Chemical Properties Of Material Surfaces Marek Kosmulski

Chemical Properties Of Material Surfaces Marek
Kosmulski download
https://ebookbell.com/product/chemical-properties-of-material-
surfaces-marek-kosmulski-4345462
Explore and download more ebooks at ebookbell.com

Here are some recommended products that we believe you will be
interested in. You can click the link to download.
Synthesis And Properties Of Silicones And Siliconemodified Materials
Stephen J Clarson
https://ebookbell.com/product/synthesis-and-properties-of-silicones-
and-siliconemodified-materials-stephen-j-clarson-4337748
Genetically Modifying The Protein Matrix Of Macroscopic Living
Materials To Control Their Structure And Rheological Properties Esther
M Jimenez
https://ebookbell.com/product/genetically-modifying-the-protein-
matrix-of-macroscopic-living-materials-to-control-their-structure-and-
rheological-properties-esther-m-jimenez-218226494
Chemical Properties Of Inorganic Compounds Of Selements
Educationalmethodological Handbook
https://ebookbell.com/product/chemical-properties-of-inorganic-
compounds-of-selements-educationalmethodological-handbook-22210306
Chemical Properties Of Inorganic Compounds Of Pelements
Educationalmethodological Handbook
https://ebookbell.com/product/chemical-properties-of-inorganic-
compounds-of-pelements-educationalmethodological-handbook-22231402

Physicalchemical Properties Of Foods New Tools For Prediction 1st
Edition Lebert
https://ebookbell.com/product/physicalchemical-properties-of-foods-
new-tools-for-prediction-1st-edition-lebert-5277584
Biophysical And Chemical Properties Of Collagen Biomedical
Applications In Tissue Engineering John Am Ramshaw
https://ebookbell.com/product/biophysical-and-chemical-properties-of-
collagen-biomedical-applications-in-tissue-engineering-john-am-
ramshaw-46110968
Physical And Chemical Properties Of Carbon Nanotubes Satoru Suzuki
https://ebookbell.com/product/physical-and-chemical-properties-of-
carbon-nanotubes-satoru-suzuki-5523752
Chemical And Functional Properties Of Food Components Third Edition
Chemical Functional Properties Of Food Components 3rd Edition Zdzislaw
E Sikorski
https://ebookbell.com/product/chemical-and-functional-properties-of-
food-components-third-edition-chemical-functional-properties-of-food-
components-3rd-edition-zdzislaw-e-sikorski-2092248
Mineral Components In Foods Chemical Functional Properties Of Food
Components 1st Edition Piotr Szefer
https://ebookbell.com/product/mineral-components-in-foods-chemical-
functional-properties-of-food-components-1st-edition-piotr-
szefer-2123276

CHEMICAL PROPERTIES
OF MATERIAL SURFACES

SURFACTANT SCIENCE SERIES
FOUNDING EDITOR
MARTIN J. SCHICK
1918-1998
SERIES EDITOR
ARTHUR T. HUBBARD
Santa Barbara Science Project
Santa Barbara, California
ADVISORY BOARD
DANIEL BLANKSCHTEIN ERIC W. KALER
Department ofChemica1 Engineering Department of Chemical Engineering
Massachusetts Institute
of Technology University of Delaware
Cambridge, Massachusetts Newark, Delaware
S. KARABORNI
Shell International Petroleum
London, England
Company Limited
LISA B. QUENCER
The Dow Chemical Company
Midland, Michigan
CLARENCE MILLER
Department of Chemical Engineering
Rice University
Houston, Texas
DON RUBINGH
The Procfer & Gamble Con1pany
Cincinnati, Ohio
JOHN F. SCAMEHORN BEREND SMTT
Institute for Applied Surfactant Research Shell International Oil Products B. V.
University of Oklahonza Amsterdam, The Netherlands
Norman, Oklahoma
P. SOMASUNDARAN Strider Research Corporation
Henry Krumb School
of Mines Rochester, New York
Columbia University
New York, New York
JOHN TEXTER

1. Nonionic Surfactants, edited by Martin J. Schick (see also Volumes 19, 23, and 60)
2.
Solvent Properties of Surfactant Solutions, edited by Kozo Shinoda (see Volume 55)
3. Surfactant Biodegradation, R. D. Swisher (see Volume 18)
4.
Cationic Surfactants, edited by Eric Jungermann (see also Volumes 34, 37, and 53)
5. Detergency: Theory and Test Methods (in three parts), edited by W. G. Cutler and R.
6. Emulsions and Emulsion Technology (in three parts), edited by Kenneth J. Lissant
7. Anionic Surfactants (in two parts), edited by Warner M. Linfield (see Volume 56)
8. Anionic Surfactants: Chemical Analysis, edited by John Cross
9. Stabilization of Colloidal Dispersions by Polymer Adsorption, Tatsuo Sato and
IO. Anionic Surfactants: Biochemistry, Toxicology, Dermatology, edited by Christian
11. Anionic Surfactants: Physical Chemistry of Surfactant Action, edited by E. H.
12. Amphoteric Surfactants, edited by B. R. Bluestein and Clifford L. Hilton (see Volume
13. Demulsification: Industrial Applications, Kenneth J. Lissant
14. Surfactants in Textile Processing, Awed Datyner
15. Electrical Phenomena at Interfaces: Fundamentals, Measurements, and Applications,
edited by Ayao Kitahara and Akira Watanabe
16. Surfactants in Cosmetics, edited by Martin M. Rieger (see Volume 68)
17.
Interfacial Phenomena: Equilibrium and Dynamic Effects, Clarence A. Miller and P.
18. Surfactant Biodegradation: Second Edition, Revised and Expanded, R. D. Swisher
19. Nonionic Surfactants: Chemical Analysis, edited by John Cross
20. Detergency: Theory and Technology, edited by W. Gale Cutler and Erik Kissa
21. Interfacial Phenomena in Apolar Media, edited by Hans-Friedrich Eicke and Geoffrey
22. Surfactant Solutions: New Methods of Investigation, edited by Raoul Zana
23. Nonionic Surfactants: Physical Chemistry, edited by Martin J. Schick
24. Microemulsion Systems, edited by Henri L. Rosano and Marc Clausse
25. Biosurfactants and Biotechnology, edited by Naim Kosaric, W. L. Cairns, and Neil C.
26. Surfactants in Emerging Technologies, edited by Milton J. Rosen
27. Reagents in Mineral Technology, edited by P. Somasundaran and Brij M. Moudgil
28. Surfactants in ChemicaVProcess Engineering, edited by Darsh T. Wasan, Martin E.
29. Thin Liquid Films, edited by 1. €3. lvanov
30. Microemulsions and Related Systems: Formulation, Solvency, and Physical
31. Crystallization and Polymorphism of Fats and Fatty Acids, edited by Nissim Garti and
32. Interfacial Phenomena in Coal Technology, edited by Gregory D. Botsaris and Yuli M.
33. Surfactant-Based Separation Processes, edited by John F. Scamehorn and Jeffrey
34. Cationic Surfactants: Organic Chemistry, edited by James M. Richmond
35. Alkylene Oxides and Their Polymers, F. E. Bailey, Jr., and Joseph V. Koleske
36. Interfacial Phenomena in Petroleum Recovery, edited by Norman R. Morrow
37. Cationic Surfactants: Physical Chemistry, edited by Donn N. Rubingh and Paul M.
38. Kinetics and Catalysis in Microheterogeneous Systems, edited by M. Grafzel and K.
39. Interfacial Phenomena in Biological Systems, edited by Max Bender
40. Analysis of Surfactants, Thomas M. Schmitf (see Volume 96)
C. Davis (see also Volume 20)
Richard Ruch
Gloxhuber (see Volume
43)
Lucassen-Reynders
59)
Neogi
D. Parfift
C. Gray
Ginn, and Dinesh
0. Shah
Properties, edited by Maurice Bourrel and Robert
S. Schechter
Kiyotaka Sat0
Glazman
H. Hawell
Holland
Kalyanasundararn

41. Light Scattering by Liquid Surfaces and Complementary Techniques, edited by
42. Polymeric Surfactants, ltja Piirma
43. Anionic Surfactants: Biochemistry, Toxicology, Dermatology. Second Edition, Revised
44. Organized Solutions: Surfactants in Science and Technology,
edited by Stig E.
45. Defoaming: Theory and Industrial Applications, edited by P. R. Garrett
46. Mixed Surfactant Systems, edited by Keizo Ogino and Masahiko Abe
47. Coagulation and Flocculation: Theory and Applications, edited by Bohuslav DobidS
48. Biosurfactants: Production
Properties Applications, edited by Naim Kosaric
49. Wettability, edited by John C. Berg
50. Fluorinated Surfactants: Synthesis Properties Applications, Erik Kissa
51. Surface and Colloid Chemistry in Advanced Ceramics Processing, edited by Robert
52. Technological Applications of Dispersions, edited by Robert B. McKay
53. Cationic Surfactants: Analytical and Biological Evaluation, edited by John Cross and
54. Surfactants in Agrochemicals, Thanvat F. Tadros
55. Solubilization in Surfactant Aggregates, edited by Sherril D. Christian and John F.
56. Anionic Surfactants: Organic Chemistry, edited by Helmut W. Stache
57. Foams: Theory, Measurements, and Applications, edited by Robert K. Prud'homme
58. The Preparation of Dispersions in Liquids, H. N. Stein
59. Amphoteric Surfactants: Second Edition, edited by Eric G. Lomax
60. Nonionic Surfactants: Polyoxyalkylene Block Copolymers, edited by Vaughn M. Nace
61. Emulsions and Emulsion Stability, edited by Johan Sjoblom
62. Vesicles, edited by Morton Rosof7
63. Applied Surface Thermodynamics, edited by A. W. Neumann and Jan K. Spelt
64. Surfactants in Solution, edited by Arun K. Chattopadhyay and K. L. Mittal
65. Detergents in the Environment, edited by Milan Johann Schwuger
66. Industrial Applications of Microemulsions, edited by Conxita Solans and Hironobu
67. Liquid Detergents, edited by Kuo-Yann Lai
68. Surfactants in Cosmetics: Second Edition, Revised and Expanded, edited by Martin
69. Enzymes in Detergency, edited by Jan H. van €e, Onno Misset, and Erik J. Baas
70. Structure-Performance Relationships in Surfactants, edited by Kunio Esurni and
71. Powdered Detergents, edited by Michael S. Showell
72. Nonionic Surfactants: Organic Chemistry, edited by Nico M. van Os
73. Anionic Surfactants: Analytical Chemistry, Second Edition, Revised and Expanded,
74. Novel Surfactants: Preparation, Applications, and Biodegradability,
edited by Krister
75. Biopolymers at Interfaces, edited by Martin Malmsten
76. Electrical Phenomena at Interfaces: Fundamentals, Measurements, and Applications,
Second Edition, Revised and Expanded,
edited by Hiroyuki Ohshima and Kunio
Furusa wa
Dominique Langevin
and Expanded, edited by Christian Gloxhuber and Klaus Kijnstler
Friberg and Bjorn Lindman
J. Pugh and Lennart Bergstrom
Edward J. Singer
Scamehorn
and Saad A. Khan
Kunieda
M. Rieger and Linda D. Rhein
Minoru Ueno
edited by John Cross
Holmberg
77. Polymer-Surfactant Systems, edited by Jan C. T. Kwak
78. Surfaces of Nanoparticles and Porous Materials, edited by James A. Schwarz and
79. Surface Chemistry and Electrochemistry of Membranes, edited by Torben Smith
80. Interfacial Phenomena in Chromatography, edited by €mile Peferkorn
Cristian
1. Contescu
Serrensen

81. Solid-Liquid Dispersions, Bohuslav DobiaS, Xueping Qiu, and Wolfgang von Rybinski
82. Handbook of Detergents, editor in chief: Uri Zoller
Part A: Properties, edited by Guy Broze
83. Modern Characterization Methods of Surfactant Systems, edited by Bernard P. Binks
84. Dispersions: Characterization, Testing, and Measurement, Erik Kissa
85. Interfacial Forces and Fields: Theory and Applications, edited by Jyh-Ping Hsu
86. Silicone Surfactants, edited by Randal M. Hill
87. Surface Characterization Methods: Principles, Techniques, and Applications, edited
88. Interfacial Dynamics, edited by Nikola Kallay
89. Computational Methods in Surface and Colloid Science, edited by Malgonata
90. Adsorption on Silica Surfaces, edited by Eugene Papirer
91. Nonionic Surfactants: Alkyl Polyglucosides, edited by Dieter Balzer and Harald
92. Fine Particles: Synthesis, Characterization, and Mechanisms of Growth, edited by
93. Thermal Behavior of Dispersed Systems, edited by Nissim Garti
94. Surface Characteristics of Fibers and Textiles, edited by Christopher M. Pastore and
95. Liquid Interfaces in Chemical, Biological, and Pharmaceutical Applications, edited by
96. Analysis of Surfactants: Second Edition, Revised and Expanded, Thomas M. Schmitt
97. Fluorinated Surfactants and Repellents: Second Edition, Revised and Expanded,
98. Detergency
of Specialty Surfactants, edited by Floyd E. Friedli
99. Physical Chemistry of Polyelectrolytes, edited by Tsetska Radeva
by Andrew
J. Milling
Borowko
Liiders
Tadao Sugimoto
Paul Kiekens
Alexander G. Volkov
Erik Kissa
100. Reactions and Synthesis in Surfactant Systems, edited by John Texfer
101. Protein-Based Surfactants: Synthesis, Physicochemical Properties, and Applications,
102. Chemical Properties of Material Surfaces, Marek Kosmulski
103. Oxide Surfaces, edited by James A. Wingrave
edited by lfendu A. Nnanna and Jiding Xia
ADDITIONAL VOLUMES IN PREPARATION
Interfacial Electrokinetics and Electrophoresis, edited by Angel V. Delgado
Polymers in Particulate Systems, edited by Vincent A. Hackley, Ponisseril Somasun-
daran, and Jennifer A. Lewis

This Page Intentionally Left Blank

CHEMICAL PROPERTIES
OF MATERIAL SURFACES
Marek Kosmulski
Technical University of Lublin
L ublin, Poland
m
MARCEL
MARCEL DEKKER, INC.
DEKKER
NEW YORK BASEL

ISBN: 0-8247-0560-2
This book is printed on acid-free paper.
Headquarters
Marcel Dekker, Inc.
270 Madison Avenue, New York, NY 10016
tel:
2 12-696-9000; fax: 2 12-685-4540
Eastern Hemisphere Distribution
Marcel Dekker AG
Hutgasse 4, Postfach 8 12, CH-4001 Basel, Switzerland
tel: 41-61-261-8482; fax: 41-61-261-8896
World Wide Web
http://www.dekker.com
The publisher offers discounts on this book when ordered in bulk quantities. For more
information, write to Special Sales/Professional Marketing at the headquarters address above.
Copyright (6 2001 by Marcel Dekker, Inc. All Rights Reserved.
Neither this book nor any part may be reproduced or transmitted in any form or by any
means, electronic or mechanical. including photocopying. microfilming, and recording, or by
any information storage and retrieval system, without permission in writing from the
publisher.
Current printing (last digit):
10987654321
PRINTED IN THE UNITED STATES OF AMERICA

