Hiperrealizm

Presentation to school

1. Hiperrealizm Nowy wymiar rzeczywistości

2. Kiedy w latach 20. dziewiętnastego wieku powstaje pierwsza fotografia, malarz Paul Delaroche wypowiada słynne zdanie: „Od tej pory malarstwo jest martwe!". Delaroche, podobnie jak wielu innych krytyków, nie przewidział, że oba te gatunki nie wykluczą się nawzajem, a przeciwnie, będą na siebie silnie oddziaływać. Ponad dwustuletnia fotografia nie wyparła malarstwa. Dla wielu artystów w nurcie realistycznym stała się pomocna - zastąpiła modela w procesie twórczym

3. Owocem wzajemnych wpływów fotografii i malarstwa stal się fotorealizm nurt, który narodził się w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jako efekt zachwytu, czy obserwacji rozwoju cywilizacyjnego i konsumpcjonizmu. Wszystko zaczęło się zgodnie z duchem czasu. We wczesnych latach 60. grupa amerykańskich artystów zaczęła tworzyć obrazy, dla których punktem wyjścia była fotografia. Z niezwykłą precyzją przedstawiali przedmioty i sceny z życia codziennego. Ich prace stały sic szczególnie rozpoznawalne po Documenta, które odbyły się w 1972 r. w Kassel.

4. Fotorealizm to efekt artystycznego zachwytu nad możliwościami techniki. Chęć rywalizacji z maszyną. Każde ujęcie kadru jest subiektywnym spojrzeniem.

5. Hiperrealizmem nazywa się twórczość artystów, którzy pozostają po wpływem amerykańskiego fotorealizmu. Niektórzy jednak rozgraniczają hiperrealizm od fotorealizmu , któremu zarzuca się zbyt mocne odejście w kierunku precyzyjnego odtworzenia detalu. Hiperrealizm w przeciwieństwie do gatunku, z którego ma się wywodzić, uwzględnia kontekst emocjonalny, socjologiczny czy kulturowy. Nie odcina się również od emocji , w odróżnieniu od chłodnego wymuskanego fotorealizmu , który jest efektem zdystansowanej obserwacji obiektu. Hiperrealizm zmierza w kierunku narracji.

6. Technika w obu przypadkach jest jednak wspólna. Dla osiągnięcia doskonałej precyzji pomocna okazuje się siatka nanoszona na płótno, czy kolejny wynalazek techniki – rzutnik. Jego potencjał dla twórczego procesu dostrzegli już nieco wcześniej twórcy pop-artu. Sięgali po niego między innymi Warhol czy Rauschenberg.

7. 6 kryteriów hiperrealizmu prawie zawsze wzorem jest zdjęcie lub diapozytyw; tradycyjną kompozycję zastępuje wybrany wzór fotograficzny przenoszony przez projekcję na powierzchnię obrazu; specyficzne cechy indywidualnego warsztatu twórczego są całkowicie odrzucone; przedstawiany przedmiot jest ukazany precyzyjnie i zgodnie ze wzorem; tematy i motywy są czerpane z życia codziennego lub otoczenia artysty; fotografia nie jest traktowana jako środek pomocniczy, ale jako świadomie wybrana sytuacja wyjściowa dla przedstawienia obrazu.

8. Hiperrealizm jest nurtem żywym, który cały czas się rozwija i zdobywa nowych zwolenników zarówno wśród artystów, jak i odbiorców.