Dr. Mittal’s efforts. When we were allowed to
enter into the drawing room, it was really a surprise. The room was quite
unassuming. After fully settled, Dr. Mittal gave a brief introduction of us,
and then we one by one touched his feet. Then he asked us to put questions,
which he would agree to reply. To which, we replied that we are only three
months old in the course. Indirectly we dared not.
Ranganathan had analysed the glorious heritage of library education
and he was optimistic that the newly recruited professionals in the profession
would be able to remove the cloud engulfed by our ignorance and darkness.
In the meantime, we summoned up courage to take active part in the
discussion. By that time Mrs. Sarada Devi, his wife also joined the group.
She had welcomed all of us by her kind look and her smile reminds that a
real mother was with us. Ranganathan’s eyes fall on me and asked several
questions and also asked about the fate of the Library Bill drafted by him.
He knew its fate. Then I narrated the entire story. From his appearance, I
presumed it was a cruel disappointment to S.R. Ranganathan.
In the discussion, I replied to him point by point that I refused to be a
librarian in a college since the cases of the college librarians were not
taken seriously by the Education Department. A librarian with proper
qualification when appointed to a college library, his scale of pay would be
equal to that of a graduate teacher of a high school. A librarian after
graduation was required to acquire a degree of Library Science under
Gauhati University and only a limited number of students would be selected
for the course. My frank reply annoyed Prof. A. Neelameghan and
Ramarao, both of them were present and also faculty members of the
DRTC. Since I was a college teacher, I could not think joining the library of
a college. Any way our scheduled time was over. But Ranganathan
prolonged it further for another 15 minutes.
My arguments probably convinced him and supported me by saying
that good payments must be made in order to get good works. He opined

Other documents randomly have
different content

Maar madame Chaise weigerde met een gebaar. Zij werd al beter, kon weer
adem halen.
“Neen, niets, dank u … Ik ben al weer beter … Maar ik dacht heusch, dat ik
stikken zou.”
Zij rilde nog van vrees, haar oogen stonden verwilderd in haar bleek
gezicht. Zij vouwde opnieuw haar handen en smeekte de Heilige Maagd
haar voor andere aanvallen te sparen en haar te genezen, terwijl het echtpaar
Vigneron weer het oude gebed prevelde, waarvoor zij naar Lourdes
gekomen waren: een gelukkige ouderdom, dien zij na een eervol leven van
twintig jaar wel verdiend hadden, en een voldoende vermogen, om den
avond van hun leven te kunnen genieten op het land. De kleine Gustave, die
met zijn scherpe oogen alles gezien en met zijn helder verstand alles
begrepen had, bad niet, maar glimlachte met zijn onbestemd, raadselachtig
glimlachje in het ijle niet. Waartoe diende het te bidden? Hij wist, dat de
Heilige Maagd hem niet zou genezen en dat hij sterven zou.
Maar mijnheer Vigneron kon het nooit lang uithouden zonder zich met zijn
buurlieden te bemoeien. In het midden van de stampvolle allée had men
madame Dieulafay, die te laat gekomen was, neergezet. Hij verbaasde zich
over dien luxe, over die soort met witte zijde gecapitonneerde doodkist,
waarin de jonge vrouw, gekleed in een rose met kant afgezetten peignoir,
lag. Haar man, in gekleede jas, en haar zuster in een zwart, eenvoudig, maar
zeer elegant toilet stonden naast haar, terwijl abbé Judaine, naast de zieke
geknield, een vurig gebed opzond.
Toen de priester weer opstond, maakte mijnheer Vigneron een plaatsje voor
hem op de bank en veroorloofde zich de vrijheid te vragen:
“En voelt de arme jonge vrouw zich al wat beter?”
Abbé Judaine maakte een gebaar van troostelooze droefheid.
“Helaas, neen … Ik was zoo vol hoop! Ik heb de familie overgehaald
hierheen te gaan. De Heilige Maagd heeft mij twee jaar geleden een zoo
buitengewone genade bewezen door mijn arme verloren oogen te genezen,

dat ik vertrouwde nog een gunst van haar te krijgen … Enfin, ik wil nog niet
wanhopen. Wij hebben nog tijd tot morgen.”
Mijnheer Vigneron keek aandachtig naar dat vrouwengezicht, waarin men
het zuivere ovaal en de prachtige oogen zag, doch dat nu wezenloos en als
een doodenmasker in de kant lag.
“Het is werkelijk heel treurig,” mompelde hij.
“En als u haar verleden zomer gezien hadt!” begon de priester weer. “Zij
hebben hun kasteel te Saligny, mijn parochie, en ik dineerde dikwijls bij
hen … Ik kan haar andere zuster, madame Jousseur, de dame in het zwart,
die daar staat, niet aanzien, zonder tranen in mijn oogen te krijgen, want zij
lijkt veel op haar, maar de zieke was nog mooier, een der schoonheden van
Parijs. Vergelijk die schittering, die verheven gratie eens bij dat arme,
beklagenswaardige schepsel … Daar krimpt je hart bij ineen. En wat een
vreeselijke les!”
Hij zweeg een oogenblik. De vrome man, die hij van nature was, zonder
eenigen hartstocht en zonder scherp verstand, dat hem zijn geloof moeilijk
maakte, had een naïeve bewondering voor schoonheid, rijkdom en macht,
die hij echter nooit benijd had. Toch durfde hij uiting geven aan een twijfel,
aan iets, dat hem hinderde en hem zijn gewone kalmte ontnam.
“Ik voor mij had liever gezien, dat zij eenvoudiger hier gekomen was,
zonder al dat vertoon van luxe, want de Heilige Maagd ziet met meer
welgevallen op de nederigen neer … Maar ik begrijp heel goed, dat de
maatschappelijke verhoudingen zoo iets noodzakelijk maken. En dan
hoeveel houden haar man en haar zuster van haar! Bedenk eens, dat hij er
zijn zaken en zij er haar mondaine genoegens voor in den steek gelaten
hebben; de gedachte dat zij haar kunnen verliezen, maakt hen zoo van
streek, dat zij altijd die vochtige oogen en die troostelooze uitdrukking
hebben, die u nu ziet. We moeten het hun dan ook niet al te zeer verwijten,
dat zij haar de vreugde geven mooi te zijn tot haar laatste uur.”
Mijnheer Vigneron knikte goedkeurend. De rijke lui hadden niet het meeste
geluk in de Grot. Dienstboden, boerinnen, arme vrouwen genazen, terwijl

