vim calefantis ignis admittere non poterat, pruinam induisse, meique
quasi imaginem et simulacrum albo colore depictum, in pariete
retulisse.
«Nec molle et plumosum cubile in hujusmodi hospitiis Missionario
expectandum est, cui loco culcitae est hispidum corium
rangiferinum, super nudam humum, vel saltem super corrasa
lignorum sarmenta expansum, vestibus, quas cubitum iturus
exuerat, loco pulvini suppositis. Ad requiem qualemcunque ita
compositus, ipsam nivem capita fere attingit, exiguo unius duntaxat
palum spatio ab ea remotus, cubat enim in pavimento, pedibus
focum versus exporrectis, capite autem parieti proximo qui,
quemadmodum supra observatum est, ima sui parte perpetuis
nivibus, tanquam vallo cinctus est et circundatur.» (Pag. 535).
E dopo aver descritto il piacere di viaggiare nell’inverno in mezzo a
turbini di neve che oscurano il cielo:
«Accidit praeterea, ut, saeviente frigore et multa nive cadente, genis
proficiscentium glacies incumbat, quae laminae instar, postea
avellitur et stiriae palpebris adhaerescant, digitis similiter avellendae,
quod incommodum admodum molestum est, iis praesertim, qui a
teneris perferre non didicerunt. Incommodis hisce et periculis
tandem superatis, pervenitur in tentorium, teterrimo fumo oppletum,
quod sane haud leviorem viatori molestiam creat; et, ut reliqua
incommoda taceam, hoc unum, memorasse sufficiat, efficere hunc
fumum, ut facies hospitis, si per complures dies hic commoratus
fuerit, variis tuberibus intumescat.
«Et, ut paucis multa complectar, tot Missionarium lapponicum
circumveniunt et exercent incommoda, tot labores exantlandi, sive
frigus spectes, quod suo tempore paene intolerabile est, sive
hospitium in parvo et rimoso tentorio, sive denique alimenta
consideres, qualia sunt lac rangiferinum congelatum, fontana, eaque
interdum frigidissima et nive permixta etc. aliaque innumera, quibus
recensendis vix sufficio, incommoda respicias, ut speciali Dei
providentiae, eique soli tribuendum sit etc.»