To the memory of my father
Zdzislaw Kosmulski
1922-1 998

This Page Intentionally Left Blank

Adsorption phenomena at solid-electrolyte solution interfaces at room temperature
and at atmospheric pressure are reviewed in this book with a special emphasis on the
mutual relationship between adsorption and surface charging. This relationship is
particularly significant for adsorption of inorganic ions on silica, metal oxides and
hydroxides, certain salts, e.g. silicates, and clay minerals. The models of surface
ionization and complexation originally developed in colloid chemistry are widely
used in different fields, including catalysis, ceramics, corrosion science, environ-
mental sciences, geology,' mineral processing, nuclear waste management, and soil
science. Association with one of the traditional branches of science (and thus
preference for particular journals
or conferences) is only one of many factors that
have split the scientists interested in adsorption at solid-solution interfaces into
many insulated groups. For example, Western papers have rarely been cited in
former Soviet Union papers and vice versa even though English translations of the
leading Russian scientific journals are readily available. Each group has its own
goals and methods, and specific systems of interest, and often ignore other systems
and methods. The generalizations formulated by different groups are frequently
based on a selective approach. They are not necessarily applicable in other systems
and sometimes contradict each other. The aim
of this book is to systematize the
existing knowledge and to facilitate the exchange of ideas between different parts of
the scientific community.
V

vi Preface
The point of zero charge (PZC) is a central concept in adsorption of charged
species. This well-known term has been given very different meanings. The
relationship between the zero points obtained by different methods and at different
conditions is discussed in this book. An up-to-date compilation of values of the
points of zero charge of various materials obtained by different methods is
presented. These materials range from simple to very complex and from well- to
ill-defined. Collections of zero points conlpiled by different authors are compared,
and the correlation between these zero points and other physical quantities is
analyzed.
Methods used in studies of adsorption of ions, their advantages and
limitations, the meaning of results, and possibilities to combine results obtained
by different methods are discussed. A large compilation of adsorption data is
presented. The results obtained in simple adsorption systems (with one specifically
adsorbed species) are sorted by the adsorbent and then by the adsorbate. Then, more
complex systems are discussed with many specifically adsorbing species.
Many materials show a certain degree of chemical dissolution. The present
survey is limited to materials whose solubility is low. This does not imply that the
solubility is always negligible in the systems of interest.
Kinetics of adsorption and adsorption of surfactants and macromolecular
species are broad fields, with their own methodologies, theories, and literature. Only
selected topics directly related to the main subject of the present book are briefly
treated.
Many recently published review articles, book chapters, and even entire books
are devoted to adsorption of ionic species. Usually they cover one adsorbent (or a
group of related adsorbents) or specific method(s). Some of these publications were
very helpful during the preparation of this book, but current original papers were the
main source of information.
ACKNOWLEDGMENTS
Substantial parts of this book were prepared at North Carolina State University,
Raleigh, NC, and at Forschungszentrunl Rossendorf, Dresden, Germany. Professors
Robert A. Osteryoung and Thomas Fanghanel are acknowledged for their
hospitality. A grant from the Alexander von Humboldt Foundation, for Chapter
5, is gratefully acknowledged.

Contents
Preface 1’
1. INTRODUCTION
References
2. PHYSICAL PROPERTTES
OF ADSORBENTS
1. Crystallographic Data
11. Thermochemical Data
References
1
10
12
12
49
63
3. SURFACE CHARGING IN ABSENCE
OF STRONGLY ADSORBING
SPECIES 65
I. Zero Charge Conditions 65
11. Correlations Between Zero Points and Other Physical Quantities 206
TII. Surface Charging in Inert Electrolytes 223
IV. Temperature Effects 266
V. Nonaqueous Media 282
References 293
4. STRONGLY ADSORBING SPECIES
I. Experimental Methods
TI. Small Ions
111. Organic Compounds and their Mixtures
310
326
355 47 5
vi i

viii Contents
IV. Surfactants
V. Polymers
VI. Competition
VII. Kinetics
References
5. ADSORPTION MODELING
I. Surface Sites
11. Surface Reactions and Speciation
111. Primary Surface Charging
IV. Specific Adsorption
V. Surface Heterogeneity
References
49 1
503
510
512
555
577
579
58 5
589
666
700
704
6. SORPTION PROPERTIES OF SELECTED ORGANIC MATERIALS 709
I. Activated Carbons 710
11. Latexes 714
111. Other Materials 715
References 71 5
71 7
725
731
745

Introduction
Properties of nunlerous adsorbents have been reported in the literature. This
presentation is confined to materials
0 Having the same bulk and surface chemical composition.
0 Sparingly soluble in water.
e Showing pH dependent surface charging.
The above terms are relative, for example, some changes in surface
composition due to solvation or selective leaching are unavoidable, but this is a
part of the adsorption process. Adsorbents prepared by grafting or by adsorption of
thin films (one or a few molecular layers) of substances whose properties are
completely different from those of the support constitute an example of essential
difference between the surface and bulk properties. Such materials combine high
mechanical resistance, high surface area, and low cost
of the support and desired
sorption properties of the film and they are widely applied in different fields, but they
are out of scope of this book.
On the other hand, the surface properties of composite
materials with external layer at least
10 nm thick are closely related to bulk
properties
of the coating, and a few examples of such materials will be discussed.
Solubility is another issue that requires some explanation. Materials more
soluble than silica, i.e. about mol dm-3 (this is an arbitrary choice) will not be
discussed here. There
is no sharp border between “soluble” and “insoluble”, e.g.
dissolution of relatively soluble materials is often sufficiently slow to allow
1

2 Chapter 1
completion of sorption process before significant amount of the adsorbent is
dissolved, moreover, the presence of certain adsorbates can substantially depress the
dissolution rate and/or the equilibrium solubility. On the other hand, the solubility
of materials reputed insoluble, can be significantly enhanced in the presence of
certain complexing and/or redox agents. Kinetics of dissolution of silica is related to
surface charging and depends on pH and ionic strength [l], and
so is the solubility of
many other materials. Chemical dissolution of oxides has been reviewed by Blesa et
al.
[2, 31 It should be emphasized that points of zero charge of relatively soluble
materials, e.g. BaO and SrO have been reported in the literature.
Gel like materials containing sufficient amount of water are much more
penetrable to ions than crystalline materials. Materials penetrable to ions are
often characterized using the methods and terminology of ion-exchange, i.e. by
their exchange capacities and diffusion coefficients of particular ions, and the
affinity of particular ions to such materials is expressed in terms of selectivity
coefficients. Misak
[4] reviewed sorption properties of hydrous oxides from such
a perspective, but in some other publications the uptake of ions by gel like materials
is treated as adsorption. It is rather difficult to compare results interpreted in
terms of the “ion exchange” approach on the one hand and adsorption approach
on the other. Finally, in some publications dealing with materials not penetrable
to ions a terminology borrowed from ion exchange is used: the adsorbents are
“in hydrogen form”, “in sodium form”, etc. This can be translated into the
language used in adsorption, e.g. “adsorbent in calcium form” is considered as
adsorbent with pre-adsorbed calcium. Specific approach is required
to describe
surface charging of and adsorption
on clay minerals on the one hand and zeolites on
the other.
Most materials discussed in this book are electrical insulators, and their surface
charge is regulated by sorption processes. However, a few oxides show sufficient
degree
of electronic conductivity that makes it possible to polarize the surface using
an external battery. For example, the charging curves of Ir02 can be plotted as a
function of pH (when the oxide is polarized to constant potential) or as a function of
polarizing potential at constant pH
[5]. Properties and preparation of oxide
electrodes (often termed DSA, dimensionally stable anodes) were reviewed by
Trasatti
[6]. Also adsorption properties of some sulfides, e.g. natural chalcocite [7]
can be modified by polarization by external electric potentials.
The “dry” surface chemistry, i.e. chemistry of solid-gas interfaces has its own
methodology and language. A substantial difference between wet and dry surface
chemistry is that adsorption from solution is always an exchange, the “empty”
surface is in Pact occupied by solvent. In spite of an obvious relationship between dry
and wet surfaces, only wet surface chemistry will be discussed here, although some
quantities (e.g. the BET surface area) and relationships involve results obtained for
dry surfaces. In particular, certain adsorbates considered show substantial vapor
pressure at room temperature, and sorption of their vapors has been studied. Such
results, albeit related
to sorption of the same species from aqueous solution are
beyond the scope of the book.
With a huge amount of information, that has been published on sorption
properties of materials of interest, and in view of broad spectrum of goals
and viewpoints of the authors of the cited publications and of potential readers
of this book, it is not easy to organize the entire material. The grouping of data
is:
i ” ”-. .

Introduction 3
is based on concepts of colloid chemistry. Many results are compiled in tabular form.
They are sorted by the formal chemical formula of the adsorbent and then by the
adsorbate.
Chapter
2, which is not directly related to surface properties presents physical
and chemical properties of the materials of interest. Not all materials described in
Chapter
2 are then directly referred to in subsequent chapters. For example mixed
oxides are not only adsorbents, but also potential products of surface reactions
involving simple oxides: crystallographic data are helpful in identifying such
products, and thermochemical data in predicting the direction of the reaction.
Chapter
2 also shows how many well-defined and potentially interesting materials
have not been studied as adsorbents and may stimulate further research. The present
author has once submitted a manuscript “Let us measure points of zero charge of
exotic oxides”, but a reviewer was against such an intriguing title and finally the title
was changed it into a more usual one. Now there is a chance to broadcast and extend
this idea: there are
so many important and well-defined materials whose points of
zero charge are unknown. On the other hand for some materials that have been
extensively used as adsorbents crystallographic or thermochemical data are
incomplete. Availability of physical data for oxides, aluminates and silicates is
illustrated in Figs. 1.1-1.3, respectively. Symbols of elements whose simple or mixed
oxides are considered as adsorbents in this book are printed in boldface; black
background: crystallographic and thermochemical data available, gray background:
only crystallographic data available.
The organization scheme of the crystallographic and thermochemical tables
presented below is also used in the next chapters. Simple oxides, hydroxides and
oxohydroxides are listed first, in alphabetical order of the symbol of the
electropositive element and then from low to high oxidation state, and then from
low to high degree of hydration. Then results for mixed oxides (all component oxides
are insoluble with one exception
of CO?) are listed according to the symbol of the
most acidic element, and then according to the symbols of less acidic elements.
Aluminosilicates are listed after aluminates
as a separate group, followed by clay
minerals (listed alphabetically by name).
A few basic carbonates are also included in
spite of solubility of
CO2 in water. Namely, basic carbonates are potential products
of reaction
of certain (hydr)oxides with atmospheric CO2. Also other sparingly
soluble basic salts of water soluble acids can be formed from (hydr)oxides at
sufficiently high concentrations of certain anions,
so the example of carbonates is not
unique, but physical properties of the other basic salts are not reported
in Chapter 2.
For derivatives of less common oxides the crystallographic data are not given
explicitly, only formulae of salts for which such data exist are reported.
The presentation of adsorption data follows the rule “from the simplest to the
most complicated”. This was achieved by organizing the adsorbates into the
following categories (listed from the simplest to the most complicated)
H+/OH-
0 Inert electrolytes
Small ions and neutral organic molecules that tend to be specifically
adsorbed
0 Surfactants
0 Polymers

P
FIG. 1 .I Availability of physical data for oxides; black background: crystallographic and therniochemical data available.

ITh 1 Pa 1 U 1NpIPuIAmICrnIBk)Cf) Es IFm)MdINo(Lr/
FIG. 1.2
only crystallographic data available.
Availability
of physical data for aluminates; black background: crystallographic and therrnochemical data available, gray background:

6 Chapter 1
I I
cz"
E
u
a'

Introduction 7
gulation involving small and large particles is often considered as adsorption of
particles on particles. This phenomenon plays an important role in transport of toxic
waste in nature but
it will not be discussed here. Adsorption of particles on particles
was recently reviewed by Ryan and Elimelech
[8].
In most publications a clear distinction is made between sorption (interaction
between sorbate and pre-formed particles of the adsorbent) and coprecipitation
(particles are formed in the presence of foreign species). Sometimes, however, these
two phenomena are confused, e.g.
in [9, 101 the terms “adsorption” and “sorption”,
respectively, are used in the title of the paper, abstract, text and figure captions,
although the description
of the experimental procedure clearly indicates that in fact
coprecipitation was studied. Studies reporting only coprecipitation were not taken
into account in the literature survey.
The quantities, which have been directly measured are referred to rather than
those which were derived from the measured data. For example when the adsorption
of counterions was assumed to entirely balance the surface charge (measured
directly), the results are listed under “charge” rather than under “adsorption of
counterions”, even if the later was used in the title of the paper, abstract and figure
captions.
In the studies conducted in aqueous solutions, the presence and thus sorption
of
H+/OH- ions cannot be avoided, also some concentration of inert electrolyte is
usually present, even if such electrolyte was not added
on purpose. To avoid
repetitions, the studies involving multiple categories of adsorbates are listed only
under the most complex one, e.g. coadsorption of surfactants and small anions is
only listed in the section on surfactants but not in the section
on sorption of anions.
The above classification of adsorbates is relative and subjective, it is practical,
but not generally accepted.
As a matter of fact, the same adsorbate can belong to
different categories. This depends
on specific system (adsorbent, solvent),
concentration. solid to liquid ratio and other experimental conditions. Moreover,
some results (e.g. Hoffmeister series) suggest that there is rather a continuum than a
sharp border between strongly and weakly adsorbing ions. In the ion-exchange
approach
(vide ultra) protons are treated as any other cation. In spite of some
shortcomings of the proposed classification, it is expedient to associate an adsorbate
with certain category typical for it and then to consider
a few exceptions. By no
means is this classification original. The terms “potential determining ions”,
“specifically adsorbing ions”, and “inert electrolyte” are widely used in the
literature. Lyklema
[I 11 introduced a term “generic adsorption” as opposite to
“specific adsorption”.
Chapter
3 presents data on points of zero charge obtained by different methods
in the absence of strongly adsorbing species, usually at low concentrations (on the
order of
IO-’ mol dm-3) of inert electrolytes, i.e. alkali nitrates V, chlorates VI1 and
halides. Also corresponding salts of ammonium and its short-chain tetraalkyl
derivatives are considered as inert electrolytes. The definition
of the zero point is
anything but trivial. For materials that are not penetrable to ions, the interfacial
region as a whole is electrically neutral, but usually there is
some excess of positive or
negative charge at the surface due to adsorption/dissociation of protons, which is
balanced by counterions (chiefly ions
of the inert electrolyte whose sign is opposite to
the sign of the surface charge)
in the layer of solution next to the surface. The
distribution of the counterions is governed primarily by the electrostatics. With