dames met haar ziekten en zonder verlichting van hun lijden teruggingen,
ondanks haar giften en de dikke kaarsen, die zij lieten branden. En ondanks
zichzelf keek hij naar madame Chaise, die weer geheel bekomen was van
haar aanval en nu met een gelukzalig gelaat zat uit te rusten.
Maar op dat oogenblik ging een beweging door de menigte en abbé Judaine
zeide nog:
“Pater Massias gaat den kansel op. Dat is een heilige, luister naar hem!”
Men kende hem; hij kon zich niet vertoonen, zonder dat alle zieken door
een plotselinge hoop bezield werden, want men zeide, dat zijn groote
geloofsijver en zijn vroomheid de wonderen bevorderden. Hij ging door
voor een man met een teedere en toch krachtvolle stem, die de Heilige
Maagd lief had.
Alle hoofden hadden zich opgericht, en de ontroering werd nog grooter,
toen men pater Fourcade zag, die tot onder aan den kansel medegekomen
was, steunend op den schouder van zijn veel geliefden, onder allen
uitverkoren broeder; hij bleef staan om hem te hooren. Zijn jichtige voet
deed hem sinds dien ochtend veel pijn, zoodat hij veel moed noodig had om
zoo rustig te blijven staan. De toenemende geestdrift der menigte maakte
hem gelukkig, hij voorzag wonderen, opzienbarende genezingen, tot roem
van Maria en Jezus.
Pater Massias sprak niet dadelijk, toen hij op den kansel was. Hij leek heel
groot, mager en bleek met zijn ascetengelaat, dat door de verkleurde baard
nog langer scheen. Zijn oogen fonkelden, zijn groote, welsprekende mond
zette zich hartstochtelijk uit.
“Heer, red ons; wij vergaan.”
En medegesleept herhaalde de menigte in een koortsachtige beweging, die
van minuut tot minuut steeg:
“Heer, red ons; wij vergaan.”

Hij opende zijn armen en slingerde zijn vlammend woord, alsof hij het uit
zijn laaiend hart gerukt had, naar de menigte:
“Heer, als gij wilt, kunt gij mij genezen!”
“Heer, als gij wilt, kunt gij mij genezen!”
“Heer, ik ben niet waard, dat gij ingaat in mijn huis, maar spreek slechts één
woord, en ik zal genezen worden!”
“Heer, ik ben niet waard, dat gij ingaat in mijn huis, maar spreek slechts één
woord, en ik zal genezen worden!”
Marthe, de zuster van broeder Isidore, was zachtjes begonnen te praten met
madame Sabathier, naast wie zij eindelijk was gaan zitten. Ze hadden
kennis gemaakt in het Hôpital en in de verbroedering van zooveel lijden
vertelde de dienstbode vertrouwlijk tegen de “mevrouw”, hoe ongerust zij
zich over haar broer maakte, want zij zag heel goed, dat hij op het uiterste
lag. De Heilige Maagd moest zich haasten, wanneer zij hem nog genezen
wilde. Het was al een wonder, dat men hem nog levend in de Grot gebracht
had.
In haar berusting van arm, eenvoudig schepseltje weende zij niet. Maar haar
hart was zoo vol, dat de weinige woorden, die zij sprak, haar bijna deden
stikken. Dan kwam de herinnering aan het verleden als een bruisende golf
boven en met haar door het lange zwijgen schorrige stem, stortte zij haar
hart uit:
“Wij waren in Saint-Jacut, dicht bij Vannes, met ons veertienen thuis … Hij
is, zoo groot als hij was, altijd ziekelijk geweest en daarom is hij ook bij
heer pastoor gebleven, die hem eindelijk in de Christelijke scholen heeft
laten opnemen … De oudsten hebben de boerderij genomen, maar ik wou
liever gaan dienen. Ja, een dame heeft me nou vijf jaar geleden
meegenomen naar Parijs … O, hoe moeilijk is toch het leven. Ieder heeft
zoo zijn eigen kruis!”

“Zeg dat wel,” antwoordde madame Sabathier, terwijl zij naar haar man
keek, die met devotie iederen zin van pater Massias herhaalde.
“En toen,” vertelde Marthe verder, “hoorde ik verleden maand, dat Isidore
uit de warme landen, waar hij zendeling geweest was, teruggekomen was en
een leelijke ziekte meegebracht had … Toen ben ik dadelijk naar hem toe
gegaan, en toen zeide hij, dat hij sterven zou, wanneer hij niet naar Lourdes
ging, maar dat hij onmogelijk die reis kon maken, omdat hij niemand had,
om met hem mee te gaan … Nou, ik had tachtig francs opgespaard en toen
heb ik mijn dienst opgezegd en zijn we samen gegaan … En dat ik zooveel
van hem houd, madame, dat komt, omdat hij, toen ik nog klein was,
aalbessen voor me meebracht uit de pastorie, terwijl mijn andere broers mij
sloegen.”
Zij viel weer terug in haar zwijgen. Haar gezicht was opgezwollen van
verdriet, zonder dat tranen wilden komen uit haar droeve, door het lange
waken ontstoken en brandende oogen. Zij stamelde nog slechts
onsamenhangende woorden.
“Kijk toch eens naar hem, madame … Het is om medelijden mee te
krijgen … Ach, lieve God, die arme wangen, die arme kin, dat arme
gezicht!”
Het was inderdaad een verschrikkelijke aanblik. Het hart van madame
Sabathier kromp ineen, toen zij broeder Isidore daar zoo geel, zoo
aardkleurig, zoo bedekt met het koude doodszweet zag liggen. Hij liet
alleen maar zijn gevouwen handen en zijn door enkele haren omgeven
gezicht zien; maar al schenen zijn waskleurige handen dood, al bewoog
zich op zijn lang, door pijn vertrokken gelaat geen spier meer, de oogen
leefden nog, de oogen met hun onuitbluschbare liefde, welker vlam
voldoende was om zijn stervend gelaat als van een Christus aan het kruis te
verhelderen. Nooit was het contrast van het lage voorhoofd en de
bekrompen, dierlijke uitdrukking van den boer eener- en den hemelschen
glans van dat arme, verwoeste, door het lijden geheiligde, in den
hartstochtelijken gloed van het geloof in zijn laatste oogenblikken
verheerlijkte doodenmasker anderzijds duidelijker uitgekomen. Het lichaam

was als het ware weggesmolten, hij was zelfs geen ademtochtje meer; hij
was nog slechts een blik, een licht.
Sedert men hem daar neergelegd had, had hij zijn oogen niet meer
afgewend van het beeld der Heilige Maagd. Niets anders bestond meer voor
hem. Hij zag de groote menigte niet, hoorde zelfs niet het razende
schreeuwen der priesters, de onafgebroken kreten, welke deze huiverende
menigte deden schokken. Zijn oogen alleen had hij nog, zijn oogen, waarin
een eindelooze liefde brandde en die zich vastgehecht hadden aan de
Heilige Maagd, om zich nooit meer van haar af te wenden. Zij dronken haar
in tot in den dood, in een laatste oplaaiïng van zijn wil, om in haar op te
gaan, in haar te sterven. Even ging zijn mond open; een uitdrukking van
hemelsche zaligheid ontspande zijn gelaat. Dan bewoog zich niets meer,
zijn oogen bleven wijd open staan, strak starend naar het witte beeld.
Enkele seconden verliepen. Marthe had een killen ademtocht gevoeld, die
haar tot in haar haarwortels koud worden deed.
“Kijk eens, madame!”
Angstig deed madame Sabathier, alsof zij haar niet begreep.
“Wat, beste meid?”
“Mijn broer, kijk dan toch … Hij beweegt zich niet meer. Hij heeft zijn
mond geopend en daarna heeft hij zich niet meer bewogen.”
Toen huiverden beiden in de zekerheid, dat hij gestorven was. Zonder een
rochelen, zonder een ademtochtje was hij verscheiden, alsof het leven hem
in zijn blik door zijn groote oogen vol liefde en verterenden hartstocht
ontvloden was. Hij had den laatsten adem uitgeblazen met een blik op de
Heilige Maagd, en met zijn gestorven oogen bleef hij haar aankijken in
onuitsprekelijke zaligheid.
“Probeer zijn oogen te sluiten,” fluisterde madame Sabathier. “Dan weten
we het zeker.”

