Ano nga ba ang Panitikan? Ang panitikan ay nagsasabi o nagpapahayag ng mga kaisipan, mga damdamin, mga karanasan, hangarin, at diwa ng mga tao. Isa itong anyo ng pagpapahayag na ginagamitan ng imahinasyon sa anyo ng tuluyan o prosa maging sa tula na binubuo ng maayos at masining na pagsasama-sama ng mga salita. Ilan sa mga halimbawa ng panitikan ay nobela, dula, sanaysay, at maikling kwento.
Takada ni Islaw Palitaw
Takada ni Islaw Palitaw Lamberto E. Antonio Ang tawag sa akin ay Islaw Palitaw Lulubong-lilitaw sa tae ng kalabaw Sa sinilangan kong bayan ng San Roque Naging kalaro ko’y apat na pulubi Si Pepe’t-Pilar, nakilala ko rin At kabisado ko’ng Ay Heb Tu Hens
Nang tuliin ako, ang sabi ni Ama; “ Tama na ang Greed por, Ako’y matanda na. “Saka nakabaon na tayo sa utang Tulungan mo akong gumawa sa linang” Sa bolpen ng among propitaryong bundat “O, sandaang kaban pa ang ibabawas ko,” “Buti nga’t mahina akong magpatubo” (Buti’t me natirang konting isusubo) At ihihinga ko sa alagang hayop Namatay si Innag sa hirap ng loob. Ang aking pangalan ay Islaw Palitaw Lulubong-lilitaw sa karalitaan. Isinilang ako sa bayang hikahos Na kumikilala sa sipag at sa Diyos.
Lamberto E. Antonio Ang tawag sa akin ay Islaw Palitaw Lulubong-lilitaw sa tae ng kalabaw. (Bakit nasabi na si Islaw Palitaw ay lulubong at lilitaw?) Sa sinilangan kong bayan ng San Roque Naging kalaro ko'y apat na pulubi (Siguro ay may kinalaman ang paglubong at paglitaw ni Islaw sa estado ng kanyang buhay.)
Ang tugma ng mga salita ang lalong nagpaganda sa tula. Walang ito malalalim na salita Mahusay na naihatid ang mensahe. Malinaw at madaling intindihin ang nais nitong iparating. Maganda rin ang instrumentong ginamit sa paghahatid ng mensahe. Ang aking pangalan ay Islaw Palitaw,
Lulubong-lilitaw sa karalitaan. (Tunay ngang mahirap si Islaw Palitaw!) Isinilang ako sa bayang hikahos Na kumikilala sa sipag at sa Diyos (Maiuugnay ko ito sa buhay nating mga Pilipino)
Tula sa Kamusmusan L. Abellon Bawat isa, Ay dumaan Sa kamusmusan Sa sandaling iniluwal tayo ng ating mga ina, Na siyang naging mitsa ng pagsilang, Ng ating isip at kaluluwa. Tinignan natin ang mundo na makulay, Puno ng magagndang halimbawa Maraming aral ang itinuro, Na nagiging hudyat para matuto, Ang isang tao. Maraming hatid na makukulay At masasayang sandali, Na kahit sino sa atin, Ay di ito makukubli.
S a paglipas ng mga panahon, Patuloy na tayong nagkaka-edad, Tumatangkad, nagkakaisip, Kalauna’y puti na ang mga buhok, Kumukulubot na ang mga balat. Ngunit ang katotohanan, Ay hindi na tayo ganito ngayon. Hindi na sal bata, Hindi na rin isip bata. Ngunit pagkatao ay busilak, Kalooban ay may bahid pa rin, ng katapatan.
Patuloy tayong natututo, Nagiging mas matatag, At mas naging positibo. Tumatapang lalo sa pagharap ng mga unos, At sari-saring pagsubok sa buhay. Matatanda na nga tayo, Ngunit mannattiling musmos pa rin, Ang puso.
E’ku Pu Kayabe Amung (Neng Jose M. Gallardo) Ing bale nang Donya Takya malapit ya king pisamban inya balang ating Misa Pilming e na sansalanan ; antimong Metung a Donya, tin yang sariling sik-larawan King peka-mumunang dilling makalapit ketang altar. Minsan sa aldo Dumunggi, salukuyan nana ning Misa, dimdam nang tutung masasal ing bisa yang “madiskarga”