8 Chapter 1
purely electrostatic interaction the adsorption of coions (ions of the inert electrolyte
whose sign is like the sign of the surface charge) should be negative. The
countercharge is distributed over a thin layer of solution next to the surface, and
a sufficiently thin layer of solution carries net positive or negative charge, despite the
entire system is neutral. One way of defining the zero points is as the pH, at which
certain layer of solution next to the surface has a zero charge. The charge of such
thin layers cannot be measured directly,
so this kind of definition must be based on
some assumptions; specific examples are discussed in Chapter 3. To avoid
assumptions an empirical definition may be used, linking the zero point with the
results obtained by means of specified experimental procedure. In many cited
publications more than one method was used to determine the zero point of the same
material.
The presence of equal amounts of positively and negatively charged sites more
or less evenly distributed over the surface results in zero net charge. It is often
expedient to assume that the surface charge behaves as smeared out homogeneous
charge. However in some phenomena discreteness of charge may play
a significant
role, especially if the surface shows a patchwise heterogeneity.
The materials in the compilation of zero point values are sorted by their formal
chemical formulae and then the entries are sorted by the year of publication. This
approach makes it somewhat difficult to compare results corresponding to given
crystalline modification. On the other hand
in many publications mixtures of
different phases were used or the crystallographic data were not reported. Finally,
different compositions have been alleged for apparently the same commercial
product. Thus, it would be rather difficult to sort the data (within the same formal
chemical formula) by the structure. Commercial materials are often characterized by
trade names rather than by their crystalline structure.
Reference herein to any specific commercial product by trade name,
trademark, manufacturer, or otherwise, does not constitute or imply its recommen-
dation, or favoring. The difference in the point of zero charge
PZC between different
crystallographic forms of the same compound has been widely discussed, e.g.
according to Parfitt
[13] the zero point of rutile is about 1 pH unit below that of
anatase. Many collections of selected
PZC have been published. These collections are
summarized and briefly discussed after presentation of original data.
In addition to sparingly soluble metal (hydr)oxides, salt type materials
involving two such oxides or more, and clay minerals, whose crystallographic and
thermochemical data are presented in Chapter
2, the zero points of zeolites, clays,
and glasses are listed (in this order) after mixed oxides. Soils and other complex and
ill-defined materials are
on the end of the list. It should be emphasized that the terms
“soil”, “sediment”, etc. have somewhat different meanings
in different scientific and
technical disciplines. This may lead to confusion, e.g. terms “kaolin” (clay) and
“kaolinite” (clay mineral) are treated
as synonyms in some publications. The zero
points obtained for composite materials with a layer structure (core covered by
coating) are listed separately from those in which the distribution of components is
more uniform.
The salts involving relatively soluble acid or base may show very low solubility.
A few examples of pH dependent surface charging of such materials are discussed in
a separate section. These salts behave differently from the salts produced by
sparingly soluble acid and base, that are listed as mixed oxides. In the table of zero

Introduction 9
points the salts are sorted according to the chemical symbol of the more acidic
element, and then according to the symbol of the basic element. Sulfides are
discussed separately, and their zero points are not listed in the table.
Correlations between the PZC and other measured quantities are discussed and
illustrated by experimental results. In certain studies of surface charging or
electrokinetic behavior no zero point has been found, often because the zero point
was beyond the experimental range. Such results are collected in two separate tables
(surface charging and
5 potentials). Selected values of 5 potentials and surface charge
density
go are presented in graphical form. They show the range of values reported in
different sources, and are not supposed to be the “most reliable” ones. In many
experimental studies the inert electrolyte concentrations are integer powers of ten,
and only such data were used in the graphs. With other concentrations it was
difficult to find another set of data obtained at the same ionic strength for
comparison.
The “inert” electrolytes are, indeed indifferent at low concentrations and near
the PZC. For example the values
of < potentials and go are often symmetrical with
respect to the PZC and insensitive to the nature of these salts. However certain
results, e.g. Hoffmeister’s series, studies
of uptake of ions from solution, and even
shifts in the isoelectric point IEP and PZC suggest non-electrostatic interactions of
these ions and surfaces of materials, especially at high concentrations and far from
the PZC. These results are shown and briefly discussed next.
The compilation of PZC in this book involves results obtained in temperature
range 15-40T. In some studies the temperature was not controlled or measured
(room temperature) or at least the temperature is not reported. Detailed discussion
of temperature effects on the PZC is not intended but a few examples of studies
reporting the temperature dependence of the PZC are presented to show the general
trends. Surface charging in mixed solvents and nonaqueous media, especially in
polar solvents and water-organic mixtures is not much different from that
in aqueous
solution.
A few results of such studies are presented as the last section of Chapter 3.
Strongly adsorbing species are discussed in Chapter 4. Specific adsorption of
each class of compounds (small ions, surfactants, polymers) has specific terminology
and methodology. First, methods used to study specific adsorption of small ions are
discussed and the results are presented for cations and anions separately. The results
are organized according to the adsorbent in the same order as the values of PZC.
There are many publications in which more than one adsorbate was studied at
basically the same conditions. There is only one table entry for each set of such data.
The papers reporting data for multiple adsorbates are listed after the publications
dealing with single adsorbate for the same type of adsorbent (in terms of formal
chemical formula). Some readers may be interested in data for specific adsorbate
rather than specific adsorbent, e.g. when looking for the best scavenger for certain
element or species. For their convenience the Tables have indices of entries
corresponding to specific adsorbates (sorted by adsorbate). The term “neutral
organic molecules” used as a title of the next section
is again conventional, namely,
weak carboxylic acids are discussed in the section on specific adsorption of anions,
although at experimental conditions their degree of dissociation is often low. In the
section
on neutral organic molecules the adsorption data for amines, phenols, amino
acids, dyes, and humic substances are reported. These substances show certain
degree of acidic or basic dissociation at the experimental conditions and their

IO Chapter 1
sorption behavior is similar to that of weak acids and bases. On the other hand,
surface charging in the presence of lower alcohols, ethers, ketones, and amides is
discussed in the section on mixed solvents. Separate sections are devoted to
adsorption of surfactants and polymers, in view of their complex solution chemistry.
The section on adsorption competition presents some results obtained in the systems
with more than one adsorbate representing the same class, e.g. adsorption from
solution containing two or more specifically adsorbing anions. Not necessarily does
a real competition occur in such systems; sometimes the presence of other solutes
even leads to a synergistic effect. On the other hand, simultaneous adsorption of
adsorbates representing different classes, e.g. specific sorption of a cation in the
presence of specifically adsorbing anion(s) or at different concentrations of inert
electrolyte is not considered in the section on adsorption competition. The
experimental results reported in Chapter
4 were obtained for different equilibration
times ranging from a few minutes to over one year. The choice of equilibration time
was often based on preliminary studies of the kinetics. Some results are presented as
a conclusion of Chapter
4. Studies of adsorption kinetics can be also a source of
information about the sorption mechanism.
Models of adsorption are discussed in detail in Chapter 5, but some terms used
in adsorption modeling appear already in the chapters presenting the experimental
data. The concepts and models originally developed for crystalline inorganic
materials were also used to describe sorption properties of organic materials.
A few
examples are presented in Chapter 6.
The phenomena presented in this book were discussed in many reviews. For
example, Schwarz
[ 131 discussed methods used to characterize the acid base
properties of catalysts. The review on sorption on solid
- aqueous solution interface
by Parks
[ 141 includes also principles of surface science. The book Etzvironnzetztul
Chemistry of Ahmitzzunz edited by Sposito reviews the solution and surface chemistry
of aluminum compounds. Chapter 3 [15] provides thermochemical data for
aluminum compounds. Chapter 5
[ 161 lists the points of zero charge of aluminum
oxides, oxohydroxides and hydroxides with many references on adsorption of metal
cations and various anions on these materials. Unlike the present book, which is
confined to sorption from solution at room temperature, publications on
coprecipitation and adsorption from gas phase or at elevated temperatures are also
cited there. Brown et al.
[ 171 reviewed on dry and wet surface chemistry of metal
oxides. Stumm
[ 181 reviewed sorption of ions on iron and aluminum oxides. The
review by Schindler and Stumm [19] is devoted to surface charging and specific
adsorption on oxides. Schindler
[ 191 published a review on similar topic in German.
Many other reviews related to specific topics are cited in respective chapters.
REFERENCES
1. M. Lobbus, W. Vogelsberger, J. Sonnefeld, and A. Seidel. Langmuir 14: 43864396
2. M. A. Blesa, P. J. Morando and A. E. Regazzoni, Chemical Dissolution of Metal Oxides,
3.
J. A. Salfity, A. E. Regazzoni and M. A. Blesa. In Interfacial Dynamics (N. Kallay, ed.)
4.
N. Z. Misak. Adv. Colloid Interf. Sci. 51: 29-135 (1994).
5.
0. A. Petrii, Electrochem. Acta 41: 2307-2312 (1996).
(1 998).
CRC
Press, Boca Raton 1994.
Marcel Dekker New York 1999,
pp. 513-540.

Introduction 11
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
S. Trasatti, Croat. Chem. Acta 63: 313-329 (1990).
J.
S. Hanson, and D. W. Fuerstenau, Colloids Surf. 26: 133-140 (1987).
J. N. Ryan, and
M. Elimelech, Colloids Surf. A. 107: 1-56 (1996).
T. Aoki, and
M. Munemori. Water Res. 16: 793-796 (1982).
S. Music. J. Radioanal. Nucl. Chem. 99: 161-170 (1986).
J. Lyklema. In Adsorption from Solution at Solid Liquid Interface (G.D. Parfitt and C.
H. Rochester, eds.) Academic Press, New York 1983, pp. 223-246.
G. D. Parfitt, Pure Appl. Chem. 48: 415-418 (1976).
J. A. Schwarz, J. Colloid Interf. Sci. 218: 1-12 (1999).
G. A. Parks, Rev. Mineral. 23: 133-175 (1990).
B.
S. Hemingway, and G. Sposito. In The Environmental Chemistry of Aluminum (G.
Sposito, ed.), CRC Press 1996. pp. 81-1 16.
S. Goldberg, J. A. Davis, and J. D. Hem. In The Environmental Chemistry of Aluminum
(G. Sposito. ed.), CRC Press 1996, pp. 271-331.
G. E. Brown,
V. E. Henrich, W. H. Casey. D. L. Clark, C. Eggleston, A. Felmy, D. W.
Goodman,
M. Gratzel, G. Maciel, M. I. McCarthy, K. H. Nealson, D. A. Sverjensky, M.
F. Toney and J. M. Zachara, Chem. Rev. 99: 77-174 (1999).
W. Stumm. Colloids Surf. A 73: 1-18 (1993).
P. W. Schindler and W. Stumm. In Aquatic Surface Chemistry: Chemical Processes at
the Particle-Water Interface (W. Stumm, ed.) John Wiley 1987, pp. 83-1 10.
W. Schindler, Oster. Chem.
Z. 86: 141 (1985).

2
Physical Properties of Adsorbents
I. CRYSTALLOGRAPHIC DATA
The surface properties of various phases corresponding to the same chemical
formula can substantially differ from one crystallographic form to another.
This is well known, and the information about the crystallographic form of
the adsorbents is specified in many publications
on adsorption, especially when
the compound of interest forms more than one phase showing a sufficient stability at
the experimental conditions. Since the present survey is devoted to adsorption
studies performed at room temperature and atmospheric pressure the phases existing
only at very high pressures
or at very high (or very low) temperatures are not
considered.
Usually there is no doubt which phase is meant in a publication, but also no
normalized or generally accepted system has been established to name different
phases having the same chemical fornula. For example, in many publications
y and
6 A1203 are considered two different phases, bayerite is called a-A1(OH)3, and
goethite is called a-FeOOH. However, the following excerpt:
‘*. . . 6-A1203
(sonletimes called
y -A1?O3) . . .” was found in a recent publication in a highly
ranked scientific journal and this was supported by three literature references. In
another recent publication “y-A1(OH)3 (alumina gel, bayerite)” was studied.
Apparently these three descriptions of the adsorbent are treated as synonyms. In
another recent paper goethite is called “,6”FeOOH”. These three examples of
inconsistent nomenclature are only
a tip of the iceberg.
12

Physical Properties of Adsorbents 13
There are a few examples of two or more different names for the same
crystallographic form or the same name shared by different crystallographic forms
or even different chemical compounds. Specific examples of such inconsistencies can
be found in Table 2.1. Probably the most accurate way to distinguish one phase from
another would be to specify the space group, the lengths of axes of the elementary
cell and the angles between them. This, however, is not practiced; sometimes the
crystal system is specified.
Crystal, system axes lengths axial angles
triclinic
fl#b#c &#PSI7
monoclinic a#b#c a=y=9O0#p
orthorhombic
n#b#c a=y=+900
tetragonal
N=b#C a=y=p=900
trigonal
cr=b=c 12Oo>a!=y=p#9O"
hexagonal
a=b#c
CY = /3 = 90"; y = 120"
cubic
a=b=c = = /3 = 900
The above choice
of axes for particular systems is the most common one but it is not
unique, e.g. for the trigonal and hexagonal systems it is convenient to use four axes:
three of them are in one plane symmetrically spread to
120" and the fourth axis is
perpendicular to this plane.
Table 2.1 lists adsorbents of interest, i.e. their chemical formulas and own
names (and/or Greek letters used to distinguish given phase from the other
polymorphs) and their crystallographic data: space group number (1-230; groups
1
and 2 belong to triclinic system, 3-15 to monoclinic, 16-74 to orthorhombic, 75-142
to tetragonal, 143-167 to trigonal, 168-194 to hexagonal and 195-230 to cubic
system), space group according to Schoenflies, space group according to Hermann-
Mauguin (sometimes the group number is unknown, in such instance the crystal-
lographic system
is given in Table 2.1, P = primitive; F = face centered; R =
rhombohedral), the number of formula units in one cell 2, experimentally determined
specific density
d (in kg m-3 at 25°C or at the temperature given in brackets in "C),
cell axes lengths n, b, c (in nm), and axial angles (decimal fractions are used
rather than angular minutes). The empty cells in Table 2.1 have the following
meanings: for axial angles empty cell
= 90"; for cell axes empty b or c means that b=n
or c=n, respectively; empty 2 or d cell: data not available; there are also many phases
which to the best knowledge of the present author do not have any names, sometimes
the "name" cell contains other informations (e.g. about thermodynamic stability).
Table 2.1 reports crystallographic data of simple oxides, hydroxides and
oxohydroxides, and then for mixed oxides (as discussed in Chapter 1). The principle
of organization of Table 2.1 has been described in the Introduction. For derivatives
of less common oxides, the compounds having known crystallographic structure are
only listed, without specific information on this structure.
Reference [I] was the sole source of this data. Attempts to find a more up to
date and equally comprehensive compilation failed.
A relatively recent compilation
[2] covers only rock-forming materials and most of the cited literature dates back to
the sixties and early seventies. Reference [3] presents a collection of crystallographic
data based on older compilations. The data from [1-31 match for a vast majority
of
(Text continues 011 pg. 49)

14 Chapter 2
0
W
9
00 0 0

Physical Properties of Adsorbents 15
c-4
W
0
c?
00
x
CTI
0
0
0
M
'?
0
0
-it
-T

16 Chapter 2
0 000 00
000
d 0 PI
00 w c.1
mr-00
E E .

Physical Properties of Adsorbents
0
m
17
m
0
00
0
c?
v, 00
v,
r- m
10
x 2
a,
3
Y
.3
3
91 9,
zz
91
E2