Marthe was opgestaan; zij boog zich over hem heen, om niet gezien te
worden, en trachtte zijn oogen met een vinger, die beefde, toe te drukken.
Maar telkens weer gingen de oogen open en keken hardnekkig de Heilige
Maagd aan. Hij was dood en zij moest de in een oneindige extase
verzonken oogen wijd open laten staan.
“Het is uit, het is uit!” stamelde zij.
Twee tranen kropen uit haar zware oogleden en rolden over haar wangen,
terwijl madame Sabathier haar hand greep, om haar te doen zwijgen.
Want reeds ging een gefluister rond, verspreidde zich een onrustige
beweging. Maar wat moest men doen? Men kon te midden van zoo’n
gedrang en gedurende de gebeden het lijk niet wegdragen zonder gevaar
voor een fatale uitwerking. Het beste was maar om hem daar, in afwachting
van een gunstig oogenblik, te laten liggen. Het kon niemand ergernis geven,
hij scheen niet meer dood te zijn dan tien minuten geleden, en iedereen kon
gelooven, dat zijn vlammende oogen nog steeds leefden in hun vurigen
aanroep van de goddelijke liefde der Heilige Maagd.
Alleen enkele personen in den naasten omtrek wisten het. Angstig had
mijnheer Sabathier zijn vrouw een onmerkbaar teeken gegeven, om haar te
vragen; en door een zwijgenden, langen blik van haar op de hoogte
gebracht, was hij weer zonder opstand gaan bidden, terwijl hij verbleekte
voor die geheimzinnige almacht, welke den dood zond, wanneer men het
leven vroeg. De Vignerons waren één en al belangstelling, zij bogen zich
naar elkaar toe en fluisterden met elkaar als na het een of andere ongeluk op
straat, een van die kleine voorvallen, waarmede de vader van zijn bureau
thuis kwam en waarover dan den geheelen avond gesproken werd.
Madame Jousseur had zich omgedraaid en mijnheer Dieulafay een paar
woorden ingefluisterd; dan keken zij weer naar hun dierbare zieke, terwijl
abbé Judaine, door mijnheer Vigneron op de hoogte gebracht, neerknielde
en fluisterend de gebeden der stervenden prevelde. Was hij geen heilige,
deze zendeling, die met zijn doodelijke wonde in zijn zijde uit de
moordende tropen teruggekeerd was, om hier onder den glimlachenden blik

der Heilige Maagd te sterven? Voor madame Maze had de dood zijn
verschrikking verloren, en zij smeekte den hemel haar ook zoo zachtjes weg
te nemen, wanneer hij haar niet verhoorde en haar haar echtgenoot niet
teruggaf.
Maar de kreet van pater Massias klonk weer òp, uitte zich met de kracht van
een verschrikkelijke vertwijfeling en onder hartverscheurend gesnik.
“Jezus, zoon van David, ik ga ten gronde; red mij!”
En de menigte snikte na:
“Jezus, zoon van David, ik ga ten gronde; red mij!”
“Jezus, zoon van David, erbarm u over onze zieke kinderen!”
“Jezus, zoon van David, erbarm u over onze zieke kinderen!”
“Jezus, zoon van David, kom en genees ze, opdat zij leven!”
“Jezus, zoon van David, kom en genees ze, opdat zij leven!”
Het steeg tot waanzin. Pater Fourcade, aan den voet van den kansel
medegesleept door den buitengewonen hartstocht, die uit de harten
stroomde, had zijn armen ten hemel geheven en schreeuwde ook met zijn
donderende stem, als om den hemel met geweld te dwingen. De razernij
nam toe onder dien storm van smeekgebeden, welke de menigte allengs
boog, de slechts uit nieuwsgierigheid gekomen jonge dames, die op de
borstwering van den Gave zaten en onder haar parasols verbleekten, niet
uitgezonderd. De ongelukkige menschheid smeekte van uit den diepen
afgrond van haar lijden; het geschreeuw streek rillend over al die gebogen
nekken; het was niet meer dan een in doodsangst krimpend volk, dat
weigerde te sterven en God dwingen wilde in zijn raadsbesluit het eeuwige
leven op te nemen. O, het leven, het leven! Al deze ongelukkigen, al deze
van verre, ondanks alle hinderpalen saamgestroomde stervenden wilden
niets dan dat, smeekten slechts daarom in een woesten drang om het nog
eens te leven, om het altijd te leven! O Heer, genees ons, hoe groot ook ons

lijden, hoe verschrikkelijk onze martelingen ook zijn, laat ons opnieuw
beginnen te leven, om nogmaals te lijden, wat wij reeds geleden hebben.
Hoe rampzalig wij ook zijn, wij willen leven. Niet den hemel vragen wij u,
maar de aarde, die wij zoo laat mogelijk, ja, mocht uw macht zich
verwaardigen zoo ver te gaan, nooit zouden willen verlaten! En zelfs
wanneer wij u niet om een lichamelijke genezing vragen, maar om een
geestelijke genade, dan is het toch ook weer geluk, waarom wij smeeken,
het geluk, waarnaar wij zoo snakken en smachten. O Heer, laat ons gezond
en gelukkig worden, laat ons leven, laat ons leven!
Deze waanzinnige kreet, de kreet van een vurige levensbegeerte, die door
pater Massias uitgestooten werd, steeg in tranen uit alle harten op.
“O Heer, zoon van David, genees onze zieken!”
“O Heer, zoon van David, genees onze zieken!”
Tweemaal had Berthaud te hulp moeten schieten, om te verhinderen, dat
onder den onbewusten drang der menigte de touwen braken. In den
menschenvloed ondergedompeld, maakte baron Suire wanhopige gebaren,
smeekte, dat men hem te hulp zou komen: de pelgrims waren met geweld
de Grot binnengedrongen; het défilé was niet meer dan een rondtrappelende
kudde, die ging waarheen zij wilde. Vergeefs verliet Gérard Raymonde
weer en ging zelf bij de ingangsdeur van het hek staan, om het consigne:
tien aan tien te handhaven. Hij werd weggedrongen, ter zijde geschoven.
Het geheele opgewonden, tot razernij opgezweepte volk bruiste als een
bergstroom in den gloed der kaarsen, wierp bloemen en brieven aan de
voeten der Heilige Maagd, kuste de rots, die millioenen heete monden
gepolijst had. Het geloof was ontketend, de groote kracht, die door niets
tegen te houden was.
Tegen het hek gedrukt, hoorde Gérard, hoe twee boerinnen, die door den
stroom meegesleurd waren, elkaar haar indrukken mededeelden over de
zieken, die zij liggen zagen. Een werd getroffen door het zoo bleeke gelaat
van broeder Isidore met zijn groote, akelig wijd geopende en naar het beeld

