Alle of allen, beide of beiden, sommige of sommigen

wanneer schrijf je nu alle, allen, beide, beiden et cetera?

1. alle(n) beide(n) sommige(n) Wanneer schrijf je een ‘n’ achter woorden als ‘alle’, ‘beide’ en ‘sommige’?

2. Staat er een zelfstandig naamwoord achter? Is het antwoord op deze vraag ‘ja’, dan schrijf je geen –n Voorbeelden: In alle kamers van het studentenhuis is het een bende. Beide meisjes brengen morgen een bezoek aan het museum in Sneek. Sommige jongens en meisjes gaan niet mee op excursie. De meeste leerlingen gaan wel mee naar Amsterdam.

3. Staat er een zelfstandig naamwoord achter? Is het antwoord op deze vraag ‘nee’, stel dan de volgende vraag: ‘Heeft het woord betrekking op meerdere personen?’ Is het antwoord op deze vraag ‘ja’, dan schrijf je wel –n Voorbeelden: In de pauze dronken sommigen een kopje koffie, anderen dronken liever thee. Wij waren allen onder de indruk van de prestatie van die leerlingen van het technasium . Iedereen weet dat de fiets in de stalling gezet moet worden, maar slechts enkelen doen dat ook werkelijk.

4. ‘Heeft het woord betrekking op meerdere personen?’ Als het antwoord op de volgende vraag ‘nee’ is, schrijf dan geen –n Voorbeelden: De boeken in de kast zijn alle op kleur gerangschikt. De twee honden liggen beide te slapen. De vazen waren alle beschilderd. De kippen waren alle ontsnapt.

5. Let op! Soms staat er geen zelfstandig naamwoord achter het woord, maar kun je dat wel denkbeeldig invullen, omdat her ergens anders in de zin of in de zin ervoor is gebruikt. Je schrijft het dan alsof er wel een zelfstandig naamwoord achter staat: zonder –n. Alleen bij ‘alle’ en ‘beide’ voeg je in dat geval wel –n toe als het betrekking op personen heeft. Voorbeelden: De meeste leerlingen gingen mee naar Amsterdam, slechts enkele (leerlingen) bleven thuis. Enkele toeschouwers maakten zich druk om de versprekingen van de toneelspelers, andere (toeschouwers) vonden dat geen probleem. Ik heb twee beste vrienden. Beiden betekenen veel voor me.