TABLE 2.1 (Continued)
Hermann-
Formula Name Number Schoenflies Mauguin
Z d a b C Q Y Y
PrOOH
Pr(OHh
PUOZ
RuO~
SbiO3 valentinite
Sb@3 senarmonti te
SC203
ScOOH
Y
Sc(OH)3
SiO, quartz CY
SiOz tridymite a
SiO? cristobalite Q
H&OS
H2Si30S
H2Si205
H2Si2OS
H4Si4010.0.5H?O
Sm203
SmKh
SmOOH
SmOOH
Sm(0H)J
Sm(OH)3.H20
SnOz cassiterite
TalOs
H3Ta206.H20
TbZO,
TbiOz
TbOOH
TbOOH
Tb(OH)3
11
176
225
136
56
227
206
63
204
1 52,154
15
92,96
46
37
62
13
130
206
12
11
113
176
hexagonal
136
orthorhonibic
227
206
12
11
113
176
C2h2
C6h2
D4h14
D2h"
Th7
Th'
D3436
C2h6
D44.8
ohS
oh7
~2~7
c2v"
C2V"
D2hIh
D4hS
Th'
C2h2
D2d'
C6h'
D4hI4
c2h4
c2h3
oh7
Th7
C2h'
C2h'
C6h'
~2d3
P2,/m
2
P64m 2
Fm3m 4
P4?/mnm
2
Pccn 4
Fd3m 16
la3
16
Cmcni 4
Tm3 8
P31.221 3
c2/c 48
p41.3211 4
Ibm2 4
ccc2 24
Pmnb 4
P2/c
8
P4/ncc 4
Ia3 16
C2/m 6
P21/m
2
P(-4)21/m 4
&/m 2
2
P4?/1nnm
3
I1
Fd3ni 8
Ia3 16
C2/m 6
P21/m
2
P(-4)2,/m 4
P63/m
2
4730
7200
5780 (20)
5190
3860
3020
2650
2650
2270
233
1
2060
2050
73 10
7680
5210
6720
5380
6980
5660
0.6287 0.3861
0.6454
0.53960
0.449
10
0.4914 1.2468
1.1152
0.9849
0.324 1.301
0.7898
0.49 138
1.854 0.501
0.4971
0.612 1.540
0.57 1.46
0.747 1.194
1.1286 0.9905
0.764
1.0927
1.4177 0.3633
0.613 0.377
0.5710
0.636
0.636
0.47374
0.6 198 4.0290
I .0580
1.0728
1
1.403 0.3536
0.604 0.369
0.5623
0.63 12
0.4397 107.81
0.3772
0.31064
0.5421
0.401
0.54052
2.579
0.69 18
0.496
2.976
0.49
1
0.8377
1.510
0.8847
0.438
0.5599
0.366
0.366
0.3 18638
0.3888
0.8717
0.433
0.5498
0.3601
117.67
103.78
99.96
108.6
100.10
109.0

Physical Properties of Adsorbents 19
00
m
d
m
0
'?
a
m
z
m
z
0
3
C!
a
a

cn
wo
010
19
-3
m
rc,
10
9
3
0
2
2
Chapter 2
m 3
E
9
3

Physical Properties of Adsorbents 21
W
z
9
3
09
cn
4
*
W
d
0
09
3 d
t-
W
d
9
3
0
10 d
0
vr
9
0
cn omv> 3
vr CJ*m d
Oo0 s x mad
000
WvrW
ad10
mot-
0
W
2
00
vrm
Wvr
dd

Al uminosilicates
Hermanii-
Formula Name Number Schoenflies Mauguin
Z d a b C Q ,i3 Y
A14Ti2SiO12 Pseudoanatas
Be3AI2Si6O
I beryl
BeAISi04(OH) euclase
Cu~A1Si~09(OH).2H20 ajoite
Fe2A4( Si04)202(OH)4 chloritoid
FelAI4SisO
I Fe-indiahte
Fe2A14Si50 Fe-cordieri te
Fe2A1907(Si04)4(OH) staurolite
Fe3AI2(SiO4); alinandine
FeSAI3Si3O1
](OH)? ferrogedrite
Mg2AI(Als0,)( SiO&
Mg2Al4Si5O, indialite
,I3
Mg2A14Si501x cordierite
Mg2A14SiS01
8.0.5~1~0 cordierite
Mg3 49Si
I SOY, sapphirine
Mg6A12Si7022(0H)2
MgAI2Si4O
I
MnZAl,( Si03)3 spessartiiie
Mn2Al4Si5OI8 Mn-indialite
Mn2A14Si50 Mn-cordieri
te
MnA12( Si206)(0H)4
Pb3A11 ,,SiO?~,
Pb,A12Si602
I
PbA12Si20s
(Ger.)
(OH)
Mg,A12(SiO4); PYroPe
MgA1204.3Si02
Pb4AI&z01
I
141
192
14
11
192
66
12
230
62
12
192
66
66
14
230
62
180,181
192
230
192.
66
68
12
hexagonal
139
15
3 -
D4h19
D6h'
C2h'
C2h'
D6h'
C2h3
OhIn
D2h"
C2h'
D6h2
D2h2'
C2h'
Oh"
D2h16
D6h'
Oh''
D6h2
D2h"
c1 I
D2h'O
D2h"'
D64.5
D2h"
c2h3
D4h17
C2h6
14
I /amd
P6/mcc
P2
/a
P2 I /m
R-1)
P6/nicc
Cccm
C2/m
Ta3d
Pnma
C2/m
P6/mcc
Cccm
Cccm
Ta3d
Pnma
P6/nicc
Ta3d
P6/nicc
Cccni
Ccca
T2/m
14/mmm
P2,/a
P62.422
T3/C
313
7
1
4
2
2
4
2
8
4
7
I
9
I
4
4
4
8
4
1
6
8
4
8
2
2
2
8
7
I
378 1
3095
3580
3770
4325
(20)
3566
2632
3490
3708
41
52
3040
5360
0.3777
0.9212
0.4763
1.5218
0.950
0.9860
1.7065
0.7879
1.1526
1.8514
0.7887
0.9770
1.7083
1.7079
1.1266
1.1456
1.8433
0.5 152
1.012
1 .16207
0.9925
1.728
1.3831
1.434
0.880
1.1723
0.8408
1.429
2.47
12
0.548
0.9726
1.6635
I .7945
1.6552
0.9738
0.9730
1.440
I
1.7807
0.995
2.0296
1.139
1.3038
0.9460
0.9236
0.46 18 100.2
1.3632 92.91
0.916 96.58 101.82 90.03
0.9285
0.9287
0.5664 90
0.53 158
0.5635 90
0.9352
0.9335
0.9356
0.9929 125.46
0.5270
0.5360
I .436
0.9297
0.928
0.5121
0.496 90.0
0.950
0.8044
1.4358 115.11

Physical Properties of Adsorbents 23
0
m
10
0
ma
WOdOOO
moomom
3
?hl+
09
m
3
0
mdP1mO d
commmmmm
0000000
09090909090909
d- - c.1 W- c.1
o
$
0
I:
a
N
v,
.3
C
m
03
c7
co
m
0
0
PI
P- hh
a,
Y

24 Chapter 2
0
Q
0
0
W
0 2
09
x
m
00
WO h
\Dm 0
-! e! c!
N-mmhlm-

Physical Properties of Adsorbents 25
N
r-r-
d
rl 0
??
w-
m
wo
r-+
2:
h
W
r=
0
0
0
b

26 Chapter 2

Physical Properties of Adsorbents 27
m loo m Nr- lo
m woo w ow w w low" dloChN00 CI m w
t" r-lo t" r-r- r- mmm
w
W w-loz
t" lololom r-mac1t" r. F? 2
lo wo w ww lo Z-a-b r- wc4w- -(--wt" r-
z
lo
e,
+-
.d
9
Y
I-
O
.-
Y e

h) Ferrates (Continued) 00
Hermann-
Fortnula Name Number Schoenflies Mauguin
Z d a b C
Y Fe03 62 D2h'" Pbnm 4 0.5283 0.5592 0.7603
Y b3Fe50 230 Oh" Ia3d S 60SO
0.7570
Y bFe03 62 D2hI6 Pbnm 4 0.5233 0.5557
ZnFe204 franklinite
227 oh7 Fd3m 8 0.8441 1
1 229 1
Gallates (attention, the same name is used for salts of 3, 4, 54rihydroxybenzoic acid)
AgGa02, A1GaO3, BeGa407, BeNd2Ga207, BeSni2Ga207, Bi2Ga409, Bi3Sb2GaO 1, CdGa204, CeGa03, CoGa204, CrMnGa04,
CuGa204, CuGa508, CuGa02, CuMnGaO4, Dy3Ga501
7, DyGa03, Er3Ga50 2, ErGaO3, Eu3Ga50 2, EuGa03, FeGa204, Gd3Ga5OI2,
GdGa03, Ho3Ga5012, HoGaO3, La&u?Ga3012, La3Sc2Ga3012, La3Tm2Ga3012, La3Yb2Ga3OI2, LaGa03, Lu3Ga5OI2, LuGa03,
MgGa204, MnFeGa04, MnGa204, Nd3Er2Ga30
12, Nd3Ga50 2, Nd3Lu2Ga30 2, Nd3Tm2Ga30 Nd3Yb2Ga301 2, Nd4Ga209,
NdjGa401~, NdGa03, NiGa204, Pb?Ga?O5, PbGal2OI9, PbGa204, Pr3Er2Ga3OI2, Pr3Ga50r2, Pr3Lu2Ga3012, Pr3Tm2Ga3012,
Pr3Yb2Ga3012, PrGa03, ScGa03, SmGa50
12, Sm4Ga4012, SmGa03, SinGa03, Tb3Ga5OI2, TbGa03, Tm3Ga5OI2, TmGa03,
Y3Ga~012, Y3Sc2Ga3OI2, Y4Ga209, Y4Ga4OI2, Yb3Ga5OI2, YbGa03, YGa03, ZnGa204, ZnMnGa04.
Hafnates
CdHf03, Ce2Hf207, Er6Hf0,
Nd2Hf207, PbHf03, Pr2Hf207, Sc2Hf207, Sc2Hf50
3, Sc2Hf70 7. Sc4Hf30
Eu2Hf207, Gd2Hf207, Gd6Hf0 Ho2Hf207, La2Hf207, La2MgHf06, La2ZnHf06, Mg2Hf5OI2,
Sm2Hf207, TiHf04.
I ndates

Physical Properties of Adsorbents 29
0000000 00000000000
000
0
In
a
0
09

30 Chapter 2
4
Q
0
o
z
0
p:
e,
e,
Y .,.-I
3
'
e,
0-

Physical Properties of Adsorbents
.d 0"
5
z
0
2
s
M
.d 0'
z
W
5
6
2
a
31

32 Chapter 2
10 e1
2 8
m m
~000000000000 0
co
e1 -
00
?['.
0
0
m
C!
0
8
Y

Physical Properties of Adsorbents 33
r-
- CI
o\?
cnz
-WdW-
00
cor-
C4 co
WW
0
m
s
0 WO
m
r-
m -1
m
NO
dm
0
Y
."
3

Chapter 2
10
m
09
e
3
00
WW
z=
e,
.y
L
e,
a
.-

Physical Properties of Adsorbents 35
3
c?
3
O-
m
0
3
o o c.i ci
0
0
00
C?
0
&d

Another Random Document on
Scribd Without Any Related Topics

The Project Gutenberg eBook of De Slavernij:
Vervolg en Sleutel op De Negerhut

This ebook is for the use of anyone anywhere in the United
States and most other parts of the world at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this ebook or online at www.gutenberg.org. If you
are not located in the United States, you will have to check the
laws of the country where you are located before using this
eBook.
Title: De Slavernij: Vervolg en Sleutel op De Negerhut
Author: Harriet Beecher Stowe
Release date: November 28, 2012 [eBook #41503]
Most recently updated: October 23, 2024
Language: Dutch
Credits: Produced by Jeroen Hellingman and the Online
Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/ for Project
Gutenberg.
*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK DE SLAVERNIJ:
VERVOLG EN SLEUTEL OP DE NEGERHUT ***

De slavernij.
De Slavernij.
Door
Harriet Beecher Stowe.
Vervolg en sleutel
Op
De Negerhut
Van dezelfde schrijfster.

Eerste gedeelte.
Haarlem,
A. C. Kruseman.
1853.

Aan den Nederlandschen lezer.
Dit werk draagt oorspronkelijk den titel van: A Key to Uncle Tom’s Cabin;
presenting the original facts and documents upon which the story is
founded. Together with corroborative statements verifying the truth of the
work. (Sleutel op Uncle Tom’s Cabin; bevattende de origineele feiten en
documenten, waarop het verhaal gegrond is; benevens bevestigende
verklaringen, welke de waarheid van het werk bekrachtigen.) Hoewel de
inhoud van het werk in dezen titel met juistheid wordt aangeduid, deden
verschillende redenen voor de Nederlandsche vertaling eenen korteren
verkiezen. Dit is echter de eenige vrijheid, welke men zich bij het
overbrengen van het werk in onze taal heeft veroorloofd. Blijkbaar heeft de
schrijfster alles willen verzamelen, wat den indruk van haar vroeger werk
kon versterken, het heillooze der slavernij, ondanks de verzachtende
omstandigheden, welke zij erkent dat hier en daar bestaan, in het licht
plaatsen, en de redenen, waarmede zij somtijds nog verdedigd wordt,
ontzenuwen. Zij heeft al hare vermogens en krachten, geheel hare ziel en
haar leven aan deze taak gewijd, en de vertaler zou haar en haar werk
onregt hebben gedaan, indien hij naar zijnen smaak of zijn oordeel
verkortingen of veranderingen had willen aanbrengen. De lezer ontvangt
dus eene zoo veel mogelijk getrouwe, onverkorte vertaling, welke hem,
gelijk de bedoeling der schrijfster was, in de gelegenheid stelt om zich
grondig bekend te maken met een onderwerp, dat de aandacht der geheele
beschaafde en christelijke wereld verdient.
De Uitgever.

