Pag- ibig sa Tinubuang Lupa ni Andres Bonifacio Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya Sa pagkadalisay at pagkadakila Gaya ng pag-ibig sa tinubuang lupa ? Aling pag-ibig pa? Wala na nga , wala . Pag- ibig na sa kanyang pawis ay bunga Pagka't ang ginhawa niya ay sa lahat niya At ang kanyang dukha'y inaaliw niya Pagka't ang pag-ibig ay di nadadaya .
Pag- ibig ang sa kanya ay siyang pumukaw Sa mga pusong luksa’t tigib ng panglaw Na muling umawit at muling lumigaw Pagka’t sa pag-ibig , pusoy napukaw . At ang lalong mahal sa lahat ng yaman Sa lahat ng tuwa’t kaligayahan Ay ang pagmamahal sa bayang tinubuan At pag-aalay ng buhay kung kailangan .
Pag- ibig ang sa kanya ay siyang pumukaw Sa mga pusong luksa’t tigib ng panglaw Na muling umawit at muling lumigaw Pagka’t sa pag-ibig , pusoy napukaw . At ang lalong mahal sa lahat ng yaman Sa lahat ng tuwa’t kaligayahan Ay ang pagmamahal sa bayang tinubuan At pag-aalay ng buhay kung kailangan .