der Heilige Maagd starende oogen. Zij maakte het teeken des kruises en
prevelde, met vrome bewondering vervuld:
“Kijk dezen eens, hoe hij bidt met zijn heele hart en hoe hij Notre-Dame de
Lourdes aanstaart!”
De andere boerin antwoordde:
“Zij zal hem zeker beter maken, hij is zoo mooi.”
Zoo ontroerde met zijn gebed van liefde en geloof, dat hij in zijn niet-meer-
zijn voortbad, de doode met het eindelooze staren van zijn blik alle harten
en stichtte het volk, dat voorbijtrekken bleef.
III.
Abbé Judaine zou in de processie van vier uur het Heilige Sacrament
dragen. Sedert de Heilige Maagd hem van een oogziekte genezen had, een
wonder, waarover de Katholieke bladen nog steeds vol stonden, was hij een
glorie van Lourdes; men plaatste hem daar op den voorgrond en eerde hem
door allerlei voorkomendheden.
Om half vier stond hij op en wilde de Grot verlaten. Maar hij was bang voor
den buitengewonen toevloed der menigte; hij vreesde te laat te zullen
komen, als hij er zich niet uit bevrijden kon. Gelukkig echter kreeg hij hulp.
“Mijnheer de pastoor,” zeide Berthaud tegen hem, “als ik u was, zou ik niet
probeeren over de place du Rosaire te gaan, want daar komt u niet door. Het
beste zal zijn de slingerpaadjes te nemen … Volg mij maar!”
Met zijn ellebogen baande hij door de dichte menigte een weg voor den
priester, die zich in dankbetuigingen uitputte.

“Te vriendelijk van u … Het is mijn schuld. Ik heb me verlaat … Maar lieve
hemel, hoe moeten wij hier straks met de processie door komen?”
Die processie bleef ook Berthaud zorg baren. Op gewone dagen verwekte
zij bij het voorbijtrekken reeds een razenden aanval van geestdrift, die hem
dwong bijzondere maatregelen te nemen. Wat zou er nu niet kunnen
gebeuren door die samengepakte menigte van dertig duizend personen, die
reeds zoo opgezweept waren, dat zij in goddelijke razernij vervallen
schenen te zijn. Heel verstandig maakte hij dan ook van de gelegenheid
gebruik, om den priester de uiterste voorzichtigheid aan te raden.
“Och, mijnheer de pastoor, zeg, wat ik u verzoeken mag, aan de heeren
geestelijken geen onderlinge tusschenruimte te bewaren, maar vlak achter
elkaar te loopen … En laten zij vooral de banieren goed vasthouden, opdat
zij niet omslaan … En wat u zelf betreft, mijnheer de pastoor, let er op, dat
de mannen, die het baldakijn dragen, flinke krachtige kerels zijn, en zie er
niet tegen op den monstrans met beide handen en stevig vast te houden.”
Een beetje verschrikt door die raadgevingen, bedankte de priester Berthaud
nog steeds.
“Zeker, zeker, heel vriendelijk van u … Wat ben ik u dankbaar, dat u mij uit
al die menschen geholpen hebt.”
Eindelijk zich vrij kunnende bewegen, haastte hij zich langs het
zigzagpaadje, dat zich over de helling slingert, naar de Basilica, terwijl
Berthaud zich weer in de menigte dompelde, om zijn surveillance voort te
zetten.
Op hetzelfde oogenblik stootte Pierre, die Marie in haar wagentje reed, aan
den anderen kant, op de place du Rosaire tegen den ondoordringbaren muur
der menigte. Om drie uur had het kamermeisje hem gewekt, om Marie in
het Hôpital te halen. Zij hadden geen haast, zij hadden tijd in overvloed om
vóór de processie in de Grot te komen. Maar deze ontzaglijke menigte, die
weerstand biedende muur, waar hij niet door wist te komen, maakte hem ten
slotte ongerust. Nooit zou hij er met het wagentje doorkomen, als de
menschen niet wat medewerkten.

“Als het u blieft, dames … U ziet toch, dat het voor een zieke is!”
Maar de dames bewogen zich niet; zij waren als gehypnotiseerd door den
aanblik van de in de verte gloeiende Grot en gingen op haar teenen staan,
om toch maar niets van het schouwspel te verliezen. Trouwens het
geschreeuw der litanie was op dat oogenblik zóó sterk, dat men zelfs de
vraag van den jongen priester niet hoorde.
“Mijnheer, wees zoo goed en laat mij even voorbij … Een klein beetje
plaats voor een zieke, als ik u verzoeken mag!”
Maar de mannen, buiten zichzelf van geestdrift en in een blinde en doove
verrukking, bewogen zich evenmin als de vrouwen.
Marie glimlachte kalm en rustig, alsof zij niets van den hinderpaal merkte
en zeker was, dat niets ter wereld haar beletten zou haar genezing tegemoet
te gaan. Toch werd, toen Pierre een gaatje gevonden en zich in den
bewegelijken stroom begeven had, de situatie moeilijker. Van alle kanten
sloeg de deining tegen het ranke wagentje en dreigde het te overstroomen.
Bij iederen pas moest hij stil blijven staan, wachten, opnieuw de menschen
smeeken. Nog nooit had Pierre zoo’n gevoel van angst voor de menigte
gehad. Zij had niets dreigends over zich, was zoo rustig en passief als een
kudde schapen, maar een vreemde ademtocht, een verontrustende
huivering, die er uit opsteeg, maakte hem bang. En ondanks zijn liefde voor
de armen kreeg hij een gevoel van walging door de leelijke, gemeene,
zweetende gezichten, den bedorven adem, de oude, naar ellende stinkende
kleeren.
“Als het u blieft, dames en heeren, een klein beetje plaats voor een zieke!”
Het verdronken, in deze groote zee heen en weer geslingerde wagentje
kwam slechts met schokjes vooruit en had minuten noodig om enkele
meters terrein te winnen. Een oogenblik dacht men dat het verzwolgen was,
kwam het niet meer boven. Doch dan dook het ter hoogte van den vijver
weer op. Ten slotte was er een liefderijke sympathie ontstaan voor dit zieke,
door het lijden uitgeteerde, nog zoo mooie jonge meisje. Wanneer de
menschen aan het halsstarrige dringen van den priester toe hadden moeten