Voorrede.
Het werk, hetwelk de schrijfster hier het publiek aanbiedt, is met geen
genoegen en veel smart geschreven.
Bij het schrijven eener verdichting is het mogelijk het harde en
schrikkelijke te ontvlugten, door tooneelen en karakters van meer
behagelijken aard uit te denken. Geen zulk hulpmiddel biedt een werk van
feiten aan; en het onderwerp van dit werk is een zoodanig, waarvan de
waarheid, indien zij gezegd zal worden, noodwendig zeer akelig moet zijn.
De slavernij als zoodanig heeft geene licht-zijde. Die tooneelen, welke door
de edelmoedigheid en goedheid van meesters en meesteressen verhelderd
worden, zouden nog helderder zijn, indien het element der slavernij daaruit
werd verwijderd. Er is niets schoons of streelends in de gehechtheid van
oude dienaren, dat ook niet te vinden is in landen, waar deze dienaren
volgens de wet vrij zijn. De pachters en arbeiders op een Engelsch landgoed
zijn dikwijls trouwer en inniger aan hunnen landheer en zijne familie
gehecht, dan zij konden zijn, indien zij slaven waren. De slavernij is
derhalve geen element, dat het schoone en streelende van het zuidelijke
leven uitmaakt. Wat aan de slavernij bijzonder eigen is, en haar van vrije
dienstbaarheid onderscheidt, is kwaad, niets dan kwaad en altijd kwaad.
Terwijl dit werk voor de drukpers werd gereed gemaakt, is het veel grooter
geworden, dan de schrijfster oorspronkelijk had bedoeld. Het heeft zich zoo
ver over zijne grenzen uitgebreid, dat zij verpligt is geweest eene geheele
afdeeling te laten vervallen—die over de karakteristieke trekken en de
ontwikkeling van den gekleurden stam in verschillende landen en
omstandigheden. Dit is voegzamer het onderwerp van een afzonderlijk
boekdeel; en zij hoopt, dat er spoedig een zoodanig zal gereed gemaakt

worden door eenen vriend, aan wien zij hare bouwstoffen heeft
overgegeven.
De schrijfster verlangt haren dank te betuigen, vooral aan die regtsgeleerde
heeren, die haar in het regtskundige gedeelte van het onderzoek hunne hulp
en bijstand hebben verleend. Zij verlangt ook diegenen in het Noorden en in
het Zuiden te danken, die haar vriendelijk bouwstoffen ten gebruike hebben
verschaft. Veel meer zijn haar toegezonden, dan met mogelijkheid gebruikt
konden worden. Het boek is werkelijk uit eenen berg van bouwstoffen
gekozen.
Het groote doel der schrijfster met dit werk is geweest, dit onderwerp der
slavernij, als een zedelijk en godsdienstig vraagstuk, aan allen in dit land,
die betuigen volgelingen van Christus te zijn, onder de aandacht te brengen.
Er is een omstandig verslag gegeven, hoe Christenen van verschillende
benamingen zich ten aanzien dezer zaak hebben gedragen.
De schrijfster heeft bedoeld, zoo ver mogelijk, de waarheid en alleen de
waarheid te zeggen, zonder acht te geven op den indruk, welke deze op
eenig persoon of eenige partij kan maken. Zij hoopt dat datgene, wat zij
gezegd heeft, zonder bitterheid zal onderzocht worden, in dien ernstigen
geest, welke bij het onderzoek van zulk een ernstig onderwerp voegzaam is.
Het zou ijdel zijn, wanneer zij zich met de hoop wilde streelen, dat zij
geheel vrij van dwaling zal zijn. In het ruime veld, dat zij heeft moeten
bewandelen, was het doen van vele misstappen mogelijk. Zij kan alleen
zeggen, dat zij eerlijk en ernstig alles heeft gedaan wat zij kon, om zich van
de waarheid te verzekeren.
Het boek wordt aanbevolen aan de welwillende aandacht en de ernstige
gebeden van alle ware Christenen door de geheele wereld. Mogen zij hunne
gebeden vereenigen, dat de Christenheid van zulk een groot kwaad als de
slavernij verlost worde!
Harriet Beecher Stowe.

Eerste Gedeelte.

Hoofdstuk I.

Inleiding.
Men heeft het meermalen betwijfeld, of de tafereelen in „Uncle Tom’s
Cabin” eene onpartijdige voorstelling geven van de slavernij, gelijk deze
tegenwoordig bestaat. Dit werk is, meer misschien dan eenig ander werk
van verdichting dat ooit geschreven is, eene verzameling en
aaneenschakeling van werkelijke gebeurtenissen—van werkelijk verrigte
bedrijven, van werkelijk gesprokene woorden—te zamen gegroepeerd met
het oog op eene algemeene strekking, op dezelfde wijs als de mozaïkwerker
zijne brokjes van verschillende steenen tot ééne schilderij groepeert. Het
zijne is een mozaïk van edele steenen—dit is een mozaïk van feiten.
Uit het oogpunt der kunst beschouwd, zou het misschien niet raadzaam
wezen, aan te duiden, uit welke mijn en welk gewest ieder stukje van het
mozaïk-tafereel afkomstig is, en evenmin raadzaam het schitterende weefsel
der verdichting uit te rafelen en te toonen uit welke stoffelijke schering en
inslag het geweven is, en met welke stoffelijke verwen gekleurd. Doch het
boek heeft een hooger doel dan dat der kunst, en daardoor is het van de
zijde van het publiek aan eischen blootgesteld, welke gewoonlijk niet aan
een werk van verdichting gedaan worden. Het wordt als eene werkelijkheid
behandeld—gezift, onderzocht en op de proef gesteld; en daarom mag het
voegzaam wezen, dat het als eene werkelijkheid verdedigd worde.
De schrijfster erkent, dat het boek eene zeer onvolledige voorstelling van de
slavernij geeft; en dit moet het noodwendig doen, om deze reden—dat de
slavernij, in sommige van hare uitwerkselen, al te akelig is voor het doel der
kunst. Een werk, dat de slavernij voorstelde, volkomen gelijk zij is, zou niet
gelezen kunnen worden; en alle werken, die bestemd zijn om genoegen te
geven, moeten ergens een sluijer spreiden, of zij kunnen geen bijval vinden.
De schrijfster zal nu, van de eerste bladzijde af, den loop van het verhaal
volgen, en zooveel mogelijk de gebeurtenissen en omstandigheden
vermelden, door welke haar de verschillende doelen in de pen werden
gegeven.

Hoofdëtuk II.

Mê. Haley.
In het allereerste hoofdstuk van het boek ontmoeten wij het karakter van
den slavenhandelaar, Mr. Haley. Zijn naam is boven dit hoofdstuk geplaatst
als vertegenwoordiger van al de verschillende karakters in dit werk, die
deze menschensoort afschilderen—den handelaar, den menschendief, den
slavenjager, den slavengeeselaar, en al de andere onvermijdelijke helpers en
onmisbare aanhangselen van hetgeen dikwijls de „door God ingestelde
betrekking” der slavernij wordt genoemd. De eerste persoonlijke
waarneming der schrijfster op deze klasse van wezens was ongeveer als
volgt:
Verscheidene jaren geleden, terwijl ik op eenen ochtend in de kinderkamer
bezig was, werd er eene gekleurde vrouw aangediend. Zij werd in de
kinderkamer gelaten, en op den eersten blik dacht de schrijfster dat zij nooit
norscher, minder goeds belovend gezigt had gezien. De vrouw was geheel
zwart, zwaarlijvig, forsch gebouwd, en had sterk geteekende Afrikaansche
trekken. Zij, die gewoon zijn de uitdrukking van een Afrikaansch gezigt te
lezen, weten, welk een bijzonderen indruk door eene somber neerslagtige
uitdrukking dier donkere trekken wordt te weeg gebragt. Het gelijkt naar de
schaduw eener donderwolk. Anders dan haar stam in het algemeen,
glimlachte deze vrouw niet, wanneer men haar glimlagchend aanzag, en gaf
geen schertsend antwoord op schertsende gezegden, die haar werden
toegevoegd. De jongste lieveling der kinderkamer, een knaapje van bijna
drie jaren kwam naar haar toe, legde zijn handje op hare knie, en scheen
verbaasd van niet den snellen glimlach te ontmoeten, dien de Neger bijna
altijd voor een klein kind gereed heeft. De schrijfster vond haar zeer
stuursch en onaangenaam, en na eenige oogenblikken van stilte vroeg zij,
misschien met eenig ongeduld: „Hebt gij van daag iets van mij noodig?”
„Hier zijn eenige papieren,” zeide de vrouw, ze naar mij toeschuivende;
„misschien wilt gij ze wel lezen.”

Het eerste papier dat ik opende, was een brief van eenen slavenhandelaar in
Kentucky, met weinige woorden berigtende, dat hij nu haast zoo lang als hij
kon voor haar kind had gewacht; dat hij naar het zuiden moest vertrekken
en het van de hand moest doen; dat, indien zij hem voor het eind der week
tweehonderd dollars zond, zij het hebben zou, zoo niet, dat hij het dan
zaterdag voor de deur van het raadhuis publiek zou laten verkoopen. Hij
voegde er nog bij, dat hij meer dan die som voor het kind kon krijgen, maar
dat hij het haar goedkoop wilde laten.
„Wat voor eene soort van man is dit?” zeide de schrijfster tot de vrouw, toen
zij dezen brief gelezen had.
„Weet niet, mevrouw; groote Christen, weet ik—lid van de
Methodistenkerk in allen gevalle.”
De uitdrukking van wrevelige ironie, waarmede zij dit zeide, was iets om
voor altijd te onthouden.
„En hoe oud is dat kind?” zeide de schrijfster tot haar.
De vrouw zag met eenen blik vol beteekenis naar het knaapje, dat bij hare
knie stond, en antwoordde: „Hij zal dezen zomer drie jaren zijn.”
Bij verdere navraag naar de geschiedenis dezer vrouw, bleek het, dat zij
door het testament harer eigenaren was vrijgelaten; dat het kind volgens de
wet regt op vrijheid had, maar door de erfgenamen van het goed in beslag
genomen was. Zij was arm en zonder vrienden, had geen geld om een
proces te voeren, en de erfgenamen deden het kind natuurlijk aan eenen
handelaar over. De noodige som, dit mag ik er nog bijvoegen, werd in de
kleine buurt, die toen het Lane Theological Seminary omringde, geheel
opgebragt, en het kind werd losgekocht.
Indien het publiek een staaltje verlangt van de correspondentie tusschen de
lieden, die de voornaamste toeverlaat der maatschappij zijn ter
instandhouding en uitbreiding van de instelling der slavernij, kan het
volgende stuk misschien als eene letterkundige curiositeit belangwekkend
zijn. Het werd door Mr. M. J. Thomas, van Philadelphia, aan de „National

Era” gezonden, en is volgens zijne opgaaf een woordelijk afschrift van het
origineel, gevonden onder de papieren van den persoon, aan wien het
geadresseerd was, toen deze wegens het uitgeven eener verscheidenheid
van valsche banknoten in hechtenis genomen en veroordeeld werd.
Poolsville, Montgomery, Co., Md., 24 Maart 1831.
Waarde Heer!
Ik ben behouden met Louisa te huis gekomen, daar John mij, uit een venster van twee
verdiepingen hoog, om twaalf uur in den nacht ontkaapt werd. Ik heb een prijs van vijftig
dollars voor hem uitgeloofd en heb hem hier veilig in de gevangenis. De lieden, die hem
pakten, bragten hem naar de gevangenis van Frederikstown. Ik verzoek u aan niemand in
dezen Staat te schrijven dan aan mijzelven. Caphart en ik hebben besloten om den
hoogsten prijs te geven voor elken Neger, dien gij vinden kunt, en gij moet mij ten
spoedigste berigt geven, zoodra gij er een vindt. Ingesloten zult gij een signalement
ontvangen, en ik kan u eene goede winst geven als gij ze vinden kunt. Ik zal in alle
gevallen, zoodra er een Neger wegloopt, u terstond een signalement zenden zoodat gij op
den uitkijk kunt wezen. Wees zoo goed den constable te zeggen om met den verkoop van
John’s eigendommen voort te gaan; en wanneer het geld ontvangen is, zal ik er u eene
order voor zenden. Wees zoo goed om dit voor mij te bezorgen; schrijf mij ook en geef mij
berigt van elken Neger, dien gij denkt, dat weggeloopen is—onverschilllig waar gij denkt
dat hij vandaan is of hoe ver—en ik zal beproeven zijn meester op te sporen. Laat mij ook
weten waar gij denkt dat hij vandaan is, met bijzondere teekenen, en als ik zijn meester niet
vind, dan is Joe dood!
Schrijf mij van den Neger met den krommen vinger; en laat mij weten, welke hand en
welken vinger, kleur, enz.; insgelijks eenig teeken, dat de kerel heeft, die zegt, dat hij van
den negeropkooper is weggeraakt, met zijne lengte en kleur, of van eenig ander, dien gij
denkt, dat weggeloopen is.
Doe mijn groet aan uw compagnon, en pas op, dat gij aan niemand schrijft dan aan mij.
Indien iemand u schrijft, kunt gij er mij berigt van geven, en dan zal ik beproeven van hem
te koopen. Ik denk, dat wij geld kunnen verdienen, als wij te zamen zaken doen; want ik
heb overvloed van geld, en gij kunt overvloed van Negers vinden. Laat mij weten of Daniël
nog is waar hij was, en of gij iets van Francis hebt gehoord sedert hij u verliet. Wees
verzekerd van mijne achting en welwillendheid.
Reuben B. Carlley.
Aan John C. Saunders.

Deze brief geeft een treffend voorbeeld van het karakter dezer „mede-
patriotten,” die met de groote mannen van ons land in overeenstemming
gehandeld hebben, om de weldadige voorschriften der Wet op Voortvlugtige
Slaven ten uitvoer te brengen.
Wat den in dezen brief genoemden Caphart betreft, kunnen de bewoners
van Boston bijzonder belang hebben om nadere bijzonderheden te
vernemen, daar hij een der waardige mannen was, die uit het zuiden werden
gezonden, om de goede burgers dier plaats in de godsdienstige en
vaderlandlievende onderneming van 1851, in den tijd toen Shadrach
ongelukkig weggeholpen was, bij te staan. Het zal dus niet kwaad zijn een
eenigzins uitvoerige teekening van John Caphart te geven, gelijk hij
geschetst werd door Richard II. Dana Jun., een der regtsgeleerden door
welke zij werden verdedigd, die aan dat weghelpen hadden deelgenomen:—
Ik zal John Caphart nooit vergeten. Ik ben elf jaren voor de balie geweest, en in dien tijd
heb ik vele voorbeelden van ondeugd en hardvochtigheid gezien, maar nooit heb ik iets zoo
koelbloedigs ontmoet als de getuigenis van dien man. John Caphart is een rijzig, vaal bleek
man van omtrent vijftig jaren, met gitzwart haar, een rusteloos, donker oog, en een angstig,
bekommerd en vervallen uitzigt, dat indien er genoeg van het zedelijke element in de
uitdrukking zijner trekken was, zwaarmoedig zou kunnen genoemd worden. Zijn gestel
was krachtig, in zijne jeugd was hij blijkbaar zeer sterk geweest, maar hij was niet forsch.
Evenwel had hij een kouden, wreeden blik, eene kracht van wil en eene vlugheid van
spierbeweging, die hem nog in zijn beroep tot eenen schrik maken.
In de manier, waarop hij zijne getuigenis gaf, zag men geene snoeverij of uitwendige
vertooning van onbeschaamdheid. Zijne verachting voor het menschelijke gevoel van het
gehoor en de maatschappij om hem heen, was te echt, om eenige veinzerij van dien aard
noodig te hebben. Hij pronkte niet met de ergste trekken van zijn beroep, en poogde ze
evenmin te verbergen. Hij behandelde het geheel als een vak van handel, waarvoor hij wel
wist, dat de maatschappij huiverde, maar voor welks zedelijken aard hij geheel
onverschillig was, met uitzondering van zeker geheim genoegen, dat hij aldus van ter zijde
zijne hoorders een weinigje pijnigde.
Het is mij echter, om John Caphart regt te doen, niet geheel duidelijk, of hij geheel
„geweten-proef” is. Er was iets in zijnen angstigen blik, dat iemand niet geheel zonder
hoop laat.
Bij het eerste regtsgeding wisten wij niets van zijn bedrijf en ging hij slechts voor een
politiedienaar van Norfolk, in Virginië, door. Maar bij het tweede proces gaf iemand in de

zaal mij eenen wenk van de bezigheden, waartoe velen dier politiedienaren zich verledigen,
en dit gaf aanleiding tot mijn tegen-verhoor.
Uit het verhoor van John Caphart, in de „Ontzettings-Processen,” te
Boston, in Junij en November 1851 en October 1852.
Vraag. Is het uw pligt als politiedienaar, om gekleurde personen aan te houden, die na de
bepaalde uren op straat zijn?
Antwoord. Ja, Mijnheer!
Vr. Wat wordt er met hen gedaan?
A. Wij zetten hen in de kortegaard, en des morgens worden zij voor het hof gebragt en
krijgen straf—namelijk die straf moeten hebben.
Vr. Welke straf krijgen zij?
A. Niet boven de negen en dertig slagen.
Vr. Wie geeft hun die slagen?
A. Een of ander van de officieren. Ik somtijds.
Vr. Wordt gij daarvoor extra betaald? Hoeveel?
A. Vijftig cents per hoofd. Het plagt twee en zestig te zijn. Nu is het vijftig. Vijftig voor
ieder, dien wij aanhouden, en nog vijftig voor ieder, dien wij geeselen.
Vr. Zijn de personen, die gij geeselt, alleen mannen en jongens, of zijn het ook vrouwen en
meisjes?
A. Mannen en vrouwen, jongens en meisjes, net zoo als het valt.
(Het gouvernement kwam tusschenbeiden en beproefde een verder verhoor te beletten,
zeggende onder anderen, dat hij slechts zijnen pligt vervulde als officier van politie onder
de wet. Na eene redewisseling, veroorloofde regter Curtis het verhoor voort te zetten).
Vr. Blijft uw geeselen tot deze gevallen beperkt? Geeselt gij geene slaven op aanzoek van
hunne meesters?
A. Somtijds doe ik dat. Zekerlijk, als ik geroepen word.

