Giuseppe Arcimboldo

Michalina Kałuzińska

1. Giuseppe Arcimboldo
Michalina Kałuzinska
Kl. II b
2006/2007

2. Giuseppe Arcimboldo
•(1527-1593).
•Włoski malarz, manierysta. Urodzony w
Mediolanie.
•W latach 1549 - 1558 pracował przy
katedrze mediolańskiej. Poza tym
projektował tkaniny dla Como.
•Prawdziwą sławę zyskał dopiero jako
malarz Habsburgów.
•W latach sześćdziesiątych XVI wieku
przybył do Wiednia, gdzie zajął na
dworze miejsce portrecisty Jacoba
Seinseneggera. Panował wówczas
Ferdynand I. W 1583 roku wraz z
Rudolfem II przeniósł się do Pragi.
•Do tego stopnia wtopił się w panującą
wówczas atmosferę, że stał się jednym
z mitów swoich czasów.

3. Ciekawostka
•Jego obrazy są rebusami. Spełniają zasadę capriccio - dzieła niezwykłego,
dziwacznego, pomysłowego, zaskakującego odbiorcę i prowadzącego z nim grę
umysłową i optyczną.
•Jego malarską specjalnością były ludzkie postacie, a zwłaszcza głowy ułożone z
elementów innych niż ludzkie.
•Bibliotekarz miał twarz zestawioną z książek, kucharz z rondli i naczyń, noży i
widelców, personifikacja jesieni - z owoców.
•Stąd też obrazy Arcimbolda znalazły się w gabinecie- osobliwości Rudolfa II,
pełniącego funkcję naukowego muzeum dzieł sztuki i eksponatów przyrodniczych, a
zarazem miejsca uczonej rozrywki. Na dworze Habsburgów Arcimboldo stał się
wyrocznią w rzeczach sztuki.
•Był nie tylko nadwornym artystą, ale także doradcą przy formowaniu zbiorów,
organizatorem uroczystości, zabaw albo też dworskich przedstawień teatralnych.
•Był człowiekiem wszechstronnym i na wzór Leonarda da Vinci, zajmował się wieloma
dziedzinami nauki i sztuki. Był projektantem turniejów i innych dworskich festiwali,
wynalazcą szyfrów, wodociągów, systemu kolorów dla zapisu nutowego. Najbardziej
znana jest jego praca malarska. Comoni pochwalał pomysłowość, zręczność i
wirtuozerię artysty, nie traktował ich tylko w kategorii dowcipu i kaprysu, ale znajdował
w nich ciekawą zagadkę intelektualną.

4. Kilka Prac
Giuseppe’ a

5. •To dość niezwykły obraz, który możemy oglądać na dwa sposoby.
Raz jest to martwa natura (smakowicie wyglądające mięso, podane
na dość dużym talerzu ubranym plastrami cytryny). Z kolei kiedy
oglądamy go odwrotnie, nasze wyborne danie zamienia się w
podobiznę kucharza, z płaskim kapeluszem na głowie. Arcimboldo
zaskakuje nas swoją pomysłowością oraz daje wyraz swoim
umiejętnością- wyszukiwania podobieństwa pomiędzy różnymi
rzeczami.

6. •Podobnie jak obraz Kucharz również to dzieło
można oglądać na dwa sposoby. Raz jest
martwą naturą z warzywami, a oglądany
odwrotnie staje się wiernym wizerunkiem
ogrodnika.

7. Wiosna
•Wiosna, której twarz i
biała kryza hiszpańskiej
sukni, utkane są gęsto w
kwiaty. Zieloną szatę
skomponowaną ma z
różnego rodzaju liści.
Bujna czupryna mieni się
tysiącem kwiatów
rozkwitających na łąkach.
Wiosna to uroczy
młodzieniec pełen
witalności i uroku.

8. Lato
•Jest to profil zbudowany z
owoców. Winne grona
jako wargi, gruszka jako
broda, policzek z jabłka,
nos z ogórka, uszy z kolb
kukurydzy i bujna martwa
natura zamiast kapelusza.
W tego typu obrazach
zastąpienie części ciała
owocami jest tak
przemyślane, że podziw
musi przejść w osłupienie.

9. Jesien
•Jesień wydaje się być
utkana z jabłek, melonów,
pędów winorośli i
winogron. Doskonale
skomponowana z
owoców, które oferuje
nam las o tej porze roku.
Przedstawia dojrzałego
mężczyznę, który dotarł
do jesieni swego życia.
Jest to typowe dla tego
rodzaju wyobrażeń-
artysta zawsze
dopasowuje porę roku do
wieku, który jej
odpowiada.

10. Zima
•Ogromny smutek wypływa z
tego obrazu. Szkaradna
maska kudłatego starca,
posuniętego w latach aż do
zgrzybiałości. Sękaty pień
drzewa służy za głowę pokrytą
włosami z gałęzi i małych
listków. Z pnia sterczy odarty z
kory sęk nosa. Kolczaste
gałęzie tworzą brwi i bródkę.
Odęte wargi to białe, omszałe
huby. Znad maty wystaje
pomarszczona szyja, a obok
niej gałąź z pomarańczą i
cytryną. Na płaszczu można
dostrzec cztery linie litery M
(Maximilian) - oznaczają że
obraz jest cesarską
własnością.

11. Ogien i Woda
•Z cyklu „Żywioły”
•Inne obrazy również z cyklu „Żywioły”:
Sędzia, Flora, Vertumnus, Ziemia, Powietrze.

12. •Wizualne kalambury Arcimbolda były w XVI wieku
podziwiane jako niezwykłe i tajemnicze, a równocześnie
ciekawe pod względem intelektualnym.
•W XVIII wieku ich znaczenie symboliczne zatarło się, a
zainteresowanie tym artystą zanikło. Dopiero w XX wieku,
pod wpływem sztuki nowoczesnej, a szczególnie
surrealizmu wzrosło zainteresowanie jego sztuką, zaczęto
się na nowo zajmować interpretacją tych obrazów.
•Arcimboldo czerpiąc z natury jej elementy,
przekomponowywał je w wyobraźni w coś
zdumiewającego i zaskakującego nie tylko inwencją, ale
także symboliką i swoistą filozofią.
Pod koniec życia powrócił do rodzinnego Mediolanu,
gdzie zmarł, ale do końca życia nie zapominał o swoim
władcy i nadal troszczył się o zakupy ciekawostek dla
wielkiego muzeum Rudolfa.

13. K O N I E C
•M am nadzieję, że przybliżyłam wam choć
trochę sylwetkę tego wspaniałego malarza, oraz sztukę
jego obrazów.