geven, keerden zij zich om, maar durfden niet boos worden; integendeel zij
werden door dat magere smarten-gezichtje, dat in het aureool van haar
blonde haren straalde, verteederd. Woorden van medelijden en bewondering
gingen van mond tot mond. Het arme kind! Was het niet verschrikkelijk om
op dien leeftijd al zóó hulpbehoevend te moeten zijn? Mocht de Heilige
Maagd haar genadig zijn! Anderen weer werden getroffen door de extase,
waarin zij haar zagen, door haar mooie groote oogen, die in het hiernamaals
der hoop schenen te staren. Zij zag den hemel, zij zou zeker genezen
worden. Het was als het ware een kielwater van verbaasdheid en
broederlijke liefde, dat het kleine wagentje achterliet in de golf, die het met
zooveel moeite doorkliefde.
Pierre was wanhopig: hij voelde zijn krachten verminderen, toen gelukkig
brancarddragers hem te hulp kwamen, die trachtten een weg vrij te maken
voor de processie, dien Berthaud hun bevolen had te beschermen met
touwen, welke zij op afstanden van twee meter vasthielden. Van af dat
oogenblik kon hij Marie ongehinderd voortrijden en haar eindelijk in de
gereserveerde ruimte brengen, waar zij links van de Grot stil hielden. Men
kon er zich niet bewegen, de menschenvloed scheen van minuut tot minuut
toe te nemen.
Na het vertrek uit het Hôpital had Marie nog niet gesproken. Hij begreep,
dat zij hem wat zeggen wilde, en hij boog zich over haar heen.
“Is vader er?” vroeg zij. “Is hij nog niet van zijn uitstapje terug?”
Hij moest wel antwoorden, dat mijnheer de Guersaint nog niet terug was,
dat hij zich, ongetwijfeld buiten zijn wil, verlaat had. Toen voegde zij er
met een glimlachje aan toe:
“Die goede vader zal blij zijn, als hij mij genezen terugziet!”
Met een ontroerde bewondering keek Pierre haar aan. Hij kon zich niet
meer herinneren haar, ondanks de langzame verwoesting der ziekte, ooit
zoo bekoorlijk gezien te hebben. Haar haren, het eenige, dat gespaard
gebleven was, hulden haar als in een gouden kleed. Het kleiner en fijner
geworden gezichtje had een droomende uitdrukking aangenomen, haar

trekken waren onbeweeglijk, alsof zij in een idée fixe ingeslapen was en
wachtte tot de schok van het verwachte geluk haar zou wekken. Haar geest
had zich als het ware van haar los gemaakt, om in haar terug te keeren,
zoodra God het wilde. En dit, ondanks haar drie-en-twintig jaren,
bekoorlijke, kleine meisje, dat in den ontwikkelingstoestand gebleven was,
waarin zij verkeerde, toen een ongeluk haar in haar geslachtsleven getroffen
had, dat haar ontwikkeling tegengehouden, haar verhinderd had vrouw te
worden, dat meisje was thans in een stadium, waarin zij het bezoek van den
engel verwachtte, den wonderdadigen schok, die haar uit haar verstijving
zou doen opstaan. De ’s morgens ingetreden extase was gebleven, haar
handen lagen gevouwen, een verrukking van haar geheele wezen had haar,
zoodra zij het beeld der Heilige Maagd gezien had, aan de aarde ontrukt. Zij
bad en bracht zichzelf der Godheid ten offer.
Het was voor Pierre een uur van groote beproeving. Hij voelde, dat het
drama van zijn priesterleven zich ging afspelen, dat, wanneer hij zijn geloof
thans niet terugvond, het nooit terugkomen zou. En hij was zonder slechte
gedachten; zonder tegenstand te bieden wenschte ook hij vurig, dat zij
beiden genezen zouden worden. O, overtuigd te worden door haar genezing,
samen te gelooven, samen gered te zijn! Hij wilde bidden als zij, vurig.
Maar ondanks hem zelf, werd zijn geest bezig gehouden door de menigte,
die eindelooze menigte, waarin het hem zooveel moeite kostte, op te gaan,
te verdwijnen, niet meer te zijn dan een blad in het woud, dat in het ritselen
van alle bladeren verloren gaat. Hij moest haar analyseeren, haar
beoordeelen, of hij wilde of niet. Hij wist, dat zij sedert vier dagen
opgezweept werd, onder den invloed van suggestie stond: de koortsachtige
opwinding van de lange reis en van het zien van nieuwe landschappen, de
dagen doorgebracht voor den gloed der Grot, de slapelooze nachten, de
geprikkelde, naar illusie hongerende pijn. Daarbij kwam nog de obsessie
van de gebeden, van de gezangen, van de litanieën, die haar zonder
onderbreking schokten. Een andere priester had de plaats van pater Massias
ingenomen; en hij hoorde, hoe deze, een magere, donkere abbé, met een als
zweepslagen striemende stem de Heilige Maagd en Jezus aanriep, terwijl
pater Massias en pater Fourcade, aan den voet van den kansel, de kreten der
menigte, wier geweeklaag hooger in den fellen zonneschijn oprees, leidden.

De opwinding was nog toegenomen, het was het oogenblik, waarop het den
hemel aangedane geweld over de wonderen besliste.
Plotseling was een lamme opgestaan en liep, haar kruk in de hoogte
houdend, naar de Grot; en die recht boven de deining der hoofden gehouden
en als een vaandel gezwaaide kruk ontlokte juichkreten aan de geloovigen.
Men loerde op de wonderen, men verwachtte ze met de zekerheid, dat zij
ontelbaar, opzienbarend komen zouden. Oogen meenden ze te zien,
koortsachtige ooren hoorden ze naderen. Weer een, die genezen was, en nog
een, en nog een! Een doove, die weer hoorde; een stomme, die weer sprak;
een teringlijdster, die weer opleefde! Wat, een teringlijdster? Ja, natuurlijk,
dat kwam toch dagelijks voor! Verrassingen waren buitengesloten, zonder
verbazing zou men geconstateerd hebben, dat een afgezet been weer
aangroeide. Het wonder werd het natuurlijke, het gewone, banaal bijna,
omdat het zoo dikwijls voorkwam. Voor die oververhitte phantasieën
schenen in de logica van wat zij van de Heilige Maagd verwachtten, de
ongelooflijkste verhalen eenvoudig. Men moest de verhalen, die de rondte
deden, de kalme verzekeringen, de absolute zekerheid hooren, wanneer een
opgewonden zieke gilde, dat zij genezen was. Nog een, en nog een! Een
enkele maal hoorde men een troostelooze stem zeggen: “Die is genezen, die
heeft geluk!”
Reeds op het geneeskundig bureau had Pierre zich geërgerd aan de
lichtgeloovigheid van de daar aanwezige personen. Maar hier werd alles
overtroffen; hij maakte zich boos over de buitensporigheden, die hij hoorde
en die zoo kalm en met een glimlachje gezegd werden. Hij trachtte dan ook
aan iets anders te denken en naar niets meer te luisteren. “God, geef toch,
dat mijn verstand vernietigd wordt, dat ik niets meer wil begrijpen, dat ik
het onwerkelijke en onmogelijke aanvaard!” Gedurende een oogenblik
meende hij, dat de drang om alles, wat om hem heen gebeurde, te
onderzoeken, in hem gestorven was, liet hij zich medesleepen door de
smeekbede: “Heer, genees onze zieken … Heer, genees onze zieken!” Hij
herhaalde haar met al de barmhartige liefde, die in hem was, hij vouwde
zijn handen, keek strak naar het beeld der Heilige Maagd, tot hij er duizelig
van werd en zich verbeeldde, dat zij zich bewoog. Waarom zou hij niet kind
worden als de anderen, daar toch geluk alleen bestaanbaar is in