Vr. Worden, in geval van privaat geeselen, de negers bij u gezonden? Hebt gij eene plaats
om te geeselen?
A. Neen, ik ga waar men mij halen laat.
Vr. Is dit een gedeelte van uwen pligt als officier?
A. Neen, mijnheer!
Vr. Vraagt gij in deze gevallen van privaat geeselen naar de omstandigheden, om te zien
wat de schuld geweest is, en of er eenige schuld bestaat?
A. Dat is mijne zaak niet. Ik doe wat mij gevraagd wordt, de meester is verantwoordelijk.
Vr. In deze gevallen veronderstel ik, dat gij ook vrouwen en meisjes geeselt, zoowel als
mannen?
A. Vrouwen en mannen.
Vr. Mr. Caphart! hoe lang zijt gij in dit beroep geweest?
A. Sedert 1836.
Vr. Hoeveel Negers denkt gij wel gegeeseld te hebben, allen bijeen genomen, vrouwen en
kinderen ingesloten?
A. (Bedaard in de zaal rondziende). Ik weet niet hoeveel Negers gij hier in Massachusetts
hebt; maar ik zou denken, dat ik er zooveel gegeeseld heb, als gij in den Staat hebt.
(Dezelfde man getuigde, dat hij dikwijls gebezigd werd, om voortvlugtige slaven te
vervolgen. Zijn antwoord op de vraag was: Ik weiger nooit eene goede karrewei van dien
aard).
Vr. Loopen die karreweijen niet somtijds slecht af?
A. Nooit, als ik voorzorgen neem.
Vr. Worden zij niet somtijds ontslagen, na dat gij ze gevat hebt?
A. Niet dikwijls. Ik weet niet, dat zij dat ooit worden, behalve die Portugezen, waarvan de
procureur gelezen heeft.
(Ik had in een rapport uit Virginië een geval gevonden van ongeveer 200 Portugesche
Negers, welke deze John Caphart op een schip in beslag had genomen, en gepoogd had als
slaven te doen veroordeelen, maar die door het hof ontslagen waren).

Mr. John P. Hale, met Mr. Dana vereenigd als advocaat voor de verdediging
in dit proces, zeide van hem in zijne slotrede:
Wat, mijne heeren! hij verkoopt doodsangst! Marteling is zijn winkelvoorraad! Hij is een
wandelende geeselroê! Hij loopt door de straten van Norfolk tranen en gekerm rondventen!
Zie ook de volgende correspondentie tusschen twee handelaren, de een in
Noord-Carolina, de ander in Nieuw-Orleans, met een woordje tot
toelichting van Bisschop Wilberforce, van Oxford:—
Halifax, N. C. 16 November 1839.
Waarde Heer!
Ik heb in de brik Addison gescheept tot bijgevoegde prijzen:
N
o
. 1.
Carolina Ennis,650,00 Dollars.
N
o
. 2.
Silvy Holland,625,00 Dollars.
N
o
. 3.
Silvy Booth,487,50 Dollars.
N
o
. 4.
Maria Pollock,475,00 Dollars.
N
o
. 5.
Emeline Pollock,475,00 Dollars.
N
o
. 6.
Delia Averit,475,00 Dollars.
De twee meiden, die 650 en 625 dollars kosten, waren gekocht, eer ik mijn eersten
scheepte. Er worden mij zeer vele Negers aangeboden, maar ik wil de prijzen niet betalen,
die men mij vraagt; want ik weet dat zij zullen dalen. Ik heb geene oppositie aan de markt.
Ik zal wachten tot ik van u hoor, eer ik koop, en dan kan ik oordeelen wat ik betalen moet.
Goodwin zal u den vrachtbrief van mijne Negers zenden, daar hij ze met zijne eigene heeft
gescheept. Schrijf dikwijls, daar de tijden kritiek zijn, en het van de prijzen, die gij krijgt,
afhangt, om mij in het koopen naar te rigten.
De uwe enz.
G. W. Barnes.
Aan Mr. Theophilus Freeman, Nieuw-Orleans.

Het bovenstaande was eene kleine, maar uitgelezene factuur van vrouwen
en moeders. Negen dagen vroeger, namelijk 7 November, had Mr. Barnes
aan Mr. Freeman berigt gegeven, dat hij eene partij van drie en veertig
mannen en vrouwen had gescheept. Mr. Freeman, een zijner
correspondenten van den staat der markt onderrigtende, schrijft op zondag
21 September 1839:
Ik kocht gisteren een jongen, zestien jaar oud en van goed voorkomen, wegende honderd
en tien pond, voor 700 dollars. Ik verkocht een knap meisje van twaalf jaren oud, voor 500
dollars. Ik kocht gisteren een man, twintig jaren oud, zes voet lang, voor 820 dollars; een
van daag, vier en twintig jaren oud, voor 850 dollars, zoo zwart en glad als een mol.
De schrijfster heeft in dit werk slechts eene klasse van negerhandelaren
geteekend. Er bestaan allerlei verscheidenheden van hen, tot aan de groote
voorkoopers, die ruime magazijnen houden, die fatsoenlijk van manieren en
beleefd in hun spreken zijn; die in vele opzigten dikwijls daden van
werkelijke edelmoedigheid verrigten; die de slavernij als een zeer groot
kwaad beschouwen, en hopen dat het land eens daarvan verlost zal worden;
maar die denken dat, zoo lang geestelijke en leek, heilige en zondaar, allen
overeenstemmen, om het slavenhouden geoorloofd en noodzakelijk te
noemen, het beter is, dat de noodzakelijke handel in die waar door
menschen van gevoel en fatsoen gedreven worde, dan door vloekende, half
dierlijke barbaren van de Tom Loker klasse. Deze lieden zijn uiterst
gevoelig voor hetgeen zij als de onbillijkheid der wereld beschouwen, die
hen buiten den fatsoenlijken omgang sluit, alleen omdat zij er hun werk van
maken, om in eene behoefte der maatschappij te voorzien, welke de balie,
de drukpers en de kansel van allen blaam vrijspreken. In dit opzigt volgt de
maatschappij voorzeker de onredelijkheid der oude Egyptenaren na, die
zekere klasse van menschen gebruikten, om de lijken voor het balsemen te
bereiden, maar met stokken en steenen op hen aanvlogen, zoodra hunne
werkzaamheid verrigt was, omdat zij eene heiligschennis aan de dooden
hadden gepleegd. Als er eene mishandelde menschenklasse op de wereld
bestaat, is het zeker die der slavenhandelaren; want indien er geen kwaad
steekt in de instelling der slavernij,—indien zij door God verordend en
vereerenswaardig is, gelijk de burgerlijke regering en de familie, en gelijk
andere betrekkingen van eigendom—dan is er ook geene reden ter wereld,

waarom iemand niet even onschuldig een slavenhandelaar, als eene andere
soort van handelaar mag wezen.

Hoofdëtuk III.

Mr. en Mrë. Shelby.
Het was het oogmerk der schrijfster, bij het schilderen der huiselijke
inrigtingen van Mr. en Mrs. Shelby, een tafereel op te hangen van de
schoonste zijde van het slavenleven, waar trage inschikkelijkheid en
goedhartig geduld door eene regtmatige tucht en een met bekwaamheid en
oordeel medegedeeld godsdienstig onderwijs worden getemperd.
De schrijfster heeft hare taak niet aanvaard, zonder veel aan beide zijden
van het vraagstuk te lezen, en bijzondere moeite te doen, om al de meest
gunstige voorstellingen der slavernij te verzamelen, welke zij kon bekomen.
Daar de lezer misschien nieuwsgierig zal zijn, om eenigen van deze
documenten te zien, zal de schrijfster die in hun geheel mededeelen. Er is
voor de wereld volstrekt geen gevaar in, dat zij de allerschoonste zijde der
slavernij te zien krijgt; de gruwelen en barbaarschheden, die daaraan
noodzakelijk verbonden zijn, zijn zelfs zoo schrikkelijk, dat men waarlijk
wel al den troost noodig heeft, welken men uit berigten gelijk de
onderstaande kan ontleenen, om zich voor volslagene wanhoop aan de
menschheid te bewaren. Het eerste stuk is uit Mr. J. K. Paulding’s Brieven
over de Slavernij genomen, en is een brief van een Virginisch planter, wien
wij, naar zijne manier van schrijven, voor een beminnelijk, innemend man
moeten houden, die waarschijnlijk den staat der zaken op zijn eigen goed
volkomen naar waarheid beschrijft.
Waarde Heer!
Wat de eerste vraag aangaat, betrekkelijk de „regten en pligten van den slaaf,” weet ik niet
welk eene uitgebreidheid van dit gedeelte van het onderwerp men op het oog heeft. Op de
eenvoudigste wijze beschouwd, gelijk men het in Virginië begrijpt en behandelt, zou ik
zeggen dat de slaaf aanspraak heeft op eenen overvloed van goed, eenvoudig voedsel, op
grove, maar goede kleeding; op eene warme, maar nederige woning; op bescherming
wanneer hij gezond, en hulp wanneer hij ziek is; en dat het aan den anderen kant zijn pligt
is, zijnen meester alle dienst te bewijzen, die hij behoudens volmaakte gezondheid
bewijzen kan, en zich onderdanig en eerlijk te gedragen. Andere aanmerkingen doen zich
op, maar zullen voegzamer onder verschillende hoofden aangevoerd worden.

2. De huiselijke betrekkingen tusschen meester en slaaf.—Deze betrekkingen worden door
velen in het Noorden zeer verkeerd begrepen, daar zij deze woorden voor gelijk
beteekenend achten met onderdrukker en onderdrukte. Niets kan verder bezijden de
waarheid zijn. De toestand der Negers in dezen Staat is zeer verbeterd. De eigenaren waren
voorheen minder in getal en rijker dan tegenwoordig. Verafgelegene kwartieren werden
dikwijls aangehouden om het aristocratisch heerenhuis te schragen. Deze werden zelden
door de eigenaren bezocht; en gevoellooze opzigters, dikwijls verwisseld, werden gebezigd
om hen voor een aandeel in den oogst te beheeren. Deze lieden mishandelden het land en
somtijds de slaven. Hun post was slechts voor een jaar vast, en natuurlijk deden zij hun
best met hun korten tijd van gezag. Ten gevolge van onze instellingen is de grondeigendom
meer verdeeld geworden, en wonen nu de meeste grondeigenaren op of bij hunne
goederen. Er zijn, wel is waar, uitzonderingen, vooral onder de rijke heeren in de steden;
maar deze laatsten zijn bijna alle verlicht en menschlievend, even welgezind voor den
grond als voor den slaaf die dezen bebouwt. Ik zou eenige edele voorbeelden van
vaderlandlievende, doortastende verbeteringen onder hen kunnen aanwijzen. Maar om tot
de op hunne goederen wonende eigenaren terug te keeren: de meesten van hen zijn op het
goed groot geworden; van de oudere Negers hebben zij in hunne kindschheid tallooze
blijken van vriendelijkheid ontvangen; de jongere zijn niet zelden hunne speelmakkers
geweest (niet de meest voegzame, dit beken ik,) en aan beide zijden wordt dus veel
welwillendheid voortgebragt. Daarbij komt nog, dat de meeste menschen aan hun
eigendom gehecht zijn; en deze gehechtheid is sterker in het geval van personen dan van
zaken. Dit weet ik en gevoel ik. Het is waar, er zijn harde meesters, maar er zijn ook
slechte echtgenooten en vaders. Deze allen zijn uitzonderingen op den regel, niet de regel
zelf. Zullen wij daarom die betrekkingen, en de regten en het gezag daaraan verbonden,
over het geheel veroordeelen, uit hoofde van het toevallige misbruik? Ik zou vele
voorbeelden kunnen vermelden van sterke gehechtheid aan de zijde van den slaaf, maar wil
er slechts een paar van aanvoeren, waarvan ik zelf het voorwerp ben geweest. Het werd de
vraag, of een trouwe dienaar, van zijne kindschheid af bij mij opgevoed, zijnen meester zou
laten varen, of wel zijne vrouw en kinderen, aan welke hij met liefde gehecht, en voor wie
hij zeer oplettend en goed was. De proef was zwaar, maar hij besloot die teedere banden te
verbreken en bij mij te blijven. Ik liet het geheel aan zijne keus over, hoewel ik, mijn
belang raadplegende, hem niet voor het vierdubbele van den prijs had willen missen, dien
ik waarschijnlijk zou gekregen hebben. Gelukkig was ik later in staat om zijne familie te
koopen, met uitzondering van eene dochter die goed geplaatst is, en niets dan de dood zal
hen voortaan scheiden. Indien de proef genomen werd, ben ik overtuigd dat vele meesters
zulke treffende bewijzen van trouw zouden ontvangen. Iemand verhaalde mij slechts een
paar dagen geleden een dergelijk, zelfs nog sterker geval, van een zijner slavinnen. Tot
belooning der ijverige en teedere oppassing eener geëerbiedigde moeder in hare laatste
ziekte, deed ik het voorstel om eene gezonde en schrandere vrouw, omtrent dertig jaren
oud, de beste ziekenoppasster en in alle opzigten eene van de beste dienstboden in den
Staat, van welke ik slechts half eigenaar was, te koopen en vrij te laten; maar zij weigerde
de familie te verlaten en heeft het sedert beter gehad dan alsof zij vrij was geweest. Het zal
wel verschooning vinden als ik hier een koddig geval verhaal, dat ik eenigen tijd geleden