onwetendheid en leugen? De besmetting zou eindelijk bij hem ook wel
werken, hij zou niet meer zijn dan het zandkorreltje onder de zandkorreltjes,
de nederige onder de nederigen, zonder zich te bekommeren om de
krachten, welken den molensteen, die ze verplettert, in beweging brengen.
En juist in die seconde, toen hij hoopte den ouden mensch in zich gedood,
zich met zijn wil en zijn rede vernietigd te hebben, begon in zijn boezem
weer het heimelijke, onafgebroken, onoverwinnelijke gedachtenwerk. Hoe
hij er zich ook tegen verzette, hij keerde langzamerhand tot zijn
onderzoekingen terug, twijfelde, zocht. Welke was toch die ongekende
kracht, die zich uit de menigte losmaakte? Een levensfluïdum, dat machtig
en krachtig genoeg was, om de enkele genezingen, die toch werkelijk plaats
vonden, te bewerken? Hier was een verschijnsel, dat geen physioloog nog
bestudeerd had. Moest men gelooven, dat een menigte niet meer was dan
één wezen, dat de macht der auto-suggestie met vertiendubbelde kracht op
zich kon laten inwerken? Kon men aannemen, dat in bepaalde gevallen van
de uiterste overspanning een menigte de drager van een onbeperkten wil
werd, die de stof dwong te gehoorzamen? Dat zou dan tevens verklaren
waarom de gevallen van plotselinge genezing zich juist voordeden bij die
personen, welke zich het meest en oprechtst aan hun zielsoverspanning
overgaven. Alle ademtochten vereenigden zich in één ademtocht, en de
werkende kracht was een kracht van troost, van hoop en van leven.
Deze door menschelijke barmhartige liefde ingegeven gedachte ontroerde
Pierre. Een oogenblik nog kon hij zichzelf weer meester worden, kon hij,
zeer geroerd door dit geloof, dat hij aldus voor zijn deel medewerkte aan de
genezing van Marie, om de genezing van allen bidden. Maar plotseling,
zonder dat hij zelf wist door welke gedachtenassociatie, kwam de
herinnering in hem op aan het consult, dat hij vóór het vertrek naar Lourdes
over het geval van het jonge meisje geëischt had. Het tooneel stond
wonderduidelijk voor zijn geest: hij zag weer de kamer met haar grijs,
blauwgebloemd behang, hij hoorde de drie geneesheeren beraadslagen en
beslissen. De twee, die certificaten gegeven hadden, concludeerden tot
ruggemergsverlamming, spraken met de langzame bezadigdheid van
bekende, geëerde en geziene doktoren, die een lange praktijk achter den rug
hebben, terwijl hem nog in de ooren klonk de levende, warme stem van zijn

achterneef Beauclair, den derden geneesheer, een jongen man met een
helder, koen verstand, die door zijn collega’s koel en als een avontuurlijke
geest behandeld werd. En tot zijn verbazing vond Pierre op dit kritieke
oogenblik in zijn herinnering dingen terug, waarvan hij niet wist, dat zij
zich daar bevonden; vond hij die terug krachtens dat vreemde verschijnsel,
dat nauwelijks gehoorde, slecht begrepen, onwillekeurig opgeslagen
woorden na een lange vergetelheid weer wakker worden, uitbreken en zich
aan den geest opdringen. Het scheen hem toe, alsof de nadering van het
wonder de omstandigheden, waaronder Beauclair hem voorspeld had, dat
het zich zou voltrekken, voor den geest riep.
Vergeefs trachtte Pierre door met verdubbelde innigheid te bidden, die
herinnering van zich af te zetten. De beelden kwamen weer terug, de
eenmaal gehoorde woorden weerklonken opnieuw en vulden zijn ooren als
met trompetgeschal. Nu zat hij, na het vertrek der twee anderen, met
Beauclair in de eetkamer. En deze deed hem het verhaal der ziekte: de val
van een paard op de voeten op veertienjarigen leeftijd; een daardoor
veroorzaakte ontwrichting van het gekantelde, op zijde geworpen orgaan,
die ongetwijfeld gepaard gegaan was met een scheuring der banden,
waarvan het zware gevoel in de onderbuik en in de lendenen, de tot
verlamming overgegane zwakheid der beenen het gevolg was; daarna het
langzaam herstel der storingen, het orgaan, dat vanzelf weer op zijn goede
plaats gekomen was, het heelen en toetrekken der banden, zonder dat de
pijnlijke verschijnselen hadden kunnen ophouden bij dit groote,
zenuwachtige kind, wier hersenen, die door het ongeval eveneens
aangedaan waren, zich niet losmaken konden van de herinnering er aan,
zoodat haar aandacht steeds op dat punt, waar zij pijn had, gelocaliseerd
bleef en zij niet in staat was nieuwe voorstellingen te krijgen; op die wijze
was, zelfs na de genezing, de pijn blijven aanhouden en een neuropathische
toestand ingetreden met een daaraan onvermijdelijk verbonden
zenuwuitputting, die ongetwijfeld verergerd werd door bijkomstige, nog
niet voldoende bestudeerde voedingsstoornissen.
Aldus kon Beauclair dan ook makkelijk de tegenstrijdige en verkeerde
diagnosen verklaren van de talrijke geneesheeren, die haar behandeld
hadden, zonder haar nauwkeurig te onderzoeken, en dus in het duister

rondtastten, waardoor sommigen aan een tumor, de meesten aan een
ruggemergaandoening geloofden. Hij alleen had, na zich vergewist te
hebben van het erfelijk belast zijn der zieke, vermoed, dat men hier te doen
had met een eenvoudig geval van auto-suggestie, waaruit zij zich na den
eersten schok en de hevige pijnen niet had kunnen losrukken. En hij gaf
gronden en redenen voor zijn vermoeden: het kleiner geworden
gezichtsveld, de starre oogen, de verstrooide, als afwezige
gelaatsuitdrukking, vooral echter den aard van het lijden, dat het orgaan
verlaten had, om zich te verplaatsen naar den linker eierstok, waar het zich
openbaarde door een zware, ondraaglijke drukking, die soms in
benauwende aanvallen opklom tot de keel. Alleen een plotselinge wil om
zich uit de valsche voorstelling van haar kwaal los te rukken, een wil om op
te staan, vrij adem te halen, geen pijn meer te hebben, kon haar, als onder
den zweepslag van een groote opwinding genezen en veranderd, weer op
den been brengen.
Een laatste maal nog trachtte Pierre niets meer te zien, niets meer te hooren,
want hij voelde, dat dit de onherstelbare ineenstorting van het wonder in
hem was. En ondanks zijn pogingen, ondanks het vuur, waarmede hij het:
“Jezus, zoon van David, genees onze zieken!” uitschreeuwde, zag en
hoorde hij nog steeds Beauclair, die hem op zijn kalme en glimlachende
wijze uitlegde, hoe het wonder zich als in een bliksemstraal zou voltrekken
in het oogenblik der uiterste opwinding, waarin op het beslissende moment
de spieren zich zouden ontspannen. In de verrukking van een vreugde-
delirium zou de zieke dan opstaan en loopen, zouden haar beenen plotseling
licht worden, bevrijd van de drukking, die ze sedert zoo langen tijd zoo
zwaar als lood maakte, alsof die zwaarte weggesmolten en in den grond
weggevloeid was. Doch met name het gewicht, dat op haar buik drukte, dat
hooger optrok, haar borst en haar keel beklemde, zou, als door een
stormwind voortgedreven, verdwijnen en de geheele ziekte met zich
meenemen. Werd op die wijze in de Middeleeuwen niet de duivel
uitgedreven uit den mond der bezetenen, wier maagdelijk lichaam langen
tijd de martelingen ondergaan had? En Beauclair had eraan toegevoegd, dat
Marie eindelijk vrouw zou zijn, dat het bloed van het moederschap zou
gaan vloeien, wanneer met een hosanna-kreet dat kind gebleven, achterlijke
en door een zoo langen lijdensdroom gebroken lichaam ontwaken en

plotseling met levende oogen en een stralend gelaat aan de gezondheid
teruggeven worden zou.
Pierre keek Marie aan, en toen hij haar zoo jammerlijk in haar wagentje
liggen zag, zoo vurig smeekend, zoo vol overgave aan Notre-Dame de
Lourdes, die het leven gaf, werd zijn onrust nog grooter. O, mocht zij toch
gered worden al was het voor den prijs van zijn eigen verdoemenis. Maar
zij was te ziek, de wetenschap loog en bedroog al even hard als het geloof;
hij kon niet gelooven, dat dit kind met haar gedurende zoovele jaren
afgestorven beenen zou herleven. En in den woesten twijfel, waarin hij viel,
riep zijn bloedend hart nog luider, herhaalde tot in het oneindige tezamen
met de waanzinnig ijlende menigte:
“Heer, zoon van David, genees onze zieken!… Heer, zoon van David,
genees onze zieken!”
Op dat oogenblik ontstond er een tumult en deed de menigte deinen. De
menschen huiverden, hoofden draaiden zich om en rekten hun halzen uit.
Het was de processie van vier uur, die zich wat verlaat had, en waarvan het
kruis onder een boog van de monumentale trap tevoorschijn kwam. Er
ontstond zoo’n gejuich, zoo’n heftig instinctief dringen, dat Berthaud met
groote gebaren aan de brancarddragers beval de menschen terug te drijven
door krachtig aan de touwen te trekken. Genen, die een oogenblik
meegesleurd werden, moesten zich met gewonde vuisten naar achter zien te
werpen; ten slotte slaagden zij erin den vrij gehouden weg nog iets breeder
te maken, zoodat de processie zich langzaam kon gaan voortbewegen. Aan
het hoofd ging een kranige, in blauw met zilver gekleede kerkbewaarder, op
wien het hooge, als een ster stralende processiekruis volgde. Dan kwamen
de delegaties van de verschillende bedevaarten met haar banieren,
fluweelen of satijnen standaards, met goud en zilver en veelkleurige zijde
geborduurd, met geschilderde figuren versierd; zij droegen de namen der
steden: Versailles, Reims, Orléans, Poitiers, Toulouse. Een, geheel wit en
rijk versierd, had in roode letters het opschrift: “Oeuvre des Cercles
catholiques d’ouvriers”. Vervolgens kwamen de geestelijken, twee of
driehonderd priesters in soutane, een honderd met het koorhemd, een
vijftigtal in gouden als sterren schitterende misgewaden. Allen droegen

brandende kaarsen, allen zongen met luider stemme Laudate Sion
Salvatorem.1
In koninklijke pracht en praal volgde dan de baldakijn van purperen zijde
met goudgalon; hij werd gedragen door vier priesters, die men
waarschijnlijk onder de krachtigsten uitgekozen had. Daaronder droeg,
tusschen twee andere assisteerende priesters, abbé Judaine het Heilige
Sacrament, dat hij, zooals Berthaud hem aangeraden had, stevig met zijn
beide handen vasthield; de eenigszins onrustige blikken, die hij rechts en
links op de aandringende menigte wierp, bewezen duidelijk, dat hij bang
was of hij dezen zwaren, goddelijken monstrans, die hem nu reeds zulke
pijnen in zijn polsgewrichten veroorzaakte, wel in veilige haven zou
brengen. Wanneer een zonnestraal er schuin op viel, zou men hem voor een
tweede zon gehouden hebben. Koorknapen zwaaiden wierookvaten in het
verblindende stof van het felle licht, dat de geheele processie tot één
schittering maakte. Eindelijk kwam daarachter een ordelooze stroom van
pelgrims, een rondtrappelende kudde, geloovigen en nieuwsgierigen.
Sedert enkele oogenblikken had pater Massias den kansel weer bestegen en
ditmaal had hij een andere oefening uitgedacht. Na de verterende kreten van
geloof, hoop en liefde, die hij uitgestooten had, beval hij plotseling
volkomen stilte, opdat iedereen met gesloten lippen in het geheim twee of
drie minuten met God alleen zou kunnen spreken. Die momenteele stilte te
midden van de groote menigte, die minuten van stil gebed, waarin alle
zieken hun geheimste binnenste openden, waren buitengewoon aangrijpend
en verheven. Het plechtige ervan kreeg iets angstaanjagends, men hoorde
de vlucht van het smeekende verlangen, van het onmetelijke verlangen naar
het leven voorbij ruischen. Dan noodigde pater Massias de zieken alleen uit
te spreken, God te smeeken hun toe te staan, wat zij van Zijn almacht
vroegen. Toen ontstond een jammerlijk geweeklaag: honderden gebroken
stemmen bibberden òp en vereenigden zich tot een samengejammer van
tranen; “Heer Jezus, als gij het wilt, kunt gij mij genezen!… Heer Jezus,
erbarm u over uw kind, dat van liefde sterft!… Heer Jezus, maak, dat ik zie;
maak, dat ik hoor; maak, dat ik loop!”