gehoord heb. Een begunstigd en verwend dienaar verzocht zijnen meester om hem aan een
ander heer te verkoopen. Zijn meester weigerde dit, maar zeide hem, dat het hem volkomen
vrij stond naar het Noorden te gaan, indien hij nog niet vrij genoeg was. Na eenigen tijd
herhaalde hij zijn verzoek; en toen hij gedrongen werd om eene verklaring van zijn
zonderling gedrag te geven, zeide hij zijnen meester, dat hij zich voor teringachtig hield en
spoedig sterven zou; en hij dacht dat Mr. B. beter in staat was om het verlies te dragen dan
zijn meester. Hij werd naar eene medicinale bron gezonden en herkreeg zijne gezondheid,
indien hij deze al ooit verloren had, waarvan zijn meester geene kennis had gedragen.—
Het zal niet ondienstig zijn mijn eigen gedrag ten opzigte mijner bedienden te beschrijven,
welke ik poog gelukkig te maken, terwijl ik voordeel van hen trek. Ik weiger nooit hun te
woord te staan, maar luister geduldig naar hetgeen zij mij willen mededeelen. Ik praat
gemeenzaam met hen die te oud zijn om meer dienst te doen, en met hen die nog te jong
daartoe zijn. Met de anderen neem ik eene meer voorzigtige terughouding in acht, maar ik
moedig allen aan, om mij zonder vrees te naderen. Bijna nooit ga ik naar de stad, zonder
dat ik voor sommigen van hen boodschappen heb te verrigten: en ik denk dat zij mij liefst
gebruiken, daar zij gelooven dat ik, als hun geld niet geheel toereikend mogt zijn, er wel
een weinigje zou bij leggen; en niet zelden doe ik dat ook, om iets des te beters voor hen te
krijgen. De betrekking tusschen mijzelven en mijne slaven is bepaald vriendelijk. Ik houd
eene tamelijk strikte tucht, met goedheid gemengd, en zelden verlies ik eigendom door
diefachtige, of arbeid door weggeloopene slaven. Ik sluit nooit de buitendeuren van mijn
huis. Het wordt gedaan, maar door de bedienden; en zelden denk ik daar aan. Ik ga op
bepaalde tijden voor twee maanden van huis, en laat dan het woonhuis, het zilverwerk en
andere kostbaarheden aan de bedienden over, zonder zelfs de voorwerpen na te tellen.
3. De duur van den arbeid der slaven.—De dag wordt gewoonlijk lang genoeg geacht.
Nachtwerk wordt niet door mij gevorderd, behalve eens in de week om koren te bolsteren
tot hun eigen gebruik, en bij eenige andere noodzakelijke gelegenheden. Het volk, gelijk
wij hen doorgaans noemen, moet met het aanbreken van den dag hunne huizen verlaten en
tot aan den donker werken, met eene verpoozing van een half uur tot een uur voor het
ontbijt, en een tot twee uren voor het middagmaal, naar het jaargetijde en de aard van het
werk is. In dit opzigt kunnen onze Negers, naar ik meen, eene gunstige vergelijking met
alle andere arbeiders doorstaan.
4. De vrijheid gewoonlijk aan de slaven vergund—hunne feestdagen en vermaken, en de
manier, waarop zij gewoonlijk hunne avonden en feestdagen slijten.—Het is hun verboden
van het goed te gaan, zonder vooraf verlof te hebben bekomen; hoewel zij dezen regel
dikwijls overtreden, en dat ongestraft, behalve in zeer erge gevallen. Zij die vrouwen op
andere plantaadjes hebben, gaan deze op zekere bepaalde nachten bezoeken, en hebben
eene vergunning van tijd om te gaan, en terug te komen, evenredig aan den afstand. Mijne
Negers hebben verlof en worden zelfs aangemoedigd om zoo veel eenden en hoenders op
te kweeken als zij kunnen; om groenten tot eigen gebruik en eene plek koren ten verkoop te
planten; om hun handwerk uit te oefenen, wanneer zij er een verstaan, hetgeen velen doen;
om muskusratten en andere dieren te vangen voor het bont of het vleesch; om bijen te

houden; om, in het kort, een eerlijken stuiver te verdienen, op alle manieren, waartoe het
toeval of hunne eigene schranderheid gelegenheid geven. De opgenoemde manieren zijn
echter die, welke het meest worden aangewend, en overleggende slaven zijn in staat, om
daarmede hoofd voor hoofd van vijf tot dertig dollars te verdienen. Het koren is eene
andere soort dan die ik verbouw, en wordt alles door mij gekocht. Zeer vele hoenders
worden opgebragt; ik heb dit jaar vernomen, dat een man voor tien dollars waarde te gelijk
verkocht heeft. Eene der voornaamste bronnen van winst is het bont van de muskusrat; en
om deze te vangen zijn de moerassen van het goed sedert onheugelijken tijd afgedeeld, en
deze deelen worden bijna als erfelijke leengoederen bezeten. De Negers hebben aan Nat
Turner1 en Tappan de inkorting van sommige hunner voorregten te danken. Als opregt
vriend der zwarten, heb ik de roekelooze tusschenkomst dezer lieden zeer beklaagd, uit
hoofde der beperkingen, welke het noodzakelijk is geweest, of welke men noodzakelijk
heeft geacht, daarna op te leggen. Sedert den aanslag van den eerstgenoemden held, is het
hun verboden te prediken, behalve voor hunne medeslaven, die aan denzelfden eigenaar
toebehooren; openbare begrafenissen te houden, tenzij een blanke daarbij de lijkdienst
verrigt, en te leeren lezen en schrijven. Hunne begrafenissen gaven hun voorheen groot
genoegen, en het was hier gebruikelijk, de betrekkingen des overledenen van spek,
brandewijn, meel, suiker en boter te voorzien, waarmede op hunne manier een groot
onthaal werd aangerigt. Wij hadden eens groot vermaak in een hartigen kerel, die zijne
meesteres verzocht om hem bij zijn leven zijne begrafenis te laten houden, daar die hem
dan nog goed zou doen. Dit schalksche verzoek werd toegestaan, en ik durf zeggen, dat er
nooit eene begrafenis was, waarvan de hoofdpersoon zelf zooveel genot had. Toen dit werd
toegestaan, predikten verscheidene Negers met groote vlugheid van taal. Ik was er eenige
jaren geleden bij tegenwoordig, toen een Episcopaalsch geestelijke het volk, na
voorafgaande oproeping, aansprak. Na het slot eener uitmuntende leerrede stond een neger-
prediker op en dankte hem vriendelijk voor zijne rede, maar zeide hem ook rondborstig,
„dat de vergadering zijn lingo niet verstond.” Daarna vervolgde hij zelf, met groote
heftigheid en radheid, woorden smedende, wanneer hij die niet voor de hand, of liever voor
de tong vond, en overtuigde zijne toehoorders zonder twijfel van zijne meerderheid boven
zijnen blanken mede-arbeider in het veld der genade. Mijn broeder en ik, die aan elkander
grenzende goederen hebben, hebben onlangs op de grenslinie daartusschen eene kapel
gebouwd en eenen geschikten prediker van de gezindte der Baptisten, waartoe de Negers
bijna uitsluitend behooren, gebezigd om hun godsdienstig onderwijs te geven. Behalve als
een voorbereidende stap tot emancipatie, houd ik het voor zeer onstaatkundig, zelfs wat de
slaven zelven aangaat, hun te veroorloven om te leeren lezen en schrijven. „Waar onkunde
een zegen is, is het dwaasheid wijs te zijn.” En het is zeker onstaatkundig wat de meesters
aangaat, volgens den regel, „dat kennis magt is.” Mijne arbeiders hebben niet zulke lange
feesttijden als die van de meeste andere lieden. Ik geef drie dagen met Kerstmis, en één dag
met elk der drie andere tijden, behalve eenigen tijd om hunne plekjes grond te bewerken; of
als het zeer druk is bewerk ik ze liever zelf. De meeste oude tijdverdrijven zijn in deze
streek in onbruik geraakt, en godsdienst, valsche of echte, is daarvoor in de plaats
gekomen. De banjo, hun nationaal instrument, is slechts in naam bekend, of in eenige
weinige melodieën, die nog bewaard zijn gebleven. Eenigen van de jongste Negers zingen

en dansen, maar de avonden en feestdagen worden gewoonlijk besteed met werken,
bezoeken geven, en bidden en psalmen zingen. De oorspronkelijke gebruiken en
vermakelijkheden worden, geloof ik, verder zuidwaarts beter bewaard, waar de slaven uit
Afrika werden aangebragt lang nadat er daar vandaan hier kwamen.
6. De gewone voorziening van voedsel en kleeding voor diegenen, die te jong of te oud zijn
om te arbeiden.—Mijne mannen ontvangen twaalf quarts maïsmeel (de overvloedige en
algemeene toelaag in dezen Staat), zeven gezouten haringen en twee pond gerookt spek of
drie pond varkensvleesch in de week; de anderen evenredig minder. Doch algemeen
gesproken, wordt hun voedsel dagelijks uitgegeven, met uitzondering van het meel, en
bestaat uit visch of spek tot ontbijt, en vleesch, versch of gezouten, met groenten, wanneer
wij die verschaffen kunnen, tot middagmaal; of voor een paar maanden in de lente uit
verschen gekookten visch met wat spek. Deze manier is eenigzins kostbaarder voor mij dan
de wekelijksche rantsoenen, maar gemakkelijker voor de arbeiders. Oude of zwakkelijke
slaven krijgen hunne levensmiddelen eens in de week; en van het oogenblik, dat het kind
niet meer door de moeder gevoed wordt, ontvangt het acht quarts meel (meer dan het kan
gebruiken) en een half pond spek. Behalve het door mij verschafte voedsel, zijn bijna al de
slaven in staat om nog iets uit hun eigen voorraad daarbij te voegen, en onder de
volwassenen bestaat naauwelijks een voorbeeld van iemand, die zoo weinig overleg heeft,
dat hij dit niet doet. Het moet wel een slordige kerel zijn, die den wensch van den
vermaarden Hendrik IV ten opzigte der Fransche boeren niet kan verwezenlijken en op
zondag zijn hoen eten. Ik houd, ten gebruike der Negers, altijd suiker, stroop enz. in
voorraad, welke, hoewel niet regelmatig uitgegeven, met de geringste voorwendselen,
dikwijls zonder eenig voorwendsel, worden gevraagd en nooit worden geweigerd, behalve
in geval van wangedrag. Wat kleederen betreft: de mannen en jongens ontvangen een
winterrok en broek van sterk laken, drie hemden, een sterk paar schoenen en sokken, en
een zomerpantalon, ieder jaar; een hoed om het andere jaar, en een overjas en deken elk
derde jaar. In plaats van overjassen en hoeden, hebben de vrouwen groote kragen, om bij
slecht weder het bovenlijf te beschermen, en doeken voor het hoofd. De verschafte
kleedingstukken zijn goed en bruikbaar, en met hetgeen zij zelven koopen hebben zij een
welvoegelijk en fatsoenlijk voorkomen. Op zondag zijn zij zelfs mooi. De bejaarden en
ziekelijken worden even geregeld gekleed als de anderen, maar met minder sterke stoffen.
Moeders ontvangen wat ruw katoen, in evenredigheid tot het aantal kinderen, met het
voorregt dat het garen, als het gesponnen is, op mijne kosten geweven wordt. Ik voorzie
hen van dekens. Weezen worden bij zorgvuldige vrouwen geplaatst en met teederheid
behandeld. Ik ben aan de kleine slaven gehecht en moedig hen tot gemeenzaamheid aan.
Somtijds wanneer ik voorbij het kwartier rijd, komen zij met de wonderlijkste verzoeken
naar mij toe loopen, en worden tevreden gesteld door de uitdeeling van eene kleine gift. De
beschrevene kleeding is die, welke aan de veldarbeiders gegeven wordt. Huisbedienden,
eene zeer talrijke klasse in Virginië, worden natuurlijk anders en veel beter gekleed. Ik
verzuimde op de behoorlijke plaats te vermelden, dat er op elk van mijne plantaadjes eene
keuken, een oven en een of meer kooksters zijn, en dat ieder arbeider een blikken keteltje

heeft voor zijn eten, dat door de kleine Negers naar het veld wordt gebragt, die de arbeiders
ook van water voorzien.
7. Hunne behandeling in geval van ziekte.—Mijne Negers gaan (of worden gedragen)
zoodra zij door ziekte aangetast zijn, naar een ruim en luchtig hospitaal, bij het heerenhuis.
Zij worden daar door eene oplettende oppasster ontvangen, die eenen voorraad van
medicijnen en beddegoed heeft, en over zooveel ligt voedsel kan beschikken als zij noodig
mag hebben, hetzij van de tafel of uit de provisiekamer des eigenaars. Wijn, sago, rijst en
andere kleine benoodigdheden van zulk eene inrigting worden altijd bij de hand gehouden.
De omstandigheden der zieken zijn veel beter dan die der arme blanken of vrije kleurlingen
in den omtrek.
8. Hunne belooningen en straffen.—Ik geef bij gelegenheid kleine geschenken voor goed
gedrag, inzonderheid na den oogst, en weiger naauwelijks ooit eene gunst, welke door hen
gevraagd wordt, die getrouw hunnen pligt vervullen. Boosaardige en luije arbeiders
worden met slagen gestraft, met mate gegeven, waarbij in geval van diefstal het onthouden
van vleesch wordt gevoegd, eene zware straf voor hen wie men dit anders nooit laat
missen. Volgens mijne beperkte ondervinding denk ik, dat arbeiders in het Noorden veel
zwaarder werken dan onze slaven. Ik was in een collegie in een der vrije Staten opgevoed,
en bij mijne terugkomst in Virginië werd ik getroffen door het contrast. Ik was verbaasd
over het aantal van ledigloopende dienstboden, en plaagde mijne moeder zeer, tot mijne
latere beschaming, om het huishouden te verminderen; ik zeg tot mijne beschaming, omdat
ik, na achttien jaren in het goede oude „dominion” gewoond te hebben, mij door een troep
dienstboden omringd vond, bijna even talrijk als die, waartegen ik vroeger zoo luid
schreeuwde. Terwijl ik aan dit onderwerp ben, zal het niet ongepast wezen een geval van
vrijlating te vermelden, dat omtrent drie jaren geleden plaats had. Mijn naaste buurman,
een man van ontzaggelijk vermogen, had een begunstigd dienaar, een knap kerel, met
beschaafde manieren en een uitmuntend karakter, die lezen en schrijven kon, en volkomen
bedreven was in de pligten van bottelier en huishouder, in welker vervulling hij een
onbeperkt vertrouwen genoot. Deze man werd, bij den dood van zijnen meester,
geëmancipeerd met een legaat van 6000 dollars, en bovendien nog ongeveer 2000 dollars
meer, welke hij had mogen opsparen en aan zijnen meester in bewaring had gegeven, die
hem daarvoor had gecrediteerd. Het gebruik dat deze man, schijnbaar zoowel geschikt voor
de vrijheid, en die zooveel gelegenheid heeft gehad om te reizen en voor zichzelven te
oordeelen, van zijn geld en zijnen tijd maakt, is eenigzins opmerkelijk. Uithoofde van zijn
voorbeeldig gedrag, is het hem vergund in den Staat te blijven wonen, en voor een zeer
matig loon vervult hij de zelfde betrekking, welke hij in het oude huishouden had, en die
hij waarschijnlijk zoo lang als hij leeft zal behouden. Hij heeft geene eigene kinderen, maar
heeft een meisje van zijne familie op eene school besteed. Behalve in dit opzigt, en in het
koopen van eenige eenvoudige stukken huisraad, schijnen zijne vrijheid en zijn geld hem
geen voordeel te hebben gedaan. Een bediende van mij, die vertrouwelijk met hem bekend
is, denkt dat hij niet zoo gelukkig is, als hij voor zijne vrijlating was. Verscheidene andere