De doordringende stem van een meisje overstemde, licht en scherp als een
fluittoon, het algemeene snikken en herhaalde: “Red de anderen, red de
anderen, Heer Jezus!”
Tranen stroomden uit aller oogen, want deze smeekbeden ontroerden de
harten en brachten de hardvochtigsten in een bedwelming van liefde, in een
verheven geestvervoering, waarin zij met beide handen hun borst geopend
zouden hebben, om aan hun naaste hun gezondheid en hun jeugd te geven.
Pater Massias wilde die geestdrift niet laten bekoelen, maar hervatte zijn
kreten en zweepte er opnieuw de delireerende menigte mede aan, terwijl
pater Fourcade op een der treden van den kansel ook snikte en zijn door
tranen overstroomd gelaat ten hemel hief om God te bevelen neer te dalen.
Maar de processie naderde, de delegaties en de priesters hadden zich rechts
en links in rijen opgesteld; en toen de baldakijn de voor de zieken tegenover
de Grot gereserveerde ruimte binnenkwam en dezen het als een zon
schitterende Heilige Sacrament, Jezus als Hostie, in de handen van abbé
Judaine zagen, toen was er geen leiding meer mogelijk, raakten de stemmen
verward, sleepte een duizeling alle wilskracht mede. De kreten, de
aanroepen, de gebeden gingen in gezucht en gekerm over. Lichamen
richtten zich van hun lijdenssponde op, bevende armen strekten zich uit,
verschrompelde handen schenen het wonder in het voorbijgaan tegen te
willen houden. “Heer Jezus, red ons, wij vergaan!… Heer Jezus, wij
aanbidden u, genees ons!… Heer Jezus, gij zijt de Christus, de zoon des
levenden Gods, genees ons!”
Driemaal stootten de stemmen in de uiterste opwinding en vertwijfeling
deze jammerklacht uit met een geweld, dat den hemel doorboren moest; de
tranen verdubbelden en overstroomden de brandende gezichten, die door de
heilbegeerte verheerlijkt werden. Een oogenblik werd het delirium zoo
hevig, het instinctieve opdringen naar het Heilige Sacrament zoo
onweerstaanbaar, dat Berthaud den brancarddragers, die daar stonden, een
ketting vormen liet. Deze beschermingsmanoeuvre werd slechts in den
uitersten nood toegepast: een rij van dragers werd dan rechts en links van
den baldakijn gevormd, waarbij ieder van hen stevig een arm om den nek
van zijn buurman sloeg, om op die wijze een soort levenden muur te

vormen. Er bleef geen spleet open, niemand kon er door. Maar desniettemin
wankelden deze menschelijke barrières onder den druk van de naar het
leven smachtende ongelukkigen, die Jezus wilden aanraken en kussen; zij
slingerden heen en weer, werden tegen den baldakijn teruggeslagen, dien zij
beschermden; en de baldakijn zelf dreef, voortdurend bedreigd door de
menigte meegesleurd te worden, onder deze rond als een heilige bark, die in
nood verkeert.
En toen, nu de heilige waanzin zijn toppunt bereikt had, braken, als
wanneer bij een onweer de hemel zich opent en de bliksem neerslaat, onder
smeekbeden en snikken de wonderen los. Een lamme stond op en wierp
haar krukken weg. Een doordringende kreet en een vrouw, gewikkeld in een
wit laken als in een doodshemd, rees op van haar matras; men zeide, dat het
een reeds half doode teringlijdster was, die tot het leven terugkeerde. Vlak
na elkaar openbaarde de genade zich nog tweemaal: een blinde, die
plotseling de Grot zag; een stomme, die op haar knieën viel en met een
luide en helder klinkende stem de Heilige Maagd dankte. En allen knielden,
buiten zich zelf van vreugde en dankbaarheid, neer aan de voeten van de
Heilige Maagd.
Pierre had Marie niet uit het oog verloren en werd door wat hij zag, machtig
aangegrepen en ontroerd. De oogen der zieke, levenloos nog, waren grooter
geworden, terwijl haar arm, bleek gelaat samentrok, alsof zij vreeselijk pijn
geleden had. Zij sprak niet, maar ongetwijfeld geloofde zij, dat zij opnieuw
door haar kwaal aangegrepen was. Plotseling toen het Heilige Sacrament
voorbijging en zij de ster ervan zag flikkeren in de zon, werd zij zoo
verblind, dat zij meende door den bliksem getroffen te zijn. Aan dien glans
had het vuur van haar oogen zich ontvonkt; zij vonden eindelijk haar
levensvlam terug en fonkelden als sterren. Haar gelaat kreeg, onder den
aandrang van een nieuwe kracht, leven en kleur, straalde van jubelende
vreugde en gezondheid. En hij zag, dat zij plotseling oprees en in haar
wagentje staan bleef, wankelend en slechts in staat de gestamelde woorden
uit te brengen.
“Pierre … Pierre!”

50 Years of LIS Education in North East India 1st Edition Sanjay Kumar Singh

About This Presentation

Slide Content

Tags

Categories

Download

Quick Actions

Statistics

Related Slideshows

50 Years of LIS Education in North East India 1st Edition Sanjay Kumar Singh

About This Presentation

Slide Content

Slide 1

Slide 2

Slide 3

Slide 4

Slide 6

Slide 8

Slide 9

Slide 10

Slide 11

Slide 12

Slide 13

Slide 14

Slide 15

Slide 16

Slide 17

Slide 18

Slide 19

Slide 20

Slide 21

Slide 22

Slide 23

Slide 24

Slide 25

Slide 26

Slide 27

Slide 28

Slide 29

Slide 30

Slide 31

Slide 32

Slide 33

Slide 34

Slide 35

Slide 36

Slide 37

Slide 38

Slide 39

Slide 40

Slide 41

Slide 42

Slide 43

Slide 44

Slide 45

Slide 46

Slide 47

Slide 48

Slide 49

Slide 50

Slide 51

Slide 52

Slide 53

Slide 54

Slide 55

Slide 56

Slide 57

Slide 58

Slide 59

Slide 60

Slide 61

Slide 62

Slide 63

Slide 64

Slide 65

Slide 66

Slide 67

Tags

Categories

Download

Quick Actions

Statistics

Related Slideshows

TLE-9-Prepare-Salad-and-Dressing.pptxkkk

LESSON 1 ABOUT MEDIA AND INFORMATION.pptx

GRADE-8-AQUACULTURE-WEEKQ1.pdfdfawgwyrsewru

Feelings PP Game FOR CHILDREN IN ELEMENTARY SCHOOL.pptx

Jeopardy_Figures_of_Speech_Template.pptx [Autosaved].pptx

Jeopardy_Figures_of_Speech.pptxvdsvdsvsdvsd