bedienden werden te gelijker tijd vrijgelaten, met kleinere legaten, maar ik weet niet wat er
van hen geworden is.
Ik beschouw de negerslavernij, hoezeer ook verzacht, niet als een Utopiaansch stelsel, en
heb niet getracht haar als zoodanig af te schilderen. Maar zij bestaat, en het bezwaar om
haar af te schaffen, wordt door iedereen gevoeld en erkend, behalve door de dweepers, die
„gelijk dwazen instormen, waar engelen niet durven treden.” Het is aangenaam te weten,
dat de bezwaren daarvan niet te drukkend zijn om gedragen te worden. Dat de behandeling
der slaven in dezen Staat menschelijk, ja zelfs zacht is, kan worden opgemaakt uit hunnen
snellen aanwas en langen levensduur. Ik geloof dat zij, wat hunnen zedelijken en
ligchamelijken toestand betreft, zoo gelukkig zijn, als eenige boerenstand op de wereld; en
als de slotsom van mijn onderzoek en mijne lectuur, durf ik verzekeren, dat in geen land de
arbeiders zoo ruim en geregeld van brood en vleesch voorzien worden, als de negerslaven
der Vereenigde Staten. Hoe groot de schaarschte van levensmiddelen wezen mag, de
hongersnood bereikt hen nooit.
P.S. Ik had boven kunnen opgeven, dat op dit goed ongeveer honderd en zestig zwarten
zijn. Met uitzondering van kleine kinderen, heeft er, zooveel ik mij herinner, in achttien
maanden slechts één sterfgeval plaats gehad—dat van een man van volle vijf en zestig
jaren. De rekening van geneeskundige hulp, sedert den tweeden van den vorigen
November, een tijd van over het jaar, is minder dan veertig dollars.
De volgende berigten zijn ontleend uit „Ingraham’s Reizen in het
Zuidwesten,” een werk dat evenzeer geschreven schijnt om de schoonheden
der slavernij aan te toonen als iets anders. Van den staat der zaken op eenige
zuidelijke plantaadjes sprekende, geeft hij de volgende tafereelen, die
zonder aanmerking of toelichting worden medegedeeld:
De kleine kandidaten voor „bevordering naar het veld” zijn gedurende de eerste vijf of zes
jaren van hun bestaan nuttelooze voorwerpen op eene plantaadje. Dan moeten zij de eerste
les in het elementaire gedeelte hunner opvoeding nemen. Als zij hun hand-ABC tamelijk
wel geleerd hebben, worden zij in het veld gezet om te leeren spellen—dat is katoen
plukken. De eerste dag in het veld is hun schoonste dag. De jonge Negers zien daarnaar
met evenveel rusteloos ongeduld uit, als schooljongens naar eene vacantie. Zwarte
kinderen worden niet zoo vroeg aan het werk gezet, als vele kinderen van arme ouders in
het Noorden. Het is dikwijls het geval, dat de kinderen van huisbedienden gunstelingen in
huis en speelmakkers van de blanke kinderen der familie worden. Geen tooneel kan
levendiger of voor een Noorderling interessanter zijn dan dat, hetwelk het negerkwartier
eener welgeregelde plantaadje op eenen zondagochtend, even voor kerktijd, aanbiedt. In
elke hut zijn de mannen aan het scheren en kleeden; de vrouwen, in hare bonte katoentjes
gekleed, maken hare gekroesde haren op—waarop zij niet weinig grootsch zijn—en zien

den staat van hare kinderen na; de oude lieden, net gekleed, zitten bij de deuren stil te
praten of te rooken; en diegenen van de jongere bevolking, die niet juist de pijniging der
waschtobbe ondergaan, vermaken zich in de schaduw van het geboomte of om een kleinen
waterplas, met evenveel lust, alsof slavernij en vrijheid woorden van gelijke beteekenis
waren. Wanneer allen gekleed zijn, en het uur voor de godsdienstoefening komt, sluiten zij
hunne hutten, en gaat de geheele bevolking van het dorpje naar de kerk, waar de dienst
verrigt wordt, somtijds door een geordend geestelijke, somtijds door den planter zelven, als
hij lid eener kerk is. De geheele plantaadje wordt ook dikwijls in eene zondagsschool
hervormd, welke door den planter of door een lid zijner familie onderwezen wordt; en
dikwijls is de zorg van hunnen meester, om hen te doen begrijpen wat hun geleerd wordt—
eene moeijelijke zaak bij den tegenwoordigen staat hunner geestvermogens—zoo groot,
dat geene middelen, om hen te doen vorderen, onbeproefd worden gelaten. Niet lang
geleden werd mij een geschreven catechismus getoond, met veel zorg en oordeel door een
voornaam planter opgesteld, op eene manier, die uitmuntend naar de vatbaarheid der
Negers berekend was.
Het is thans gebruikelijk de slaven met goedheid te behandelen; en die planters, van wie
men weet, dat zij onmenschelijk hard voor hunne slaven zijn, worden door het meer
beschaafde en menschelijke gedeelte der maatschappij naauwelijks meer voorgesproken.
Zulke voorbeelden zijn echter zeldzaam; maar er zijn overal menschen zonder zedelijke
beginselen, die hunne kwaadaardigheid en hartstogtelijkheid botvieren, niet minder vaardig
op den rug van een door een contract gebonden leerknaap, als op dien van een gekochten
slaaf. Huiskapellen worden thans gesticht op de meeste plantaadjes van vermogenden, die
ver van eene kerk liggen; zondagsscholen worden voor zwarte kinderen en bijbelklassen
voor de ouders gevestigd, onder toezigt van den planter, van een kapellaan of van eenige
vrouwelijke leden der familie.
Ook zijn de planters niet onverschillig voor den welstand hunner grijze slaven. Ik ben
dikwijls geroerd door het zien der vele blijken van hun welwillend gevoel voor deze lieden.
Zij spreken hen altijd op een zachten en vriendelijken toon aan, als Uncle of Aunty (Oom
of Tante), benamingen welke aan oude Negers en Negerinnen even algemeen gegeven
worden, als die van boy en girl (jongen en meid) aan allen onder de veertig jaren. Sommige
oude Afrikanen laat men hunne laatste jaren in hunne huizen slijten, zonder eenigerlei werk
te doen; als zij niet al te zwak zijn, bebouwen deze lieden kleine plekken gronds, waarop
zij eenige groenten kweeken—want groenten groeijen in dit klimaat bijna het geheele jaar
door—en zoo een weinig geld winnen, om zich eenige bijzondere gemakken te
verschaffen. Zij ontvangen ook altijd geschenken van hunne meesters en meesteressen en
de Negers op het goed, welke laatste bijzonder verlangend zijn, om de oude lieden tevreden
te zien. Eene optelling van de buitengewone gerijfelijkheden, welke sommige planters
hunne slaven vergunnen, zou in het Noorden bezwaarlijk geloof vinden. Maar gij moet
bedenken, dat de zuidelijke planters menschen zijn, menschen van gevoel, edelaardig en
hooghartig, en even menschlievend als de zonen van een kouder klimaat—hoewel zij

mogen geleerd hebben, om datgene voor een regt te houden wat eene verschillende
opvoeding de Noorderlingen geleerd heeft, als een onregt te beschouwen.
Over het karakter van Mrs. Shelby moet de schrijfster eenige woorden
zeggen. Toen zij eenige jaren geleden in Kentucky reisde, deelden eenige
godvruchtige dames haar ten aanzien der slavernij dezelfde gevoelens
mede, welke de lezer door Mr. Shelby heeft hooren uitdrukken.
Er zijn velen, wier natuurlijk gevoel van regt de gruwelen van het stelsel
niet kan leeren dulden, hoewel zij dit door geestelijken van den kansel
hooren verdedigen, en door allen die door rang en rijkdom uitmunten, zien
voorstaan.
Eene vrome dame zeide tot de schrijfster, ten aanzien van het onderwijs
harer slaven: „ik schaam mij om hen te leeren wat regt is. Ik weet dat zij
even goed weten als ik, dat het onregt is hen als slaven te houden, en ik
schaam mij om hen in het gezigt te zien.” Naar eene schrandere mulattin
wijzende, die de kamer doorging, vervolgde zij: „daar is nu B—. Zij is zoo
schrander en knap, als eenige blanke vrouw, die ik ooit gekend heb, en
evenzeer geschikt om hare vrijheid te hebben en op zichzelve te passen; en
zij weet dat het niet regt is haar te houden, gelijk wij doen, en ik weet dat
ook; en toch kan ik mijn man niet overhalen om te denken zoo als ik, of ik
zou hen gaarne vrij laten.”
Eene eerwaardige vriendin der schrijfster, eene dame als slavenhoudster
geboren en opgevoed, gebruikte tegen de schrijfster dezelfde woorden, aan
Mrs. Shelby toegeschreven: „ik heb nooit gedacht, dat het regt was slaven
te houden. Ik heb het altijd voor onregt gehouden, toen ik nog een meisje
was, en nog meer, sedert ik lid van de kerk geworden ben.” Een voorval
door deze vriendin, verhaald uit haar examen om tot de kerk te worden
toegelaten, is een treffend bewijs van het verschil, dat dikwijls tusschen
theoretische en practicale menschlievendheid kan bestaan.
Zekere klasse van godgeleerden in Nieuw-Engeland telt zulke ijverige
voorstanders der leer van belanglooze menschlievendheid, dat zij het tot een
verpligtend geloofsartikel maken, dat ieder persoon gewillig behoort te zijn,

om eeuwigdurende ellende te ondergaan, indien hij daardoor over het
geheel eene grootere mate van algemeen goed in het heelal kon te weeg
brengen; en somtijds werd aan diegenen, die lid der kerk verlangden te
worden, de vraag gedaan, of zij zich zelven, ten proeve hunner opregtheid,
tot deze gezindheid konden brengen. De geestelijke, die deze dame zou
examineren, stelde bijzonder belang in deze bespiegelingen. Toen hij haar
vroeg naar hare begrippen ten opzigte van de verpligtingen des
Christendoms, zeide zij hem, dat zij stellig gezind was, om hare slaven,
waarvan zij een groot aantal had, te emanciperen. De geestelijke scheen dit
een eenigzins overdreven ijver te vinden, en raadde haar dat zij tijd zou
nemen om er over na te denken. Hij was echter zeer dringend om te weten,
of zij, indien dit blijken mogt ten beste voor het heelal te wezen, gewillig
zou zijn om verdoemd te worden. Geheel ongewoon aan godgeleerde
bespiegelingen, antwoordde de goede vrouw met eenige drift, „dat zij dit
wel zeker niet wilde,” er natuurlijk genoeg bijvoegende, dat zij, indien dit
haar voornemen was, niet tot de kerk behoefde te komen. De goede dame
werd echter aangenomen en bewees haar ijver ten algemeenen beste op
eene meer tastbare manier, door alle hare slaven in vrijheid te stellen, en
nadat zij vrijgelaten waren zorgvuldig over hunne opvoeding en belangen te
waken.
Mrs. Shelby is een echt model van de beste klasse der zuidelijke vrouwen;
en terwijl de onheilen der instelling gevoeld en betreurd worden, en terwijl
de wereld met billijke verontwaardiging den nationalen onderstand aanzien,
die aan deze instelling gegeven wordt, zoo wel als de mannen, die, met
haren aard bekend, koelbloedig pogingen aanwenden om haar te bevestigen
en uit te breiden, is het billijk dat zij ook de deugden van zulke personen
gedachtig blijft.
Velen van haar, omringd door omstandigheden, waarover zij geene magt
kunnen hebben, verbijsterd door huiselijke zorgen, waarvan de vrouwen in
vrije staten zich weinig kunnen verbeelden, overladen met pligten en
verantwoordelijkheden die hare levenskrachten verteren, gaan nog van dag
tot dag met moed en geduld voort, alles doende wat zij kunnen om te
verligten wat zij niet kunnen verhinderen, en zoo ver den kring van haar

Welcome to our website – the perfect destination for book lovers and
knowledge seekers. We believe that every book holds a new world,
offering opportunities for learning, discovery, and personal growth.
That’s why we are dedicated to bringing you a diverse collection of
books, ranging from classic literature and specialized publications to
self-development guides and children's books.
More than just a book-buying platform, we strive to be a bridge
connecting you with timeless cultural and intellectual values. With an
elegant, user-friendly interface and a smart search system, you can
quickly find the books that best suit your interests. Additionally,
our special promotions and home delivery services help you save time
and fully enjoy the joy of reading.
Join us on a journey of knowledge exploration, passion nurturing, and
personal growth every day!
ebookbell.com

Chemical Properties Of Material Surfaces Marek Kosmulski

About This Presentation

Slide Content

Tags

Categories

Download

Quick Actions

Statistics

Related Slideshows

Chemical Properties Of Material Surfaces Marek Kosmulski

About This Presentation

Slide Content

Slide 1

Slide 2

Slide 3

Slide 6

Slide 7

Slide 8

Slide 9

Slide 10

Slide 11

Slide 12

Slide 13

Slide 14

Slide 15

Slide 16

Slide 17

Slide 18

Slide 19

Slide 20

Slide 21

Slide 22

Slide 23

Slide 24

Slide 25

Slide 26

Slide 27

Slide 28

Slide 29

Slide 30

Slide 31

Slide 32

Slide 33

Slide 34

Slide 35

Slide 36

Slide 37

Slide 38

Slide 39

Slide 40

Slide 41

Slide 42

Slide 43

Slide 44

Slide 45

Slide 46

Slide 47

Slide 48

Slide 49

Slide 50

Slide 51

Slide 52

Slide 53

Slide 54

Slide 55

Slide 59

Slide 60

Slide 61

Slide 62

Slide 63

Slide 64

Slide 65

Slide 66

Slide 67

Slide 68

Slide 69

Slide 70

Slide 71

Slide 72

Slide 73

Slide 74

Slide 75

Slide 76

Slide 77

Slide 78

Slide 79

Slide 80

Slide 81

Slide 82